ผมตกหลุมรักสามีแห่งชาติ

“พ่อมึงเป็นต้นไม้หรือไงถึงได้เล่นแข็งขนาดนี้”

ทั้งจินและมีนตราผู้จัดการส่วนตัวของเขาชะงักฝีเท้าเมื่อเดินเข้ามาในกองแล้วได้ยินเสียงด่าดังลั่น พี่ปั้น หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบปี เป็นผู้กำกับมือทองของช่อง แต่เขาก็เป็นคนเจ้าอารมณ์มากเช่นกัน คนที่ไม่จริงจัง ไม่มีความเป็นมืออาชีพก็อยู่กับเขายาก ยิ่งถ้าเป็นนักแสดงหน้าใหม่มือสมัครเล่น ยิ่งทำให้ผู้กำกับมีน้ำโหได้ง่าย

“ไม่ต้องทำเป็นจ๋อย” ทั้งที่อีกฝ่ายยืนสงบเสงี่ยมก้มหน้าก็ยังโดนผู้กำกับต่อว่าไม่หยุด

“ไปเถอะจิน” มีนตราเตือนเมื่อเห็นชายหนุ่มหยุดมอง รีบดันหลังพระเอกหนุ่มในความดูแลของตนให้เดินต่อเมื่อเห็นคิ้วเรียวขมวดขึ้น ด้วยบุคลิกของเขาทำให้ภายนอกจินอาจจะดูหยิ่ง มีแต่ผู้จัดการส่วนตัวอย่างเธอที่รู้ว่าความจริงเขาเป็นคนใจอ่อนและขี้สงสารแค่ไหน

“บอสรออยู่นะ” มีนตราเตือนสติเมื่อเห็นเขาไม่เดินต่อเสียที

“ครับ” จินละสายตาจากคนที่ยืนทำหน้าจ๋อยแล้วเดินเข้าไปในตึก ขายาวก้าวเร็วจนมีนตราต้องวิ่งตาม

“สวัสดีครับบอส”

“สวัสดีค่ะบอส”

ดาราหนุ่มและผู้จัดการสาววัยสี่สิบห้าปียกมือไหว้เมื่อได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้อง

บีม กิติ ผู้อำนวยการสถานีโทรทัศน์ช่องดังเงยหน้าขึ้น เมื่อพระเอกหนุ่มและผู้จัดการส่วนตัวมาถึง

ตอนนี้จินถือว่าเป็นสมบัติของช่อง เขากำลังโด่งดัง แต่ท่ามกลางคนรักมากมายก็ยังมีคนเกลียด มีบางเพจปล่อยข่าวเสียหายของเขา ข่าวเขากำลังออกเดตกับดาราต่างช่องบ้าง ข่าวหยิ่งบ้าง ข่าวว่าเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงบ้าง ซึ่งข่าวเหล่านั้นล้วนไม่มีข่าวไหนที่สามารถทำลายพระเอกคนนี้ได้ แต่ปัญหาคือพระเอกหนุ่มในสังกัดของช่องบอกว่า แสดงมาทุกบทบาท จนเริ่มรู้สึกอิ่มตัวกับงานแล้ว ทำให้ช่วงหลังหนุ่มคนนี้เริ่มรับงานน้อยลง เขาจึงคิดว่าควรหาบทที่ท้าทายให้หมอนี่เสียหน่อย

“ฉันมีบทใหม่ให้นายเล่น”

ผู้อำนวยการของช่องยื่นบทให้จิน แต่เป็นผู้จัดการส่วนตัวที่ยื่นมือออกมารับ มีนตราพลิกบทในมือไปมา ทำสีหน้าพิลึกเมื่อได้อ่าน ก่อนจะเงยหน้ามองบอสบีมด้วยสายตายากจะเชื่อ

“ซีรีส์วาย?”

