ฝันหวาม

รสิกาทอดสายตามองบ้านพักริมทะเลด้วยดวงตาเศร้าสร้อย หลังจากบิดาแต่งงานใหม่และมารดาเลี้ยงเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้าน พร้อมด้วยลูกติดของนาง ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป

เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยสวยงาม เคยดี เคยเป็นของเธอกลับถูกแย่งไปจนหมด

แม้แต่คู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานกัน กลับต้องเปลี่ยนตัวเจ้าสาวสายฟ้าแล็บเพราะเหตุผลที่ว่าลูกติดของมารดาเลี้ยงท้องกับคู่หมั้นของเธอ

จักรพงศ์ไปแอบกินกับมันลับหลังเธอ จนยายนั่นตั้งท้อง ก่อนแต่งงานมไม่นาน ทำให้งานแต่งของเธอกับเขากลายเป็นงานแต่งของเขากับหญิงอื่น

งานแต่งงานมันล่มไม่เป็นท่าเพราะผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้น!!!

สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจที่สุดก็คือบิดามาขอร้องให้เธอสละคู่หมั้นของตัวเองให้ลูกติดของท่าน

เธอร้องไห้อย่างหนักกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผิดหวังเรื่องคู่หมั้น ผิดหวังเรื่องบิดา และผิดหวังกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่รสิกาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว

ครั้งเดียวก็เกินพอ...

เธอประชดชีวิตด้วยการมาเที่ยวที่นี่ หอบหิ้วซื้อผู้ชายมาด้วย ให้เจ๊สนิทหาผู้ชายให้สักคนเพื่อย้อมใจ

ตอนคบกับจักรพงศ์ไม่เคยเสียตัว ไม่เคยให้เขาล่วงเกินไปมากว่ากอดจูบลูบคลำและจับมือ เพราะอยากรักษาสิ่งที่มีค่าเอาไว้ในคืนวันแต่งงานเข้าห้องหอ

แต่พวกผู้หญิงไวไฟ แรดร่านอยากได้ผู้ชายของคนอื่น ยอมอ้าแขนอ้าแขนพลีกายกลับได้เขาไป

ชั่งหัวมัน!!! เพราะยังไงเธอก็จะได้รู้ว่าคู่หมั้นที่คบกันมานานไม่ซื่อสัตย์ มันสารเลว อย่าไปเสียดายผู้ชายชั่วๆ แบบนั้นเลย

รสิกาเหยียดปากคิดอย่างอดสูใจ ก็ดีที่จักรพงศ์เผยสันดานทุเรศๆ ให้เธอได้เห็น ดีกว่าแต่งงานมีลูกมีเต้ากันไปแล้ว มาเจอว่าเขานอกใจเธอไปมีคนอื่น ในขณะที่มีลูกด้วยกันแล้ว แบบนั้นคงบ้านแตก ลูกไปทาง พ่อแม่ไปทาง เด็กขาดพ่อขาดแม่

ครอบครัวของเธอเคยอบอุ่น มีพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตา พอขาดแม่ไปก็เคว้งคว้าง ก็เหมือนกับลูกของเธอ ถ้าขาดใครไปสักคนก็คงเหมือนกัน เธอไม่อยากเป็นเช่นนั้น อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตามากกว่า

รสิกาหลุดจากภวังค์ความคิดอันแสนสับสนวุ่นวายของตัวเองเมื่อฝนตกลงมาห่าใหญ่ ทำให้เธอต้องรีบวิ่งขึ้นบ้านพักชายทะเล แทนที่จะเดินทอดน่องอยู่แบบนี้

บ้านพักหลังนี้เป็นของวาสิตาเพื่อนสนิทของเธอ อย่างน้อยเธอก็มีเพื่อนที่ดี

เธอหนีมาในวันที่จักรพงศ์กับกัลยาลูกติดมารดาเลี้ยงแต่งงานกัน ใครจะคิดยังไงก็ช่าง เธอไม่ขออยู่ร่วมแสดงความยินดีด้วย

เธอปิดมือถือ ปิดอุปกรณ์สื่อสารทุกชนิด บอกแค่บิดาเท่านั้นว่าเธอจะมาพักผ่อน และท่านก็ไม่ได้คะยั้นคะยอให้เธออยู่ร่วมงานแต่ง

ยังดีที่บิดาคิดถึงใจเธออยู่บ้าง ถ้าบังคับให้เธออยู่ร่วมแสดงความยินดีกับไอ้คนทรยศสองคนนั่น เธอก็คงจะหมดที่พึ่งแล้วจริงๆ เพราะแม้กระทั่งบิดายังไม่รับรู้ความเศร้าโศกเสียใจของเธอซึ่งเป็นลูกแท้ๆ ไม่ใช่กัลยาที่เป็นแค่ลูกติดเมียใหม่เท่านั้น

รสิกาวิ่งขึ้นมาบนบ้านพัก เธอไขกุญแจเข้าไป ก่อนจะควานหาสวิซไฟ ไม่นานบ้านทั้งหลังก็สว่างพรึบขึ้นมาในทันที เธอมองสภาพเปียกปอนของตัวเองกับกระเป๋าใบเล็กๆ หนึ่งใบแล้วถอนใจ

สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดในเวลานี้คือน้ำอุ่นๆ กาแฟร้อนๆ สักแก้ว อาหารอร่อยๆ และซุกเข้าใต้ที่นอน

เธอรีบสำรวจบ้านและพบว่ามีห้องพักกว้างขวางให้เธอพักอาศัย วาสิตาช่างเป็นเพื่อนที่ดีเสียเหลือเกิน

เธอกับวาสิตาคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรี จนตอนนี้เรียนจบกันไปแล้ว วาสิตามีพี่ชายหนึ่งคนชื่อวาคิม เธอเคยเจอเขาบ้างนานๆ ครั้งตอนที่วาคิมมาหาน้องสาวที่กรุงเทพฯ

พี่ชายของวาสิตานั้นค่อนข้างดุ เงียบขรึมไม่ค่อยพูด เขาทำฟาร์มมุกอยู่แถวภูเก็ต บ้านของวาสิตานั้นร่ำรวยเพราะพ่อแม่มีที่ดินมากมาย และมีธุรกิจเกี่ยวกับการท่องเที่ยวด้วย

เธอไม่เคยคุยกับวาคิมแบบจริงจังหรอก แต่เคยคุยกันผิวเผินเรียกว่านับคำได้ ตอนที่เผอิญเจอกัน

ตานั่นขี้เก๊กจะตายไป แตกต่างจากวาสิตาที่มีนิสัยสดใสร่าเริงและอัธยาศรัยดีกับทุกคน