28

“ไม่ต้อง....อยู่ที่นี่แหละหรือคิดว่าพี่มีลับลมคมในอย่างนั้นสิ” เลโอปรายตามองเมียจอมมโน.....ทางที่ดีให้หล่อนรู้ทุกเรื่อง ดีกว่าปล่อยให้ไปคิดเอาเอง เพราะแต่อย่างที่หล่อนคิดมันห่างไกลจากความจริง จนคาดไม่ถึง

“เปล่านะคะ...เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว” หญิงสาวบอกเสียงอ่อย ยิ้มแหย ๆ อย่างรู้สึกผิด

“สารัช พรุ่งนี้ฉันจะเข้ากรุงเทพฯ นายอยู่ที่นี่ก็แล้วกันนะ...ฝากด้วย”

“นายจะไปกี่วัน..... เอ่อ...ให้ผมไปด้วยไม่ดีกว่าหรือครับ” สารัชนึกเป็นห่วง คราวที่แล้วที่นายหัวโดนลอบยิง ยังไม่ทันได้สืบสาวราวเรื่อง มือปืนก็โดนเก็บไปซะก่อน

“ไม่เป็นไร นายอยู่ดูแลที่เกาะนี่แหละ...” นายหัวหนุ่มบอกเสียงเรียบ เขาค่อนข้างจะมั่นใจ ว่าผู้บงการคือคนในจังหวัดนี้ ไม่น่าจะกล้าตามไปลงมือถึงกรุงเทพฯที่เป็นนอกเขตอิทธิพลของตัวเอง แต่เกรงว่ามันจะอาศัยจังหวะที่เขาไม่อยู่ เข้าไปทำอะไรชั่ว ๆ บนเกาะมากกว่า

“ครับ” สารัชรับคำ ก่อนจะถอยออกไป

“พี่เลโอ จะไปทำงานหรือคะ”

“นั่นก็ส่วนหนึ่ง....”

“ขอแก้มไปด้วยคนนะคะ” หญิงสาวอ้อนขอ

“อืม.....ขอดูก่อนแล้วกัน” ชายหนุ่มตอบกลับมานิ่ง ๆ

“พี่เลโอขา....อยากดูอะไรก่อนล่ะคะ” หญิงสาวลากเสียงหวาน สายตาเจ้าเล่ห์

“เข้ามาใกล้ ๆ สิ...เดี๋ยวจะบอกให้”

“อุ๊ตะ..!...เสียดายจัง แก้มต้องไปหาคุณตาแล้วค่ะ...” พูดจบก็เดินนวยนาดออกจากห้อง ทิ้งให้คนที่ตั้งใจจะกลั่นแกล้งหล่อน กลับโดนยั่วเย้าให้อารมณ์ค้างเสียเอง

กรุงเทพฯ

“คุณทำอย่างนี้กับเคทได้ยังไงคะ..” หญิงสาวรูปร่างอวบอัด ใบหน้าที่แต่งไว้เข้มจัดบิดเบ้จากอารมณ์ของผู้เป็นเจ้าของ

“คิดมากน่าเคท คุณก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ ว่าเรื่องระหว่างเรามันคืออะไร เพราะฉะนั้น ผมจะทำอะไรกับใคร...คุณก็อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ไปหน่อยเลย” สุดเขตบ่นอย่างเบื่อหน่าย นับวันสาวข้างกายยิ่งทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของมากขึ้นจนน่ารำคาญ…เขาจึงได้แต่อดทนรอเวลาเท่านั้น

“แต่คุณก็ควรให้เกียรติเคทบ้าง ไม่ใช่เอาไม่เลือกแบบนี้” หญิงสาวพยายามข่มกลั้นอารมณ์ก่อนหน้า ที่บังเอิญเข้ามาเห็นผู้ชายของหล่อนกอดจูบกับเด็กฝึกงานหน้าอ่อน...แต่หล่อนก็แสดงออกไม่ได้มาก เพราะจำเป็นต้องปกปิดสถานะตามที่ตกลงกันไว้

เคท เป็นเลขาคู่ใจ ที่ทำงานด้วยกันมานานหลายปี เป็นทั้งคู่ขา มือเท้า ในการทำทุกเรื่องทั้งขาวและดำ ทำให้ยิ่งนานวัน เขาก็ยิ่งสลัดหล่อนไม่หลุด...ครั้นจะให้กินน้ำพริกถ้วยเก่าซ้ำ ๆ มันก็น่าเบื่อเกินไป แม้ว่าจะแซ่บมากก็ตามเถอะ...ถึงอย่างไรหล่อนก็ยังมีประโยชน์กับเขาอยู่มาก.....

