บทที่ 1 อยากได้

แสง สี เสียงในผับดังประจำตัวเมืองของจังหวัดสุพรรณบุรีทำให้โต๊ะของหนุ่มหล่อเสน่ห์แรง พ่อรวยไม่พอยังลีลาเด็ดอย่างคมธรรม กุลธีร์ หรือหอย เป็นที่สะดุดตาของสาวน้อยสาวใหญ่ตั้งแต่เข้ามาในร้าน จนตอนนี้มานั่งที่โต๊ะประจำที่ลูกน้องคนสนิทอย่างเข้มและหมูโทรมาจองไว้ให้ก่อนจะมาดื่มวันนี้ และแน่นอนว่าโต๊ะของทั้งสามหนุ่มเป็นที่หมายตาของสาวๆ ที่นั่งโต๊ะรอบข้าง ใครมากับแฟนก็เป็นต้องมีปากเสียงกับแฟน เพราะมัวแต่มองคนหล่อ รวย ลีลาเด็ดอย่างคมธรรม

คนที่ตกเป็นเป้าสายตาของสาวๆ ได้แต่หยักยิ้มโปรยเสน่ห์ที่มีในตัวให้สาวๆ ที่มองและเดินผ่านไปมา และนาทีนั้นเองสายตาก็มองไปเห็นสาวข้างๆ หัวใจของหนุ่มวัย 35 ปี หนุ่มแน่นกลัดมันเชียวล่ะ มันไม่มันไม่รู้ รู้แต่ว่าเอวเขาพลิ้วไหวดุจลมกรดแน่นอนเวลาอยู่บนเตียง สาวสวยร่างเล็กทรวงโตที่กำลังเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกไปมาที่โต๊ะของตัวเอง ใบหน้าสวยหวานยามกระทบกับแสงไฟในร้านช่างมีเสน่ห์เย้ายวนเหลือเกินจนต้องดึงคอเสื้อของหมูเข้ามากระซิบให้ได้ยิน

“กูอยากได้ผู้หญิงคนนั้นบนเตียงคืนนี้ไอ้หมู มึงกับไอ้เข้มไปจัดการให้กูหน่อยสิ” พูดพร้อมกับจ้องมองไปทาง

ร่างเล็กที่โยกย้ายส่ายสะโพกไปมาพร้อมกับหยิบแก้วน้ำสีอำพันตรงหน้าขึ้นมาจิบดื่มแล้วเต้นต่อกับเพื่อนๆ ด้วยความสนุกสนาน

“ไม่มีปัญหาครับลูกพี่” หมูตอบรับคำแล้วชวนเข้มเพื่อนรักไปจัดการตามคำสั่งของลูกพี่ตัวเอง

ร่างสูงใหญ่หกฟุตนั่งจ้องร่างเล็กโต๊ะตรงข้ามไปจิบเครื่องดื่มสีอำพันไป และเมื่อเห็นว่าลูกน้องของตัวเองเดินกลับมาด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับก็รีบถามทันทีว่าเป็นยังไงบ้าง

“ได้เรื่องยังไง เธอยอมขึ้นเตียงกับกูไหมไอ้หมู ไอ้เข้ม”

“ลูกพี่เปลี่ยนคนเถอะครับ” เข้มเอ่ย

“ทำไมวะ”

“ถามไอ้หมูดูดิครับ”

“เธอด่าถึงพ่อผมเลยครับลูกพี่ และฝากมาบอกลูกพี่อีกว่า ‘ไปตายซะ!’ ครับ”

“ปากดีแบบนี้ท่าจะครางดังตอนอยู่บนเตียง พวกมึงมันโง่ ไม่ได้เรื่อง กูจัดการเอง” ว่าจบก็ลุกขึ้นกระดกบรั่นดีที่จิบอยู่ให้หมดแก้วแล้วลุกเดินไปหาสาวที่ตัวเองหมายตาไว้ทันที

