ไปเรียนวันแรก 2

กริ๊ง '''''''เสียงออดดังขึ้นตอน

“นี่เกี๊ยวเราไปกินข้าวด้วยกันนะเธอมาใหม่คงยังไม่มีเพื่อนฉันจะเป็นเพื่อนเธอเอง”

“ไปสิ ตอนนี้ฉันหิวมากเลยมื้อเช้านี้ฉันต่ื่นเต้นกินข้าวมาน้อยไปหน่อย”

“เดี่ยวฉันชวนแฟนฉันไปด้วยนะ”

“เธอมีแฟนแล้วหรอ อิจฉาจังฉันนี่เงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวมา18ปีแล้ว555”

“เดี่ยวฉันแนะนำให้รูัจักนะเราอยู่คนละห้องกัน ป่ะ ไปกันเถอะ”เราทั้งสองคนเดินไปห้องของแฟนของเฟียร์ แฟนของเธออยู่ห้อง4

“นี่โซนิค แฟนเราเอง ส่วนนี่เกี๊ยวเพ่อนที่ย้ายมาใหม่นะรู้จักกันไว้สิ”

“สวัสดีเราเกี๊ยวนะยินดีที่ได้รู้จักนะ โซนิค”

“ยินดีที่ได้รูจักเหมือนกัน ว่าแต่วันนี้เราจะไปกินอะไรดี ไปร้านข้างนอกรึไปโรงอาหาร”

“เฟียร์ว่าเราไปกินที่โรงอาหารดีกว่าพาเกี๊ยวเดินดูโรงเรียนด้วย”

“งั้นไปกันเถอะ”ฉันผู้ที่ได้แต่เดินตามหลังสองคนนี้ ไปโรงอาหาร พอเรามาถึงก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งที่นั่งกันอยู่หลายคนแต่มีอยู่คนหนึ่งที่สะดุดตาฉันมากๆสูงขาวหน้าตาอย่างกับเทพบุตรลงมาเกิดนัยษ์สีฟ้าออกเขียวมรกตจมูกเป็นสันโด่งเข้ากับรูปหน้าปากก็เข้ากับรูปหน้าอย่างกะศัลยกรรมมาตั้งแต่เกิด

“นี่เฟียร์คนนั่นใครหรอ ?”

“ไหนคนไหน ”เฟียร์ที่มองตามฉันที่ชี้ไป

“คนนั้นไงที่ตาสีฟ้าครามนะ”

“อ้อ นั่นนะอัลฟาไง ที่นั่งอยู่ข้างหลังเธอ อย่าบอกนะว่าเธอไม่เห็นเขานะ”

“ฉันจะเห็นได้ไงละเขานอนหลับทั้งคาบเลย เดี๋ยวนะอัลฟานี่ใช่ลูกของหุ่นส่วนโรงเรียนใช่มั้ย”

“ใช่นะสิ คนที่ขับรถเฉี่ยวเธอมื้อเช้า” ฉันอยากจะบ้าตายขอถอนคำพูดว่าหล่อได้มั้ย นี่หรอลูกชายของท่านประธานของพ่อฉัน ฉันจะทำดีกับเขาได้ยังไง ดูนิสัยเขาสิแตกต่างจากหน้าตาลึกลับ

“เกี๊ยวมากินข้าวหรอ? อยากกินอะไรเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”พาสต้าที่เดินมาจากข้างหลังฉันถามขึ้นทำให้ทุกคนในกลุ่มหันมามองฉัน รวมทั้งอัลฟ้าด้วย

“ไม่เป็นไรหรอกฉันซื้อกินเองได้ นายไปกินกับเพื่อนนายเถอะ ”ฉันปฏิเสธไปเพราะฉันไม่ชอบเป็นเป้าสายตา ผู้หญิงทั้งโรงอาหารมองฉันแทบจะมากินเลือดกินเนื้อฉันแล้ว

“ฉันอยากเลี้ยงเธอนิ งั้นเอไว้ครั้งหน้าก็ได้ เธอสะดวกตอนไหนบอกนะ"

“เราไปหาโต๊ะนั่งกันเถอะ เกี๊ยะเธอกินอะไรเดี๋ยวฉันซื้อมาให้ เธอนั่งเฝ้าโต๊ะไว้นะ”

“ฉันเอากระเพราก็ได้ง่ายดี ซื้อน้ำมาให้ฉันด้วยนะขอเป็นน้ำแดง อะนี่เงิน”ฉันยื่นแบงค์ร้อยให้เฟียร์ไปส่วนฉันนั่งเฝ้าโต๊ะ ฉันเลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่นสักพักมีจานข้าวมาวางบนโต๊ะ ฉันที่คิดว่าเฟียร์กลับมาแล้วแล้วทักไป