สุดเขตเป็นแค่ลูกบุญธรรมของท่านนายพลซึ่งมอบหมายให้เขาบริหารงาน ถึงแม้ท่านจะมอบอำนาจสิทธิ์ขาดในการดูแลบริษัทแห่งนี้ แต่เขารู้ดีว่า สักวันหนึ่งก็ต้องตกเป็นของลูกชายแท้ ๆ คนเดียวอย่าง เลโอ ที่เขาชังน้ำหน้ามันนัก ชายหนุ่มจึงวางแผนค่อย ๆ ยักยอก ถ่ายเททุกอย่างเอามาเป็นของตัวเอง เมื่อถึงเวลา ถ้าไอ้เลโอมันยังสามารถหายใจอยู่ได้ ก็จะได้ไปแต่ซากบริษัทที่รอวันล้มเท่านั้น.......

“ไม่เอาน่าเคท อย่าสนใจเรื่องไร้สาระพวกนั้นเลย ผมมีเรื่องสำคัญให้คุณทำ” สุดเขตสวมกอดเรือนร่างอวบอิ่มอย่างเอาใจ พยายามโอ้โลม หว่านล้อมเหมือนที่เขาเคยใช้ได้ผลมาตลอด

“ไม่ต้องมาพูดดีเลยค่ะ พอจะใช้งาน ก็เป็นแบบนี้ทุกที” เคทไม่ใช่คนโง่ แต่ที่ยอมก็เพราะคำว่ารักคำเดียวที่เกาะเกี่ยวหล่อนไว้กับผู้ชายเจ้าเล่ห์ ด้วยหวังว่าวันหนึ่งเขาจะหยุดได้

“ถ้างานนี้สำเร็จ เราจะแต่งงานกันทันที” สุดเขตยื่นไม้ตาย รู้ว่ายังไงซะเคทก็ไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน

“จริงหรือคะ....คุณพูดจริง ๆ นะ” เคทตื่นเต้นดีใจ สิ่งที่อดทนรอมานาน กำลังจะสัมฤทธิ์ผล

“จริงสิ ผมเบื่อที่จะปกปิดใคร ๆ ว่าเป็นอะไรกับคุณแล้วนะเคท เราจะแต่งงาน สร้างครอบครัวด้วยกัน มีลูกน่ารัก ๆ สักสองสามคนดีไหมครับ” ชายหนุ่มยังขายฝันไม่หยุด

“สัญญานะคะ....”

“ครับผมสัญญา”

“ถ้าอย่างนั้นก็บอกมาเถอะค่ะ จะให้เคททำอะไร เคทยินดีทำให้คุณทุกอย่าง” หญิงสาวฝันหวานน้ำตาลขึ้นตา จนมองข้ามความจริงบางอย่าง แต่หัวใจหล่อนเบิกบานเกินกว่าจะคิดสงสัยแผนการร้ายของชายอันเป็นที่รัก....

“อื้อ.....” แก้มใสยกมือขึ้นโบกไล่สิ่งรบกวนออกจากใบหน้า มันก็ไม่ไปสักทีพอพลิกตัวหนีก็มีท่อนแขนหนักมาทาบทับเอวขอดเอาไว้

“แก้มใส จะไปกับพี่หรือเปล่า...ถ้าไม่ตื่นพี่ไม่รอแล้วนะ” เสียงนุ่มทุ้ม ดังอยู่ข้างหูพร้อมลมหายใจอุ่น ๆ ชวนขนลุก

ดวงตาที่หลับพริ้มเปิดขึ้นมาเต็มตา ก่อนจะหันมาเผชิญหน้าเจ้าของคำขู่ ที่ตัวเองก็ยังนอนเปลือยอก อวดกล้ามเนื้อสวย ๆ อยู่เลย

“พี่เลโออ่ะ แก้มตกใจหมดเลย นึกว่าอดไปซะแล้ว” หญิงสาวย่นจมูกให้คนขี้แกล้ง บ่นหงุงหงิง เพราะนอนไม่เต็มตื่นถึงได้ อารมณ์ขุ่นง่าย

“พี่จะทิ้งเมียไว้ได้ยังไง ดูดีซะขนาดนั้น” ชายหนุ่มแกล้งเย้า ให้สาวเจ้าแก้มแดงเล่น เพราะคำพูดว่า ดูก่อนว่าจะให้แก้มใสไปด้วยหรือเปล่า ทำให้เมียจอมยุ่งสะกิดเขายิก ๆ เรียกให้ “ดู” ทันทีที่กลับเข้าบ้านเมื่อตอนหัวค่ำ ส่วนตัวเขาเองก็ “ดู” จนเลยเถิดเกือบสว่าง เพิ่งจะปล่อยให้ร่างน้อยได้นอนหลับสบาย ก็เกือบจะตีสี่เข้าไปแล้ว

แก้มใสลุกขึ้นค้อนปะหลับปะเหลือก ก่อนจะก้มลงหยิบชุดนอนขึ้นมาสวมลวก ๆ แล้วรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว…ไม่สนใจคนที่หัวเราะตามหลังเสียงดังลั่น