หญิงสาวจ้องหน้าผู้มาใหม่ และไม่ต้องถามไม่ต้องพูดอะไรเยอะก็รู้ว่าเป็นลูกพี่ของสองคนที่ด่าไปเมื่อกี้ และที่ฝากไปด่าว่าด้วย สาวเจ้าจ้องมองหน้าของคนเข้ามาใหม่ ยอมรับว่าหน้าตาดี ไม่ใช่สิ หล่อเลยแหละ ใบหน้าคมเข้ม มีเคราล้อมกรอบหน้าดูดี แต่ทำไมถึงหื่นกามแบบนี้ เขาเห็นผู้หญิงเป็นอะไรในสายตาของเขากันถึงได้มาดูถูกแบบนี้

“พวกแกไม่ต้องพูดอะไร ฉันจัดการเอง” สาวน้อยร่างเล็กแต่ฝีปากจัดว่าเด็ดที่สุดในกลุ่มเอ่ยบอกเพื่อนแล้วกอดอกแน่นจ้องหน้าเอาเรื่องอีกฝ่าย

“ไงน้องสาว บอกให้พี่ไปตายเหรอจ๊ะ พี่ตายก็ได้ แต่ขอตายบนอกน้องสาวได้รึเปล่าจ๊ะ” คมธรรมไม่ได้พูดเปล่า แต่ยื่นมือออกไปหมายจะจิ้มที่อกอวบอูมที่บดเบียดกันในเสื้อเปิดไหล่เอวลอยของหญิงสาว แต่หล่อนเบี่ยงตัวหลบทัน

“ไอ้หื่น...เผียะ!” ด้วยความโกรธหากเบี่ยงตัวหลบไม่ทันมีหวังมือปลาไหลของผู้ชายแปลกหน้าตรงหน้าได้จับหน้าอกของเธอแน่

อ่า!

คมธรรมหันหน้ากลับมาพร้อมกับยกมือมาจับคางตัวเองขยับกรามตัวเองให้เข้าที่แล้วพูดพร้อมกับยิ้มร้ายให้คนตัวเล็กตรงหน้าที่กล้าตบหน้าของตน

“มือหนักใช้ได้นี่”

“ไม่ใช่แค่มือที่หนัก ตีนฉันก็หนัก” สาวร่างเล็กใจใหญ่เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกเท้าขึ้นกระทืบพื้นแรงๆ เพื่อบอกให้เขารู้ว่าเธอไม่กลัวและเอาจริงหากคิดจะลวนลามเธออีกครั้ง

หึหึ

“ปากเก่ง มือหนัก ส่วนตีนไม่อยากรู้ แต่ตอนนี้พี่อยากได้น้องบนเตียงต้องจ่ายเท่าไหร่ สองหมื่นห้าว่าไง จะไปกับพี่รึไม่ไป”

“แก!” สุดจะทนแล้ว ไม่รู้จะพูดยังไงดี กำลังจะง้างมือขึ้นตบหน้าของคนหื่นอีกครั้ง แต่ก็ถูกเพื่อนรั้งไว้ก่อน

“แกๆ กลับเถอะ อย่ามีเรื่องเลย”

“มันดูถูกฉันนะแก มันจะซื้อฉันไปนอนกับมัน ฉันต้อง...”

“อย่าเลย กลับเถอะ”

เพื่อนคนเดิมพูดแทรกขึ้นไม่รอฟังพร้อมกับพยักหน้าให้เพื่อนอีกคนมาลากเพื่อนรักของตัวเองออกจากร้าน ส่วนอีกคนอยู่เคลียร์ค่าใช้จ่ายบนโต๊ะ ส่วนคมธรรมนั้นไม่ได้ตามตื๊อหรือตามออกไป เขาได้แต่มองตามแผ่นหลังเล็กแล้วลูบแก้มสากตัวเองข้างที่โดนตบ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปยังโต๊ะตัวเองด้วยใบหน้าที่ยากจะคาดเดา เพราะแทนที่จะโกรธ แต่กลับเดินยิ้มกลับมาที่โต๊ะ ทำเอาหมูกับเข้มงงและอ่านอารมณ์ของลูกพี่พวกมันไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ตอนนี้