“อือ ฮึ” เจ้าของช่องวัยห้าสิบห้าแต่หน้าเด็กกว่าอายุ พยักหน้าให้ ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายพูดเหมือนเป็นเรื่องใหญ่นักหนา

“ก็จินบอกอยากรับบทใหม่ ๆ บ้าง”

“แต่ไม่ใช่รับบทเป็นตัวเอกในซีรีส์วายสิคะ” มีนตรายังคงโวยวาย เพราะข่าวมากมายที่ทำให้พระเอกหนุ่มของเธอเสียหาย รวมถึงข่าวที่เขาเป็นเกย์ด้วย แต่จินเป็นคนพูดน้อย เขาถือหลักว่าข่าวไหนไม่จริงก็ไม่ตอบโต้เรื่องจึงค่อยเงียบไป แต่ถ้ารับบทนี้ขึ้นมาเธอกลัวว่ายิ่งจะตอกย้ำข่าวพวกนั้น ซึ่งนั่นไม่ดีเลยสักนิด

“บทชายรักชายเนี่ยนะ คนจะได้ติดภาพลักษณ์แบบนั้นของจินนะสิ” มีนตราโวยวายเสียงดังอย่างไม่ยินยอม

จินเป็นหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลา ดวงตาของเขากลมโต จมูกเชิดรั้น ผิวขาวอมชมพู ยิ่งทำผมสีเงินยิ่งทำให้ใบหน้าของเขาสว่างไสวน่ามองยิ่งขึ้น นอกจากหน้าตาที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตร นิสัยยังสุภาพ ซึ่งนั่นทำให้เขากลายเป็นสามีแห่งชาติ เจ้าของหัวใจของสาว ๆ ทั้งประเทศ

แต่มีคนชอบก็ต้องมีคนที่ไม่ชอบ มีคนรักเยอะก็มีคนเกลียดเป็นธรรมดา ทำให้มีคนไม่หวังดีปล่อยข่าวว่าพระเอกหนุ่มคนนี้ อาจไม่ได้ชอบผู้หญิงออกมาอยู่เรื่อย ๆ แต่โชคดีที่แฟนคลับรักและพร้อมซัปพอร์ตเสมอ กลุ่มคนเหล่านั้นที่ตั้งตัวเป็นแฟนด้อมรักและปกป้องจิน ราวกับเป็นแม่ที่ต้องคอยปกป้องลูก ขอเพียงมีเพจไหนตั้งตัวขึ้นมาปล่อยข่าวเสียหายเกี่ยวกับจินขึ้นมา ด้อมคุณแม่น้องจิน ก็จะรวมพลังกันไปถล่มยับทันที และด้วยกำลังใจและการปกป้องจากแฟนคลับก็ทำให้จินมีความมั่นใจที่จะยืนอยู่จุดนี้มากขึ้น

มือขาวของจินยื่นออกไปดึงบทจากมือมีนตรามาอ่าน ขณะปล่อยให้ผู้จัดการส่วนตัวโวยวาย

“ก็น่าสนใจดีนะครับ” แล้วเสียงนุ่มทุ้มของเขาก็ทำให้เสียงโวยวาย ตีโพยตีพายของมีนตราเงียบลง

“นั่นไง เห็นไหม”

บอสบีมของพวกเขาตบโต๊ะ ยิ้มร่า แล้วมองดาราหนุ่มในสังกัดด้วยสายตาเป็นประกายแห่งความหวัง เขาเชื่อว่าบทนี้จะทำให้จินโด่งดังขึ้นกว่าเดิมแน่นอน

“มีนกลัวคนจะติดภาพนะสิ” มีนตรายังคงไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นตากลมของพระเอกหนุ่มมองมาเสียงก็เริ่มอ่อนลง

“แต่ถ้าผมมีความสามารถจริงก็ควรเล่นได้ทุกบทบาท” จินหันไปอธิบายกับผู้จัดการส่วนตัวของเขาอย่างใจเย็น

“เห็นไหม” บอสบีมตบมือฉาด “นี่เป็นอีกโอกาสหนึ่งที่จินจะได้แสดงฝีมือนะ”

หลังจากนั้นก็เป็นการทุ่มเถียงกันของบอสบีม กับผู้จัดการดาราอย่างมีนตราที่ดูแลเขายิ่งกว่าลูกชายแท้ ๆ สมาธิของทั้งสองคนอยู่กับการปรึกษาหารือกึ่งทุ่มเถียงจนไม่ได้สังเกตว่าพระเอกหนุ่มของเรื่องเดินออกจากห้องไปแล้ว

