บทที่ 3

เมฆีไม่รู้ว่าตนเองหลับลึกเพราะความอ่อนเพลียไปนานเพียงใด แต่มาสะดุ้งตื่นอีกครั้ง เมื่อถูกพยศสะกิดเรียกเบาๆ

“เจ้านายครับ กลับบ้านกันเถอะครับ”

เมฆีบิดกายไปมาไล่อาการเมื่อยขบ พลางเอ่ยถาม “กี่ทุ่มแล้ว พยศ”

“ตีสอง จวนจะตีสามแล้วครับ เจ้านาย”

“กลับบ้านก็ดี ดึกป่านนี้แล้ว ถนนโล่ง รถไม่ติดเหมือนเมื่อตอนค่ำ”

เอ่ยบอกลูกน้องไปแล้ว เมฆีก็ทอดสายตามองลงไปยังด้านหน้าเวทีของผับแห่งนี้ และก็เห็นบรรดานักท่องราตรีกลัดมันทั้งหลาย กำลังชูป้ายเพื่อประมูลสินค้ากันอย่างสนุกสนาน

และแน่นอนว่าบนเวที มีสาวน้อยยืนอวดโฉม โพสต์ท่าโชว์เรือนร่างในชุดบิกินีน้อยชิ้นแบบบางเบา มองเห็นทะลุทะลวงถึงผิวกายที่อยู่ใต้เสื้อผ้า เพื่อให้บรรดานักประมูลทั้งหลายได้มองสินค้าขณะทำการประมูลไปด้วย

“ไอ้จอนนี่มันเริ่มประมูลสินค้าแล้วหรือ”

“ครับ เริ่มได้ชั่วโมงกว่าแล้วครับ”

พยศนั่งดูการประมูลเป็นเวลานาน ขณะเดียวกันก็นั่งนับสาวๆ ที่ถูกเอามาประมูลไม่ต่างจากสินค้าเป็นจำนวนสิบคนแล้ว

“มันประมูลไปสิบคนแล้วครับเจ้านาย เงินสะพัดน่าดู”

เมฆีพยักหน้ารับ สีหน้าติดอิดโรย ขณะบอกลูกน้อง “กลับกันเถอะ เราอยากไปนอนเอนกายสบายๆ บนเตียงนอนนุ่มๆ หลับไปเมื่อสักครู่ ตื่นมาเมื่อยคอชะมัด”

“ครับเจ้านาย”

พยศผุดลุกขึ้นยืน กำลังจะเดินออกจากห้องตามเจ้านายไป แต่พลันนั้นก็เหลือบสายตาไปเห็นบัตรวีไอพีสีทอง สำหรับการเข้าประมูลสินค้าเกรดเอตามที่จอนนี่โฆษณาชวนเชื่อ จึงหยิบติดมือมาด้วย และทันที่ร่างใหญ่กำยำทั้งสองเดินลงมาจากห้องวีไอพี ก็ถูกจอนนี่ตามเข้ามาประกบในทันที

“คุณเมฆีครับ จะกลับแล้วหรือครับ”

“ใช่” เมฆีตอบห้วนๆ สั้นๆ ทำท่าจะก้าวเดินต่อ แต่ก็ถูกจอนนี่กับลูกน้องก้าวมาขวางทางไว้ จนเขาต้องถลึงตาจ้องมองเขม็ง

แม้หวาดกลัวกับสายตาคมกริบของมาเฟียชื่อดังอย่างเมฆี แต่จอนนี่ก็ยังคงทำใจดีสู้เสือ หว่านล้อมให้เมฆีเข้าไปดูการประมูลสินค้าเกรดเอ ที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกห้านาทีนี้แล้ว

“คุณเมฆีไม่เข้าไปประมูลสินค้าหน่อยหรือครับ การประมูลกำลังจะเริ่มแล้วนะครับ”

“ไม่ ผมไม่ต้องการสินค้าย้อมแมว ที่นายเอามาหลอกขายให้กับแขก” เมฆีตอบเสียงห้วน เริ่มรำคาญจอนนี่ที่ตื้อไม่เลิก

“สาบานต่อหน้าไฟเลยครับ ว่าสินค้าของผมในคืนนี้เป็นของใหม่ สด สะอาดจริงๆ ครับ” จอนนี่เอ่ยค้านออกมาก ก่อนจะหว่านล้อมต่อ