“ไหนบอกว่าจะกลับดึกไงลูก แต่นี่ละครหลังข่าวยังไม่จบเลยนะลูก” เสียงแหบแห้งตามวัยของคุณป้าวัย 68 ปี ที่เลี้ยงหล่อนมาตั้งแต่เล็กเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นเธอเดินหน้าตึงเข้ามาในบ้านชั้นเดียวขนาดเล็กที่เธอและป้าอาศัยอยู่ตั้งแต่เธอจำความได้ ตั้งแต่เล็กจนโตก็มีแค่ป้าคนเดียวเท่านั้นที่เลี้ยงดู ส่วนพ่อกับแม่นั้นไม่เคยรู้เลยว่าพวกท่านเป็นใคร หน้าตายังไง เท่าที่จำได้ชีวิตนี้มีแค่ป้าชบาเท่านั้น ส่วนพ่อกับแม่เป็นใคร เธอไม่สนใจหรอก เพราะท่านทั้งสองไม่ได้เลี้ยงดูเธอมา ถ้าพวกท่านต้องการคงไม่นำมาทิ้งไว้ที่หน้าบ้านของป้าชบาแน่นอน

“ก็เจอพวกบ้ากามน่ะสิป้าชบา คิดดูสิคะป้าจะให้หนูสองหมื่นห้าให้หนูไปนอนกับมัน หน้าตาก็ดีแต่ความคิดต่ำตมมากค่ะ” มัลลิกา เลิศยศ หรือเพื่อน วัย 27 ปี หญิงสาวร่างเล็กไซซ์มินิที่คนเขานิยมเรียกกันเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางหงุดหงิด ยิ่งนึกถึงหน้าของผู้ชายแปลกหน้าก็ยิ่งหงุดหงิดจนอยากกลับไปถีบให้ล้มแล้วกระทืบให้หมดสติจริงๆ

“อย่าไปสนใจเลยลูก ก็เป็นเรื่องปกติถ้าไปที่แบบนั้น แล้วเนี่ยไปอาบน้ำนอนเถอะลูก เห็นว่าพรุ่งนี้ต้องไปซื้อชุดเตรียมไปสัมภาษณ์งานที่ฟาร์มกุลธีร์ไม่ใช่เหรอลูก ป้าดีใจที่เพื่อนลาออกจากงานในกรุงเทพแล้วกลับมาหางานทำที่บ้านเรา มาอยู่กับป้า อยู่ใกล้ป้า ป้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“หนูทำงานที่กรุงเทพตั้งแต่เรียนจบเพราะอยากมีเงินเก็บเพื่อจะได้ย้ายกลับมาอยู่กับป้าชบา และระหว่างที่หางานรองานจะได้มีเงินไว้ใช้สอย อีกอย่างป้าชบาก็อายุเยอะแล้ว เพื่อนไม่อยากให้ป้าไปขายขนมในตลาดค่ะ เพื่อนเป็นห่วงป้า”

“ทูนหัวของป้า ไปอาบน้ำเถอะลูก ป้าก็จะไปนอนแล้วเหมือนกัน อีกแค่ไม่กี่ตอนละครก็จะจบแล้ว”

“จ้ะป้า” สาวร่างเล็กหน้าเด็กกว่าวัยลุกขึ้นเดินไปยังห้องพักส่วนตัวของตัวเอง บ้านหลังนี้แม้จะขนาดเล็กแต่ว่าก็จัดสรรพื้นที่ได้ลงตัวเป็นระเบียบเรียบร้อยดี ห้องนอน ห้องครัว ห้องนั่งเล่นที่เป็นห้องเดียวกับห้องรับแขกที่จัดแต่งน่ารัก