เมื่อวานเพิ่งครบรอบวันเกิดอายุยี่สิบเจ็ดปีของจิน เพราะเข้าวงการบันเทิงมานานจึงเล่นมาแทบทุกบทบาท ไม่ว่าจะเป็นบทพระเอกร้าย พระเอกเลว พระเอกแสนดี แต่ที่ยังไม่เคยเล่นเลยเห็นจะเป็น บทชายรักชาย เขาไม่คิดว่าการรับบทแบบนี้จะทำให้เสียภาพลักษณ์อย่างที่ผู้จัดการบอก นักแสดงที่ดีก็ควรเล่นได้ทุกบท

จินเดินไปที่สวนข้างตึก บริษัทของเขามีมุมสวนหย่อมให้นั่งเล่น ชายหนุ่มชอบมุมนี้ของบริษัทที่สุด ทั้งร่มรื่น เงียบสงบ และกว้างขวาง พระเอกหนุ่มของช่องหย่อนตัวลงนั่ง หลับตาลงเพื่อหวังผ่อนคลาย ขณะที่กำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ จินก็ต้องไอออกมาเพราะกลิ่นควันบุหรี่ที่ลอยมาจากหลังพุ่มไม้ ความจริงตรงนี้เป็นโซนห้ามสูบบุหรี่ เขารู้เพราะเขาเป็นคนแพ้ควันบุหรี่จึงเลือกมานั่งคิดอะไรเงียบ ๆ ที่นี่

จินก้าวเดินไปอีกฝั่งของพุ่มไม้อย่างพร้อมมีเรื่องเต็มที่ เห็นท่าทางนุ่มนิ่มแบบนี้คนที่สนิทกันจริง ๆ ถึงจะรู้ว่าจินเป็นคนเอาจริงและพร้อมมีเรื่องเสมอหากเห็นอะไรไม่ถูกต้อง

มองจากด้านหลังผู้ชายที่ยืนสูบบุหรี่อยู่เป็นหนุ่มผิวแทน จินสูงร้อยแปดสิบเซนติเมตร หนุ่มคนนี้น่าจะสูงน้อยกว่าเขาเล็กน้อย หูด้านซ้ายเจาะเป็นรูเรียงกันไปตามแนวใบหู มองจากตรงนี้ยังให้ความรู้สึกว่าหมอนี่เหมือนพวกวายร้าย

“คุณตรงนี้ห้ามสูบบุหรี่” เขาตะโกนเตือน แต่คนที่ยืนหันหลังอยู่ไม่ตอบ ยังคงพ่นมลพิษออกมาลอยอบอวลในอากาศ

จินก้าวเข้าไปกระชากคอเสื้อคนที่สูบบุหรี่จากด้านหลังด้วยความโมโห

“เฮ้ย อะไรวะ” คนโดนกระชากตกใจ เขาสะบัดตัวออกแล้วหันมากระชากคอเสื้อของคนที่เข้ามาหาเรื่องเขาเข้าใกล้แทน มืออีกข้างทิ้งบุหรี่ลงกับพื้นแล้วง้างกำปั้นขึ้นอย่างพร้อมมีเรื่องเต็มที่ แต่เมื่อหันกลับตาสบกับดวงตากลมโต กำปั้นที่ง้างขึ้นก็ชะงัก

“คุณ…” หนุ่มผิวเข้มพูดแค่นั้น กำปั้นยกขึ้นยกลงเหมือนคนที่ตัดสินใจไม่ถูกว่าควรจะจัดการกับคนตรงหน้ายังไงต่อ

ทันทีที่อีกฝ่ายหันมา จินก็จำได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่เขาเห็นว่าถูกผู้กำกับดุตอนที่เดินเข้ามาพร้อมกับผู้จัดการส่วนตัว ผู้ชายตาคม จมูกโด่ง กรอบหน้าคมเข้ม หนุ่มคนนี้มีรูปลักษณ์ที่ทำให้สาว ๆ ใจละลายได้ง่าย ๆ คงเพราะหน้าตาและรูปร่างแบบนี้จึงทำให้ได้เซ็นสัญญากับช่อง

