บทที่ 6 ลูกค้าวีไอพี

ฟารีดามองตาหลังวิศรุตที่เดินหนีเธอไปซึ่งๆหน้าและคำพูดของเขาทำให้เธอไม่กล้าตามไปเพราะกลัวชายหนุ่มจะตัดสัมพันธ์กับเธอจึงหันหลังกลับไปที่บาร์ของรีสอร์ทสั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มแก้เซ็งที่ปล่อยวิศรุตหลุดมือไปในคืนนี้

วันนี้วิศรุตตื่นแต่เช้าเขาก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงเรือกลับฝั่งอย่างไม่สนใจดาราสาวและสั่งเลขาไว้ว่าถ้าสาวสวยที่ชื่อจัสมิน วรเกียรติสกุล จองวิลล่าของรีสอร์ทเมื่อไหร่ก็ให้จัดวิลล่าที่ดีที่สุดให้เลยและต้องมีว่างตลอดสำหรับเธอด้วย จากนั้นทั้งสามหนุ่มก็พากันลงเรือโดยสมภพเป็นคนขับเรือส่วนตัวของเจ้านายเข้าฝั่งเพื่อให้ทันเที่ยวบินเช้า

“ฉันว่าคุณฟารีดาคงปรี๊ดแตกแน่ๆเลยว่ะ” สมภพคุยกับเจนจบเบาๆตามหลังเจ้านายที่เดินนำเข้าไปในเกท

“ก็แหงล่ะ อุตส่าห์ตามไปถึงเกาะแต่ถูกทิ้งไว้ที่เกาะน่ะ”

“ดูท่าจะอยู่ได้ไม่นานแล้วว่ะ”

“ใช่ นายจัดการให้ด้วยนะเจนจบ” วิศรุตหยุดเดินแล้วหันไปบอกลูกน้องทั้งสองที่หยุดเดินแทบไม่ทัน

“แฮ่ะ ๆได้ยินด้วยเหรอครับ”

“ไม่ได้ยินมั้ง อย่าลืมจัดการให้ด้วยนะฉันเบื่อผู้หญิงประเภทนี้ที่สุด” วิศรุตพูดกับลูกน้องที่รู้จักเขาดีว่าไม่ชอบให้ผู้หญิงทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

“ครับคุณรุต” ลูกน้องทั้งสองรับคำสั่งแล้วขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพเมื่อเครื่องลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิทั้งสามหนุ่มก็เดินออกไปขึ้นรถที่สั่งให้ลูกน้องมารับ

“ไปโรงแรมเจ้าพระยา กรีนปาร์ค” เมื่อวิศรุตพูดจบลูกน้องทั้งสองคนหันมามองหน้ากัน

“อ้าวไม่กลับบ้านเหรอครับคุณรุต” เจนจบถามอย่างงงๆเพราะเขาดูตารางงานของเจ้านายแล้วไม่มีนัดที่นั่นนี่นา

“ฉันอยากเปลี่ยนบรรยากาศหน่อยไม่ได้เหรอเจนจบ”

“ได้ครับ แต่ว่า..”

“แล้วที่ฉันให้ไปหาข้อมูลน่ะได้หรือยัง” วิศรุตถามลูกน้องเพราะเขาอยากรู้ประวัติของจัสมินให้ละเอียดจะได้รู้ว่าจะรุกต่อหรือถอยเพราะดูแล้วเธอก็ไม่ธรรมดา เขาหาข้อมูลของเธอได้ไม่มากรู้แต่ว่าเธอเป็นลูกหลานมหาเศรษฐีนักธุรกิจชื่อดังแล้วเธอปอยู่ไหนมาทำไมเขาไม่เคยเห็นข่าวของเธอทั้งๆที่เขายังเคยเจอคุณลุงคุณอาของเธอแล้วเขายังเป็นลูกค้าวีไอพีของโทมัสและมีรถหรูของบริษัทอยู่ใรครอบครองหลายคันแล้วลุงดินของเขายังเป็นเพื่อนกับคุณธนากรตาของเธออีก

