ตอน 4

“อ๋อ...” อดัมงงกับสาวไทยคนนี้ แต่เขาก็ยอมทำตาม เพราะมาประเทศอื่นย่อมต้องรู้จักทำตามคำแนะนำคนประเทศนั้นบ้าง

“ฉัน...ฉัน...ไปแล้วนะ” เมื่อเห็นว่าเขาจัดการกับตัวเองตามที่เธอร้องขอแล้ว หญิงสาวก็ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุย จึงแสร้งชี้นิ้วไปยังเตียงตัวเองที่อยู่ไม่ห่าง ก้าวอ้อมไปเพียงแค่สามก้าวก็ถึงแล้ว

เขายิ้ม

อ๊ายยย ยิ้มอีกแล้ว รอยยิ้มเขาช่างบาดลึกกระแทกหัวใจ ขืนมองอยู่แบบนี้นานๆ สาวไทยจอมหื่น ที่คิดไม่ซื่อเป็นได้ละลายแน่ๆ ดังนั้นสุภัสสรจึงรีบหมุนกายด้วยอาการแอบเขินอาย จะบ้าตายไม่ใช่สาวน้อยโสดซิงเพิ่งเจอผู้ชายซะเมื่อไหร่ ตกพุ่มม่ายมาหมาดๆ แท้ๆ หัวใจกลับเต้นโครมๆ อยู่ในอก ราวกับกำลังจะมีรักใหม่ หรือกำลังถูกผู้ชายจีบเป็นครั้งแรกในวัยสาวอย่างนั้น มือบางยกขึ้นกุมหน้าอกซ้าย เพื่อบังคับให้สงบแต่ก็ยากเย็นเต็มที

จึงเดินไปเปิดกระเป๋าเพื่อจะได้จัดแจงเสื้อผ้าเข้าตู้แล้วสายตาจึงพบบางสิ่งที่อาจจะทำให้เธอสอยฝรั่งมากินได้ในทริปทำใจในครั้งนี้ ไม่แน่ถ้าโชคดีอาจได้ผัวใหม่ติดมือไปอวดยัยกันติยาย่อมเป็นได้

ร่างบอบบางแต่เย้ายวนมาก เพราะตอนนี้สุภัสสรม่ายสาวกำลังอยู่ในชุดนอนลูกไม้บางเบา หนำซ้ำยังไม่ได้สวมเสื้อคลุมปิดบังอำพรางความงดงามใต้ร่มผ้าชุดนอนไม่ได้นอนอีกด้วย เธอเปิดโทรทัศน์ดูรายการในระบบเคเบิ้ล นั่งอยู่คนเดียวบนโซฟาตัวนุ่ม ในห้องโถงกลางบ้านหลังน่ารักแห่งนี้

เห็นว่าคนร่วมห้องหลับเพราะความเมื่อยล้าแล้ว จึงย่องเข้าห้องน้ำอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อให้ตัวเองสบายบ้าง โทรสั่งอาหารและเครื่องดื่ม พร้อมผลไม้ตามที่ทางรีสอร์ทจัดหามาได้ ด้วยเธอชอบรับประทานผลไม้อยู่ประจำ หนึ่งในผลไม้ก็มีกล้วยหอมใบใหญ่สองลูก ส้มโอแกะเปลือกหนึ่งจานเล็ก องุ่นเขียวหนึ่งพวงใหญ่ และส้มสามลูก พอมองแล้วจึงเลือกหยิบกล้วยหอมใบใหญ่ถือติดมือมานั่ง แล้วเปิดโทรทัศน์ดู คืนแรกขอสบายๆ ไม่อยากออกไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ เช้าค่อยว่ากันอีกที

หน้าอกเปี่ยมล้นไม้ล้นมือ ถูกยกทรงดันให้แนบชิดเป็นร่องสวยงาม ม่ายสาวเสียบกล้วยหอมใบใหญ่ไว้ตรงร่องอก แต่สิ่งที่เธอทำกลับไปสะดุดสายตา ต่อชายตัวใหญ่ที่เดินออกจากห้องมาหยุดอยู่ด้านหลังอย่างเงียบเชียบ ภาพที่เธอถือกล้วยใบใหญ่ แล้วเสียบลงร่องอกก่อเกิดให้เขาคิดไปไกล

