บทที่1.ผู้ชายแปลกหน้าท่ามกลางควันบุหรี่...

“รับเครื่องดื่มอะไรดีครับคุณผู้หญิง” ทันทีที่พิชชาวีร์ทิ้งสะโพกนั่งบนเก้าอี้บาร์หน้าเคาน์เตอร์ ชายหนุ่มบาร์เทนเดอร์รีบถามตามหน้าที่ทันที

“มีเครื่องดื่มอะไรแนะนำไหมคะ?” พิชชาวีร์ขยับตอบ เธอมองไปรอบๆ ตัวด้วยความตื่นตะลึง ผู้คนมากมายฝังตัวอยู่ตามซอกหลืบ พวกเขาไม่ได้สนใจเสียงเพลงหรือบรรยากาศรอบตัวสักนิด ในอ้อมแขนของเขามีสาวน้อยสะคราญโฉมทรวดทรงสะบึม!! ต่างคนต่างกำลังแลกเปลี่ยนความอบอุ่นในตัวเองให้กับฝ่ายตรงข้าม

“Smirnoff Melon Vodka ดีไหมครับ? รสอ่อนๆ เหมาะสำหรับคุณผู้หญิง” บาร์เทนเดอร์หนุ่มแนะนำเครื่องดื่มรสอ่อน มีปริมาณแอลกอฮอล์เพียงน้อยนิด เหมาะสำหรับคุณผู้หญิงที่คออ่อนที่สุด เมื่อมันมีVodka 45 มิลลิลิตร ไซรัป 15 มิลลิลิตร น้ำมะนาว 15 มิลลิลิตร ใบสะระแหน่นิดหน่อยและโซดา 10 มิลลิลิตรก่อนจะออกมาเป็นน้ำใสๆ แต่รสชาติร้อนแรง

“จัดมาสิ! ฉันกำลังคอแห้งพอดี” พิชชาวีร์ตอบเสียงหยิ่งๆ เธอไม่รู้จักและไม่เคยลิ้มรสเครื่องดื่มเมนูนี้สักนิด แต่กำลังอยู่ในช่วงประชดชีวิต เลยอยากลองแหวกกฏของตัวเองดูบ้าง เสียงเพลงดังอึกทึก ผู้คนหลากหลายออกไปวาดลวดลายกลางฟลอร์ ต่างขยับโยกย้ายตามจังหวะดนตรีและพิชชาวีร์ก็นั่งมองเพลินๆ

“มาคนเดียวหรือครับ สนใจไปสนุกกับกลุ่มของผมไหม?” ชายหนุ่มนักเที่ยวใจกล้าเดินเข้ามาทักทายเธอ จาคอบขยับตัวอัตโนมัติ เขาค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ๆ เผื่อเธอผู้นั้นอาจอยากได้ความช่วยเหลือ

“ขอบคุณค่ะ ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันอยากนั่งคนเดียวมากกว่า” เธอปฏิเสธและดูเหมือนว่าไอ้หมอนั่นจะไม่ยอมถอย มันขยับเข้าใกล้ ทำท่าเหมือนจะโอบกอดเธอกลายๆ แต่พิชชาวีร์เบี่ยงกายหนีได้ทัน

“สามีฉันกำลังตามมาค่ะ หากคุณไม่อยากมีปัญหา ช่วยกรุณาไปไกลๆ ฉันหากยังไม่อยากเดือดร้อน เพราะเขาค่อนข้างใจร้อนไปสักนิด” เธอพูดช้าๆ จนไอ้หมอนั่นหน้าหงาย มันยกยิ้มมุมปากก่อนจะสัพยอกทีเล่นทีจริง

“กะแล้วคนสวยๆ แบบคุณไม่น่าจะโสด แต่หากต้องการกำลังเสริมในเวลาที่สามีคุณไม่ว่าง สะกิดใช้บริการจากผมได้นะครับ ผมมาที่นี่ทุกคืน”

