บทที่3 รับช่วงต่อในตี้เหากรุ๊ป

บทที่3 รับช่วงต่อในตี้เหากรุ๊ป

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากเย่เฉินทำอาหารเสร็จ ก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของตนไปตี้เหากรุ๊ป

จอดรถไว้ที่ลานจอดรถของตี้เหากรุ๊ป ขณะที่เพิ่งล็อครถเสร็จ ก็มีรถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่ง ขับมาจอดตรงที่จอดรถด้านตรงข้าม

เย่เฉินเงยหน้าขึ้นอัตโนมัติ เห็นเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาวคู่หนึ่งลงมาจากรถ

ผู้ชายใส่ชุดสูทหรู ดูดีมีมาดมากๆ ผู้หญิงแต่งตัวสวยหยาดเยิ้ม ถึงแม้จะดูฉูดฉาดไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นคนสวยเธอเจอได้น้อยนัก

คนๆนั้นก็คือเซียวเวยเวย ลูกพี่ลูกน้องของเซียวชูหรัน และคุณชายหวังว่าที่สามีของเธอ หวังเหวินเฟย

เย่เฉินไม่รู้ว่าเซียวเวยเวยและหวังเหวินเฟยมาทำอะไรที่ตี้เหากรุ๊ป แต่เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องวุ่นวาย เขาจึงจะหลบๆไปก่อน

แต่คิดไม่ถึงว่ายิ่งหลบจะยิ่งเจอ

ตาอันแหลมคมของเซียวเวยเวยเห็นในทันที เรียกเสียงสูง：“อ้าว พี่เขย！”

เซียวเวยเวยเรียกว่าพี่เขยอย่างสนิทสนม พอเย่เฉินได้ยินก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

ไม่อาจเสียมารยาท เขาจึงทำได้เพียงหยุดเดิน พอสองคนนั้นเดินมาใกล้ๆ เขาจึงเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มๆ：“เวยเวย เธอมาที่นี่ได้ไงเหรอ？”

เซียวเวยเวยหัวเราะเบาๆ：“ฉันกับเหวินเฟยมาพบคุณหวังตงเสวี่ยน รองประธานตี้เหากรุ๊ป！”

พูดจบเธอก็หันไปพูดกับหวังเหวินเฟยด้วยสีหน้ารักใคร่：“ครอบครัวเหวินเฟยมีความร่วมมือกับทางตี้เหากรุ๊ปเยอะมาก ในอนาคตไม่เพียงได้ช่วยตระกูลหวัง ยังช่วยตระกูลเซียวของเราได้อีกด้วย”

เย่เฉินไม่รู้เลยว่าตี้เหากรุ๊ปมีความร่วมมือกับตระกูลหวังด้วย ตี้เหากรุ๊ปเพิ่งจะกลายเป็นอสังหาริมทรัพย์ของเขา เขายังไม่ทันได้ทำความเข้าใจ

แต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีออกมา เพียงพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม：“คุณชายหวังมีความเป็นเอกลักษณ์ ความสามารถไม่ธรรมดา คุณทั้งสองคนเหมาะสมกันอย่างกิ่งทองใบหยกจริงๆ！”

หวังเหวินเฟยมองเหยียดเย่เฉิน ในใจรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรม

ไอ้ยาจกนี่ เมื่อวานโดนนายหญิงใหญ่เซียวด่าเหมือนหมา วันนี้กลับยิ้มร่าอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทำไมคนสวยๆอย่างเซียวชูหรันถึงมาแต่งงานกับไอ้ขยะนี่เนี่ย？

ถ้าไม่มีไอ้ขยะนี้ ตนคงรุกจีบเซียวชูหรันแน่นอน ไม่มาหมั้นกับคนที่เป็นรองอย่างเซียวเวยเวยหรอก？

คิดเช่นนั้นหวังเหวินเฟยก็ไม่ค่อยพอใจ จึงถามอย่างจงใจ：“พี่เขยมาตี้เหากรุ๊ปทำไมเหรอ？”

เย่เฉินพูดไปงั้นๆ：“ฉันมาหางานทำหน่ะ”

“หางาน？”เขาพูดอย่างเย้ยหยัน：“คนที่ทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่างแกเนี่ยนะ ยังจะกล้ามาหางานทำที่ตี้เหากรุ๊ป？”

เย่เฉินงุนงง：“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายเหรอ？”

ที่เซียวเวยเวยเรียกเย่เฉินก็เพื่อจะพูดดูถูกเขาสักหน่อย แต่เมื่อเห็นว่าหวังเหวินเฟยเริ่มแล้ว เธอก็รีบพูดถากถางเขาขึ้นมาทันที：“ทำไม หรือว่าที่เหวินเฟยนั้นไม่จริง？”

“ต้องใช้วุฒิการศึกษานะ ขยะอย่างแกมีใบประกาศนียบัตรเหรอ？”

“และความสามารถด้วย ขยะอย่างแกมีผลงานเหรอ？”

