Ep.7 (สังกัดเจ๊เฮี้ยง)

ผู้หญิงกลางคืน (SEX STORRY 20+)

Ep.7 (สังกัดเจ๊เฮี้ยง)

•สมศรี•

"อีศรีมึงหายไปไหนมาทั้งคืน!? "

ทันทีที่เราลากสังขารกลับมาถึงห้องเช่า เสียงของอีแอ๋มเพื่อนร่วมห้องและเพื่อนร่วมอาชีพของเราก็ดังแหวกอากาศขึ้นมาทันที

เราไม่ได้ตอบคำถามของมัน เดินขาถ่างเข้าไปทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างลืมตัว ก่อนสะดุ้งโหยงลุกขึ้นมาเพราะสะเทือนหอย!

"อีเชี่ย! เอ๊ยยย...ซี๊ดดส.."

เผลอซี๊ดปากไปอีกกู จนอีแอ๋มมันหันมามองอย่างสงสัย

เราไม่สนใจสายตาสอดรู้สอดเห็นของมัน เพราะรู้สึกว่าหอยของเรามันจะระบมมากกว่าเดิม

มันก็ต้องระบมอยู่แล้วล่ะ ก็ศรีเดินขึ้นบันไดมาตั้งสามชั้น กลีบสองข้างถูกันจนร้อนฉ่า เหงื่อซึมจนแสบไปหมด เพิ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิดที่เลือกมาอยู่ชั้นสามก็วันนี้แหล่ะ

"เชี่ย! แล้วไงอีศรี! "

อยู่ๆ เราก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ รีบหันไปหาอีแอ๋มทันที

"อีแอ๋ม! มึงมียาคุมฉุกเฉินไหม!? "

เวรกรรมของศรีแท้ๆ มานึกได้ป่านนี้จะทันไหมเนี่ย!?

อยากจะร้องไห้...

"ยาคุมฉุกเฉิน!? ..."

"เออ...มีไหม? "

"มึงจะเอาไปทำอะไร? "

อีแอ๋มมันย้อนถามเราอีก

"อย่าพึ่งถาม มีไหม? เอามาให้กูก่อน"

อีห่าจิก! ลูกอีชั่งซักชั่งถาม!

"เออๆ "

ถึงอีแอ๋มมันจะงงๆ แต่มันก็ยอมลุกขึ้นไปหยิบยามาให้เราแต่โดยดี พอได้ยาเราก็รีบเดินไปเปิดตู้เย็นกรอกยาใส่ปากแล้วดื่มน้ำตามทันที

ว่าแต่...

มันจะทันไหมวะ!? ผ่านมาตั้งหลายชั่วโมงแล้ว ขอให้ทันทีเถอะเพี้ยง! กูยังไม่พร้อมที่จะมีลูกตอนนี้...สาธุ!

จากนั้นเราก็ค่อยๆ เดินกลับไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิมอย่างระมัดระวัง

"มึงไปทำอะไรมาอีศรี? สภาพมึงเหมือนโดนรุมโทรมไม่มีผิด"

อีแอ๋มมันถาม และจ้องหน้าเราอย่างคาดคั้นและรอคอย มึงนี่ไม่ค่อยอยากรู้เลยเนอะ ถ้ามึงรู้ว่าที่สภาพกูเป็นแบบนี้เป็นฝีมือของคนๆ เดียวล่ะก็ มึงจะอึ้ง!

"เมื่อคืนกูโดนจับ"

"แล้วไง!? ...อีศรี! อย่าบอกนะ....ว่ามึงโดนตำรวจทั้งโรงพักรุมโทรม!? "

อีแอ๋มพูดเสียงดังพร้อมกับทำตาโตเท่าไข่ห่าน

"ฟังกูให้จบก่อนไหม? "

เราบอก หันไปมองหน้าอีแอ๋มอย่างเซ็งไป

แล้วเราก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้อีแอ๋มฟัง ส่วนมันก็นั่งฟังเงียบไปจนเราเล่าจบ

"ดีนะที่มึงรอดมาได้"

อีแอ๋มมันพูดขึ้นมาหลังจากที่เราเล่าจบแล้ว

"ก็เกือบไม่รอดแหล่ะมึงดีนะกูชิงสลบไปก่อน"