“ลองเข้าไปดูเล่นๆ ก่อนนะครับ ถ้าไม่ชอบ ไม่ถูกใจ ไม่ประมูลก็ไม่เป็นไร ขอแค่เพียงคุณเมฆีให้เกียรติเข้าไปชมก็พอครับ”

“ก็ได้ ผมจะเข้าไปดูให้เห็นกับตาสักครั้ง ว่าคุณเปิดประมูลสินค้ายังไง ถึงไม่ถูกตำรวจสอยให้เข้าไปอยู่ในซังเตสักที”

เค้นเสียงเหน็บให้จอนนี่ต้องหน้าซีดเผือดแล้ว ร่างใหญ่กำยำก็เดินตรงไปยังห้องที่มีป้ายเขียนบอกว่า ‘เฉพาะวีไอพีเท่านั้น’ ซึ่งพนักงานที่ยืนเฝ้าหน้าประตู รีบโค้งคำนับและเปิดประตูให้เมฆีกับพยศอย่างรวดเร็ว

เมฆีกับพยศถูกจัดให้นั่งติดขอบเวที ภายในห้องขนาดใหญ่ซึ่งสร้างไว้สำหรับการนี้โดยเฉพาะ และแน่นอนว่าข้างๆ เขามีผู้เข้าร่วมประมูลอีกยี่สิบคน ทั้งชาวไทยและต่างชาติกระเป๋าหนัก ซึ่งแต่ละคนดูหื่นกระหายกับการประมูลในครั้งนี้เหลือเกิน

จอนนี่ก้าวขึ้นไปบนเวทีเล็ก กล่าวทักทายกับลูกค้าวีไอพีที่ตนเองหมายมั่นปั้นมือว่าคืนนี้จะสามารถฟันเงินจากคนเหล่านี้ได้ไม่ต่ำกว่าสิบล้าน

“สวัสดีครับทุกๆ ท่าน ผม...จอนนี่...ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ทุกท่านมาร่วมประมูลสินค้ากับผมในค่ำคืนวันนี้”

“อย่าพูดมาก เอาสินค้าออกมา อยากประมูลแล้ว”

จอนนี่กล่าวทักทายไม่ทันจบดี ก็ถูกลูกค้าใจร้อน อยู่ในอาการมึนเมาตะโกนเร่งเร้า เพราะเฝ้ารอเวลาในการประมูลสินค้าเด็ดมาเกือบทั้งคืนแล้ว

“ครับๆ ผมจะเริ่มประมูลเดี๋ยวนี้ครับ”

ลูกค้ากระเป๋าหนักอยากเสียเงิน ขณะเดียวกันจอนนี่ก็อยากได้เงินจากลูกค้าน่าโง่เหล่านี้เช่นเดียวกัน เขาหันไปส่งสัญญาณให้กับลูกน้อง พาสินค้าคนแรกออกมาโชว์ตัวให้ลูกค้าได้ดู ได้พิสูจน์ความสะอาดและสด ก่อนจะทำการประมูล

ทันทีที่สินค้าถูกพามายืนโพสต์ท่าด้วยท่วงท่าสุดเซ็กซี่ ยั่วยวนให้อารมณ์กำหนัดของนักประมูลทุกคนในห้องต้องพุ่งพล่าน ก็ได้รับเสียงฮือฮา ตะโกนเสนอจำนวนเงินกันให้วุ่นไปหมด

จอนนี่ถึงกับฉีกยิ้มกว้างหน้าบาน หลังจากได้ยินจำนวนเงินราคาประมูล ซึ่งสูงกว่าที่เขาตั้งไว้มาก

“ใจเย็นๆ ครับ ได้ประมูลกันทุกคนแน่ สินค้าคนแรก ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสน และราคาจะเพิ่มขึ้นคราวล่ะห้าหมื่นครับ”

“เริ่มประมูลได้แล้ว”

เมื่อเป็นที่เข้าใจกัน นักประมูลทั้งหลายก็ตะโกนบอกให้เริ่มการประมูลสักที เพราะพวกเขากระสันซ่าน อยากได้หญิงสาวพวกนี้มาบำเรอสวาทจนแทบทนไม่ไหว

