บทที่ 2 ขายเก่ง

หลังจากที่จุ๊บแจงได้ติดต่อคุณปุ๊กไป ก็เป็นไปตามความคาดหมาย คุณปุ๊กรับนัดทานข้าวกับผม ผมให้จุ๊บแจงจองร้านอาหารร้านหรูร้านหนึ่งแถวลาดพร้าว โดยที่ผมไปรอก่อนเวลานัด 15 นาที และที่บอกลูกค้าไปว่า ช่วงบ่ายมีนัดแถวนี้ ความจริงอ่ะ ไม่มีหรอกครับ ผมก็หาข้ออ้างไปงั้นแหละ

พอถึงเวลานัดหมาย คุณปุ๊กจัดซื้อจอมโหดของเจ้าจุ๊บแจงก็เดินเข้ามา ผมรีบยืนขึ้นแล้วเดินไปรับพร้อมไหว้ทักทายแล้วโปรยยิ้มหวานๆ ให้

“สวัสดีครับคุณปุ๊ก วันนี้ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ผมให้น้องนัดกระทันหัน พอดีผมเองไม่ได้มาพบคุณปุ๊กเสียนาน แล้ววันนี้มาแถวนี้พอดีก็เลยให้น้องจุ๊บแจงลองโทรนัดคุณปุ๊กอ่ะครับ”

ผมรีบขอโทษขอโพยไปก่อน

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ พี่ก็ว่าง อยากหาคนทานข้าวด้วยอยู่พอดีเลย”

คุณปุ๊กพูดแล้วยิ้มหวานส่งให้ผมอีก โอ้ย.. ผมควรจะดีใจหรือจะกลัวดีเนี่ย

“งั้นก็เป็นโชคดีของผมมากมากเลยนะครับ ที่คุณปุ๊กว่างพอดี ผมเลยได้มีโอกาสมาทานข้าวด้วย คุณปุ๊กดูเมนูก่อนครับ ที่นี่มีรายการอาหารแนะนำหลายอย่างเลย”

พอผมพูดจบ จุ๊บแจงก็รีบส่งเมนูอาหารให้คนผู้มาใหม่อย่างรู้งานไม่นานนัก อาหารแต่ละจานก็ถูกนำมาวางเรียงรายเต็มโต๊ะ พวกเราก็ค่อยๆ ตักกินกันไป และเป็นผมกับคุณปุ๊กที่พูดคุยกันออกรสชาติ ต่างจากเจ้าลูกลิงน้อยจุ๊บแจงที่ดูหงอยหงอย ดูทรงแล้ว คงแพ้ทางคุณปุ๊กจริงจริง แต่ก็ไม่แปลกหรอกนะ ที่ผมกับคุณปุ๊กจะคุยกันถูกคอ ก็ก่อนหน้านี้ ผมเป็นเซลล์ที่ดูแลบริษัท BBB และติดต่อดูแลคุณปุ๊กมาตลอด ก็พอจะทำให้ผมรู้ทาง รู้นิสัยใจคอคุณปุ๊กพอสมควร

“คุณปุ๊กครับ ช่วงนี้ผมเห็นยอดซื้อของคุณปุ๊กดูจะบางบางลงไปนะครับ เอ.... ไม่ทราบว่าคุณปุ๊กติดตรงไหนมีอะไรให้ทางผมช่วยหรือไม่ครับ บอกมาทางน้องจุ๊บแจงได้เลยนะครับ”

พูดจบผมก็ส่งยิ้มหวานๆ โปรยไปอีกครั้ง

“แหม.. เดี๋ยวนี้คุณณัฎฐ์ ไม่มีเวลาให้พี่แล้วสินะ”

คุณปุ๊กพูดเสียงเบาพร้อมช้อนสายตามองผม ในขณะที่จุ๊บแจงก็รู้สึกว่าตัวเองไม่น่ามาอยู่ตรงนี้เลยจริงจริง เหมือนอากาศธาตุ ยังไงชอบกล

“ไม่ครับ ผมก็ยังดูแลคุณปุ๊กอยู่ตลอด เพียงแต่ผมส่งความปรารถนาดีของผมผ่านทางน้องจุ๊บแจงมาไงครับ”

“.....”