ด้วยประสบการณ์ทำงานเป็นผู้จัดการโรงแรมมาสองปี ทำให้เธอกล้าที่จะไปสมัครงานในตำแหน่งผู้จัดการฟาร์มกุลธีร์ ที่เป็นฟาร์มโคกระบือที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งไม่ได้ไปสมัครแค่ที่นี่ที่เดียว แต่ก็หวังว่าจะได้ทำงานที่ฟาร์มแห่งนี้ เพราะใกล้บ้านที่สุด เดินทางไปไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงฟาร์มแล้ว และที่สำคัญคือเงินเดือนก็เยอะด้วย

วันนี้ทั้งวันคมธรรมนั่งเหม่อใจลอยตลอด จนทำให้หมูและเข้มนั้นนั่งมองลูกพี่ของตัวเองที่ตอนนี้นั่งตากแดดอยู่ในสนามหญ้าที่คนงานกำลังตัด แดดร้อนก็ร้อน แต่ทำไมเจ้านายถึงนั่งตากแดดอยู่ได้ตั้งนานสองนานแบบนี้ และผิวที่ครามเข้มด้วยแดดนั้นก็อาบท่วมไปด้วยเหงื่อไคล เสื้อลายสก็อตที่ปลดกระดุมออกสองเม็ดบนนั้นก็เปียกชื้นแนบไปกับเนื้อตัวของเจ้าของเสื้อ กางเกงยีนส์ตัวเก่งขาดขา ขาดเข่าก็เปรอะเปื้อนไปด้วยดิน

“มึงว่าลูกพี่เป็นอะไรวะไอ้หมู” เข้มถามเพื่อนรักที่นั่งใต้ต้นมะขามข้างๆ ตัวเองขึ้น เพราะมันเองก็ไม่เข้าใจลูกพี่ของมันเหมือนกัน

“กูก็ไม่รู้ว่ะ ลูกพี่เป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อเช้าที่เข้ามาในฟาร์มแล้วว่ะ ขนาดตอนหมอควายมาฉีดยาให้ควายเมื่อเช้า ลูกพี่ก็คุยกับหมอแบบเบลอๆ”

“หรือเพราะเมื่อคืนลูกพี่ไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนนั้น ลูกพี่เลยซึมวะ”

“มึงก็พูดไป ไม่ได้ไปนอนกับผู้หญิงคนนั้น แต่ไปนอนกับผู้หญิงที่เจ๊แดงจัดให้ไหมวะ”

“เออ...ก็จริงว่ะ ลูกพี่ได้ปล่อยน้ำอยู่ งั้นตัดไป แต่ว่าลูกพี่เหม่ออะไรวะ กูไม่เข้าใจ”

“กูด้วย” แล้วหมูกับเข้มก็เงียบนั่งมองลูกพี่ของมันที่ตอนนี้ลุกขึ้นแล้วและล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ตัวเกงออกมากดรับสายแล้วก็เดินเร็วๆ ออกจากสนามหญ้าทันที

คมธรรมเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่อยู่ในเขตของฟาร์มกุลธีร์ แต่เขาก็ไม่ค่อยได้มานอนค้างที่บ้าน ด้วยความที่ชอบความเป็นส่วนตัว เขาจึงนอนค้างที่กระท่อมหลังเล็กๆ ที่ติดกับคอกกระบือที่รักของเขามากกว่า ได้ใกล้ชิดกับลูกๆ ของเขาและชอบบรรยากาศบ้านทุ่งในยามค่ำคืนด้วย

“มาบ้านได้แล้วเหรอตาหอย” ทันทีที่เห็นลูกชายคนโตเดินเข้ามาในบ้านห้องนั่งเล่น ปรียาวรรณก็อดถามลูกชายสุดที่รักและอดเหน็บไปในประโยคไม่ได้

“มาก็ดีเลย มาฟังแม่เขาบ่นเลยไอ้ตัวดี” คมศรซึ่งนั่งไขว่ห้างข้างๆ ภรรยาเอ่ยขึ้นพร้อมกับยักคิ้วส่งให้ลูกชายคนโต

