ผู้หญิงกลางคืน

105.0K · จบแล้ว
Ranadda , ณัฐสุดา , สาวก หวังเซียว
53
บท
6.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

'ใครล่ะ...จะอยากถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงขายตัว' 'สมศรี' เด็กสาวอายุ17ปี เรียนไม่จบม.3 เมื่อถนนชีวิตมันมืดมน ต้องปากกัดตีนถีบเพื่อความอยู่รอด สมศรีจึงเลือกอาชีพขายบริการหาเลี้ยงตัวเอง 'เสี่ยเมฆ' เจ้าพ่อสถานบันเทิงในเมืองพัทยา อดีตที่เจ็บปวดทำให้เขาปิดตายหัวใจ และเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นใกล้มือ 'หล่อๆ แบบนี้ ถ้าถูกใจก็ให้ฟรี แต่ถ้าลีลาดีศรีก็อาจให้เบิ้ล สนใจจะซื้อไหมล่ะ? ' (สมศรีได้กล่าวไว้) 'กูเลี้ยงให้ได้ดี แต่ถ้ายังมีนิสัยกะหรี่ มึงเจอตีนกูแน่ อีศรี! ' (เสี่ยเมฆก็ได้กล่าวไว้เช่นกัน) ****************** By : Ranadda

ประธานพลิกชีวิตตลกมาเฟียดราม่านอกใจความจำเสื่อมนิยายรักโรแมนติกเศรษฐี18+

Ep.1 (เปิดตัวสมศรี)

ผู้หญิงกลางคืน (SEX STORRY 20+)

Ep.1 (เปิดตัวสมศรี)

"ตำรวจมา! "

สิ้นเสียงตะโกน เราที่กำลังนั่งอ่อยผู้ชายอยู่กับเพื่อนสาวร่วมอาชีพอีกสามสี่คนก็ออกวิ่งเลยจ้า ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำ

ระหว่างที่วิ่งหนีตำรวจ เราขอแนะนำตัวก่อนนะคะ

ชื่อศรีค่ะ ชื่อจริงชื่อสมศรี อายุสิบเจ็ดปี รูปร่างอวบอัด 36-24-35 สูงร้อยกว่าๆ ชอบมะ ชอบม้าาา

เราเป็นคนบ้านนอกที่มาหากินในเมืองพัทยาตามคำชักชวนของเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง

อาชีพของเราก็อย่างที่รู้ๆ กัน คงไม่ต้องพูดเยิ่นเย้อให้มากความ ก็ผู้หญิงขายบริการนั่นแหล่ะ เรียกให้สุภาพหน่อยก็ผู้หญิงกลางคืนค่ะ

"หยุด! บอกให้หยุด! "

เสียงพี่ตำรวจดังไล่หลังเรามาติดๆ เราหันกลับไปมองแต่เท้าทั้งสองข้างนี่โกยต่อไม่รอแล้วนะ

จังหวะที่เราหันกลับไปมอง มีตำรวจคนหนึ่งวิ่งตามเรามาแบบกระชั้นชิด!

อีเชี่ย! จะตามไปถึงไหน กูเริ่มเหนื่อยแล้ว!

"ไม่หยุดโว้ย! "

ใครจะหยุดให้โง่ เราหันไปตะโกนตอบโต้พี่ตำรวจไทยใจงามที่วันๆ ไม่ทำอะไร ว่างเป็นไม่ได้ จะต้องออกมาวิ่งเล่นไล่จับผู้หญิงที่ค้าประเวณีเถื่อนอย่างเดียว

หลังจากนั้นเราก็ออกวิ่งต่อไป วิ่ง..วิ่ง..วิ่ง..วิ่ง..วิ่งแบบพี่ตูน..วิ่งแบบพี่ตูน

"หยุด! บอกให้หยุดไงโว้ย! อย่าให้จับได้นะมึง! "

พี่ตำรวจจะโกนไล่หลังมาอีก เหมือนน้ำเสียงของพี่เขาจะโกรธแค้นเรามากอ่ะ แต่นาทีนี้ต่อให้เอาช้างทั้งโขลงมาฉุด อีศรีก็ไม่หยุดวิ่งโว้ย!