“จุ๊บแจงน้องเค้ายังใหม่ ถ้าเค้าได้ทำงานกับคนเก่งอย่างคุณปุ๊ก น้องผมต้องเก่งเร็วขึ้นและช่วยผมได้เยอะเลยนะครับ”

ผมก็ทำการขายลูกทีมให้คุณลูกค้าเป็นการใหญ่ เจ้าคนตัวเล็กถึงกับนั่งยิ้มตาเป็นสระอิเลยทีเดียว ส่วนคุณปุ๊กนั้นก็พยักหน้าพยายามทำความเข้าใจอยู่

“จุ๊บแจง แจ้งโปรลับสำหรับลูกค้าพิเศษที่เราพึ่งออกมาแคมเปญมาให้คุณปุ๊กทราบหน่อยเร็ว”

ผมมองจุ๊บแจง พยักหน้าให้หนึ่งที

“โปรอะไรหรือคะ”

คุณปุ๊กรีบถามอย่างกระตือรือร้นตามสัณชาตญาณของฝ่ายจัดซื้อทันที

“เป็นแคมเปญใหม่นะครับ ผมพึ่งประชุมกับทีมบริหารเมื่อวานเย็นนี้เองครับ วันนี้เลยตั้งใจมาบอกคุณปุ๊กเป็นคนแรกเลย”

แล้วผมก็พยักหน้าส่งสัญญาณให้ลูกทีมผมเป็นคนอธิบายต่อ แล้วผมก็คอยเสริม คอยตบ คอยหยอดตามเก็บแต้มไปอีก แน่นอนล่ะ มีรึ ที่ปลาจะไม่ฮุบเหยื่อ ..

“แต่โปรนี้จะออกมาแค่สิ้นเดือนนี้นะครับ ถ้าได้ครบยอดก็ถือว่าหมดโปร ผมก็เลยกลัวว่าทีมอื่นจะใช้โควต้าไปหมด เลยรีบมาบอกคุณปุ๊กเป็นคนแรกเลย”

“งั้นน้องจุ๊บแจง ส่งใบเสนอราคาใหม่ให้พี่อีกครั้งนะคะ เดี๋ยววันจันทร์พี่เปิด PO ให้เลย”

คุณปุ๊กรีบตอบ เป็นไงล่ะ เสร็จผมเข้าแล้ว ก็บอกแล้วว่า

อยากได้กี่ล้านเดี๋ยวณัฏฐ์จัดให้

กินข้าวเสร็จ แจ้งโปรลูกค้าเสร็จ ปิดการขายได้ ก็ถึงเวลาแยกย้าย หลังจากที่ผมกับจุ๊บแจ้งร่ำลาและแยกย้ายกับคุณปุ๊ก จุ๊บแจงก็กระโดดโลดเต้นเป็นลิงโลดเป็นการใหญ่

“สุดยอดเลยพี่ณัฏฐ์ พี่แม่งโคตรเทพเลยอ่ะ จุ๊บเชื่อแล้วว่า พี่สามารถเสกยอดขายได้อย่างคำร่ำลือจริงๆ เดี๋ยวน้องรีบกลับเข้าออฟฟิศไปทำใบเสนอราคาส่งให้คุณปุ๊กนะคะ”

“ใบเสนอราคาอย่าพึ่งรีบส่งนะ ให้ส่งตอนเย็นๆ อย่าลืมสิว่าบ่ายนี้เรามีนัดประชุมกับอีกบริษัทนึงอยู่”

ผมเตือนสติเจ้าลิงน้อย ระวังเดี๋ยวจะโป๊ะแตก พูดจบผมก็หัวเราะเบาเบา

“รับทราบค่ะ หัวหน้า”

จุ๊บแจงยิ้มดีใจ ในที่สุดเดือนนี้ก็ได้ยอดขายตามเป้า ทำให้รับค่าขนมทั้งส่วนตัว และแบบกลุ่มไปเต็มๆ ไม่โดนพี่ร่วมทีมบ่นแล้ว จากนั้นเราก็แยกย้ายกัน เจ้าลิงน้อยกลับบริษัท ส่วนผมนั้นก็จะไปหาร้านกาแฟนั่งจิบชิลชิล เช็คเมลล์ทำงานไปพลางพลาง ก็งานผมสำเร็จแล้วนี่นา ที่เหลือก็ฟรีไทม์ของผมแล้ว