“ทำอะไรอยู่” เสียงทุ้มเอ่ยถามจากทางด้านหลัง

ร่างที่นั่งอยู่บนโซฟาสีแดงตัวนุ่มจึงสะดุ้ง พลันผุดลุกขึ้นหมุนกายมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างว่องไว โดยลืมไปว่ามีบางอย่างเสียบอยู่ตรงร่องอก แล้วชุดนอนของเธอคือ ชุดนอนไม่ได้นอนราคาแพง เนื้อผ้าลูกไม้บางเบานุ่มนิ่ม ความยาวเลยก้นงอนลงมาแค่นิดเดียว

“ว้าว!!! คุณสวยมากที่...รัก” ทันใดนั้นอดัม หลุดปากกล่าวชมทันท่วงที สายตาตะลึงกับความสวยผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า และโดยเฉพาะการอยู่ในชุดบางเบาเช่นนี้

“อุ๊ย!” ร่างบอบบางที่มีเพียงชุดนอนและกล้วยหอมใบใหญ่เสียบอยู่ยังร่องอก สะบัดตัวหมุนกายกลับไปยังหน้าจอโทรทัศน์ที่มีภาพดาราในละครอีกครั้ง แต่ไม่รู้ว่าชุดของตัวเองยั่วตา ยั่วใจ คนที่ยืนอยู่เบื้องหลังมากแค่ไหน “กะ...กินอะไรมาหรือยังอดัม” คนเขินอายเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยประเพณีความคุ้นชินของคนไทย เจอหน้ากันต้องถามเรื่องการกินเป็นสำคัญ

“ยัง” เขาตอบสั้นๆ ให้กับคนที่หันหลัง กายสูงใหญ่ขยับก้าวอ้อมโซฟาตัวยาวไปหาเจ้าของร่างบอบบาง เซ็กซี่ กระตุ้นความหื่นในกายเขาให้ลุกโชนในเวลาอันรวดเร็ว “แต่ผมคงไม่กินอาหารแล้ว” เขากระซิบชิดใบหูอุ่นของเธอเมื่อก้าวเข้าไปหยุดอยู่ใกล้ๆ

“อ๊ะ...อดัม” แม้จะทำเหมือนตกใจ ทว่าสุภัสสรรู้สึกซาบซ่านที่ได้รับสัมผัสลมหายใจจากเขา ได้ผลเป็นที่สุด กล้วยกับชุดนอนบางเบา สั้นคลุมแค่สะโพกชุดนี้ แม้จะสีชมพูหวานหากแต่ความเซ็กซี่ไม่ได้ยิ่งหย่อนกว่าชุดสีดำลึกลับ หรือสีแดงเจิดจ้าร้อนแรงแต่อย่างใด

“กล้วยใบนี้น่าอร่อยนะ คุณว่าไหม” เขาเอ่ยถามพร้อมกับมองลงไปยังกล้วยหอมใบใหญ่ที่เสียบอยู่กับร่องอกอิ่มและสล้างงดงาม

“คุณอยากกินเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม ด้วยสายตาชวนมีเซ็กซ์ตอนหลังอาหารค่ำ ปากเธอตอนพูดประโยคนี้อดัมคิดว่าน่าจูบพร้อมกับดูดหนักแน่นมากที่สุด

สุภัสสรดึงกล้วยหอมใบใหญ่ออกจากร่องอก เตรียมปอกให้ชายหนุ่มที่บอกว่า กล้วยใบนี้น่าอร่อย แต่เธอ...อยากกินกล้วยเขามากกว่ากล้วยหอมใบนี้ แต่เอาไว้ก่อน รอให้เขาเป็นฝ่ายรุก แล้วเธอจะทั้งรับทั้งรุกให้สมใจหมาย นิ้วเรียวปอกเปลือกกล้วยช้าๆ ยื่นส่งให้เขาเมื่อปอกเสร็จ

อดัมรับกล้วยใบนั้นจากสุภัสสรมาถือไว้ กายใหญ่ขยับเข้าหาหญิงสาว สายตาจ้องมองเธอไม่วางตา ฝ่ายสุภัสสรได้แต่ก้มหน้าเอียงอาย พลันเบี่ยงตัวหลบคนตัวใหญ่ ทว่ากลับโดนมือใหญ่เกี่ยวเอวคอดไว้ เขาไม่รู้หรอกนะว่าการที่เธอแต่งตัวแบบนี้ ทั้งที่มีคนแปลกหน้าอย่างเขาอยู่ในบ้าน คนเนื้อหอมต้องการอะไร ยั่วยวน หรือเพราะความเคยชิน แต่ไม่ว่าวัตถุประสงค์คืออะไร เธอควรรู้ตัวไว้ว่าได้ทำให้เขากระหือรือที่จะจัดการกับเธอในแบบที่เขาชื่นชอบ

