บทย่อ
ความโกรธแค้นทำให้เขาทำร้ายหล่อนอย่างเลือดเย็น แต่ไฟแค้นนั้นแฝงไว้ด้วยความรักอันบริสุทธิ์ที่เขาไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ว่ารักหล่อนหมดหัวใจก็เกือบจะสายไป
บทที่ 1 สืบ
ดวงตาสีนิลไหวระริก ขณะน้ำใสเอ่อเต็มดวงตาคู่คม ร่างสูงเซเล็กน้อยก่อนจะทรุดลงนั่งบนเก้าอี้หนังสีดำหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ หยาดน้ำใสค่อยๆ รินไหลลงสู่แก้มเกลี้ยงเกลา ริมฝีปากหยักรับกับจมูกโด่งเม้มเข้าหากันเพื่อข่มความสั่นให้หยุดนิ่ง มือสองข้างกำแน่นก่อนจะยกทุบลงบนที่วางแขนของเก้าอี้ตัวโต
“คุณพ่อจะต้องไม่ตายฟรี ผมรับรอง คนที่มันทำให้คุณพ่อต้องจากผม จากคุณแม่ไป มันจะต้องชดใช้ด้วยชีวิตของมัน”
กรามขบเข้าหากันเป็นสันนูน หากมันไม่แข็งแรง ป่านนี้คงแหลกละเอียดไปแล้ว ภูชิสส์ลุกขึ้นยืน ยกมือป้ายน้ำตาอย่างไม่ใส่ใจแล้วก้าวเร็วๆ ออกจากห้องประธานกรรมการบริหาร พรทิพย์เงยหน้าจากเอกสารที่หล่อนเพิ่งเปิดออกอ่าน ส่งยิ้มให้กับเจ้านายแต่นายหนุ่มไม่เหลือบมองหล่อนแม้เพียงหางตา ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ใบหน้าเข้มคมที่มองทีไรก็เห็นแต่ความสบายใจและหลงใหลกับความหล่อไม่รู้คลาย บึ้งตึง เลขานุการสาวรู้ดีว่า ไม่ควรทักทายหรือเอ่ยถามอะไรในตอนนี้
ภูชิสส์เพิ่งพบกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่และการจากไปแบบกะทันหันของเดชาผู้เป็นพ่อนั้น สร้างความโกรธแค้นให้กับเขาอย่างที่ไม่มีใครสามารถพูดให้เขาลดความแค้นเหล่านั้นลงได้เลย สิ่งเดียวที่จะให้เขาหายแค้น เขาต้องทำให้คนที่เป็นต้นเหตุให้พ่อของเขาตายเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสและทำให้ตายทั้งเป็นจึงจะสาสมกับความผิดในครั้งนี้
ไม่เพียงเดชาเสียชีวิต ภาวินีแม่ที่ภูชิสส์รักมากที่สุด ต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา นอนนิ่งอยู่บนเตียง ไม่รับรู้ความเป็นไปของคนรอบข้าง ไม่รู้สึกรู้สากับความเจ็บปวดใดๆ หลังจากช็อคกับข่าวร้าย ที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับสามีสุดที่รักรวดเร็วอย่างนั้น ทันทีที่ภานุรุจเข้ามาบอกหล่อนว่า
“พี่นีครับ พี่เดชาขับรถชนต้นไม้”
“หา..ชนที่ไหน แล้ว..แล้ว..เขาเป็นอะไรรึเปล่า” น้ำเสียงตื่นตระหนกพร้อมกับหัวใจเต้นแรง หล่อนจ้องหน้าน้องชายตาไม่กะพริบ
“พี่เดชา..เอ่อ..เอ่อ..ตายแล้วครับ”
“หา..ไม่จริง ..ไม่จริ๊ง..อ๊ายยยย..”
“พี่นี พี่นี พี่นีครับ พี่นี...”
