ตอนที่ 3 ความหลัง2

ภาพเบื้องหน้าดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่อง ชินะได้เพียงแค่กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก

ภายในกายตอนนี้ร้อนรุ่มและชื้นแฉะ บางขณะจิตใจกลับคิดไปว่าเป็นตัวของเธอเองที่กำลังแสดงอยู่เบื้องหน้า คิดได้แค่นั้นใบหน้านวลแดงก่ำ ช่างน่าอายนัก

“อ๊ายยย !!! กรี๊ดดดดดด!!!”

ตั่บ!!!ๆๆๆๆๆๆๆๆ

“แฮ่กๆๆๆ”

เสียงหอบหายใจของหญิงชายดังแข่งกันราวกับเหนื่อยหอบจากการวิ่งระยะไกล

ร่างของนางเอกสาวกระตุกเกร็ง อย่างแรงพร้อมๆกันกับชินะที่ลุ้นระทึก

หัวใจเต้นรัวไปกับการเร่งจังหวะของทั้งสอง แทบจะลืมหายใจกันเลยทีเดียว

เสียงตั่บสุดท้าย ทำให้ชินะสูดลมหายใจเข้ายาว ก่อนจะพ่นออกมาอย่างโล่งอก ราวกับว่าเป็นตัวเธอเองที่เพิ่งผ่านพ้นการเหยียบสวรรค์ชั้นดาวน์ดึงห์นั้นเสียเอง

ทางด้านพระเอกหนุ่มค่อยๆถอดถอนมังกรอวบออกจากส่วนสงวนของฝ่ายหญิง พร้อมทั้งแยกลำขาเรียวงามออกกว้างขึ้น

เพื่อให้เห็นถึงน้ำสีขาวขุ่นที่ค่อยๆไหลเยิ้มออกมาจากร่องสีแดงระเรื่อ ซึ่งภายในยังคงกระตุกตอด เร่งให้น้ำสีขาวขุ่นนั้นออกมามากยิ่งขึ้น

ชินะจ้องภาพตรงหน้าตาไม่กระพริบ ปรับโฟกัสเลนส์ให้คมชัดที่สุด เพื่อเก็บรายละเอียด ซึ่งเป็นชอตสุดท้ายของงาน

“คัต!!! ดีมาก!!! เอ้า ทีมงานหาผ้าให้นางเอกของเราเช็ดน้ำออกสิ! ค้างไว้นานเกิดท้องขึ้นมาล่ะยุ่งเลย”

ผู้กำกับพูดอย่างติดตลกทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่างานประเภทนี้นางเอกเอวีมักจะป้องกันด้วยกินยาคุมอยู่แล้วเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบตามมา

“เป็นไงบ้างยามาดะคิดว่าพอจะไหวมั้ย?”

ผู้กำกับหันมาหาชินะก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดขำเมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำ

“เออ…สบายมากค่ะ…แฮ่ะๆ”

ชินะเอ่ยตอบเสียงอ้อมแอ้ม ใบหน้างามยังคงแดงเถือกไปจนถึงใบหู

“ไหวแน่นะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

ผู้กำกับยังคงแซวไม่หยุด

“ไหน? ขอดูผลงานเด็กใหม่หน่อยซิ! อืม…ใช้ได้นี่หว่า สำหรับงานแรกทำได้ขนาดนี้ถือว่าไม่เลวเลย”

ผู้กำกับเอ่ยชมชินะ เมื่อเห็นภาพจากกล้องที่ชินะรับผิดชอบในการถ่าย

หญิงสาวยิ้มหน้าบาน กับคำชมซึ้งๆหน้านั้น พร้อมโค้งคำนับเพื่อเป็นการขอบคุณ

“จากนี้ไป พยายามเข้านะ ยามาดะซัง ฉัน ซาโตรุ เรียกสั้นๆว่าซาโต้ก็ได้ จากนี้ไปขอฝากตัวด้วยนะ ยามาดะซัง”

ซาโตรุในฐานะผู้กำกับกล่าวยิ้มๆ มองร่างบางตรงหน้าอย่างเอ็นดู

“จากนี้ขอฝากตัวด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ!”

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….....

ณ ย่านคาบูกิโจ ชินจูกุ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

ตึกยูทากะกรุ๊ป ชั้นที่ 14

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่นั่งก้มหน้าสนใจเอกสารที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะจำต้องเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตู พร้อมๆกันกับที่บานประตูบานใหญ่นั้นถูกเปิดออก

"เฮ้!!!!!! ไปไงมาไงว่ะเพื่อน! จะมาทำไมไม่ส่งเสียงมาก่อนวะ กันจะได้ให้คนไปรับที่สนามบิน"

ยูทากะ ไทจิ ส่งเสียงพร้อมกับลุกออกจากเก้าอี้ตัวใหญ่เดินตรงไปยังร่างของชายที่พึ่งเข้ามาใหม่

"ไม่เป็นไร กันมาเงียบๆน่ะ ไม่อยากให้ใครรู้"

เจ้าของคำตอบคือชายหนุ่มในชุดสูทสีเข้มพอดีตัว ผมสีน้ำตาลเข้มหยักโศกน้อยๆนั้นแลดูยุ่งเหยิง ใบหน้าเรียวได้รูป คิ้วเข้มดกหนา ดวงตาเรียวคม ขนตางอนยาวดั่งอิสตรี นัยน์ตาสีสนิมคมกริบ จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวอย่างคนสุขภาพดี ดูก็จะรู้ได้ทันทีว่ามีเชื้อสายผสมกับต่างชาติ ด้วยรูปร่างที่สูงใหญ่ ราวๆ 190 เซนติเมตร