“ช่วงนี้ในฟาร์มงานยุ่งนี่ครับ หอยเลยจำเป็นต้องค้างที่กระท่อม” เดินไปนั่งเบียดผู้เป็นแม่บนโซฟาพร้อมกับโอบกอดและหอมแก้มท่านแรงๆ และคนเป็นแม่ก็ดิ้นขัดขืนเบี่ยงหน้าหลบ

“อี๋! เนื้อตัวมอมแมมน่ะหอย ไปอาบน้ำเลยนะ” จากตอนแรกจะบ่นก็ลืมไปเลย แค่ลูกชายออเซาะอ้อนเข้าหน่อย นางก็ไม่โกรธไม่งอนลูกชายแล้ว

“ครับผม แล้วนี่ไอ้หมีกับน้องสะใภ้ใกล้ถึงรึยังครับแม่”

“น้องของลูกบอกว่าไม่เกินยี่สิบนาทีจะมาถึง”

“โอเคครับ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำแต่งหล่อรอต้อนรับมันก่อน ตั้งแต่มีเมียเป็นตัวเป็นตน มันก็ไม่ค่อยดูแลตัวเอง ผมบอกมันแล้วว่าอย่าคิดมีเมีย แต่มันก็ยังไม่เชื่อพี่ชายอย่างผม”

“น้องน่ะคิดถูกที่มีเมีย ส่วนเราเถอะเมื่อไหร่จะมีสักที แม่กับพ่อก็เห็นแต่ลอยไปลอยมา ระวังเถอะจะติดโรคเข้าสักวัน”

“ผมใส่ถุงยางครับแม่” ตอบแล้วรีบลุกขึ้นเดินเร็วๆ ออกจากห้องนั่งเล่น ขืนช้ากว่านี้ได้โดนผู้เป็นแม่บ่นแน่นอน

“ดูสิคุณ ลูกชายของคุณ” ปรียาวรรณเอ่ยกับสามีพร้อมชี้มือไปทางลูกชายที่เดินเร็วๆ จากไป

“ลูกคุณเหมือนกันนั่นแหละ”

คมศรพูดขำๆ ทั้งสองมีลูกชายสองคน คนโตชื่อคมธรรม คนที่ห่ามๆ จากไปเมื่อกี้ และแน่นอนว่าหน้าตาถอดแบบมาจากเขาเป๊ะๆ เหมือนเขาสมัยหนุ่มๆ ไม่มีผิด ส่วนลูกชายคนเล็กชื่อปาณัสม์ รายนั้นถอดแบบเครื่องหน้าผิวพรรณขาวผ่องเหมือนแม่มาทุกอย่าง ลูกทั้งสองเป็นความรักความภาคภูมิใจของเขาและภรรยา ถึงแม้ว่าคมธรรม ลูกคนโตจะไม่ค่อยฉลาด เรียนไม่เก่งเหมือนคนเป็นน้อง แต่ถนัดใช้กำลัง ส่วนปาณัสม์ ลูกชายคนเล็ก รายนั้นฉลาด เรียนก็เก่ง ไม่ถนัดใช้กำลังเหมือนคนพี่ และเป็นหนุ่มเจ้าสำอางแตกต่างจากคนพี่ที่เป็นขาลุย คมศรจึงวางมือและมั่นใจว่าฟาร์มกุลธีร์ที่ยกให้ลูกชายคนโตนั้นดูแลจะไปได้ไกล ถึงแม้จะไม่ฉลาด แต่ถ้าเป็นเรื่องโค กระบือ คมธรรมไม่แพ้ใครเลยทีเดียว

มัลลิกาตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อจะไปสัมภาษณ์งาน และยิ่งตื่นเต้นเพราะงานชิ้นนี้เป็นงานที่คาดหวัง เธอรู้สึกกระสับกระส่ายนอนไม่หลับจนต้องลุกขึ้นมาหาอะไรทานในห้องครัว พอทานอิ่มแล้วก็เริ่มง่วง แต่กว่าจะง่วงได้ก็ปาไปตีหนึ่งกว่าแล้ว และแน่นอนการที่เธอนอนดึกทำให้เธอตื่นสายในเช้านี้

