5 ณอรแกล้งโอ๊ต

“นั่นสินะ สงสัยหญิงเพียบ”

“ไม่ต้องสงสัย โอ๊ตไม่เคยมองผู้หญิงคนไหน เก็บดวงตา ดวงใจเอาไว้ให้ณอรคนเดียว จริง ๆ นะ โอ๊ตไม่ได้โกหกเลย”

“แหม หวานเชียวนะเพื่อน”

“เพื่อน อรเรียกโอ๊ตอย่างนี้เหรอ”

“แน่นอน เราคือเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก วิ่งแก้ผ้ากระโดดเล่นน้ำคลอง จำไม่ได้หรือไง เรายังเห็นก้นเธอมีกลากขึ้นด้วยนะ”

ณอรย้อนรอยความจริงที่น่าอายให้โอ๊ตรับทราบ เป็นการตอกย้ำว่าเขาเป็นแค่เพื่อนสมัยเด็ก สกปรกโสโครก ยากที่จะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ ชายหนุ่มเอามือลูบก้นทั้งสองข้างด้วยความลืมตัว ใจหายวาบ เรื่องกลากขึ้นก้นเคยได้ยินพ่อพูดให้ฟังบ่อย ๆ แต่เขาไม่ใส่ใจ

คิดว่าไร้ประโยชน์ ไม่คิดว่าณอรจะเท้าความหลังให้ฟัง โอ๊ตอายแทบแทรกแผ่นดินหนี ขาดความมั่นใจในตัวเองทันที

“ณอร ทำไมจำแม่นจัง บางทีอาจไม่ใช่อย่างที่ณอรเห็นก็ได้นะ”

“จริง ๆ เพื่อนเราทั้งกลุ่มเห็นหมดเลย อย่างวิชัยที่เป็นครูที่โรงเรียนก็เคยเห็น ยังมีอ้อย ต้อยแล้วก็ เอ่อ”

“พอ ๆ เถอะ อย่าไปดึงพวกนั้นมาเกี่ยวด้วยเลย เวลานี้เราอยู่กับปัจจุบันเท่านั้น โอ๊ตขอมอบดอกกุหลาบช่อนี้ให้แก่ณอร ผู้หญิงสวยที่สุดในโลก”

“ห๊า ! ขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ใช่ ในสายตาของโอ๊ต ณอรสวยจริง ๆ ตั้งแต่เด็กกระทั่งทุกวันนี้ก็ยังไม่มีใครสวยเท่า”

นอกจากคำหวาน ๆ แล้ว สายตายังคงมองจ้องนิ่ง กะพริบปริบ ๆ เป็นจังหวะ สื่อความหมายเป็นอย่างดีว่ามีความรู้สึกพิเศษต่อกัน ณอรหาทางรอด ไม่ให้เขาทำน้ำตาลหกเรี่ยราดแถวนี้ ไม่รอช้าที่จะเข้าครัวชงกาแฟด้วยน้ำร้อนโดยไม่ใส่น้ำตาล ยื่นให้แก่ลูกชาย อบต. จอมโอ่

“มาเหนื่อย ๆ ดื่มกาแฟดำสักแก้วจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น”

“ดีใจจังเลย อยากให้ณอรคอยดูแล เอาใจโอ๊ตอย่างนี้ตลอดไป โอ๊ตคงมีความสุขมาก”

“ไม่ต้องพูด ดื่ม ๆ”

“ได้จ้ะ อุ๊บ อ่า”

ชายหนุ่มมาดดาราเกาหลีสะดุ้งเฮือก ตาเบิกโพลง ทำปากจู๋ แก้มป่อง อมน้ำสีดำเอาไว้เต็มกระพุ้งแก้ม แต่ไม่กล้าพ่นออกมา กลัวว่าจะเสียมารยาท ณอรเห็นดังนั้นรู้ดีว่าโอ๊ตเป็นอะไรเพราะอยากแกล้งที่ชอบจีบทั้งที่เธอไม่ใส่ใจ เขาก็ต้องได้รับบทเรียนแบบนี้

