ผู้ชายขายน้ำ

​

ผู้ชายขายน้ำ

Ep. 1.พินัยกรรมหรรษา

PART : ลีลา

"นี่มันอะไรกัน!"

ทันที่ทนายประจำตระกูลอ่านพินัยกรรมของคุณปู่จบ ฉันก็ลุกพรวดและตะโกนขึ้นมาสุดเสียงอย่างคนหัวร้อน

"คุณลีลามีตรงไหนไม่เข้าใจหรือครับ?"

ยังมีหน้ามาถาม!

"ก็ตรงที่ต้องให้ลีแต่งงานมีผัวก่อนถึงจะได้มรดกนี่แหล่ะค่ะลุงทนาย''

ฉันพูดสวนทันทีอย่างเอาเรื่อง พินัยกรรมบ้าบออะไรวะเนี่ย ต้องแต่งงานแล้วถึงจะได้ครอบครอง เกิดมาก็เพิ่งจะเคยพบเคยเห็นนี่แหล่ะ

"พูดตรง ๆ เลยนะคะ ลียังไม่คิดเรื่องแต่งงาน ปู่ก็ตายไปตั้งนานแล้วลีว่าเรื่องแต่งงานอะไรนี่ช่างมันเถอะค่ะ มอบทุกอย่างให้ลีซะ เรื่องจะได้จบ ๆ ไป ถ้าลีไม่พูด ลุงทนายไม่พูด เรื่องนี้ก็ไม่มีใครรู้ ทุกอย่างก็จบลงด้วยดี"

ฉันพูดอย่างที่ใจคิด และหวังว่าลุงทนายก็คงจะคิดเหมือนกันกับฉัน

"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับคุณลี คุณท่านมีพระคุณกับลุงมาก ลุงคงนอนตายตาไม่หลับถ้าทำตามคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับท่านไม่ได้"

โอ๊ยย! ลีลาถึงกับกรอกตามองฟ้ามองบน ดีกว่าลุงทนายคนนี้คงไม่มีอีกแล้ว

"หมายความว่าลีต้องแต่งงานอย่างเดียวใช่ไหมคะ ลีถึงจะได้มรดกก้อนนี้?"

ฉันถามอีกครั้งเพื่อความเเน่ใจ พร้อมกับคิดใคร่ครวญหวนไห้ในใจ(มันจะเวอร์ไปไหน)

'แล้วกูจะไปหาผัวที่ไหนมาแต่งงานด้วย ลำพังตอนนี้ผู้ชายจะตกถึงท้องยังไม่อยากจะมีเลยด้วยซ้ำ'

"ใช่ครับ และคุณท่านยังระบุเป็นคำพูดทิ้งท้ายก่อนที่ท่านจะสิ้นใจอีกว่า นับจากวันที่เปิดพินัยกรรมไปแล้ว ภายในหนึ่งปีถ้าคุณลียังไม่แต่งงานตามที่พินัยกรรมได้ระบุไว้ มรดกจะถูกมอบให้กับการกุศลทั้งหมดครับ"

"อะไรนะคะ!...ทั้งหมดเลยเหรอ!?"

คือดี...

โว้ยยย! อีลีอยากจะเป็นลม หนึ่งปีไวไปไหม? แล้วกูจะไปหาผัวได้ที่ไหนนนนน!

******************

ปัง!

ประตูที่ถูกเปิดและปิดเสียงดังสนั่นลั่นห้องด้วยมือของฉันทำร่างสองร่างที่กำลังกกกอดกันนัวเนียอยู่บนเตียงสะดุ้งทันที ก่อนที่ 'อีช้าง' เจ้าของห้องมันจะรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างกายล่ำ ๆ ของมันไว้ยันคอหอย

ส่วนน้องผู้ชายอีกคนก็ถึงกับหน้าซีดเผือดจ้องหน้าฉันอย่างกับเห็นผี

"อีลี! อีบ้า! กูตกใจหมดมาไม่ให้สุ้มให้เสียงกูกำลังเข้าได้เข้าเข็มเล๊ยย!"

อีช้างกระเทยควายแอ็บแมน(เพื่อนสนิทของฉันเอง)แหกปากด่าฉันอย่างหัวร้อน เพราะฉันดันโผล่เข้ามาขัดจังหวะมันกับผู้ชายที่มันหิ้วมาน่ะสิ

ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรอีช้าง แต่เดินเข้าไปหาน้องผู้ชายอีกคนแทนก่อนจะควักเงินในกระเป๋ายื่นให้ไปสองพัน

"นี่เป็นค่าเสียเวลา ขอพี่คุยธุระกับเพื่อนหน่อยนะ ส่วนมึงอีช้างใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยกูจะไปรอข้างนอก"

พูดจบฉันก็สะบัดก้นเดินออกจากห้องไป สักพักน้องผู้ชายคนนั้นก็เดินออกมาและเดินออกจากคอนโดไป ตามมาด้วยอีช้างที่เดินออกมาในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำขนมิ้งสุดเวอร์วังอลังกาลของมัน

"ไหน!? มึงมีเรื่องอะไร ถึงได้ดูร้อนรนเหมือนโดนเผาหมอยมาแบบนี้"

มันพูดขึ้นก่อนจะเดินมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆฉัน คำพูดของอีช้างถึงจะฟังดูรุนแรงไปบ้างแต่ฉันก็ไม่ถือสา เพราะชินกับปากร้าย ๆ ของมันแล้ว

"กูต้องแต่งงาน"

ฉันพูดเสียงเรียบ แต่ปฏิกิริยาตอบสนองของอีช้างคือดีเวอร์มาก มันยกมือขึ้นปิดปากตัวเิงอย่างดัดจริตแถมยังทำตาโตเท่าไข่ห่านอีกต่างหาก

"มึงท้องเหรออีลี!?"

"ท้องบ้านป้ามึงสิ"

ฉันหันไปด่ามันอย่างหงุดหงิด ก่อนจะพูดต่อ

"มึงจำเรื่องมรดกที่กูเคยเล่าให้ฟังได้ไหม?"

"อ๋อ...จำได้สิ ไปถึงไหนแล้วล่ะ มึงได้มารึยัง"

อีช้างมันถาม

"ในพินัยกรรมระบุไว้ว่ากูต้องแต่งงานภายในหนึ่งปีกูถึงจะได้รับมรดกทั้งหมด"

"มึงก็รีบแต่งสิ แค่นี้เองไม่เห็นต้องซีเรียสเลย"

อีช้างลอยหน้าตาพูดอย่างน่าหมั่นไส้ ถ้ามันง่ายขนาดนั้นแล้วฉันจะมานั่งเครียดเพื่ออะไรเล่า

"นี่แหล่ะปัญหา มึงลืมไปรึเปล่าว่ากูไม่มีแฟน แล้วกูจะแต่งงานกับใคร?"

"เออ...กูก็ลืมไปว่ามึงเป็นชะนีวัยใกล้ขึ้นคาน"

"นั่นเป็นคำพูดที่มึงควรพูดกับเพื่อนเหรออีช้างพัง"

ฉันหันไปมองมันตาขวาง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องพูด

"กูควรทำยังไงดีวะมึง? ช่วยกูคิดหน่อยสิ"

"ก็พอมีวิธีอยู่ แต่มึงจะกล้าเสี่ยงรึเปล่าล่ะ?"

อีช้างพูดพร้อมกับหันมามองหน้าเรา

"วิธีอะไร?"

"ก็ในเมื่อมึงไม่มีผัวจริงๆ มึงก็หาผัวปลอมๆสิ ไม่เห็นจะยาก"

"....."

PART : ลีลา

************************