ตอนที่ 1 เทพสังหารหรือเทพมรณะ 3

ทว่าคนถูกแส้กระหน่ำกลับยังคงมีสีหน้านิ่งเฉยคงความเงียบงันอันดุดัน ท่วงท่าที่สุขุมเยือกเย็นเช่นนี้สามารถสงบสยบทุกความเคลื่อนไหวได้ชะงัด

แววตาราบเรียบแต่คมกริบเจือกระแสสังหารคู่นั้น มีแต่ความเย็นเยียบขั้นสุด

ทั่วทั้งตัวที่เปื้อนโลหิตสีแดงฉานนั้นแผ่ซ่านกลิ่นอายเยี่ยงจอมมาร แลดูน่าเกรงขามชวนขนลุกอย่างยิ่ง

เขาผู้นี้คือผู้กุมอำนาจนักรบหน่วยพิเศษของเยี่ยเป่ย

หวงหมิง....

ไม่ผิดแน่! ดูมัดกล้ามที่แขนนั่นปะไร

แผงอกที่ใหญ่และหนาดั่งผนังหินผา ลำตัวทั้งบึกบึนทั้งสูงโตดุจหมีป่าที่ว่ากันว่าทนทานต่ออาวุธทุกชนิด

ในที่สุดก็ได้เจอตัวจริง!

มุมปากเหรินจงค่อยๆ ยกโค้ง เกิดเป็นรอยยิ้มหยันแกมชิงชัง

เนตรมังกรที่เจ้าเล่ห์ไล่สำรวจทั่วเนื้อตัวของอีกฝ่ายอย่างพึงพอใจ

องค์ชายใหญ่เดินไปคลึงแหวนหยกที่นิ้วโป้งไปอย่างสบายอารมณ์ ก่อนถอนหายใจแล้วสั่ง

“หยุดมือ!”

เมื่อเสียงลงแส้เงียบหาย เหรินจงค่อยเอ่ยเสียงเนิบ “ยินดีต้อนรับสู่ต้าไห่ ข้ารู้ว่าเจ้าอุตส่าห์มาเยือนถึงที่นี่ ล้วนเป็นเพราะต้องการช่วยเหลือรัชทายาทเยี่ยเป่ยออกไป” ยามเอ่ยเนตรมังกรเผยความเจ้าเล่ห์ออกมา มองคลับคล้ายดวงตาของจิ้งจอกอย่างไรอย่างนั้น “หากเจ้ายอมบอกความลับของเยี่ยเป่ย และแหล่งขุมทรัพย์ทั้งหมดแก่ข้า ข้ายินดีปล่อยรัชทายาทกลับไป ส่วนตัวเจ้าก็เลือกเอาว่าจะอยู่ที่นี่และมีชีวิตที่ดีต่อไปหรือตกตายกลายเป็นศพ”

บอกแหล่งขุมทรัพย์และแร่ทองคำทั้งหมดที่เยี่ยเป่ยครอบครองเอาไว้จนกลายเป็นแคว้นมหาอำนาจจนทุกวันนี้เพื่อแลกกับชีวิตรัชทายาทและความภักดีของหวงหมิง

สิ้นคำของเหรินจงเนิ่นนานยังคงมิได้รับคำตอบใดจากบุรุษสูงใหญ่ตรงหน้า มีเพียงความเงียบสงัดดุจสุสาน แผ่ซ่านกลิ่นอายเย็นยะเยือกจนผู้คนหนาวสั่น

ดวงตาดุดันคมกริบของหวงหมิงสบเนตรมังกรนิ่ง มุมปากที่มีเลือดสีแดงเกรอะกรังเพียงยกขึ้นอย่างเชื่องช้า เกิดเป็นรอยยิ้มอันเยือกเย็น

ทหารที่คุมเชิงให้นายเหนือหัวให้รู้สึกเสมือนกำลังยืนบนน้ำแข็งใต้ธาราฉับพลัน หนาวเหน็บน่าพรั่นพรึงปานนั้น

ในขณะที่เหรินจงให้รู้สึกว่าตัวเองกำลังประจันหน้ากับเสือโคร่งตัวเขื่อง ไม่สิ! อีกฝ่ายเหมือนพญาราชสีห์ที่จ้องเขมือบนายพรานมากกว่า ไออำมหิตสังหารที่กำจายออกมามากมายปานนั้น ช่างน่ากลัวเหลือเกิน

หวงหมิงมีใบหน้างดงามเฉกสตรีก็จริงทว่ากลับมีความสง่างามยิ่งกว่าบุรุษใด ความงามอันมีเสน่ห์เย้ายวนนั้นถูกความแข็งแกร่งไร้เทียมทานบดบังจนสิ้น ความหล่อเหลายิ่งถูกความโหดเหี้ยมไร้ปราณีปกปิดจนมิด

ข่าวว่าอีกฝ่ายทั้งอำมหิตและเลือดเย็น เป็นนักรบเหนือนักรบอย่างแท้จริง

หากได้ครอบครองเทพมรณะผู้นี้จะดีสักเพียงใด

เหรินจงได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

หากหวงหมิงยอมหันมาภักดีต่อเขา คนคงกลายเป็นพยัคฆ์ติดปีกไม่มีทางพ่ายต่อผู้ใด แต่เนื่องจากเขามั่นใจว่ายมราชหวงหมิงไม่มีทางแปรพักตร์แน่นอน

ทว่าเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว...

แค่จับตัวอีกฝ่ายมาได้ก็เกินพอ

ขอเพียงกักขังหวงหมิงไว้ในกำมือ กลิ่นอายมัจจุราชย่อมขับไล่ภูตผีปีศาจมิให้กล้ำกลาย ผลพลอยได้ก็คือชัยชนะมิสิ้นสุด นอกจากได้กุมอำนาจต้าไห่แม้แต่ฮ่องเต้ยังกลัวเกรง ยังอาจได้ครองดินแดนเยี่ยเป่ย

ความฝันดำมืดย่อมสว่างเจิดจรัสเปิดทางแจ่มชัด มิใช่แค่รำไรเหมือนที่ผ่านมา

ความเชื่อเรื่องปีศาจเทพมารและตำนานเรื่องภูตผีมีมาช้านาน

การบูชาสิ่งศักดิ์และนับถือลัทธิต่างๆ ยังคงผูกจิตใจ ไม่ว่าต้าไห่หรือเยี่ยเป่ยล้วนมีสิ่งที่ประหวั่นพรั่นพรึงเดียวกัน มีสิ่งที่เคารพนับถือและมีความเชื่อเดียวกัน

นั่นก็คือสิ่งชั่วร้ายย่อมขับไล่ด้วยสิ่งชั่วร้าย

กลิ่นอายอัปมงคลล้วนต้องพ่ายให้แก่ผู้มีกลิ่นอายพญายมราชเช่นหวงหมิง

บุรุษผู้นี้คือคนที่ผู้สูงส่งหยั่งรู้ฟ้าดินซึ่งบำเพ็ญตบะบนหุบเขาเหลื่อมเมฆาบอกกล่าวเองว่าเป็นอีเสิน มาจุติ

สำหรับเหรินจง เขามีทุกอย่าง ทหารคุ้มกันมากมาย มีองครักษ์ทั้งด้านซ้ายด้านขวา ตำแหน่งองค์ชายใหญ่สูงศักดิ์ แต่ที่เขายังขาดแคลนคือจอมเพชฌฆาตตายยากที่คอยรับดาบแทนได้ทุกสถานการณ์และจอมมารคอยขับไล่สิ่งชั่วร้าย ผู้ซึ่งปกปักษ์พิทักษ์เขาด้วยพลังชีวิตที่นรกประทาน

และก่อนที่เหรินจงจะทรงรู้สึกถึงขั้นที่ว่ากำลังถูกพยัคฆ์ร้ายเข้ามากัดคอแล้วกระชากลากถูไปขย้ำเล่น พระองค์จึงออกคำสั่งเสียงเข้ม “ไปพาตัวรัชทายาทออกมา ลองดูสิว่าหวงหมิงจะทนเห็นองค์เหนือหัวถูกทรมานได้นานหรือไม่?”

สีหน้าที่สงบและเยือกเย็นของหวงหมิงพลันเข้มขึ้น คิ้วคมขมวดเล็กน้อย ใบหน้าคมคายขรึมลงตามสัญชาตญาณ สายตาคมปลาบทอแสงวูบหนึ่ง

เหรินจงเห็นเช่นนั้นก็ยกยิ้มสาสมใจ

การจับรัชทายาทเยี่ยเป่ยมาได้มีประโยชน์มากจริงๆ

ดูเถิด! ยามนี้ เจ้าภูผาน้ำแข็งแซ่หวงผู้หยิ่งยโสเย็นชายังมีปฏิกิริยาแล้ว