“คุณรุตเพิ่งบอกผมเมื่อคืนนี้เองนะครับ งั้นวันนี้ผมไปตามเรื่องให้ดีกว่าครับ” เจนจบบอกเจ้านายเพราะเขาให้นักสืบหาประวัติของจัสมินให้แต่ยังไม่ได้ข่าวเลย

“ดี ได้เรื่องยังไงนายรีบบอกฉันด่วนนะ” วิศรุตบอกเลขาส่วนตัวของเขาที่เปิดกูเกิ้ลหาชื่อของจัสมินและตอนนี้เจนจบเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้านายมาพักที่โรงแรม เจ้าพระยา กรีนปาร์ค เพราะสาวสวยที่เขากำลังหาประวัติเป็นผู้บริหารที่นี่นั่นเอง

“ผมจะจัดการให้เร็วที่สุดครับ รับรองไม่เกินสามชั่วโมงเจ้านายจะรู้ทุกเรื่องของเธอครับ” เจนจบบอกเจ้านายเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับคำสั่งให้หาประวัติของสาวสวย

“ขอบใจมาก”

เมื่อถึงโรงแรมหรูของสาวสวยที่วิศรุตหมายตาไว้เขาก็ลงจากรถเดินเข้าไปพร้อมกับสมภพเข้าไปเช็คอินส่วนเจนจบก็ไปทำงานให้เจ้านาย

“นายจัดการจองห้องพักหรูที่สุดของที่นี่เลยนะภพ” วิศรุตบอกลูกน้องแล้วเขาก็ไปนั่งรอที่ล็อบบี้กวาดสายตาคมสวยของเขาไปทั่วบริเวณล็อบบี้หรูหราโอ่อ่าที่มีแขกทั้งคนไทยและต่างชาติที่นั่งดื่มกาแฟคุยกันบางคนก็เพิ่งมาถึงก็จองห้องพักเหมือนเขา

“สวัสดีค่ะมิสเตอร์ จะรับเครื่องดื่มอะไรมั้ยคะ” พนักงานต้อนรับสาวถามเป็นภาษาอังกฤษถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดีแล้วยืนบิดมือยิ้มแก้มแดงเขินอายหนุ่มฝรั่งนัยน์ตาสวยที่เพิ่งมาถึงและอาสามาบริการเผื่อความสวยจะโดนตาชายหนุ่ม

“Black Coffee..” วิศรุตตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษแล้วเขาก็ก้มมองโทรศัพท์ที่พี่ชายส่งมาให้แล้วยังเหลือบตามองว่าทำไมพนักงานสาวยังไม่ไปไหนเขาจึงเงยหน้ามองแล้วถามเธอ

“มีอะไรครับ”

“มะ ไม่มีค่ะ เอ่อ ขอโทษคะมิสเตอร์” พนักงานสาวตื่นจากห้วงฝันที่มีชายหนุ่มนัยน์ตาสวยตรงหน้าจนยกมือไหว้ขอโทษแขกฝรั่งแล้วรีบเดินไปบอกเพื่อนให้เอากาแฟไปเสิร์ฟเพราะเธอไม่กล้าไปใกล้เขาอีกแล้ว

ฝ่ายสมภพก็ไปติดต่อห้องพักให้เจ้านายตามคำสั่งที่เจาะจงห้องพักดีที่สุดของโรงแรมเจ้าพระยา กรีน ปาร์ค ที่จัสมิน เบอร์นัวต์ วรเกียรติสกุล สาวลูกครึ่งคนสวยเป็นผู้บริหาร

“สวัสดีครับ ผมต้องการห้องสวีทที่แพงที่สุดของที่นี่หนึ่งห้องครับ” สมภพไปถึงหน้าเคาน์เตอร์ต้อนรับที่มีรีเซฟชั่นสาวนั่งอยู่ถึงห้าคนทำเอาเขามองอย่างเพลิดเพลิน