หลังจากวันนั้น ภาวินีไม่ยอมตื่น ไม่ลืมตา ไม่รับรู้อะไร ความเสียใจที่สามีจากไปแบบไม่ทันตั้งตัว ทำให้หล่อนไม่ยอมรับกับการสูญเสียครั้งนี้ ไม่ยอมรับความจริงอันเจ็บปวด ภูชิสส์ระงับความโกรธแค้นไว้ในอก จนกระทั่งงานศพของพ่อผ่านพ้นไป เขาจึงเริ่มคิดแก้แค้นกับคนทำให้ครอบครัวของเขาต้องพบกับความเสียใจครั้งใหญ่ เขาไม่มีวันให้อภัยผู้หญิงคนนั้น
ภูชิสส์จ้างนักสืบ หาประวัติของปรายฟ้าในอาทิตย์ถัดมา หล่อนคือคนที่อยู่ในรถกับพ่อของเขา หล่อนบาดเจ็บเล็กน้อยขณะที่พ่อของเขาเสียชีวิต หากหล่อนเสียชีวิตไปพร้อมๆ กับพ่อ ความโกรธแค้นคงไม่รุนแรงเท่านี้และเพียง 3 วัน เขาก็ได้รับรายงานจากนักสืบว่า
“คุณปรายฟ้ายังโสดครับ เปิดสปาอยู่สุขาภิบาลสาม ร้านสปากำลังจะถูกยึด ตัวเธอกำลังจะถูกฟ้องล้มละลายเพราะไม่มีเงินส่งบ้าน ส่งรถแล้วก็ร้านสปา ที่กู้เงินมาทำด้วยครับ”
“เป็นหนี้อยู่เท่าไหร่”
“ห้าสิบล้าน”
“มีอะไรเพิ่มเติมอีกมั้ย” เขามองหน้านักสืบหนุ่ม รอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ
“มีน้องสาวคนหนึ่งครับ ชื่อปรายชล เพิ่งจบปริญญาตรี กำลังจะต่อโท”
“เอกอะไร” เขาถามเหมือนกับสนใจ
“บริหารครับ”
“มีรูปมั้ย”
“มีครับ..”
นักสืบหยิบซองสีน้ำตาลในกระเป๋าหนังสีดำออกมาวางบนโต๊ะ เลื่อนเข้าไปใกล้ภูชิสส์ ชายหนุ่มมองซองแล้วหยิบขึ้นมาเปิด ดึงรูปถ่ายในนั้นออกมา เขาชะงักนิดหนึ่งเมื่อเห็นหญิงสาวในภาพ รอยยิ้มของหล่อนสดใส ดวงตากลมโต จมูกโด่งรับกับใบหน้าและริมฝีปากรูปกระจับ ผมยาวสยายพาดไหล่ไปอยู่ด้านหลังส่วนหนึ่ง อยู่ด้านหน้าส่วนหนึ่ง ในอ้อมแขนมีซองสีน้ำตาลซองใหญ่กับหนังสืออีก 2 เล่ม
“พาผมไปพบยายคนนี้ได้มั้ย” ภูชิสส์เก็บรูปที่ดึงออกมาดูอีกสองสามรูป เข้าในซองเช่นเดิม เขาอยากเห็นตัวจริงของปรายชล
“ได้ครับ คุณจะไปที่บ้านหรือว่าไปที่มหาวิทยาลัยครับ”
“ไปที่บ้านแต่ไม่เข้าบ้าน”
“ได้ครับ คุณจะไปเมื่อไหร่ครับ”
“เดี๋ยวนี้...”
คำตอบของผู้ว่าจ้างไม่ได้ทำให้นักสืบหนุ่มแปลกใจเพราะท่าทางของนายจ้างเฉพาะกิจคนนี้ใจร้อนและไม่รอให้เวลาผ่านเลยโดยเปล่าประโยชน์ นักสืบขับรถนำหน้ารถเก๋งยี่ห้อดังของภูชิสส์ออกจากภูดาวแอนด์รีสอร์ทก่อนเที่ยง
บ้านเดี่ยวบนเนื้อที่ 100 ตารางวา ปรากฏในม่านตาของภูชิสส์ ตัวบ้านสีเขียวอ่อน ล้อมรอบด้วยต้นไม้นานาชนิดซึ่งกำลังเจริญเติบโตตามระยะเวลาของมัน ถนนซีเมนต์ทอดตัวจากหน้าบ้านยาวถึงประตูรั้วไม้สีไม้ธรรมชาติ สองข้างทางประดับด้วยทิวเข็มสีชมพู ถัดจากทิวเข็มด้านขวามือเป็นต้นมะม่วงต้นเตี้ยๆ มีผลเล็กๆ เกือบทุกต้น สลับกับต้นชมพู่ต้นเตี้ยอีกเช่นกัน
ทางด้านซ้ายมือถัดจากทิวเข็ม ปลูกต้นลั่นทมเป็นแถว ไปจนถึงหน้าบ้าน เลยต้นลั่นทมเป็นสนามหญ้าไม่กว้างมากนัก โต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่ริมสนามหญ้าไปทางหน้าบ้าน เก้าอี้สองสามตัวตั้งเรียงไว้โดยรอบ
ภูชิสส์สำรวจด้วยสายตาผ่านซี่ลูกกรงไม้ประตูรั้วได้เพียงเท่านี้ เขาก็พอจะรู้ว่าปรายฟ้าอยู่อย่างสุขสบายมากเพียงใด หล่อนเป็นหนี้มากมายอย่างนี้นี่เองจึงเสนอตัวให้พ่อของเขาเพื่อแลกกับเงินก้อนใหญ่มาชำระหนี้ทั้งหมด เขาเกลียดผู้หญิงคนนี้ แค้นหล่อนเพราะหล่อนทำให้พ่อของเขาต้องตาย