“มาแล้วหรอ”ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองแต่ไม่ใช่เฟียร์ คนตรงหน้าคืออัลฟาเขาวางจานข้าวตรงหน้าฉันพร้อมนั่งลงตรงข้ามกับฉัน

“ไง ยัยเด็กใหม่ เมื่อเช้านี้พอดีฉันรีบไปหน่อย อีกอย่างเธอเดินไม่ดูทางเลยทำให้ฉันขับรถเฉียดเธอ อะนี่ข้าวตอบแทนคำขอโทษมื้อเช้านี้”เขายื่นข้าวมาให้ฉันคิดหรอว่าฉันจะรับ แค่จะขอโทษยังไม่ขอโทษดีๆเลย

“ฉันไม่รับของจากคนแปลกหน้า เอาของๆนายคืนไปเถอะ อีกอย่างถ้านายขับรถดีๆหัดดูคนอื่นบ้างก็คงไม่เกิดเรื่องขึ้นหรอกมาขอโทษคนอื่นแล้วยังมาโยนความผิดให้ัคนอีก”ฉันยื่นจานข้าวคืนอัลฟา

“เธอคิดใหม่ได้นะ เธอคิดดีแล้วหรอที่จะปฏิเสธของอัลฟานะ”มาร์ตินที่เดินตามมาทีหลังพูดขึ้น

“แล้วทำไมจะปฏิเสธไม่ได้ละ ”ฉันคิดแบบนั้นจริงๆนะ

“ฉันว่าเธอคิดผิดแล้วละ เธอหันดูสิพวกผู้หญิงต่างพากันอิจฉาเธอที่เธอได้ข้าวจากอัลฟา ได้ของจากอัลฟานี่ถือว่าโชคดีสุดๆสุดๆแล้วนะ.”

“ก็ฉันไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั่นไง พวกนายพากันออกไปได้แล้ว ฉันไม่อยากเป็นเป้าสายตา”ฉันที่สนใจหันไปตอบมาร์ตินจนลมหันไปดูมือถือตอนนี้ไปอยู่ที่อัลฟาตอนไหนก็ไม่รู้

“อยากได้คืนตอนเย็นหลังเลิกเรียนรอฉันที่หน้าโรงเรียน ป่ะพวกเราไปกันเถอะ”เขาลุกขึ้นแล้วเดินจากไป

“เอามือถือฉันคืนมานะ ฉันบอกให้เอามาไง ไอ่เบื้อกเอ้ย”ฉันโมโหจนสั่นไปทั้งตัวแค่เจ็บตัวยังไม่พอยังจะมาแกล้งฉันอีก

“ฉันบอกเธอแล้ว ว่าอย่าปฏิเสธเขา ขอต้อนรับเธอสู่ความโชคร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้นนะฮาฮ่าาาา”

“เธอบอกไม่รับของจากคนแปลกหน้านิ อยากได้ให้รออยู่หน้าโรงเรียนเย็นนี้ เข้าใจมั้ย"ฉันทั้งโมโหตัวเองทั้งโมโหไอ้นิสัยเสียหน้าหล่อพวกนั่นทำไมต้องมาแกล้งกันด้วย คอยดูเถอะฉันจะเอาคนอย่างสาสมเลย

“เกิดอะไรขึ้นหรอ?”เฟียร์ที่เดินมากับโซนิครีบเข้ามาถามฉันเพราะตอนนี้ทั้งโรงอาหารต่างพากันมองมาที่ฉัน

“ก็ไอ้อัลฟานะสิ เขามาหาเรื่องฉันตอนนี้เขาเอามือถือฉันไปด้วย ฉันละเซ็งสุดๆเลย ฉันอยากอยู่ขงฉันเงียบๆเขามาวุ่นวายกับฉันทำไมก็ไม่รู้ แถมยังเอาข้าวมาให้อีก ฉันไม่กินของพวกนี้หรอกถ้าเธออยากกินก็ได้กินเลยนะไม่กินก้เอาไปเททิ้ง”

“ใจเย็นๆเขาอาจจะแกล้งเธอเล่นนิดๆหน่อย เราทุกคนที่นี่ต่างก็รู้ถ้ามีเด็กเข้าใหม่จะเจอแบบนี้กันทุกคน แต่จะเจอเฉพะผู้ชายอะนะ ”