“ตรงนี้ห้ามสูบบุหรี่” คนจมูกแดงเพราะทั้งไอ ทั้งจามไปหลายครั้ง ใช้มือขาวกำข้อมือสีแทนของคนที่กระชากเสื้อเขาไว้แน่น แม้จะสูงกว่าแต่รูปร่างของจินยังเสียเปรียบอีกฝ่ายมาก เขามีแขนแข็งแรงที่เห็นมัดกล้ามเนื้อชัดเจน น่าจะเป็นคนที่ออกกำลังกายและดูแลรูปร่างตัวเองอย่างดี แค่ฝั่งตรงข้ามออกแรงเพียงเล็กน้อยก็ดึงจินเข้าใกล้จนจมูกขาวแทบจะชนกับจมูกโด่งของคู่กรณี

“อยากอยู่ที่นี่นาน ๆ ก็ต้องทำตามกฎ” จินส่งสายตาเย็นชา มองคนตรงหน้าด้วยความพอใจ

“มีเรื่องอะไรกัน”

ก่อนที่จินจะได้เอ่ยปากสั่งสอนนักแสดงรุ่นน้องอีกสักหน่อย เสียงแหลมก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้มือสีแทนคลายออกจากคอเสื้อของเขา และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มือขาวของจินปล่อยจากข้อมือของอีกฝ่ายเช่นกัน

มีนตรายืนทำหน้าถมึงทึงอยู่ด้านหลัง ตาชั้นเดียวหรี่ลงจ้องเขม็งไปยังคู่กรณีของจิน ทำให้อารมณ์โมโหที่ระอุขึ้นของจินเย็นลง เปลี่ยนเป็นกังวลว่ามีนตราจะเอาเรื่องอีกฝ่าย ก็ขนาดผู้อำนวยการช่องอย่างบอสบีมผู้จัดการส่วนตัวของเขายังไม่กลัว ผู้หญิงคนนี้ยังจะเกรงใจใครในบริษัทนี้อีก

“ไม่มีเรื่องอะไรครับพี่มีน แค่เรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย” จินบอกให้มีนตราสบายใจ หวังให้เธอใจเย็นลง

“เรื่องเข้าใจผิดอะไรล่ะ” มีนตราถามเสียงแข็ง ก้าวเดินเข้ามายืนระหว่างจินกับนักแสดงหน้าใหม่อย่างคุณแม่ที่พร้อมปกป้องลูกเต็มที่

หนุ่มผิวแทนจัดแจงเสื้อผ้าที่ถูกจินกระชากเสร็จก็ยกมือขึ้นไว้ผู้จัดการส่วนตัวของเขา

“สวัสดีครับ”

มีนตราปรายตามองคนไหว้ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ผู้ชายคนนี้มีหน้าตาคมเข้มหล่อเหลา รูปลักษณ์ดิบเถื่อน ผิวสีแทนจนเกือบจะเป็นเข้ม ตอนที่เดินเข้ามาเธอกับจินก็เห็นว่าหนุ่มคนนี้ถูกผู้กำกับดุ เรียกได้ว่าแม้รูปลักษณ์ภายนอกจะพอใช้ได้ แต่ความสามารถของเขายังห่างจากจินของเธออีกหลายขุม

“นายไม่รู้เหรอว่าเขาเป็นใคร”

“พอแล้วครับพี่มีน” จินบอกมีนตรา ทั้งดึงชายเสื้อเธอไว้จากด้านหลังไม่ให้ก้าวเข้าหาอีกฝ่าย อายุเขาก็ไม่ใช่น้อยแล้ว ยังต้องมีผู้จัดการส่วนตัวมาออกหน้าปกป้องอีก จินเดาว่าผู้ชายคนนี้คงแอบดูหมิ่นเขาอยู่ในใจไม่น้อย

แต่คู่กรณีของเขากลับไม่ทำแบบนั้น ตาคมของอีกฝ่ายอ่อนลงแล้วก้มหน้าสำนึกผิดราวกับหมาหงอยเหมือนตอนที่ถูกผู้กำกับดุเมื่อกี้ไม่มีผิด

“ผมขอโทษครับ” เขาบอกเสียงค่อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปที่อีกคน

“ผมขอโทษครับคุณจิน”

จินไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่า แต่ตอนที่สบตากันเขาคิดว่าเห็นความเสียใจในตาคมคู่นั้นจริง ๆ