เขาไม่กินกล้วยใบนั้น แต่ถือไว้ในมือ ขณะรวบเอวบางในชุดบางเบาผ้าเนื้อนิ่มไว้ในลำแขนแกร่ง โชคดีชะมัด ตื่นมาก็ได้เห็นนางฟ้าในชุดสวยๆ ต่อหน้าต่อตา ในอันดับแรกคืออาหารตา แต่ต่อมาคงกลายเป็นอาหารกายสำหรับบำรุงร่างกาย

“กินกล้วยนะที่รัก” มือใหญ่จ่อปลายกล้วยหอมเข้าใกล้ปากหญิงสาว หัวใจหนุ่มฝรั่งร่างสูงใหญ่ หล่อมาก อยากเห็นลีลาการกินกล้วยจากผู้หญิงตัวหอมคนนี้ สาบานได้ กลิ่นหอมทำให้ผู้หญิงธรรมดาเมื่อกลางวัน “เซ็กซี่” ทันทีเชียวละ

เธอมองกล้วยใบใหญ่สลับกับดวงหน้าหล่อเหลาคมสัน ด้วยหัวใจพานจะหยุดเต้น ตอนนี้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ใดๆ ทั้งสิ้น แม้จะเตรียมตัวเตรียมการด้วยตนเอง หากแต่กลับพ่ายให้กับความหล่อเหลาที่ลอยอยู่ตรงหน้า จมูกได้กลิ่นกายบุรุษที่แผ่ออกมาจากตัวเขา ช่างหอมกรุ่นอ่อนๆ บ่งบอกความเป็นผู้ชาย “เต็มตัว” มีแรงผลักดันความหล่อและความ “เร่าร้อน” ในตัวเขาออกมาจนเต็มเปี่ยม เธอกำลังเคลิ้มพร้อมหลงอยู่กับเสน่ห์บนตัวเขาจนยากถอนตัว

กระทั่งเผลอกินกล้วยที่เขาส่งเข้าปากโดยไม่รู้ตัว แต่ในอิริยาบถนั้นกลับกินกล้วยได้อย่างเซ็กซี่ ด้วยการใช้ลิ้นเลีย แล้วยังดันเข้าไปในปากจนกล้วยหายเข้าไปครึ่งลูก จากนั้นดันออกมาโดยไม่ได้กัดกินสักนิด

“โอว...ที่รักคุณทำให้ผมคิดมาก” เขาเผลอครางออกมาเมื่อเห็นการกระทำของหญิงสาว จินตนาการกล้วยใบนั้น คือความปวดหนึบที่อยู่ใต้กางเกงด้านล่าง

“คิด...อะ...ไรคะ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยสุ้มเสียงเซ็กซี่ผสานดวงตาปรือหากแต่แฝงความพราวพร่าง รู้อยู่ว่าเขาคิดอะไร แต่แสร้งทำเป็นสาวเดียงสาไม่รู้ความหมายในคำพูดนั้น

เขาดึงกล้วยในมือเนียนโยนทิ้งไป ช่างเถอะ มันจะไปตกมุมไหนของบ้าน ไม่เห็นต้องสนใจ สิ่งที่ควรสนใจคือผู้หญิงบานฉ่ำตรงหน้านี้เท่านั้น ดูเถิดแต่งตัวยั่วกิเลสขนาดนี้ เก็บไว้ก็เสียของ ต้องลองกินให้สำราญ

“อุ๊ย ไม่ให้กินกล้วยแล้วเหรอคะ” ดูเหมือนเธอจะเสียดายกล้วยไม่มากเท่าไหร่ แสบปากแสบลิ้นอยากกินอย่างอื่นมากกว่า

“มีกล้วยที่อร่อยกว่าใบนั้นตั้งเยอะ” เขาบอกกับเธอแฝงความเร่าร้อน โดยรู้สึกเข้าข้างตัวเองไปมากแล้ว ตั้งแต่ที่เธอเอ่ยปากชวนมาพักบ้านเดียวกัน โดยไม่มีข้อแม้ ไม่มีการกล่าวถึงรายจ่ายใดๆ เขาเคยได้ยินจากปากเพื่อนที่มีเมียคนไทย รู้ว่าคนไทยมีน้ำใจ แต่จะมีน้ำใจขนาดชวนคนแปลกหน้าเข้ามาพักด้วย โดยไม่พูดถึงเงินเชียวหรือ นอกจากเธอคนนี้ต้องการตัวเขาเป็นค่าตอบแทนในน้ำใจงาม