ว่าแล้วก็วิ่งต่อไปสิ จะรออะไร!

เราก็วิ่งต่อไปเรื่อยๆ จนมาเจอซอยๆ หนึ่ง อีนี่ก็วิ่งเลี้ยวเข้าไปในซอยเลยจ้า ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเลยว่ามันเป็นซอยตัน!

"ซวยแล้วอีศรี! "

ทำยังไงล่ะทีนี้ พอจะหันกลับหลังวิ่งออกจากซอยก็ไม่ทันอีก พี่ตำรวจโผล่มายืนหอบแฮ่กๆ อยู่ปากซอยแล้วนั่น!

"กูบอกแล้วไงว่าอย่าให้กูจับได้! "

แล้วพี่ตำรวจก็ปรี่เข้ามาจับแขนเราล็อคไว้ทางด้านหลัง และเตรียมจะใส่กุญแจมือเรา!

"พี่ตำรวจสุดหล่ออย่าจับหนูเลยนะ"

เราพูดด้วยเสียงออดอ้อน

"ไม่ต้องพูดมาก ไปโรงพักขังสักคืนดีมั้ง วิ่งจนกูเหนื่อย"

"ไม่ได้นะพี่! พี่จะจับหนูขังไม่ได้นะ หนูมีแม่แก่ๆ ที่นอนเป็นอัมพาตอ้าปากพะงาบๆ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยู่ที่บ้าน ถ้าพี่ขังหนูแล้วใครจะดูแลแม่หนู อย่าจับหนูเลยยยย"

ตอแหล...ตอแหลอีกอีศรีเพื่อความอยู่รอดของมึงเอง

"ครั้งที่แล้วมึงก็พูดแบบนี้..."

แป่วววว....กูเคยเล่นไปแล้วเหรอ? ทำไมถึงได้จำแม่นนัก!?

"ตอแหลไม่เนียนไปเรียนมาใหม่นะน้อง แต่วันนี้ไปโรงพักกับพี่ก่อน"

"ม่ายยยยย! พี่สุดหล่ออย่าจับหนูไปเลย นะ..นะ...น๊าา..."

เมื่อตอแลไม่ได้ผลก็อ้อนแม่งเลยแล้วกัน มันต้องได้ผลสักทางแหล่ะ

"อย่าจับหนูเลยยย ฮึกก...กระซิกๆ "

บีบอีก บีบเข้าไป น้ำตาจงมา น้ำตาจงมา และในที่ที่สุดพี่ตำรวจก็ใจอ่อน

"ถ้าไม่ไปโรงพักก็เสียค่าปรับมาแล้วกัน"

"ค่าปรับเท่าไหร่อ่ะพี่? "

"ห้าร้อย"

"โห...ตั้งห้าร้อย! "

วันนี้อีศรียังขายหอยไม่ได้เลยจะเอาตังค์มาจากไหน?

"มีไหมล่ะ"

"วันนี้หนูยังขายของไม่ได้เลยพี่..."

"แล้วจะเอายังไง โรงพักก็ไม่ไป ค่าปรับก็ไม่มีจ่ายอีก"

พี่ตำรวจถามอย่างหงุดหงิด

"หนูจ่ายเป็นอย่างอื่นได้ไหมล่ะ ถ้าพี่ยอม..."

เราพูดพร้อมกับเลื่อนมือไปลูบไล้เป้ากางเกงพี่ตำรวจสุดหล่อทันที

เท่านั้นแหล่ะแข็งเป็นลำสู้มือเลยจ้าาา

หึ..หึ...

วันนี้อีศรีมีบุญได้กินผู้ชายในเครื่องแบบเลยโว้ยย!

โปรดติดตามตอนต่อไป...