อยากเอาเข้าฉิบหาย !

สองมือจับต้นแขนกำยำเอาไว้ให้มั่นแล้วโยกตัวขึ้นลงให้ติ่งเนื้อเสียดสีไปกับความแข็งขึงที่มีเส้นเอ็นปูดโปนร้อยรัด ยิ่งยามที่ถูไถไปถึงส่วนหัวหยักบานบวมเป่งนั้น ทั้งเธอและเขาก็ยิ่งครวญคร่ำอย่างทรมาน โดยเฉพาะแดเนียลที่กัดฟันแน่นจนกรามขึ้นสันนูน พยายามข่มความรู้สึกอยากกระทุ้งลำเอ็นเข้าไปในรูน้อยแดงฉ่ำนั้นเหลือเกิน

สองมือใหญ่ประคองช้อนสะโพกของเธอไว้ ดวงตาจดจ้องมองตรงกลางระหว่างขาที่มีกลีบพูขาวอวบไร้เส้นขนให้ระคายตาอ้าออกรูดขึ้นลงที่ลำเอ็นของตน น้ำคาวสาวเยิ้มแฉะ เคลือบอาบจนมันวาวไปทั้งดุ้น

“ ผมอยากเอาเข้าฉิบหาย ! ” เขาสบถออกมาอย่างสุดจะทน เธอส่ายศีรษะดิกทั้งที่ยังขย่มรูดไม่หยุด

“ ไม่เอาเข้านะแดน แค่นี้ก็พอ ”

“ อืม ” เขาคำรามตอบสั้น ๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายขยุ้มสะโพกของเธอเอาไว้แล้วย่อเข่าลงเสียดสีด้วยตัวเองบ้าง

“ แดน ” เธอร่ำเรียกชื่อเขาเสียงอ่อนเสียงหวานทันทีที่ลำร้อนกดลงมาหนัก ๆ ที่ติ่งเนื้อกระสันแล้วเสียดสีรุนแรงรวดเร็วกว่าที่เธอขย่ม จังหวะมันเร้าใจเกินกว่าจะทานทน ในศีรษะของหญิงสาวเต้นตุบรัวเร็วขาวโพลนด้วยกำลังจะเข้าสู่ปลายทางแห่งเกมกำหนัด

ทว่า...

ติ๊งต่อง ๆๆ !!

เสียงกดออดประตูหน้าบ้านทำให้กิจกรรมเข้าจังหวะนั้นต้องหยุดโดยพลัน แม้ฝ่ายชายจะไม่สนใจยังคงจ้องจะโยกสี แต่ฝ่ายหญิงที่สติมีมากกว่าลุกลี้ลุกลนลงจากตัวเขา แล้วรีบจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่เข้าทางทันที

“ แดน มีคนมาที่หน้าบ้าน ”

“ ช่างหัวมันสิ ” เขาพูดอย่างเอาแต่ใจพลางยื้อมือทำท่าจะคว้าไขว่ตัวเธอแต่อีกฝ่ายรีบเดินออกห่าง แต่ก่อนจะได้พูดอะไรมากกว่านั้นเสียงผู้กดออดก็พูดทักทายผ่านเครื่องอินเตอร์คอมที่หน้าบ้าน เสียงดังขึ้นในบ้านทันที

“ สวัสดีครับ ผมเมฆ แฟนหลิวครับ ไม่ทราบว่าหลิวอยู่ที่นี่หรือเปล่า พอดีผมโทรเข้าแล้วเธอไม่รับสาย ”

นั่นทำให้ลิวาดาตกใจแทบสิ้นสติ

“ พี่เมฆ ! ”

เขามาได้อย่างไร ไหนว่าไปสัมมนาไง !

เธอลุกลี้ลุกลนทำท่าจะวิ่งออกจากตัวบ้าน แต่แดเนียล เอื้อมไปกระชากแขนเธอทีเดียวก็ปลิวหวือเข้ามาปะทะแผงอกกว้างนั้นทันที

“ แดน ปล่อยนะ ไม่ได้ยินหรือไงว่าพี่เมฆมา ”

“ แล้วไง ผมไม่แคร์ห่าเหวอะไรทั้งนั้น หลิวทำผมแข็งโด่ขนาดนี้จะทิ้งมันไปง่าย ๆ ได้ยังไง ” เขาว่าอย่างดื้อแพ่งพลางดึงมือเธอให้ลงไปสัมผัสแท่งลำแข็งร้อนนั้น เธอรีบดึงมือออกทันที

“ ไม่ใช่ตอนนี้ เวลานี้ พี่เมฆรออยู่ ”

“ แล้วผมล่ะ ”

“ เขาสำคัญที่สุด เข้าใจนะ ” แล้วเธอก็ผละออกห่างก่อนสาวเท้าเดินหนีไป ทิ้งให้คนตัวโตยืนหน้าชาอยู่ตรงนั้น

เขาสำคัญที่สุด งั้นเหรอ !

แดเนียลกัดกรามแน่นจนเป็นสันนูน ก้มลงมองเจ้าตัวปัญหาที่ยังเหยียดขยายแข็งขึงอย่างบ้าคลั่ง วูบหนึ่งนึกอยากจะเดินตามเธอออกไปให้ เปิดโปงให้หมอนั่นรู้ว่า พี่สาวกับน้องชายคนนี้ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว เหลืออย่างเดียว ก็เพียงสอดใส่ เพราะเธอตั้งใจจะมอบให้มันในวันแต่งงาน

แต่ตอนนี้ เขาได้มากกว่ามันก็แล้วกัน !

“ Fuck ! ”

แดเนียลสบถออกมาอย่างเดือดดาลพลางเตะข้าวของที่อยู่บนพื้นจนกระจุยกระจาย สายตาพลันไปสะดุดอะไรบางอย่างอยู่บนพื้นที่เป็นผ้าเนื้อบางเบาสีดำตกแต่งด้วยลูกไม้กระจุ๋มกระจิ๋ม เขาก้มลงไปหยิบมันเอาไว้ในมือแล้วเดินขึ้นห้องนอนไป หัวใจทั้งหงุดหงิดและเจ็บหนึบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ส่วนลิวาดานั้นเมื่อออกมาพบเมฆก็ทราบว่า สัมมนานั้นต้องเลื่อนกะทันหันด้วยเหตุฉุกเฉินบางประการ เมฆโทรหาเธอหลายครั้งแต่ไม่ได้รับสายเพราะเธอลืมโทรศัพท์มือถือไว้บนรถ แต่เธอบอกเขาไว้ว่าจะมาที่นี่ เขาเลยตัดสินใจตามมาด้วยความเป็นห่วง

หญิงสาวตัดสินใจขับรถกลับคอนโดมิเนียมเวลานี้เลยเธอเดินกลับเข้ามาในบ้านเพื่อเอารถที่โรงรถ พลันก็รู้สึกร้อนวูบวาบ ขนอ่อนที่คอลุกชันอย่างหาสาเหตุไม่ได้ รู้สึกตะครั่นตะครอพิลึกคล้ายมีรังสีอำมหิตบางอย่างปองร้าย