เราบอก ก่อนจะเอนตัวลงนอนบนเตียง ตอนนี้ตาอีศรีจะหลับซะให้ได้

"พูดถึงตำรวจกูก็เบื่อเหมือนกัน ช่วงนี้แม่งกวนทุกคืนเลย ทำมาหาแดกลำบากชิบหาย"

อีแอ๋มบ่น ส่วนอีศรีนอนหลับตาใกล้ไปสวรรค์แล้ว

"กูว่ากูจะไปหาเจ๊เฮี้ยง มึงไปกับกูไหมอีศรี? "

"หือออ...ใครวะเจ๊เฮี้ยง? "

เราถาม ตาที่กำลังหลับอยู่ลืมขึ้นมาทันที

"นายหน้าไง ติดต่อแขกผ่านเจ๊แก ถึงจะโดนกินเปอร์เซนต์ แต่ก็ดีกว่าต้องมาวิ่งหนีตำรวจทุกวันนะกูว่า"

อีแอ๋มยังคงพูดต่อไป พูดต่อเลยแอ๋มกูฟังอยู่......

"......."

"เผลอๆ ได้ดิบได้ดีมีเสี่ยเลี้ยง หรือไม่ก็เป็นเมียเช่าฝรั่งสบายไปทั้งชาติเลยนะมึงอีศรี"

"........"

พูดต่อไปแอ๋มกูฟังอยู่...กูไหว (แต่ความจริงคือกูจะไปตั้งแต่ประโยคแรกแล้ว)

"มึงฟังกูอยู่ไหม...อีศรี..."

"........"

ฟัง...กูฟังอยู่ (เหมือนเสียงอีแอ๋มดังมาจากที่ไกลๆ)

"ศรี...."

"อืมมมมม..."

"อีศรี......"

"คร่อก...คร่อก...Zzzzz..."

สรุป...

อีศรีหลับไปแล้วจ้าา....

•ภาพตัด•

เรานอนหลับไปตื่นขึ้นมาอีกทีฟ้ามืดแล้ว รู้สึกหิวก็เลยลุกขึ้นมาต้มมาม่ากิน ส่วนอีแอ๋มอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ มันคงเตรียมตัวที่จะออกหากิน

ย้อนมองตัวเอง...

สภาพนี้คงต้องหยุดเป็นอาทิตย์ เวรกรรมของอีศรี จนบัดป่านนี้ก็ยังรู้สึกโล่งและกลวงโบ๋ ขมิบบ่อยๆ หอยจะเข้าที่รึเปล่าเหอะ...

สักพักอีแอ๋มก็ออกมาจากห้องน้ำ

"ตื่นแล้วเหรอมึง ไปอาบน้ำเลยไปเดี๋ยวกูรอ"

"วันนี้กูหยุด สภาพกูเป็นแบบนี้จะรับแขกได้ยังไง? "

เราบอก ก่อนจะหันมาสนใจมาม่าตรงหน้าต่อ

"กูก็ไม่ได้จะให้มึงไปรับแขกซะหน่อย กูจะชวนมึงไปหาเจ๊เฮี้ยงต่างหาก"

"ทำไมมึงรีบนัก? "

เราเงยหน้าขึ้นถามมัน

"เดือนนี้ต้องส่งเงินไปบ้าน ลูกกูกำลังจะเข้าเรียนต้องใช้เงินเยอะ"

และนี่ก็คือเหตุผลของอีแอ๋มมัน บ้านอีแอ๋มจน ผัวทิ้งตั้งแต่ตอนท้อง แม่ก็แก่ทำอะไรไม่ค่อยไหวมันจึงให้แม่มันเลี้ยงลูกของมันอยู่บ้านเฉยๆ

"เออๆ รอกูแป๊บ"

เราบอกอย่างตัดความรำคาญ ก่อนจะหันกลับมากินมาม่าต่อจนหมด หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วก็พากันออกจากห้อง

ระหว่างเดินลงบันได...

"อีศรีมึงเดินให้เหมือนคนหน่อย อีห่า! เดินถ่างขาอยู่ได้"

อีแอ๋มมันพูด เราหันไปมองมันตาขวางทันที

"ก็ถ้ากูเดินดีได้กูก็ทำแล้วสิ! มึงลากกูมาเองอย่าบ่น!"

