ตอนที่8 ความตั้งใจ

ตอนที่8 ความตั้งใจ

หากตัวเองจำไม่ผิดแล้วล่ะก็ หญ้านี้เป็นต้นหญ้ากรดน้ำที่ใช้กับยา ใช้ร่วมกันกับยาสมุนไพรบางอย่าง สามารถใช้รักษาแผลเป็นได้ หรือคนที่มีสภาพผิวไม่ดี หลังจากใช้รักษาแล้วนั้นผิวจะขาวเรียบเนียนขึ้น

อยู่ในเมืองเจียงหลิงมาเป็นเวลาสามปี เขารู้ดีถึงความต้องการเสาะหาพวกเครื่องสำอางที่บรรดาผู้หญิงในเมืองเสาะหากัน

หากเขาทำยาเช่นนั้นขึ้นมา แล้วขายให้กับผู้หญิงที่มีเงินพวกนั้น ตัวเขาเองก็คงจะรวยขึ้นมาได้ไม่ยาก

“คุณหลี่หลัน คุณหลี่หลัน!” ในหัวสมองที่คิดมองเห็นทางรวยของเขานั้น ลืมไปเสียสนิทว่าหลี่หลันกำลังอาบน้ำอยู่ จึงตะโกนเรียกเธอขึ้นมาทันทีทันใด

“เกิดอะไรขึ้นหลินหยาง?” เสียงของหลี่หลันดังออกมาทางฝั่งทิศตะวันออก

หลินหยางจึงรีบพุ่งตรงเข้าไปยังด้านในที่ที่หลี่หลันกำลังอาบน้ำอยู่ เมื่อมาถึงแล้วนั้นหลินหยางถึงกับต้องเบิกตาโตขึ้นมาทันใด

เห็นเพียงแต่หลี่หลันที่กำลังยืนเปลือยกายอยู่ตรงนั้น ในมือถือฝักบัวที่กำลังชำระล้างร่างกายตัวเอง อีกทั้งในขณะนั้นเธอกำลังชำระล้างตรงจุดซ่อนเร้นของตัวเอง โดยมือของเธอก็กำลังทำความสะอาดตรงจุดนั้นอยู่เสียด้วย

ตรงก้อนเนื้อนุ่มๆไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่เพียงเท่านั้น ยังกลมได้ทรงเสียอีกด้วย ในขณะที่มือกำลังชำระล้างร่างกายตัวเองอยู่นั้น เธอก็รู้สึกราวกับตัวเองสั่นไหวอยู่กลางอากาศอยู่แบบนั้น

ต้นขาขาวนวล กับดงป่าสีดำๆตรงนั้น น่ามองเสียเหลือเกิน

“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” หลินหยางจ้องมองไปยังจุดที่ดึงดูดของหลี่หลันอยู่แบบนั้น แล้วจะเดินออกมาจากมุมนั้น

“อย่าเพิ่งขยับ!” หลี่หลันเรียกเขาไว้ “เจ้ากระต่ายน้อยอย่างเธอตั้งใจจะมาแอบดูฉันอาบน้ำใช่ไหม?”

ถึงแม้ว่าตัวเองจะกำลังอาบน้ำอยู่ แต่หลี่หลันก็ไม่ได้รู้สึกเขินอายอะไร

“ไม่ใช่ครับ ผมนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เลยลืมไปว่าคุณกำลังอาบน้ำอยู่” หลินหยางอธิบาย

“ไหนลองว่ามาซิว่าเรื่องอะไร?” เธอมองไปยังหลินหยางที่หันหลังให้เธออยู่นั้น ใบหน้าของหลี่หลันจึงปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา

“ให้คุณอาบน้ำเสร็จก่อนดีกว่า แล้วผมค่อยบอก ผมออกไปก่อนนะครับ”

“เธอเห็นหมดแล้ว ยังจะมาอายอะไรอีก? ไหนว่ามาดีกว่าว่ามีเรื่องอะไรกัน?” หลี่หลันเอ่ยเสียงดัง

เมื่อได้ยินหลี่หลันว่าดังนั้น เขาจึงหันกลับไปหาเธอ สายตากวาดมองไปที่เรือนร่างของเธอ หลินหยางจึงยื่นต้นหญ้าต้นนั้นส่งไปให้เธอ

“หญ้าต้นนี้คุณรู้ว่ามันมีชื่อว่าอะไรหรือเปล่าครับ?”

