บท
ตั้งค่า

4

ทว่าหล่อนกัดเขาได้เพียงประเดี๋ยวเดียว ก็ต้องหยุดการกระทำดังกล่าวลง ด้วยชายหนุ่มสะบัดแขนรุนแรง ขืนปล่อยให้เขาทำอย่างนั้นต่อไปอาจสร้างบาดแผลเหอวะหวะ ถึงอันหว่านถิงโมโห ฉุนอีกฝ่าย แต่ให้ทำร้ายจนเสียเลือดเนื้อมันคงเกินเหตุสักหน่อย หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงโรคจิต หรือคนไร้เหตุผลสักหน่อย

“ประสาทเสียเหรอคะ คุณทำร้ายตัวเองทำไม”

หล่อนหยุดความบ้าระห่ำของตนเอง หากสิ้นคิดย่อมไม่มีสิ่งใดดีขึ้น การหาข้อยุติ แล้วเจรจากับบุรุษตรงหน้า คงมีทางออกแน่นอน

ดวงตาคมกริบมองมาที่หญิงสาว มองอย่างพินิจ ความรู้สึกในวินาทีดังกล่าวบอกให้รู้ว่า เขากำลังจับผิดอันหว่านถิง

ฝ่ายหล่อนก็เริ่มมีข้อมูลของเฉินซือหยาง และให้ตายเถอะ มันน่าเจ็บใจก็ตรงที่ เขาคงมิแคล้วเป็นสามีที่ถูกกฎหมายของเจ้าของร่างนี้จริงๆ

“ผมเป็นหมาบ้าของคุณยังไงละ เสี่ยวถิง”

โอ้ ขนที่หลังต้นคอหล่อนลุกซู่ ร่างกายร้อนหนาวปานจะจับไข้ปุบปับ

“โรคจิต ฉันได้ใช่พวกชอบใช้ความรุนแรง อีกอย่างพึ่งรอดตายมาจากการถูกจับเป็นตัวประกัน พวกมันจะพาฉันไปที่แผ่นดินใหญ่ และหากสำเร็จ ฉันก็คงเหมือนถูกส่งไปรอความตายที่นั่น”

ชายหนุ่มเบ้ปาก ท่าทางยามยียวนก็กวนหัวใจหล่อนเหลือเกิน

“แล้วไหน พวกที่จับตัวคุณไป ตอนนี้ ควรโผล่หัวมาให้ผมเห็นได้แล้ว”

อันหว่านถิงจำได้ว่า พวกมันตามขึ้นมาจากน้ำด้วย ทว่าพอกวาดตาไปทั่วๆ กลับไม่มีสักคน สภาพหล่อนยามนี้จึงเหมือนคนปั้นแต่งเรื่องโกหก และนั่นจึงทำให้เขาถือไพ่เหนือกว่าหล่อนเช่นเคย

“จำได้ไหม คุณเก็บกระเป๋าออกนอกบ้านกี่ครั้ง วางแผนเรียกค่าไถ่ตัวเองก็ไม่ใช่ครั้งแรก รวมถึงทำเรื่องแย่ เช่นเขียนจดหมายลาตาย แล้วที่ผมให้อภัยไม่ได้คือ ทิ้งเผิงน้อยให้ร้องไห้หาแม่ เด็กเล็กแค่นั้น คุณเบ่งคลอดเขาออกมาแล้ว ทำไมถึงไม่มีความเป็นแม่สักนิด อ่อ...แล้วครั้งนี้ ยังทำเรื่องที่น่าเสื่อมเสีย ถึงขั้นอ้างว่าจะถูกจับตัวไปแผ่นดินใหญ่ เอาจริงๆ คุณคิดนอกใจผมอยู่ใช่ไหม!”

หญิงสาวต้องตอบโต้เขาเช่นไร แต่เดิมหล่อนไม่ใช่คนอับจนปัญญาเช่นนี้ สวรรค์ช่างกลั่นแกล้ง ให้ต้องมาพบกับผู้ชายที่น่ากลัว ทั้งยังปากร้าย มีความเผด็จการ ยิ่งอยู่ใกล้ก็ปั่นป่วน ทั้งกลัวว่าเขาจะบีบคอหล่อนจนหัก

“ศีรษะฉันได้รับการกระทบกระเทือน และตกลงไปในน้ำ เสียความทรงจำไป ฉะนั้น ไม่ว่าจะรื้อฟื้นความหลังอะไรตอนนี้ ฉันก็มืดแปดด้าน”

เมื่อหล่อนตอบฉะฉาน และมั่นใจว่าตน สูญเสียความจำในอดีต เขาก็ขี้เกียจคุย

เฉินซือหยางฉุดหล่อนให้เดินตามไปที่รถคันใหญ่ แล้วเปิดประตูประตูด้านหลัง จับหล่อนโยนเข้าไปด้านใน