มือเรียวขาวดึงคอเสื้อพร้อมปลดกระดุมออกสามเม็ด เผยให้เห็นผิวขาวนวลและกล้ามเนื้อหน้าอกแข็งแกร่ง

ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาขนาดใหญ่ด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน มือเรียวขาวล้วงเข้าไปในเสื้อสูทก่อนจะหยิบกล่องสีเงินสลักนูนเป็นรูปอินทรีย์สยายปีกเปิดมันออกช้าๆ

ด้านในบรรจุบุหรี่ยี่ห้อดังราคาแพงลิ่ว นิ้วเรียวดึงมวนบุหรี่ออกมาช้า ก่อนจะคาบไว้ในปาก อีกมือหนึ่งก็ควานหาไลเตอร์ แต่ยังไม่ทันที่จะพบ เปลวไฟสีสว่างจ้าก็จ่อที่ปลายของมวนบุหรี่แล้ว

อากิฮิโระ เคนชิน ลันเซีย ชะงักเล็กน้อยก่อนจะสูดควันเข้าปอดยาว ปลายบุหรี่แดงวาบ ควันสีขาวลอยคว้างในอากาศ

"มีเรื่องอะไรรึเปล่าวะเพื่อน ถึงได้ดูเหนื่อยชอบกล"

ไทจิถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นท่าทีอันอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัดเจนของเพื่อนรัก

"เปล่า กันแค่อยากพักสักหน่อยเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่แกเถอะเป็นยังไงบ้าง เห็นนั่งหน้าเครียดเชียว"

เคนชินผลักตัวจากเอนพิงโซฟาเป็นนั่งตัวตรง มือยังคีบบุหรี่อัดควันเข้าปอดช้าๆถามขึ้นเบาๆ

"มีเรื่องวุ่นๆนิดหน่อย เออ แกมาก็ดีแล้ว กันมีเรื่องให้แกช่วยหลายเรื่องเลยวะเพื่อน"

ไทจิพูดพร้อมทั้งหยิบแก้วบรั่นดีวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะรินน้ำสีอำพันลงไปค่อนแก้ว ส่งให้กับร่างสูง

"อะไรของแกวะ กันมาพักผ่อนนะเว้ย ไม่ได้จะมาทำงาน ชิ!"

เคนชินพูดอย่างมีน้ำโหหน่อยๆ พร้อมทั้งสาดบรั่นดีลงคอ

"โธ่ๆๆ เอาน่างานเล็กๆน้อยๆเอง ไม่เกินความสามารถของแกหรอก แค่ช่วยกันตัดสินใจหน่อยเท่านั้นเอง งานถนัดของแกด้วยนา นี่ๆ ช่วยกันเลือกหน่อยว่าคนไหนดี"

ไทจิพูดพร้อมกับยื่นไอแพดส่งให้กับเคนชิน ชายหนุ่มรับมาอย่างงงๆ เมื่อเห็นภาพที่ปรากฏบนหน้าจอ คิ้วเรียวที่ขมวดมุ่นอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อสักครู่เปลี่ยนเป็นคลายออก

ดวงตาคมสว่างจ้า กระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆอย่างอารมณ์ดี นิ้วเรียวปัดหน้าจอภาพไปเรื่อยๆ บางขณะหยุดพิจารณาเมื่อถึงภาพคนที่เรียกความสนใจของชายหนุ่มได้

"แหมๆ ทีงี้ล่ะ ตาลุกเชียวนะเพื่อน ว่าแต่แกสนใจคนไหนวะ เดี๋ยวกันเรียกให้"

ไทจิเอ่ยแซวเพื่อนรักทันทีเมื่อเห็นปฏิกิริยาของชายหนุ่ม

"เด็กใหม่เหรอวะ แต่ละคนหน้าตาดีใช้ได้เลย ว่าแต่แกจะให้กันเลือกไปทำอะไรก่อนว่ะ งานแบบไหนกันถึงจะเลือกได้ถูก"

เคนชินถามเพื่อนรักในขณะที่สายตาคมยังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอไอแพดในมือ

"กันจะเปิดตัวหนังเอวีเรื่องใหม่น่ะ กำลังหานางเอกอยู่ เนื้อเรื่องแบบว่าใสๆ นางเอกค่อนข้างไร้เดียงสา แบบแนวเหมือนผู้ชายหน่อยๆ ทอมบอยๆแนวๆนั้น"

ไทจิอธิบาย พร้อมๆกับรินบรั่นดีลงแก้ว พร้อมส่งให้เคนชินอย่างเอาใจ

"ใสๆ น่ารักๆ งั้น...คนนี้เป็นไง"

เคนชินพึมพำก่อนจะยื่นไอแพดส่งให้ไทจิดู

"คนนี้เหรอ? เออว่ะ ตาแหลมเหมือนกันนี่ สมกับที่ได้ชื่อว่า คาสโนว่าสองแผ่นดิน"

ไทจิเอ่ยชม เมื่อเห็นรูปภาพของหญิงสาวผมซอยสั้นทรงทันสมัยนิยมในขณะนี้ หน้าตาจิ้มลิ้มแววตาสดใสที่ถูกจับภาพอย่างเผลอๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจโพสท่าทำให้ดูเป็นธรรมชาติ

"ตกลงงั้นเอาคนนี้ กันจะได้ให้ผู้กำกับเรียกตัวมาแคสงานเลย ว่าแต่ของแกล่ะ จะเอาคนไหน เลือกมา จะเอากี่คนก็เลือกเอา กันจะได้ให้เด็กเรียกตัวมาให้"

"คนนั้นเลยได้มั้ย ที่กันเลือกไว้นั่นน่ะ กันขอลองงานก่อน"