“ทางโรงแรมต้องขออภัยท่านด้วยนะคะ ตอนนี้ห้อง Grand Deluxe 2 Bedroom with Poolของเราเต็มค่ะ ตอนนี้มีห้อง Deluxe 2 Bedroom ว่างอยู่ค่ะ” พนักงานสาวบอกชายหนุ่มแต่งตัวดีตรงหน้าที่มากับฝรั่งหนุ่มหล่อที่แต่งตัวธรรมดาแต่เสื้อผ้าบนตัวเขาไม่ธรรมดาเลยล่ะ (ห้องสูทใหญ่มีสองห้องนอนมีสระว่ายน้ำ และ ห้องสูทกลางสองห้องนอน)

“ช่วยหน่อยเถอะครับ เจ้านายของผมต้องการพักห้องที่ดีที่สุดของโรงแรมครับ เพราะท่านตั้งใจมาพักที่นี่เลยนะครับ คุณคนสวยใจดีช่วยผมหน่อยนะครับไม่งั้นผมแย่แน่ๆเลย” สมภพอ้อนพนักงานต้อนรับสาวสวยที่ยืนมองหน้ากัน

“เอายังไงดีล่ะหมู” พนักงานคนสวยหันไปถามเพื่อนเพราะอยากบริการให้ลูกค้าพอใจและประทับใจแต่ห้องพักเต็ม

“เธอลองโทรไปถามพี่นวลสิว่าจะทำยังไงดี” สาวสวยอีกคนบอกเพื่อนเพราะไม่สามารถตัดสินใจได้จึงให้โทรหาเลขาของเจ้านาย

“กรุณารอสักครู่นะคะ ดิฉันจะโทรเช็คให้อีกครั้งหนึ่งค่ะ” พนักงานสาวหันมาบอกแขกหนุ่มแล้วยกโทรศัพท์โทรหาเลขาเจ้านาย

“ทำไมช้าจังภพ มีอะไรหรือเปล่า” วิศรุตถามลูกน้องเป็นภาษาอังกฤษเพราะเห็นว่านานและเขาคิดว่าห้องพักคงมีปัญหาเพราะแขกบางคนก็เหมือนเขานี่แหละที่วอคอินเข้ามาและต้องการห้องพักที่ตัวเองต้องการโดยไม่คำนึงว่าจะมีว่างหรือเปล่า เขาจึงตัดปัญหาด้วยการให้แขกจองวิลล่าในรีสอรท์ของเขาล่วงหน้าเพื่อไม่อยากให้แขกผิดหวังเหมือนตอนนี้ที่พนักงานมีสีหน้าเคร่งเครียดเพราะห้องที่เขาต้องการคงไม่ว่าง

“รอสักครู่ครับ พนักงานกำลังหาห้องพักให้อยู่ครับ” สมภพตอบเจ้านายเป็นภาษาอังกฤษเช่นกัน

“เร็วๆหน่อยนะฉันอยากพัก เดินทางมาเหนื่อย ฉิบ” วิศรุตแกล้งพูดให้พนักงานต้อนรับได้ยินเขาอยากรู้ว่าพวกเธอจะแก้ไขยังไง

“ทางโรงแรมต้องขออภัยด้วยนะคะ ที่ทำให้ท่านต้องรอนาน ตอนนี้ห้องพักที่ท่านต้องการมีว่างสำหรับท่านพอดีค่ะ รบกวนขอเอกสารด้วยค่ะ” พนักงานสาวทำงานกันอย่างรวดเร็ว

“นี่ครับ” สมภพยื่นบัตรของตัวเองและพาสปอร์ตของเจ้านายให้พนักงาน

“เรียบร้อยค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานต้อนรับสาวคนเดิมพาสองหนุ่มขึ้นไปส่งถึงห้องพักสุดหรูของโรงแรมที่ราคาต่อคืนไม่ธรรมดา

“ขอบคุณครับ” เมื่อถึงห้องสมภพก็ยื่นทิปให้พนักงานที่บริการได้ประทับใจเขาแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้เร็วกว่าที่เขาคิดเพราะจริงๆแล้วห้องแกรนด์เดอลุกซ์จะมีห้องสำรองไว้สำหรับแขกวอคอินเข้ามาแต่วันนี้เจ้านายสาวจองให้เพื่อนรักทุกห้องจึงเต็มหมดเพราะใกล้เทศกาลปีใหม่จึงทำให้คึกคัก