กระดูกหล่อนแทบหัก เนื้อตัวก็เปียกชื้น คนเลวไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเท่านั้นแหละที่ทำกับผู้หญิงได้อย่างไม่ละอาย

ซึ่งในขณะนั้นทำให้อันหว่านถิงรู้ว่า เขามีคนขับรถประจำตำแหน่งด้านหน้า ส่วนด้านนอกมีสายตาหลายคู่จ้องมองมาอย่างให้ความสนใจ

“ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณก่อนหน้า ผมจะคุณจับใส่ตะกร้า แล้วล้างน้ำให้สะอาดทุกส่วน อย่าลืมว่าคุณเป็นหลานสาวของท่านนายพลอัน เป็นแก้วตาดวงใจเขา และผมรับปากแล้วว่าจะดูแลให้ดีที่สุด” อันหว่านถิงอยากจะพูดโต้แย้งเขา แต่เป็นตอนนั้นที่หล่อนอึ้งจัด และตั้งตัวไม่ทัน

ในขณะเดียวกัน มือใหญ่จับท้ายทอยหล่อน ออกแรงบีบและตรึงไม่ให้ขยับหนีไปไหน อึดใจต่อมากลีบปากบางสีสดชื้นๆ และอุ่นจัดของเฉินซือหยางกดลงมาบดเบียดริมฝีปากที่เผยออ้าของหล่อน

แน่นอนเขาไม่ได้เติมลมหายใจให้หญิงสาว หากตะกละตะกลามตักตวงความหวานฉ่ำ ราวกับโหยหาความรสชาติเล่านี้มานาน

“อ๊ะ... อื้อ... อะ ไอ้...”

ไอ้เลยหรือ...ฮ่าๆ ๆ หยาบคายดี เฉินซือหยาง ทำเสียงหึๆ ในลำคอ แล้วยื่นมือไปหนึ่งส่วนที่กั้นระหว่างคนขับและห้องโดยสายปิดลงเสียงดังปัง ในตอนนั้นคนขับรถรู้หน้าที่ของตนทันที

ด้วยพื้นที่ห้องโดยสารแบ่งสัดส่วนอย่างเป็นส่วนตัว จึงไม่ทำให้อันหว่านถิงต้องรู้สึกขายหน้าที่ถูกเฉินซือหยางกระทำหยาบคายด้วย

“คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้”

เมื่อเขาหยุดการบดเบียดริมฝีปาก หล่อนก็โพล่งใส่เสียงดัง ยามนี้ใบหน้าแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตมีรังสีแห่งความโกรธพุ่งใส่เขา

“สามีภรรยากัน มีส่วนไหนที่ผม ไม่เคยจับ บีบ หรือใช้น้องชายเขาไปปล่อยน้ำคาวจัดใส่”

อันหว่านถิงช็อก หล่อนมาพบกับผู้ชายคนนี้เพื่อประโยชน์อันใด รอดตายในโลกคู่ขนานจากฝีมือคู่หมั้นห่วยแตก และมีนิสัยชั่วช้า หากสุดท้ายต้องมาทุกข์ทรมานตกอยู่ในกำมือคนที่เห็นหล่อนเป็นสินค้า หรือสิ่งของเท่านั้นหรือ

น้ำตาเหมือนจะกลั้นเอาไว้ไม่ไหว มันโกรธจัด หล่อนกำลังจะคลั่งเพราะถูกเขาปลุกปีศาจร้ายในใจออกมา

“ให้เกียรติฉันด้วยค่ะ”

อันหว่านถิงเอ่ย น้ำเสียงแหบแห้ง ขณะเดียวกันก็จัดผมและเสื้อผ้าให้เข้าที่

“นั่นคือสิ่งที่เราควรปฏิบัติต่อกัน แต่ดูเหมือนคุณละเลยเสมอ”

เฉินซือหยางสัมผัสได้ว่าภรรยาของตนเปลี่ยนไป อาจเป็นเพราะหล่อนถูกยากล่อมประสาท หรือไม่คงบาดเจ็บอย่างที่หล่อนอ้าง แล้วสูญเสียความทรงจำชั่วขณะ เฮอะ...ฟังแล้วก็น่าขัน

“อดีตฉันแก้ไขไม่ได้ แต่นับแต่นี้ฉันจะไม่ใช่ ผู้หญิงคนเดิมที่คุณเคยรู้จัก”

“หึ ๆ ๆ นั่นย่อมหมายความว่า คุณยอมรับที่จะเรียนรู้ เรื่องระหว่างเราอีกครั้งใช่หรือไม่ แต่เตือนไว้ก่อนว่า มันค่อนข้างเร้าใจ ป่าเถื่อน รุนแรง คนอย่างผมหยาบคายเสมอโดยเฉพาะเรื่องบนเตียง”

เฉินซือหยางคงเก่งแต่ขู่เท่านั้น หล่อนปลอบใจตัวเองจบก็มองเขาด้วยสายตาท้าทาย

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel