บทที่ 1 คลุมถุงชน

ครองขวัญกระทืบเท้าด้วยความโกรธและบุกเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน โดยเดินผ่านพนักงานหลาย ๆ คน จนทำให้พนักงานเหล่านั้นรู้สึกตกใจ

“พ่อ!!” ครองขวัญตะโกนเสียงดังลั่นห้อง

ภายในห้องทำงานของท่านประธานยังมีพนักงานอีกประมาณ 4-5 คนที่กำลังพูดคุยเรื่องงานอยู่ เมื่อเห็นว่าลูกสาวของท่านประธานมีอารมณ์ฉุนเฉียว พวกเขาจึงมองหน้าท่านประธานและทำความเคารพก่อนจะออกไป

“ของขวัญ! ลูกจะเสียงดังทำไม? มีเรื่องอะไรถึงรีบร้อนขนาดนั้น ไม่เห็นเหรอว่าพ่อกำลังคุยงานอยู่” เดชา ศักดิ์ธาราธิปเอ่ย เขาก็พอจะรู้อยู่บ้างแล้วว่าเหตุการณ์นี้ต้องเกิดขึ้น

“คุณพ่อตัดสินใจเรื่องการแต่งงานโดยที่ไม่ถามหนูได้ยังไงคะ หนูพึ่งจะอายุ 18 ปี หนูยังเป็นเด็กแล้วยังเรียนไม่จบเลยด้วยซ้ำ” ครองขวัญกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ

ประตูห้องทำงานของท่านประธานถูกเปิดออกอีกครั้ง โดยมีชายหนุ่มรูปหล่อสวมชุดสูทเดินเข้ามา ผมของเขาถูกจัดทรงอย่างสวยงาม ชุดสูทสีน้ำเงินกรมท่าที่จับคู่กับเนกไทสีม่วงแดงเข้มลายทางก็สมบูรณ์แบบเช่นกัน

ด้วยความสมบูรณ์แบบของชายหนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามา มันทำให้ครองขวัญแทบไม่อยากละสายตาไปจากเขาเลย แต่….เธอเกลียดเขา

“อีกอย่าง ทำไมคุณพ่อถึงให้หนูหมั้นและแต่งงานกับเขาด้วย!” นิ้วของครองขวัญชี้ไปยังจิรเมธ อัศวจินดา ซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานบริษัทในวัย 25 ปี จิรเมธได้รับความไว้วางใจจากนายเดชามาก เขายังมีศักดิ์เป็นลูกบุญธรรมของนายเดชาด้วย

นายเดชาถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ “ของขวัญ มันก็เป็นแค่การหมั้นหมายเท่านั้น ยังไม่ได้แต่ง-”

“ไม่! หนูไม่หมั้นกับเขาและก็จะไม่มีวันแต่งงานกับเขาด้วย หนูเกลียดเขา! หนูเกลียดคุณพ่อ! หนูเกลียด! เกลียด! เกลียด!” ครองขวัญส่งเสียงอย่างโกรธเกรี้ยวก่อนจะวิ่งออกจากห้องทำงานของท่านประธานไป โดยไม่ลืมจ้องตาของจิรเมธอย่างเกลียดชังและผลักเขาอย่างแรง

จิรเมธจ้องครองขวัญโดยไม่ได้คิดอะไรและเห็นเธอเหมือนอากาศที่เป็นดั่งพายุมรสุมเท่านั้น

“เด็กคนนี้นี่! เหลวไหลจริง ๆ เลย” นายเดชาส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

เดชารู้สึกเหนื่อยใจกับพฤติกรรมแบบนี้ของลูกสาวจริง ๆ เขารู้จักนิสัยของลูกสาวดี แม้แต่พนักงานในบริษัทก็เห็นเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ทุกคนรู้ว่าครองขวัญนั้นมีนิสัยที่เอาแต่ใจ

ความจริงแล้ว เดชาเพียงต้องการให้ครองขวัญนั้นมีครอบครัวที่สมบูรณ์และอยู่อย่างมีความสุขกับผู้ชายที่มีจิตใจดีเหมือนจิรเมธ ครองขวัญเป็นลูกคนเดียวของเดชาและเป็นเหมือนของล้ำค่าของเขา จิรเมธเป็นคนดี มีความกตัญญู และพร้อมให้ความช่วยเหลือเดชาอยู่เสมอ

หลังจากที่จิรเมธเรียนจบจากต่างประเทศ เขาก็กลับมาช่วยงานเดชาที่บริษัทอย่างขยันขันแข็ง ผลงานของจริเมธที่ทำไว้ให้กับบริษัทก็เป็นที่ยอมรับของคณะผู้บริหารทุกคน จนเดชาได้มอบตำแหน่งรองประธานให้กับเขา อีกอย่าง จิรเมธเป็นคนหน้าตาดีและนิสัยอ่อนโยน

เดชาเชื่อว่าจิรเมธจะสามารถปกป้องครองขวัญและเปลี่ยนพฤติกรรมที่เอาแต่ใจของครองขวัญได้ เขาเชื่อมั่นว่าจิรเมธจะสามารถกำราบลูกสาวที่เอาแต่ใจของเขาได้ อนาคตหากเขาไม่อยู่แล้ว เขาก็เชื่อว่าจิรเมธจะสามารถดูแลและปกป้องลูกสาวของเขาและบริษัทนี้ต่อไปได้เช่นกัน

เดชายังคิดว่าครองขวัญนั้นไม่คู่ควรกับจิรเมธด้วยซ้ำ แต่อนาคตมันก็ไม่แน่ ในเมื่อตอนนี้จิรเมธยอมรับคำขอร้องจากเขาเพื่อแต่งงานกับครองขวัญแล้ว เดชาจึงหวังว่าครองขวัญจะค่อย ๆ ยอมรับจิรเมธได้ในสักวัน เพื่อที่เดชาจะได้นอนตายตาหลับ

“เมฆก็อย่าถือสาน้องมันเลยนะ” เดชาพูดอย่างเหนื่อยใจ

จิรเมธยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ ผมชินแล้ว” เขาเห็นเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

ตั้งแต่ที่จิรเมธเรียนจบแล้วกลับมาจากต่างประเทศ เขาก็เข้ามาทำงานในบริษัทนี้ทันที เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมครองขวัญถึงได้รังเกียจเขานักหนา เวลาเธอเห็นเขาทีไรก็จะมีอารมณ์หงุดหงิดทุกที จิรเมธก็คุ้นชินกับนิสัยเสีย ๆ นี้ของเธอแล้ว เขายังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะสามารถทำให้ครองขวัญอยู่ในโอวาทของเขาได้ไหมหลังจากที่แต่งงานกันในอนาคต

“ว่าแต่..เรื่องงานหมั้น-” จิรเมธหยุดพูดไป นับตั้งแต่ที่เดชาขอร้องเขาเรื่องการหมั้นหมายระหว่างเขากับครองขวัญ เขาก็ปวดหัวทุกวัน ปกติแล้ว ไม่ว่าเขาจะเจอสถานการณ์อะไร เขาก็มักจะแก้ปัญหาได้เสมอ ยกเว้นเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น ก็คือเรื่องของครองขวัญนี่แหละ

“เมฆ ลุงรู้ว่าหลานลำบากใจ ลูกสาวของลุงคนนี้ดื้อรั้นและเอาแต่ใจมาก และชีวิตของหลานก็อาจจะเหมือนตกนรกทั้งเป็นหากได้เป็นสามีของลูกสาวลุง” เดชาถอนหายใจก่อนจะพูดต่อ “แต่หลานลองอดทนหน่อยดีไหม ตอนนี้ของขวัญยังเด็กอยู่ เมื่อถึงวันแต่งงาน ตอนนั้นเธอก็โตแล้ว นิสัยอาจจะไม่เป็นเหมือนตอนนี้แล้วก็ได้”

“คุณลุงไม่ต้องลำบากใจมากขนาดนั้นหรอกครับ” จิรเมธเอ่ยออกไปเมื่อเห็นสีหน้าของเดชาดูไม่ดี

“ลุงรู้ ว่าลุงนั้นเห็นแก่ตัวเกินไป แต่ลุงไม่ไว้ใจใครให้ดูแลของขวัญเลยนอกจากหลาน ตอนนี้ของขวัญยังเด็ก เธอยังไร้เดียงสา ปากร้ายและใจร้อน แต่สำหรับหลานแล้ว ลุงเชื่อว่าความอ่อนโยนของหลานจะสามารถเปลี่ยนนิสัยของเธอได้แน่นอน”

จิรเมธรู้สึกประทับใจกับคำพูดของเดชามาก เดชารักและไว้ใจเขามากขนาดนี้ ซึ่งจิรเมธก็รู้สึกขอบคุณเดชาที่เป็นคนช่วยดูแลเขาและพี่สาวหลังจากที่พ่อและแม่ของเขาจากไป เดชารับอุปการะเลี้ยงดูเขาและพี่สาวเหมือนลูกแท้ ๆ

ให้ที่พัก อาหารและการศึกษาที่ดี ถึงแม้จิรเมธและพี่สาวจะเป็นเด็กกำพร้า แต่สำหรับเขาแล้ว นายเดชาเป็นเหมือนพ่อคนที่สองของเขา เขารักและเคารพเดชาเหมือนพ่อแท้ ๆ แต่การหมั้นหมายและการแต่งงานกับลูกสาวของเดชา จะถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่เดชาได้มอบให้เขาหรือเปล่า

“ผมรู้ครับ แม้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ผมก็จะไม่ทิ้งเธอ” เขาให้คำมั่นสัญญา

แม้ว่าจิรเมธจะยังไม่รู้ว่าจะจัดการกับเสือน้อยอย่างของขวัญยังไง และรู้สึกลำบากใจยังไง แต่เพราะความเคารพ ความกตัญญู และความห่วงใยที่เดชามีต่อเขาและพี่สาว จิรเมธจึงไม่มีข้อโต้แย้ง เขาถอนหายใจเงียบ ๆ สุดท้ายแล้วก็ตกลงหมั้นหมายและแต่งงานกับครองขวัญอย่างเลือกไม่ได้