ในขณะคนอื่นๆ ต่างก็ประมูลสินค้าเกรดเอที่จอนนี่นำมาเสนอกันอย่างสนุกสนาน บางคนแสดงความหิวกระหายด้วยการเข้าไปลูบคลำพิสูจน์ตัวสินค้าขณะทำการประมูล เมฆีกับพยศกลับพากันนั่งมองเฉย โดยไม่รู้สึกอะไร โดยเฉพาะเมฆีที่แสดงอาการเบื่อหน่ายให้เห็นด้วยซ้ำไป

การประมูลสินค้า ผ่านไปคนแล้วคนเล่า แต่ก็ไม่ได้ทำให้เมฆีรู้สึกตื่นเต้นหรือต้องการประมูลสาวๆ เหมือนกับคนอื่นๆ

และเมื่อเหลือบสายตามองนาฬิกาข้อมือเรือนแพง เห็นว่าตนเองใช้เวลาอยู่ในห้องนี้นานเกินไปแล้ว จึงผุดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง กำลังจะเดินออกจากห้อง แต่ก็มีอันต้องชะงัก สะดุดหูกับคำเชิญชวนของจอนนี่อีกครั้ง

“และ...สินค้าคนสุดท้าย...แน่นอนว่าต้องเด็ดที่สุด เป็นลูกครึ่งรัสเซีย เธอทั้งสาว ทั้งสวย สะอาดไม่มีที่ติ...เพิ่งเข้ามาร่วมประมูลกับเราเป็นครั้งแรก และด้วยความเต็มใจ สนนราคาเริ่มที่ห้าแสนถ้วน เชิญพบกับสินค้าชิ้นเอก ชิ้นเลิศในค่ำคืนนี้ได้แล้วครับ”

สิ้นเสียงประกาศของจอนนี่ ภายในห้องประมูลก็เกิดเสียงสูดปากเพราะความหิวกระหายของบรรดานักประมูลแทน

และจากที่ยืนหันหลังให้เวที เมฆีค่อยๆ หันไปมองเวทีประมูล เพราะอยากรู้ว่าผู้หญิงคนสุดท้าย ที่เรียกว่าเด็ดและเป็นสินค้าชิ้นเอกที่จอนนี่เก็บไว้เป็นคนสุดท้ายมีอะไรดี ถึงทำให้บรรดานักประมูลทั้งหลายต้องสูดปากครางไปตามๆ กัน

ทันทีที่เห็นร่างอรชร ซึ่งยืนอยู่กลางเวที ท่อนบนปราศจากอาภรณ์ปกปิดกาย เผยให้เห็นปทุมถันงามสล้าง เอวบางคอดกิ่วดั่งนาฬิกาทราย ต่ำลงมายังความเป็นอิสตรีเพศ มีผ้าผืนบางสีขาวพันไว้หมิ่นเหม่ แค่สะกิดเบาๆ ก็คงหลุดร่วงลงมา

และแน่นอนว่าผ้าผืนนั้นช่างบางเบาจนมองเห็นเนินเนื้ออิ่ม ซึ่งเป็นต้นเหตุให้นักประมูลทั้งหลายสูดปาก ตะโกนประมูลราคาแข่งกันไม่หยุด ก็ถึงกับนิ่งขึงตัวชาชะงักอยู่กับที่ กัดฟันดังกรอดๆ กำมือเข้าหากันแน่น พร้อมกับสบถออกมาเบาๆ

“บ้าฉิบ ไอ้จอนนี่มันควรโดนฆ่าทิ้ง”

“เจ้านาย...เกิดอะไรขึ้น”

พยศเต็มไปด้วยความสงสัยกับคำสบถของเจ้านาย ซึ่งมีปฏิกิริยาโกรธขึงอยากเล่นงานจอนนี่ทั้งๆ ก่อนหน้านี้เจ้าของเขาไม่ได้สนใจจอนนี่มากนัก

“นั่งลง พยศ”

เมฆีออกคำสั่ง พร้อมกับเดินกลับไปทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิมในก่อนหน้านี้ ดวงตาคมกริบทอดมองสบตากับดวงตากลมโตคู่สวย ที่มองมาข้างหน้าด้วยแววหวาด

หวั่นไม่ต่างจากกระต่ายน้อยที่กำลังหลงทาง

“เจ้านายจะประมูลคนนี้หรือครับ” พยศเอ่ยถาม หันไปมองหญิงสาวบนเวที สลับกับเจ้านายหนุ่ม หลังจากทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้เหมือนเดิม