อีเเอ๋มมันทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ยอมเดินต่อแต่โดยดี

ไม่นานเรากับอีแอ๋มก็มาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง ที่ค่อนข้างเก่าและทรุดโทรม

"อีแอ๋มมึงแน่ใจนะว่าที่นี่เขายังเปิดให้บริการอยู่"

เราถามอีแอ๋มเมื่อพากันเดินเข้ามาในโรงแรมแล้ว

สภาพภายในโรงแรมนี่ยิ่งหนักเลย เก่ามากถึงมากที่สุด แถมไม่มีคนอีกต่างหาก อย่าว่าแต่คนเลยแมลงวันสักตัวยังไม่มีบินผ่าน ไหนจะไฟสลัวๆ จนแทบจะมองไม่เห็นอะไรนี่อีก....

นี่มันโรงแรมหรือสถานที่ล่าท้าผี!?

เรากับอีแอ๋มยืนเอ๋อได้สักพักก็มีเสียงเดินลงบันไดดังขึ้น

กึก! กึก! กึก! กึก!

เสียงรองเท้ากระทบกับพื้นดังไล่ลงบันไดมาเรื่อยๆ เรากับอีแอ๋มขยับตัวเข้าหากันทันทีอย่างหวาดกลัว ในความรู้สึกของอีศรีฟังแล้วหลอนมาก ขนลุกซู่เลยเหอะ

"มาหาใคร! "

"เฮือก! /เฮือก! "

เสียงแหบๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้เรากับอีแอ๋มสะดุ้งสุดตัว และพร้อม ใจกันหันไปมองทิศทางที่มาของเสียงก่อนจะเห็นผู้หญิงวัยกลางคนยืนอยู่ตรงบันได

อีเชี่ย!

นั่นมันคนหรือผีวะ!?

ใส่ชุดแดง ผมยาวสยาย ไม่พอยังทาปากสีแดง แล้วไหนจะสองข้างแก้มของนางที่แดงแป๊ดเป็นตูดลิงอีก ผีจูออนรึเปล่าวะนั่น!?

"อีแอ๋ม! นั่นมึงเหรอ? "

นางเรียกอีแอ๋มพร้อมกับเดินลงบันไดมาอีก ส่วนเราก็ค่อยๆ ถอยหลังเตรียมวิ่ง ถ้าลงมาไม่ใช่คน ศรีออกวิ่งจริงๆ นะเออ

"หนูเองเจ๊เฮี้ยง"

อ่าว...

สรุปไม่ใช่ผี แต่เป็นเจ๊เฮี้ยงคนที่เรากับอีแอ๋มมาหาซะงั้น

"ว่ายังไง ตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม? "

"ค่ะ...รบกวนเจ๊ด้วยละกัน"

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ต่างคนต่างก็ได้ประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย อย่าไปคิดเลยอะ...แล้วอีนี่ใคร? "

เจ๊แกพูด ก่อนจะหันมาทางเรา

"เพื่อนหนูเองเจ๊ มันก็จะขอมาอยู่ด้วยเหมือนกัน"

พออีแอ๋มพูดจบเจ๊แกก็ปรี่เข้ามาหาเราทันที พร้อมกับยกมือขึ้นมาจับคางเราหันไปมาอย่างพินิจพิจารณา กว่าเจ๊แกจะพอใจคออีศรีก็แทบเคล็ด

"สวยดี ใช้ได้ ชื่ออะไรล่ะมึง? "

เจ๊แกถาม

"สมศรีค่ะเจ๊"

"หืมมม...ชื่อเหรอนั่นทำไมมันถึงได้โบราณนัก"

เจ๊แกพูดประชด ส่วนเราก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ ให้นาง แต่ในใจนี่ด่าไปแล้ว... (เรื่องของกู)

"เอาๆ ผ่านทั้งคู่ทิ้งเบอร์ไว้เลยมีแขกติดต่อมาจะโทรหา ไม่ต้องห่วง อยู่กับกูได้ดิบได้ดีกันทุกคน กูดันไปไกลแน่นอน"

พูดจบเจ๊แกก็สะบัดตูดเข้าไปตรงหลังเคาเตอร์ ก่อนจะหยิบสมุดกับปากกามาให้เรากับอีแอ๋มทิ้งเบอร์ไว้

ทุกอย่างเรียบร้อยเรากับอีแอ๋มก็ออกจากโรงแรม แวะกินก๋วยเตี๋ยวคนล่ะชามก่อนกลับห้อง พอกลับห้องถึงห้องอีศรีก็ล้มตัวลงนอนแล้วหลับเป็นตายไปเลยจนถึงเช้า...

•สมศรี•

โปรดติดตามตอนต่อไป...