ปิดหัวฝักบัวเรียบร้อยแล้วนั้น หลี่หลันมองมายังต้นหญ้าในมือของหลินหยาง ขมวดคิ้วแล้วเอ่ยกับเขา “หญ้านี้มีกลิ่นหอม เดินไปทางทิศตะวันตกของเขตเป่ยหูบริเวณข้างๆแม่น้ำจะมีอยู่บ้าง ฉันไปตัดหญ้าเพื่อจะเอามาให้กระต่ายเจอเข้า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรียกว่าอะไร”

“มีเยอะไหมครับ?” หลินหยางเอ่ยถาม

“ก็พอสมควรนะ ไม่ได้มีเยอะมาก แต่เจ้ากระต่ายพวกนี้ก็กิน ฉันก็เลยตัดเอามาให้มันกิน หญ้านี้มีอะไรหรือ?” หลี่หลันเอ่ยถามอย่างสงสัย

“หญ้าชนิดนี้สามารถนำมาปรุงเป็นยาได้ ถ้าหากมี พรุ่งนี้ผมจะรีบไปดู” เมื่อได้ยินว่าหญ้านี้หาได้ไม่ยาก ในใจก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

“ฉันคิดว่าจะมีเรื่องใหญ่อะไร นี่เธอต้องดีใจขนาดนี้เชียว ไหนบอกว่าไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาดูฉันอาบน้ำกัน ดูสิสายตาเธอจ้องมองอะไรอยู่?” หลี่หลันตั้งใจยืดหน้าอกขึ้น

“ที่ไหนกัน แต่คุณเซ็กซี่เหลือเกิน ” หลินหยางกล่าวชมเธอ

จะใส่หรือไม่ใส่ การเอ่ยเยินยอของหลินหยางนั้นทำให้บนใบหน้าของหญิงสาวปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา

“เซ็กซี่อะไรกัน อย่าโกหกเลย ฉันแก่ขนาดนี้แล้ว จะไปสู้สาวๆในเมืองได้อย่างไร” ปุลิมที่ถูกชมเช่นนั้นจึงยิ้มออกมา และเมื่อมองไปยังแววตาของหลินหยางแล้วนั้นก็ยิ่งรู้สึกชอบใจ

“ไม่แก่เลยซักนิด คุณเพิ่งจะอายุสามสิบกว่าๆเอง ในเมืองนี้ยังถือว่ายังไม่แก่หรอกครับ แล้วอีกอย่างคนอายุสามสิบกว่าๆมีประสบการณ์มากว่าเด็กๆเสียอีก” หลินหยางขยับเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น

เมื่อเห็นว่าอีกนิดเดียวหลินหยางก็จะสามารถสัมผัสเรือนร่างของเธอได้แล้วนั้น หลี่หลันก็ไม่ได้หลบ หัวเราะออกมาแล้วในทันใดนั้นร่างการของเธอก็แนบเข้าไปอยู่ติดกับร่างกายของหลินหยาง

ด้านล่างของหลินหยางเดิมทีที่มีขนาดใหญ่อยู่แล้วนั้น ในตอนที่ส่วนล่างของหลี่หลันไปสัมผัสโดนและหยอกล้อกันกับแท่งร้อนนั่น ในใจรู้สึกสั่นไหว สองขาค่อยๆถูกันไปมา

“มีรสชาติอย่างนั้นหรือ เธอชอบหรือเปล่า?” เมื่อหลี่หลันเอ่ยพูดกับเขานั้น ลมหายใจอุ่นๆลดอยู่บนใบหน้าของหลินหยาง

“ชอบ ชอเอ้อหนิวู่แล้วครับ” หลินหยางก้มหน้าลงมองไปยังหน้าอกของเธอ แล้วซุกหน้าเข้าไปในสองเต้าของเธอ บดเบียดเสียดสีไปมาอย่างเย้ายวน

ลมหายใจของหลินหยางเริ่มหอบถี่ขึ้น มือของเขาก็ยื่นไปสัมผัสตรงจุดอิ่มเอิบของเธอ

สองปีกว่าแล้วที่เธอไม่เคยได้ถูกผู้ชายสัมผัสตัวเลย ตอนนี้กำลังถูกเจ้าเด็กนี่ลายล้อมเธอด้วยความกระหายเช่นนี้ ร่างกายของเธอสั่นเทา ราวกับว่ามีกระแสไฟไหลผ่าน จึงอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางออกมา