EPISODE 01

ณ บ้านอลินหลังที่ปกรณ์ซื้อให้อลิน

เมื่อรถจอดหน้าบ้านหลังใหญ่อลินถอนหายใจก่อนจะลงจากรถด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“เสี่ยรออยู่ห้องอาหารครับ” ธเรศรีบบอกตามที่เสี่ยโทรมาสั่งว่าถ้าคุณอลินมาถึงให้ไปพบเขาที่ห้องอาหาร

อลินเงียบเดินเข้ามาในบ้านแล้วเธอก็ตรงเข้าห้องนอน ไม่สนใจสิ่งที่ลูกน้องบอก เธอกลับมาก็จริง แต่ไม่คิดจะเชื่อฟังเขาสักหน่อย กลับมาเพราะไม่อยากจะทำให้คนอื่นเดือดร้อน

“ไหนอลิน” ปกรณ์ถามเมื่อลูกน้องเดินเข้ามาในห้องอาหารแต่ไม่มีอลินเดินตามมา

“ผมบอกให้เธอเข้ามาหาเสี่ยแล้วนะครับ แต่ว่าคุณอลินเธอเฉย ผมเหรอจะกล้าบังคับคุณอลิน”

“เออ พวกมึงจะไปทำอะไรก็ไป” อลินน่ะเหรอจะฟังเขา อลินที่ไม่ใช่อลินคนเดิมมีเหรอจะใส่ใจ แล้วถ้าเธอไม่ท้องมีเหรอเขาจะสนใจเธอ สาเหตุที่เขาตามหาเพราะเธอเอาลูกของเขาไปด้วยต่างหาก

ปกรณ์สั่งแม่บ้านเก็บอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้อลิน ในเมื่อหยิ่งนักก็ไม่ต้องกิน มาดูกันว่าจะทนได้สักเท่าไหร่ ว่าแล้วก็ลุกเดินไปหาเธอในห้อง เธอไม่มาเขาไปหาเองได้

“นี่คือวิธีเรียกร้องความสนใจจากผมเหรอ” เดินเข้ามาเห็นเธอนั่งมองวิวด้านนอกด้วยใบหน้าเรียบเฉย ช่างมีอารมณ์มองบรรยากาศ เขาทั้งโมโหทั้งนอนไม่ไหลับ แต่ดูสิ่งที่อลินทำมันน่าด่าให้ร้องไห้ เธอไม่รู้หรือไงว่าการลองดีกับอิทธิพลของเขาเป็นสิ่งที่เธอไม่ควรทำที่สุด แต่ก็ยังทำแล้วสุดท้ายก็หนีไม่พ้น

“ลินไม่คิดเรียกร้องความสนใจจากคนที่มีภรรยาแล้วค่ะ ลินก็ไม่เข้าใจว่าเสี่ยจะตามหาลินทำไม เสี่ยก็แค่มีลูกกับเมียเสี่ยก็ได้ไหมคะ ลินไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเสี่ยอยู่แล้ว ไม่คิดจะทำให้เสี่ยเสียหายด้วย ลินสัญญาเลยว่าจะจากไปแบบเงียบ ๆ” อลินพูดพลางทอดสายตามองไกล เธอไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายใจร้าย

“ผมมีลูกกับใครมันเรื่องของผม แต่ผมมีลูกกับคุณ ผมก็ต้องการลูกของผม จะว่าไปคุณเลือกทำลายชื่อเสียงตัวเองก็ดีเหมือนกัน ต่อไปนี้คุณอยู่ที่นี่จนกว่าจะคลอด หลังคลอดสามเดือนถ้าไม่มีที่ไปก็อยู่ที่นี่ในฐานะพี่เลี้ยง แต่ถ้ามีที่ไปคุณก็ไปได้เลยผมไม่รั้ง ขอแค่เอาลูกให้ผม”

คำพูดของเห็นแก่ตัวของเสี่ยทำให้อลินอดไม่ได้ที่จะหันไปเผชิญหน้ากับเขา สายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำมองชายที่เธอหลงรักสุดหัวใจ “หลายปีที่เรารู้จักกัน เสี่ยไม่คิดว่าลินมีหัวใจบ้างเหรอคะ คิดว่าลินรักไม่เป็นเหรอ เสี่ยคิดว่าที่ลินหนีเพราะเรียกร้องให้เสี่ยสนใจจริงเหรอ ลินทำลายชื่อเสียงที่สร้างมาเพราะลินอยากปกป้องลูก อยากเลี้ยงลูกด้วยตัวลินเอง ลินอยากเป็นแม่เขา อยากเลี้ยงเขาให้เป็นเด็กดี”

“เลิกแสดงละครต่อหน้าผมอลิน คุณไม่มีคุณสมบัติเป็นแม่ของลูกผมสักนิด แต่ในเมื่อคุณพลาดท้องคุณก็อุ้มท้องซะ ผมให้คุณอยู่กับลูกในฐานะแม่แค่สามเดือนแรกเท่านั้น”

“...” ทั้งที่เธอไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าเขา แต่สิ่งที่เขายื่นให้มันช่างใจร้ายเหลือเกิน ทำไมเขาใจดำกับเธอนัก

“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา แล้วอย่าคิดหนี ถ้าเกิดขึ้นอีกอย่าหาว่าผมไม่เตือนเพราะถ้าคุณคลอดลูกเมื่อไหร่ผมจะพาลูกหนีจากคุณ รับรองว่าคุณไม่มีทางหาเจอ” พูดจบปกรณ์เดินออกจากนอนเพราะไม่อยากเห็นน้ำตาเสแสร้งของอลิน เขาไม่มีทางใจอ่อน ไม่คิดหย่ากับอัญชันเพื่อมาแต่งกับอลินและไม่มีทางยกลูกให้อลิน

ลูกของเขาไม่มีวันจะเรียกอลินว่าแม่ เธอไม่คู่ควรกับคำนั้น

ดาราดังที่ดับอนาคตของเธอเองด้วยเวลาเพียงไม่กี่นาที ทว่าสิ่งที่ทำลงไปไม่ได้มีผลอะไรในด้านดี ทั้งเธอยังหนีไม่พ้นคนเห็นแก่ตัวแบบเขา อลินเดินมาล้มตัวลงนอนบนฟูกที่เคยนอนกอดก่ายกับเขานับครั้งไม่ถ้วน เขามันคนไร้ใจ ไม่เคยรู้ว่าเธอรักเขา หรือไม่เขาอาจจะรู้เพียงแค่ไม่สนใจความรู้สึกของเธอ เขาบอกว่าเธอไม่คู่ควรกับคนที่นามสกุลใหญ่โตแบบเขา ก็คงจริงอย่างที่เขาเคยบอก ต่อให้เธอสร้างชื่อเสียงมากแค่ไหนก็ลบอดีตของเธอไม่ได้ เธอมันก็แค่อลิน เด็กผู้หญิงที่เติบโตมาจากบ้านเด็กกำพร้า

แล้วถามหน่อยเธอผิดเหรอ ผิดเหรอที่เลือกเกิดไม่ได้ ผิดเหรอที่เธอไม่มีพ่อแม่คอยอยู่ด้วย ผิดที่เธอเหรอพ่อแม่ถึงไม่สนใจไยดี ผิดเหรอที่พ่อแม่ไม่ต้องการเธอ ลินไม่รู้ว่าเรื่องเหล่านี้ผิดไหม แต่ที่ลินรู้ชัดเจนคือลินโง่ที่เผลอรักเสี่ยปอร์คนเห็นแก่ตัว ลินพลาดที่เผลอใจให้กับความใจดีปลอม ๆ ของเขา