บ่วงเหมราช

กระจกมองข้างของรถยนต์เก่าคร่ำครึสะท้อนภาพหญิงสาวรูปร่างอ้อนแอ้นอรชร ที่มองเห็นสะดุดตามิใช่เพียงเครื่องหน้าหวานละมุน แต่เป็นเรือนกายซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยผิวเนียนละเอียดขาวอมชมพูเปล่งปลั่ง

เป็นครั้งแรกที่เหมราชมองเห็น ‘ผู้หญิงแพศยา’ อย่างเต็มตา หล่อนคือมุกตาภา ผู้หญิงสารเลวที่ทำให้น้องชายของเขาอกหักจนเสียสติ และขับรถประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต

“มุก แกจะรีบเดินไปไหน แดดร้อนขนาดนี้ ที่นี่พังงานะไม่ใช่ไอซ์แลนด์ ร้อนจนตับแทบแตก”

“แกจะมากลัวร้อนอะไรตอนนี้ นั่นดูสิยายลี่ ของกินอร่อยๆ เต็มไปหมดเลย ฉันอยากลองไปกินทุกอย่างให้ครบเร็วๆ รีบไปด้วยกันเถอะ”

“แกยังไม่หยุดกินเลยนะ ตั้งแต่ลงรถมา หุ่นแกก็แค่นี้ ผอมจนเหมือนคนไม่มีไส้ แต่ทำไมกินอย่างกับยัดนุ่น ไม่เห็นอ้วนสักนิด แต่ดูฉันสิ ยิ่งกว่าฮิปโป” สราลีว่าตัวเองเสียแบบนั้น

“ระบบเผาผลาญละมั่ง” พรฐิราออกความคิดเห็น

“ระบบเผาผลาญยายมุกดีกว่าฉันงั้นเหรอ ยัยแป้ง?” หันไปหาพรฐิรา

“เปล่า ฉันหมายถึงระบบเผาผลาญแกน่ะ มันทำงานดีเกินไปต่างหาก แกถึงได้กินจุบกินจิบ กินเป็นนกกระจิบกระจาบ แถมกินแล้วยังไม่ออกกำลังกาย ยายมุกเดินขนาดนี้ มันยังไม่บ่นสักคำ ดูแกสิออกมาตากแดดแค่นี้ ทำหน้าเหมือนหมูปิ้งนมสดก็ไม่ปาน”

“ยังไง”

“อ้าว ก็อาบน้ำมันไปทั้งหน้าแล้ว”

“หา! ขนาดนั้นเลยหรือ โหะ! รองพื้นยี่ห้อนี่ใช้ไม่ได้” โทษอย่างอื่นไป แต่ก็นึกได้

“โห่ นางแป้ง นั่นปากเหรอ แกก็เป็นเพื่อนของฉันนะ ขอจิ้มปากซักทีเถอะย่ะ!” ชักโมโห

แต่ก็ทำให้ทั้งสามคนหัวเราะออกมาเสียงดัง จนคนเหลียวหลัง และหันมามอง ที่เพื่อนรักทั้งสามกำลังเดินข้ามถนน

มุกตาภาคิดอยากเที่ยวพักผ่อนให้เต็มที่ และทำใจ อย่างไรก็ขัดใจพ่อกับแม่ไม่ได้ อีกเหตุผลหนึ่ง ไม่นานตนจะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเสี่ยรุ่งเรืองแล้ว

นึกถึงเสี่ยรุ่งเรืองทีไร หัวใจก็ห่อเหี่ยว มุกตาภาต้องทำใจอย่างหนัก แบบว่าไม่คิดถึงความสุขของตัวเอง เธอทำเพื่อบุพการีต่างหาก หากไม่ใช่เพราะบิดาของเธอเล่นการพนันจนเป็นหนี้สินมากมาย คงไม่ต้องจบชีวิตหญิงสาวที่เพิ่งเรียนจบ