“ขยะอย่างแกหน่ะ แม้แต่มาสมัครเป็นรปภ..ของตี้เหากรุ๊ปเขายังไม่เอาเลย ถ้ารู้สถานะตัวเองละก็ ไปเก็บขยะข้างถนนยังจะดีกว่าอย่างน้อยเดือนนึงก็ซัก10,000-15,000！”

พูดจบเธอก็โยนขวดเครื่องดื่มในมือลงไปที่เท้าของเย่เฉิน พลางพูด：“นั่นน่ะ อย่าหาว่าฉันไม่นึกถึงแกล่ะ เก็บขวดนั่นไปขายซะนะ ！”

หวังเหวินเฟยพูดเย้ยหยัน：“ถึงแกจะกากเอามากๆ แต่ยังไงก็เป็นญาติพี่น้องกัน งั้นฉันก็ต้องห่วงใยแกให้เยอะๆหน่อยหน่ะสิ พอดีเลย ฉันพอสนิทกับรองประธานของตี้เหากรุ๊ปอยู่บ้าง ฉันจะช่วยพูดให้นะ ให้เขาช่วยจัดงานล้างห้องน้ำให้แก？”

เย่เฉินยิ้มเยือกเย็น แล้วพูด：“ฉันจะหางานอะไรนายไม่ต้องมาเป็นห่วงหรอก เป็นห่วงตัวเองจะดีกว่า ตี้เหากรุ๊ปเป็นกิจการใหญ่ ฉันเชื่อว่าพวกเขาไม่มีทางร่วมมือกับขยะชั้นต่ำอย่างนายหรอก”

หวังเหวินเฟยเดือดขึ้นมาทันที：“แกว่าใครเป็นขยะ！”

เย่เฉินพูดอย่างเหยียดหยาม：“ก็นายไงขยะ！”

พูดจบเขาก็เดินเข้าไปในตี้เหากรุ๊ปอย่างไม่สนใจหวังเหวินเฟย

“แม่ง หยุดเดี๋ยวนี้นะ！”หวังเหวินเฟยรีบตามเย่เฉินไปที่ประตูลิฟต์

เขาอยากจะสั่งสอนเย่เฉิน อย่างน้อยก็ได้ตบหน้าเขาสักฉาดสองฉาด ให้เขารู้ถึงผลที่มาล่วงเกินตน

แต่ตอนนี้เข้ามาในตึกตี้เหากรุ๊ปแล้ว กังวลว่าถ้าลงมือตรงนี้จะทำให้พันธมิตรไม่พอใจ จึงต้องล้มเลิกความคิดที่จะสั่งสอนเขาออกไปก่อน

เขากัดฟันกรอดๆแล้วพูด：“วันนี้ปล่อยแกไปก่อน ครั้งหน้าแกไม่โชคดีแบบนี้แน่！“

เย่เฉินพึมพำพลางเดินเข้าลิฟต์ แล้วพูดกับเขา：“หวังเหวินเฟย นายคิดว่าตัวเองเก่งมากงั้นเหรอ？เชื่อฉันสิ อีกไม่นานแกก็จะได้รู้ถึงสิ่งที่ต้องชดใช้หนักแค่ไหนเพราะความอวดดี！”

“แก......”หวังเหวินเฟยจะเข้าไปในลิฟต์

แต่เซียวเวยเวยห้ามเขาไว้ พลางพูดอย่างดูถูก：“เหวินเฟย อย่าขึ้นลิฟต์เดียวกับขยะแบบนี้เลย เดี๋ยวจะเหม็นกลิ่นจากตัวมัน ”

หวังเหวินเฟยพยักหน้า รู้ว่าตัวเองไม่สามารถลงมือตรงนี้ได้ แล้วพูดขึ้น：“ฝากไว้ก่อนเถอะ ครั้งหน้าไม่รอดแน่！”

......

เย่เฉินขึ้นลิฟต์ตรงมายังห้องทำงานประธานชั้นบนสุด

ทางด้านตี้เหากรุ๊ป ถังซื่อไห่ได้จัดการให้เขาเรียบร้อยแล้ว ผู้ที่มีหน้าที่รับช่วงต่อกับเขาเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อหวังตงเสวี่ยน

หวังตงเสวี่ยนเป็นผู้หญิงเก่งที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองจินหลิง เธอทั้งสวยและมีความสามารถในการทำงาน ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ปตั้งแต่อายุยังน้อย ที่ตี้เหากรุ๊ปมีทุกวันนี้ได้ เธอก็มีส่วนด้วยเช่นกัน

ตอนนี้ตระกูลเย่ซื้อตี้เหากรุ๊ปไปแล้ว ประธานคนเดิมสละตำแหน่ง ส่วนหวังตงเสวี่ยนยังคงอยู่ เตรียมตัวจะขึ้นเป็นประธานคนใหม่

เมื่อเห็นเย่เฉิน หวังตงเสวี่ยนก็ตกใจมาก เธอคาดไม่ถึงว่าคุณชายเย่ที่ถังซื่อไห่พูดถึงนั้นจะยังหนุ่ม และสง่าขนาดนี้！

เธอไม่รอช้า รีบพูดด้วยความเคารพ：“คุณชายคะ เชิญคุณเข้ามาในห้องทำงานฉันค่ะ”