“เพื่อนไม่กินข้าวก่อนเหรอลูก” ชบาเห็นหลานสาวดูเร่งรีบออกจากห้อง เมื่อเช้านางก็ปลุกแล้วและมัลลิกาก็ขานรับแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะหลับต่อ

“ไม่ทันแล้วป้าชบา เพื่อนสายแล้วจ้ะ” เธอบอกท่านพร้อมขยับแว่นสายตาหนาๆ ที่ใส่เป็นประจำ ปกติเวลาทำงานเธอจะแต่งตัวเหมือนป้าแก่ๆ เชยๆ แต่เวลาไปเที่ยวหรือไปไหนกับเพื่อน เธอจะปรับเปลี่ยนลุคไปเป็นคนละคนเลยทีเดียว

“ฟาร์มกุลธีร์อยู่แค่นี้เองลูก ยังไงก็ไปทัน”

“ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อนยังไม่หิว เดี๋ยวเพื่อนไปก่อนนะจ๊ะ”

“ขับรถยนต์ไปเองเหรอลูก”

“หนูจะขับมอ’ไซค์ไปค่ะ สะดวกรวดเร็วกว่ารถยนต์ แถมประหยัดด้วยค่ะ”

“เดินทางปลอดภัยนะลูก และขอให้หนูผ่านสอบสัมภาษณ์นะ”

“จ้ะป้าชบา เพื่อนไปนะคะ” แล้วเธอก็ยกมือไหว้ท่าน ก่อนจะวิ่งไปหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ที่วางไว้อยู่โต๊ะหน้าโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่น แล้ววิ่งเร็วๆ ออกจากบ้านไป การเร่งรีบของมัลลิกาทำให้ชบาอดขำเอ็นดูหลานสาวไม่ได้

คมธรรมนั่งอ่านประวัติของคนที่จะมาสัมภาษณ์งานเป็นผู้จัดการฟาร์มของตัวเองหลายรอบ และมองรูปของสาวแว่นในใบสมัครก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะมันคุ้นๆ เหมือนเคยเห็น แต่จะเคยเห็นและรู้จักผู้หญิงเฉิ่มๆ เชยๆ แว่นหนาแบบนี้ได้ยังไง แต่อีกเสียงในความคิดก็บอกว่าเขารู้จักเธอ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ลูกพี่...คนที่จะมาสัมภาษณ์มาถึงแล้วครับ” เป็นเข้มเองที่เคาะประตูห้องและส่งเสียงบอกลูกพี่ของมัน

“ให้เธอเข้ามา”

แอ๊ด!

เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กผอมบางในชุดกระโปรงทรงเอเข้ารูปและเสื้อเชิ้ตคอเต่าผูกโบว์ทรงป้าแก่ๆ ยืนอยู่ตรงหน้าประตู พร้อมกับบนใบหน้านั้นก็มีแว่นหนาๆ ประดับอยู่ คมธรรมได้แต่ถอนหายใจแรงออกมาเมื่อเห็นตัวจริงแล้วไม่เจริญตาพอๆ กับรูปถ่ายในใบสมัคร

เฮ้อ!

ด้านคนมาสัมภาษณ์ยืนนิ่งราวถูกสาปเมื่อได้เห็นเจ้าของฟาร์มกุลธีร์ และถ้าสัมภาษณ์งานผ่าน ชายคนนี้จะเป็นเจ้านายของเธอ หล่อนจำเขาได้ ผู้ชายในผับที่ขอซื้อเธอด้วยราคาสองหมื่นห้าเพื่อไปนอนด้วย ‘คนหื่นกาม’ หล่อนพึมพำในใจแล้วฝืนยิ้มและเดินไปนั่งที่เก้าอี้ที่คนพามาดึงลากรอท่าให้เธอเข้าไปนั่ง