ปิ๊งรักฉบับหวานใจ

ห้องประชุมใหญ่ชั้นสิบสอง บนตึกสูงสิบเก้าชั้นของมหาวิทยาลัยชื่อดังเวลานี้กำลังอบอวลไปด้วยมวลแห่งความตึงเครียดทั่วชั้นบรรยากาศชวนให้รู้สึกหายใจไม่ออกทั้งที่ภายในห้องเปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ กึ่งกลางห้องประชุมนั้นตั้งโต๊ะกลมขนาดใหญ่ที่สามารถนั่งล้อมวงกันได้เกือบยี่สิบคน แต่เวลานี้ มีเพียงสามคนเท่านั้นที่กำลังนั่งนิ่งเงียบ บุรุษสองคนซึ่งมองดูก็รู้ว่าเป็นผู้อาวุโสกำลังจับจ้องไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งนั่งสงบนิ่งไม่ปริปากเอ่ยวาจาใดตรงหน้า นัยน์ตาคมกล้าคู่นั้นหลุบต่ำน้อยๆ โสตก็สดับฟังเสียงทรงอำนาจของศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ไกรสร หัวหน้าภาควิชาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

“เรื่องมันเป็นยังไงมายังไงอาจารย์ธีรัชต์ ข่าวลือที่หลุดออกมามันจริงหรือเปล่า แล้วภาพนี่มันหมายความว่ายังไง”

ธีรัชต์หรือผู้ช่วยศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ธีรัชต์ อาจารย์ประจำภาควิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เหลือบมองภาพถ่ายเพียงเล็กน้อย ที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนมันก็คือ ‘การแอบถ่าย’ แต่ครั้นจะคิดว่าเป็นฝีมือของใครมันก็คงเปล่าประโยชน์ เพราะไม่ว่าจุดประสงค์ของคนคนนั้นคืออะไร แต่เวลานี้ ภาพดังกล่าวมันกำลังส่งผลถึงเขาโดยตรง และอาจจะไม่ใช่แค่เขาคนเดียว...หากรวมถึง ผู้หญิงที่อยู่กับเขาในภาพนั้นด้วย

“อาจารย์ จริงหรือไม่จริงยังไงก็อธิบายมาเถอะครับ ผมกับอาจารย์ไกรสรช่วยคุณได้นะ” รองศาสตราจารย์ด็อกเตอร์นพชัย รองหัวหน้าภาควิชาพยายามเกลี้ยกล่อมด้วยเห็นว่าบุรุษตรงหน้ายังคงปิดปากเงียบไม่รับสารภาพหรือปฏิเสธใดๆ

“ธีรัชต์ คุณพูดอะไรสักอย่างหนึ่งเถอะ เรื่องนี้ถึงจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันก็ไม่ควรเกิดขึ้นนะ” ไกรสรว่าอย่างอ่อนใจ สรรพนามที่ใช้เรียกด็อกเตอร์หนุ่มก็เปลี่ยนไปพร้อมๆ กับน้ำเสียงที่อ่อนลงอย่างคนที่มีใจเอื้อเอ็นดูอยู่เป็นนิจ ด้วยธีรัชต์คนนี้ เดิมทีเป็นลูกศิษย์ของเขา ครั้นพอชายหนุ่มเรียนจบก็สอบไปเรียนต่อในระดับปริญญาโทและปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยชื่อดังของญี่ปุ่นและจบมาด้วยเกรดเฉลี่ยสูงลิ่วพร้อมกับวิทยานิพนธ์ที่อยู่ในระดับดีมาก เรียกได้ว่าธีรัชต์คือความภูมิใจของอาจารย์ที่เคยสั่งเคยสอนทุกคน รวมทั้งเขาด้วย แต่วันนี้ เขากลับต้องมานั่งสอบสวนลูกศิษย์ตัวเองที่มีความเสี่ยงว่าจะกระทำความผิดที่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ร้ายแรงแต่ก็ไม่ควรทำ

“ตอนนี้ ข่าวลือเรื่องของคุณกับเด็กคนนั้นมันลุกลามไปทั่วภาควิชาแล้วนะ ไหนจะภาพที่หลุดออกมาอีก คุณบอกพวกผมมาเถอะ อย่างน้อยๆ พวกผมก็หาทางช่วยคุณได้นะ” นพชัยพยายามกล่อมอย่างถึงที่สุด แม้กระทั่งยอมเสนอที่จะหาทางช่วยแก้ปัญหาเสมือนเป็นการรับประกันว่า ไม่ว่าธีรัชต์จะยอมรับหรือปฏิเสธ พวกเขาก็จะช่วยชายหนุ่มเต็มที่ แต่คำตอบที่ได้ก็ยังคงเป็นความเงียบเช่นเดิม

ธีรัชต์ไม่รู้จะสรรหาคำพูดใดมาอธิบายแก่ผู้อาวุโสที่เป็นทั้งหัวหน้าและอาจารย์ที่เคารพ ชายหนุ่มไม่ได้อยากนิ่งเงียบอย่างนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ เพราะหากพูดออกไป ผลกระทบมันอาจไม่ได้ตกอยู่ที่เขาแค่เพียงคนเดียว ตาคมกล้าเวลานี้เอาแต่จ้องมองภาพถ่ายที่ไกรสรเลื่อนมาตรงหน้า ภาพถ่ายของเขากับ ‘ยัยตัวเล็ก’ ที่กำลังเดินเลือกซื้อของกันอยู่ภายในห้างสรรพสินค้า...

ความจริงถ้ามองอย่างผิวเผินมันก็คงเหมือนกับการไปเดินเลือกซื้อของด้วยกันทั่วไป ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ที่มันเป็นเรื่องขึ้นมาก็เพราะภาพถ่ายนี่มันมาพร้อมกับข่าวลือบ้าๆ ที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนปล่อย ข่าวลือบ้าๆ ที่ทำให้เขาต้องมานั่งถูกสอบสวนข้อเท็จจริงอยู่ตรงนี้ โดยที่เขาไม่สามารถยอมรับหรือปฏิเสธได้เลย

ถ้าเขายอมรับ...บางทีเขาอาจจะถูกพักงาน แต่นั่นมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่ากับว่า ถ้ายอมรับไป คนที่อาจจะเดือดร้อนและถูกมองไม่ดีคือยัยตัวเล็กของเขานั่นแหละ ข่าวลือแบบนี้ ผู้หญิงย่อมถูกมองในทางเสียหายเสมอ...แต่ถ้าเขาปฏิเสธ ก็เท่ากับเขาไม่ยอมรับความจริงและไม่ให้เกียรติคนที่เขารัก

ธีรัชต์รู้สึกเหมือนยืนอยู่กลางถนนที่เป็นทางแยก ซึ่งเขาไม่รู้ว่าควรจะเลี้ยวไปทางไหนดี เพราะไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็เท่ากับทำร้ายผู้หญิงที่เขารักไม่ต่างกัน

“ว่ายังไง ธีรัชต์”

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...

เสียงเคาะประตูเสมือนระฆังช่วยชีวิตดังถี่รัวก่อนที่บานประตูห้องประชุมจะเปิดผางออกพร้อมกับร่างสูงของชายหนุ่มอีกคนที่วิ่งเข้ามาในห้องอย่างเสียมารยาทสุดๆ เจ้าตัวยืนหายใจหอบ เม็ดเหงื่อผุดพรายที่บ่งบอกว่าคงจะรีบวิ่งมา ก่อนที่เสียงห้าวนั้นจะละล่ำละลักออกมา

“ข่าวลือเรื่องอาจารย์ธีรัชต์ไม่เป็นความจริงครับอาจารย์!”