“เป็นอะไรไปล่ะ กลืนลงไปสิจ๊ะ อร่อยออก เอออย่างนั้นแหละ”

โอ๊ตมีสีหน้าผะอืดผะอม ไร้ความสุขสะบัดตัวเร่า ๆ หญิงสาวขำหันไปยิ้มทางอื่น กระทั่งเห็นสีหน้าโอ๊ตดีขึ้น แต่นั่งนิ่งเพียงอย่างเดียวด้วยท่าทางหงอย ๆ เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้

“อร่อยมั้ย”

“ก็ดี แต่ขมไปหน่อย”

“เรื่องนี้ต้องโทษเธอแล้วล่ะ”

“ทำไมต้องโทษโอ๊ตล่ะ โอ๊ตผิดตรงไหน ทำไมจะต้องให้ดื่มกาแฟขม”

“โอ๊ตอยากหวาน ทำน้ำตาลหกเสียเกลื่อนแถวนี้ ดื่มกาแฟก็ต้องไม่ใส่น้ำตาลสิจ๊ะ”

“โอ เล่นมุกนี้เลยเหรอ ได้จ้ะ งั้นณอรก็รู้แล้วสินะที่โอ๊ตทำอย่างนี้ก็เพราะณอรคนเดียวเท่านั้น อยากสวยทำไมล่ะ”

ไป ๆ มา ๆ เขาพูดเข้าตัวเองอีกแล้ว ณอรหมดสิ้นหนทางที่จะไล่ผู้ชายคนนี้ออกไปให้ห่าง ในความรู้สึกแล้วโอ๊ตคือเพื่อนคนหนึ่ง เปลี่ยนแปลงความคิดดังกล่าวไม่ได้อีกแล้ว เธอก็ต้องหลบหลีกเอาเอง จนแล้วจนรอดก็นึกไม่ออก นอกจากปล่อยให้ชายหนุ่มพูดพล่ามไปเพียงคนเดียวเท่านั้น

“โอ๊ต เราคงคุยนานไม่ได้หรอกนะ”

“ทำไมล่ะ ณอรมีธุระจะไปที่ไหน โอ๊ตไปส่ง คนแถวนี้จะได้รู้ว่าไปกับลูก อบต. ไม่มีใครกล้าหือ”

“เพิ่งรู้ว่าโอ๊ตเป็นผู้มีอิทธิพลแถบนี้”

“ก็ไม่เชิงหรอก แต่มีคนเกรงใจ ไม่กล้ามีเรื่อง เรามันคนทำมาหากินสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อให้มีฐานะที่มั่นคง”

“จ้า นับว่าเป็นความคิดที่ดี เอาอย่างนี้นะ เราเหนื่อยมาก ง่วงด้วย”

ณอรทำท่าหาวให้เห็น ไม่ห่วงสวยแม้แต่น้อย หญิงสาวคิดว่าแสดงออกมาแบบนี้เขารู้คงจะต้องขอตัวกลับ แต่ไม่เป็นตามนั้นโอ๊ตยังคงนั่งมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสุข บอกกับตัวเองว่า เธออยู่ในอิริยาบถไหนก็ดูดีไปหมด

“ไปนอนเถอะนะ โอ๊ตจะเป็นยามเฝ้าคอยดูแล อารักขาณอรเป็นอย่างดี”

“อย่าเลย เสียเวลาเธอเปล่า อีกอย่างคนเห็นเข้าจะเอาไปพูดในทางไม่ดี”

หญิงสาวเบื่อที่โอ๊ตตื๊อไม่เลิก

“ไม่เป็นไร วันนี้โอ๊ตให้เวลาณอรทั้งหมด อย่าใส่ใจคนอื่น แต่ก็เป็นเรื่องดีนะพวกเขาจะได้รู้เสียทีว่าโอ๊ตน่ะ คอยดูแลณอรอย่างดี”