“บ้า!” พิชชาวีร์สบถเบาๆ ผู้ชายสมัยนี้เป็นอะไรไปกันหมดนะ พวกเขาถึงมองเพศหญิงเป็นขนมหวาน นึกอยากจะเชยชิมก็หยิบกิน พอหมดความหวานและเบื่อหน่ายก็โยนทิ้งเหมือนพวกผู้หญิงเป็นสิ่งของไร้ค่า

จาคอบจับตามองพิชชาวีร์แบบเกาะติด เขาไม่เชื่อว่าเธอจะมีสามีเหมือนที่บอกผู้ชายกลุ่มนั้น จากประสบการณ์อันโชกโชนของชายหนุ่ม ทำให้เขาพอจะประเมินผู้หญิงคนนี้ได้ แววตาเธอเศร้า มีรอยน้ำตาในหน่วยตานั้น แถมการแต่งตัวก็หรูหราไฮโซจนไม่น่าจะมาอยู่ในสถานที่แห่งนี้ด้วยซ้ำ มันคงมีอะไรบางอย่างชักจูงให้เธอเข้ามาที่นี่ และอาจจะเป็นโชคดีของเขาก็ได้!!! จาคอบกดยิ้มมุมปาก เขาทรุดนั่งไม่ไกลพิชชาวีร์เท่าไหร่ และสั่งเครื่องดื่มดีกรีแรงๆ มากลั้วคอเฝ้าจับตามองผู้หญิงแสนสวยแบบไม่ให้คลาดสายตา เธอกำลังทำให้สัญชาตญาณนักล่าของเขาตื่นเพลิด

“ผู้ชายบ้า ผู้ชายชีกอ ทำไม! แค่ไม่ให้นอนด้วยแค่นี้ ถึงกับถอดใจไปหาคนอื่นเลยเหรอ!” ถึงเครื่องดื่มจะมีแอลกอฮอล์เพียงน้อยนิด พิชชาวีร์ที่คออ่อนเพราะเธอไม่เคยแม้แต่จะแตะเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ทุกชนิด มันจึงทำให้แค่ดื่มไม่กี่แก้วเธอก็เมามาย จนเผลอตัวรำพันถ้อยคำที่ฝังลึกอยู่ก้นบึ้งหัวใจออกมา จาคอบตะแคงหูฟัง เขายิ้มมากขึ้น กะแล้วไหม! จากสายตาของเขาไม่น่าพลาด เธอไม่มีสามีและกำลังอกหัก เขาอยากจะเดินเข้าไปกระซิบปลอบ อยากอุทิศอกอุ่นๆ ของเขาให้เธอพักพิง แอบสมน้ำหน้าไอ้ผู้ชายคนนั้นด้วยซ้ำ ที่มันโง่ทิ้งผู้หญิงดูแพงคนนี้ไปแบบน่าเสียดาย...

จาคอบขยับเข้าไปใกล้เป้าหมายอีกนิดและมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกหลายอย่าง เพราะไอ้หนุ่มกลุ่มที่เข้ามาทาบเธอก่อนหน้านี้ พวกมันต่างขยับตัวลุกขึ้นยืนพรึบพั่บ แต่ก็รีๆ รอๆ เมื่อจาคอบรูปร่างใหญ่โต แถมหน้าเถื่อนๆ รกครึ้มไปด้วยหนวดเครา แลดูน่าเกรงขาม

“ไป! ไปให้พ้น อย่าคิดว่าพิชจะยอมแพ้ คอยดูนะ พิชจะหาคนที่ดีกว่าภรพให้ดู” พิชชาวีร์ก่นด่าภรพ ครั้งหนึ่งเธอเคยรู้สึกดีๆ กับเขา แต่มันจบลงเพราะเธอไม่ได้ปล่อยตัวเหมือนสาวๆ ที่เข้ามาพัวพันกับภรพ เธอจึงถูกทิ้ง เขาหันไปสานสัมพันธ์กับแพรวตาเพื่อนสนิทของเธอแทน

“มีอะไรให้ช่วยไหมคนสวย?” เสียงทุ้มๆ เอ่ยถามข้างตัว

“ใคร? พิชไม่รู้จักคุณ!” เธอรีบทรงตัวนั่งตรงๆ ถึงแม้ร่างกายจะไม่พร้อมก็พยายามสุดฤทธิ์