ปะการังสีเลือด

ไฟสีเหลือง เขียว แดง ส้ม ชมพู ม่วง ส่องสลับวิ่งวนอยู่กลางฟลอร์เต้นรำของบรรดาขาแดนซ์ที่กำลังขยับขาส่ายสะโพกไปตามจังหวะเพลงมันๆ แสงไฟที่สาดส่องลงมาบนเนื้อตัวของนักเต้นช่วยเพิ่มบรรยากาศให้เร่าร้อนมากขึ้น

หญิงสาวในชุดเสื้อสายเดี่ยวกางเกงขาสั้นแทบจะโชว์ให้เห็นแก้มก้น และชุดเกาะอกที่กำลังเมามันกับการส่ายสะโพกโยกอกจนเสื้อแทบจะหลุดร่วงลงมากองรวมอยู่ที่เอว พวกหล่อนไม่สนใจว่าชายหนุ่มที่เข้ามารุมล้อมเต้นคู่กับหล่อนนั้นมองเนินอกและเรียวขาขาวด้วยสายตาของสัตว์ร้ายผู้กระหายอาหารอันโอชะมากเพียงใด หล่อนกำลังสนุกกับดนตรีเร่าร้อนและฤทธิ์แอลกอฮอร์จากน้ำใสหลากสีที่หล่อนสั่งมานั่งดื่มกันราวกับว่าเป็นน้ำหวานธรรมดาๆ เท่านั้น

ศูนย์รวมของวัยรุ่นวัยมันเป็นเธค ผับที่ไม่ปิดกั้นความมัน ไม่ปิดกั้นรสชาติของน้ำใสซึ่งมีทั้งสีฟ้าอ่อน สีแดง สีส้ม สีชมพู สีเหลืองทองและแม้แต่น้ำใสไร้สี ทุกคนก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งนี้แล้วไม่มีใครหยุดยั้งอารมณ์สนุกสนานไว้ได้ ด้วยเสียงเพลงปลุกเร้า ด้วยรสชาติน้ำเมาที่หาสีสันมาช่วยเรียกน้ำย่อยให้เกิดความอยากดื่มมากขึ้นและด้วยอาหารตาปลุกเร้าอารมณ์ความต้องการทางเพศจากหญิงสาวและชายหนุ่มที่เข้ามาหาความสำราญในที่นี้

เค้าเตอร์บาร์ด้านซ้ายมือเต็มทุกเก้าอี้ ถัดไปเป็นโต๊ะสูงมีเก้าอี้นุ่มตัวสูงสำหรับผู้ที่แดนซ์เมื่อยล้าแขนขาเข้ามานั่งพักดริ๊งในกลุ่มตนเอง แสงไฟบนเพดานยังคงทำงานด้วยความซื่อสัตย์ เวทีด้านบนซึ่งดัดแปลงจากชั้นลอยของตึกเป็นที่สำหรับดีเจวัยรุ่นเปิดเพลงมันส์ๆ ให้กับแขก เสียงดีเจสอดแทรกเป็นระยะๆ กับการเปิดเพลง เสียงกรี๊ด เสียงพูดคุยดังแข่งกับเสียงเพลง

“เพลงนี้สำหรับวัยมันส์ครับผม..”

เขาหยุดช่วงเพื่อรอฟังเสียงตอบรับของบรรดาแขกวัยเดียวกัน

“แต่วัยไม่มันส์ก็ฟังได้นะครับ..”

“บางครั้ง เสียงดนตรี เสียงเพลงก็ทำให้ผู้ที่กำลังเหงา คลายความเหงาไปมากทีเดียวครับ..อย่าให้ความเศร้า ความเหงามาทำลายความสุขของเรานะครับ ทิ้งความเหงาไปแล้วมามันส์กันต่อดีกว่าครับ”

ดนตรีกระหึ่มขึ้นเมื่อเสียงดีเจหนุ่มสิ้นสุดลง เสียงกรี๊ดดังแหวกเสียงดนตรีและเสียงกรี๊ดแหลมนั้นมันดังแทรกลึกเข้าไปในโสตประสาทของธีรเมธ ชายหนุ่มผู้ซึ่งมัวเมากับสิ่งยั่วยวนรอบข้าง ผู้หญิง เครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอร์ทุกชนิด เหล้ายี่ห้อดังเกือบทุกยี่ห้อ และการพนันรอบนอกที่ไม่ต้องเข้าไปติดอยู่ให้ห้องหรือที่ลับๆ แต่สิ่งที่เขาไม่แตะต้องมีเพียงอย่างเดียวคือยาเสพติด

เขายกแก้วน้ำสีแดงส้มขึ้นกระดกเข้าปากรวดเดียว น้ำสีเข้มถูกกลืนลงคอ สีหน้าของคนดื่มนิ่งสนิท ไม่รู้สึกกับรสชาติน้ำสีแดงส้มที่เพิ่งไหลลงลำคอ เสียงกรีดแหลมนั่นต่างหากที่ทำให้เขารู้สึกโกรธ

“กรี๊ด…กรี๊ดดดดดดดด….”

