เต้นท์และรสรักของเรา(1)

ตอนที่ 2

เต็นท์และรสรักของเรา

“โกรธแม่ใช่ไหมถึงได้จะไปต่างจังหวัดแบบนี้”

ผกาพยายามยันตัวขึ้นจากที่นอนเมื่อได้รู้จากปากของ ลูกชายว่าพรุ่งนี้เช้าภาคินจะเดินทางไปเที่ยวที่ต่างจังหวัด

“ผมไม่ได้โกรธคุณแม่เลยก็แค่รู้สึกน้อยใจแต่ก็ไม่เกี่ยวกับการเดินทางไปครั้งนี้ครับ ผมอยากไปเที่ยวที่น่านมานานและบางทีผมอาจจะหาแม่ของลูกได้ที่นั่นกลับมาจากเหนือคราวนี้คุณแม่อาจจะได้ข่าวดีก็ได้นะครับ

ชายหนุ่มไม่ได้คิดอย่างที่พูดในตอนแรกแต่ทันทีเมื่อเขาเห็นหน้ามารดาแผนการทุกอย่างก็ปรากฏขึ้นในใจอย่างน้อยขนมผิงก็ไม่ใช่คนที่นี่การที่เขาจะจ้างเธอให้เป็นแม่พันธุ์มีลูกให้ก็อาจจะเป็นความลับที่ปิดมิดเพราะเธอไม่มีคนรู้จักที่เชียงใหม่บางทีการไปเที่ยวด้วยกันในครั้งนี้เขาอาจจะทำการผลิตทายาทตัวน้อยสำเร็จในครั้งนี้เลย

“จริงหรือเปล่าลูก อย่าหลอกคนแก่นะถึงแม้ว่าลูกจะยังไม่มีหลานให้แม่ในเร็ว ๆ นี้ไปยังน้อยให้แม่เห็นสักครั้งเถอะว่ามันพอจะมีทาง ลูกเองไม่อยากมีครอบครัวไม่อยากมีเมียแม่ก็จะไม่บังคับแต่เอาเป็นว่าลูกไปหาวิธีการที่จะมีหลานให้แม่และขออย่างหนึ่งเลือกแม่พันธุ์ที่หน้าตาน่ารักหน่อยหลานของแม่จะได้หน้าตาดีกลับมาคราวนี้หวังว่าแม่คงจะได้เห็นหน้าตาแม่พันธุ์ของลูกนะ”

ชายหนุ่มจากที่ตั้งใจพูดตอนแรกแค่เพียงหวังว่าจะให้มารดาของเขาไม่รู้สึกน้อยใจที่เขาขอเดินทางไปต่างจังหวัดถึงหนึ่งสัปดาห์แต่ในเมื่อหลุดปากพูดไปแล้วและเขาเองก็เริ่มมองเห็นทาง ภาคินจึงตั้งใจจะเดินหน้าทำตามแผนให้สำเร็จภายในทิปนี้ให้ได้

“คุณมีของพร้อมจริงๆสำหรับการแคมป์ปิ้ง”

ภาคินหันไปมองรถด้านหลังที่เต็มไปด้วยของสำหรับ การแคมป์ปิ้งนอนกางเต็นท์ของขนมผิงที่เธอยกมาใส่รถเขาและเป็นคนจัดแจงวางทุกอย่างอย่างเป็นระเบียบ

“ผิงก็ซื้อมาเติมเรื่อย ๆ ทำอย่างกับว่าไปเที่ยวทุกอาทิตย์ทั้งที่ความจริงครั้งสุดท้ายที่ฉันไปนอนกางเต็นท์ก็เกือบปีแล้วค่ะ”

รถยนต์สำหรับเจ็ดที่นั่งเต็มไปด้วยข้าวของเคลื่อนตัวออกจากเชียงใหม่ในเวลาเกือบเที่ยงสองข้างทางเต็มไปด้วยภูเขาต้นไม้และลำธารสายเล็ก ๆ ถึงแม้บางช่วงจะถูกขัดอารมณ์ด้วยสภาพถนนที่กำลังซ่อมแซมแต่มันก็ไม่ได้ทำให้หัวใจของคนทั้งสองรู้สึกสดชื่นน้อยลงเพราะต่างคนต่างรู้ว่าปลายทางที่รออยู่มันสวยงามแค่ไหน

“คืนนี้ผมว่าเรานอนพักที่โรงแรมกันก่อนไหมขึ้นดอยตอนมืดเราเองต่างก็ไม่ชินทางคงจะไม่ค่อยปลอดภัยและขึ้นไปตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าจะมีที่กางเต็นท์ไหมพรุ่งนี้เช้าออกกันแต่เช้ามืดจะดีกว่าเตรียมร่างกายให้พร้อมด้วย”