“กรี๊ดกันทำบ้าอะไรนักหนาวะ” เขาสบถออกมาอย่างเหลืออด

“บ่นอะไรวะเมธ ไม่ชอบรึไง ขาวๆ อวบๆ ทั้งนั้นเลยนะโว้ย สนใจคนไหนบอกมาฉันจะจัดการให้”

พิชิตเพื่อนสนิทกระซิบอยู่ข้างหู ธีรเมธหันมามอง สายตาขวางอย่างติดรำคาญ

“วันนี้ไม่มีอารมณ์โว้ย กลับเถอะ ฉันง่วง” ธีรเมธลุกขึ้นรวดเร็ว

“อะไรวะ มีติดไม้ติดมือไปปลดปล่อยหน่อยสิวะ แกไม่เอาฉันเอาเอง แกออกไปรอข้างนอกก่อนเดี๋ยวฉันตามไป”

พิชิตยิ้มทั้งใบหน้า ดวงตากลุ้มกริ่มเป็นประกายวาววับ เหยื่อที่เขาเล็งไว้ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้กำลังนั่งดื่มอยู่บนโต๊ะสูงเพียงลำพัง เสื้อสายเดี่ยวหลุดจากไหล่ข้างหนึ่งอวดเนินอกอวบขาวให้พิชิตต้องกลืนน้ำลายหนืดลงลำคอ เขาก้าวยาวๆ เข้าไปหาหล่อนดวงตาวาววับมุ่งพิชิตเหมือนชื่อ

“น้องครับ ไปต่อข้างนอกกันมั้ย” เขาก้าวมายืนตรงหน้าหล่อน ก้มหน้าลงพูดใกล้ๆ

“ไปไหนคะ” หญิงสาวหันมามองชายหนุ่มแปลกหน้าด้วยสายตาฉ่ำหวาน หล่อนรอเหยื่ออยู่เช่นกัน เมื่อเหยื่อเข้ามาติดเบ็ดมีหรือหล่อนจะปล่อยให้หลุดไป

“ไปห้องพี่ หรือว่าจะไปต่อที่อื่นก็ได้นะ วันนี้พี่พร้อมจะพาน้องไปทุกที่”

“จะดีเหรอคะ”

หล่อนทำทีเป็นไร้เดียงสา แต่พิชิตรู้ว่าผู้หญิงคนนี้หูตาแพรวพราวเพื่อรอคนอย่างพวกเขาเข้ามาทักทาย

“ดีมากเชียวแหละ ไปนะ เดี๋ยวดริ๊งนี้พี่จ่ายเอง”

“ก็ได้ค่ะ”

หล่อนลุกขึ้นยืน ร่างสูงเพรียวเต็มไปด้วยเนื้อหนังที่พิชิตรอพิสูจน์ว่าจะนุ่มและหอมหวานรัญจวนแค่ไหน เขาโอบเอวหล่อนไปที่เค้าเตอร์จ่ายค่าดริ๊งให้กับหล่อนแล้วรั้งร่างอวบให้ก้าวตามออกไปทางประตูทางเข้า

ธีรเมธหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก เขามีความรู้สึกเหมือนมีสายตาของใครบางคนจับจ้องเขาทุกย่างก้าว เขาเหลียวซ้ายหันขวาอย่างหวาดระแวง จะไม่ให้เขาระแวงได้อย่างไรในเมื่อขณะนี้เขาเป็นเจ้าของสมบัติอันล้ำค่าจากใต้ท้องทะเล สมบัติชิ้นล่าสุดนี้เป็นสมบัติที่เขาได้มันมาด้วยการแลกกับชีวิตคู่ควงคนใหม่ของเขา ความจริงเขาไม่อยากทำร้ายหล่อนแต่เมื่อหล่อนขัดขวางการทำมาหากินของเขา เขาก็ต้องลงมือ หลังจากวันนั้นเขานอนไม่หลับเต็มตาแม้ว่าจะได้เป็นเจ้าของปะการังสีชมพูสมใจแล้วก็ตาม