เมื่อพนักงานสาวออกไปแล้ววิศรุตก็เดินสำรวจห้องพักสุดหรูของโรงแรมหรูที่ตกแต่ได้อย่างคลาสสิคสไตล์ไทยประยุกต์ผสมผสานยุโรปตะวันตกได้อย่างลงตัว

“สมราคาจริงๆ แล้วนายคิดยังไงภพ” ศรุตถามความเห็นของลูกน้องเมื่อสำรวจเสร็จแล้ว

“สวยครับ การตกแต่งผสมผสานทันสมัยดีครับ แต่ผมชอบสระว่ายน้ำครับ” สมภพบอกเจ้านายเพราะบริเวณสระว่ายน้ำล้อมด้วยกระจกใสมีผ้าม่านสีทึบปิดอยู่และมีประตูกระจกเลื่อนออกเพื่อรับอากาศแต่ถ้าอยากเป็นส่วนตัวก็ปิดม่านทั้งสองข้างแล้วเปิดประตูกระจกก็ได้เพราะเปิดออกก็มองเห็นแม่น้าเจ้าพระยาและโรงแรมคอนโดบ้านเรือนมากมายอยู่ฝั่งตรงข้ามลิบๆจึงเป็นส่วนตัวที่ไม่มีใครมองเห็น ซึ่งการออกแบบห้องพักสุดหรูนี้มาจากเบนจามินที่อยากนอนนับดาวกับเมียแต่กลัวห้องข้างๆเห็นและได้ยินเสียงสามีภรรยานับดาวกันเพลินเขาจึงคิดออกมาแบบนี้ซึ่งถกเถียงกับมัลลิกาอยู่นานกว่าเธอจะเห็นด้วย

จากนั้นเจ้านายกับลูกน้องก็แยกกันไปพักเพราะตื่นกันแต่เช้าเพื่อให้ทันเที่ยวบินแรกจึงง่วงนอนกันเล็กน้อยจนสิบเอ็ดโมงโทรศัพท์ของวิศรุตก็ดังขึ้นปลุกเขาตื่นขึ้นมารับสายของเจนจบที่โทรมารายงานเจ้านายและส่งอีเมล์ประวัติของจัสมินให้เจ้านาย

“ผมส่งอีเมล์ให้คุณรุตแล้วนะครับ” เจนจบใช้เวลาแค่สองชั่วโมงก็ได้ข้อมูลของจัสมินแม้ไม่ละเอียดแต่ก็ได้ข้อมูลในการศึกษาและประวัติครอบครัวย่อๆเพราะข้อมูลลึกๆเขาล้วงไม่ได้ขนาดใช้แฮกเกอร์มือดีของบริษัทยังเข้าไม่ถึงเลย

“ขอบใจมาก”

“วันนี้ผมขอไปเยี่ยมแม่หน่อยนะครับ” เจนจบบอกเจ้านายเพราะเขาไม่เจอแม่มาเกือบสองอาทิตย์แล้ว

“ตามสบายเลยเจนจบฝากสวัสดีคุณแม่ของนายด้วย” เมื่อคุยกับลูกน้องเสร็จวิศรุตก็เปิดเมล์ที่ลูกน้องส่งมาให้แล้วอ่านประวัติของจัสมิน

“อืม เป็นลูกเลี้ยงของคุณเบนจามินเหรอแต่เก่งไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย วันนี้วันเกิดเธอด้วยนี่หว่า” วิศรุตพูดคนเดียวจัสมินเป็นลูกสาวของคุณมัลลิกาคนเดียวที่ไม่บอกว่าใครเป็นพ่อเธอเกิดที่ฝรั่งเศษไม่ได้เป็นลูกแท้ๆของเบนจามินแต่ใครสนล่ะขนาดเขายังเป็นลูกเมียน้อยเลยคิดแล้วก็ยิ้มหยันตัวเองและคิดว่าเขาน่าจะหาดอกไม้สักช่อให้หญิงสาวในวันเกิดเย็นนี้ เมื่อคิดได้เขาก็ลุกจากเตียงไปอาบน้ำแล้วเดินออกไปจากห้องเจอลูกน้องนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟารับแขก

“ภพสั่งดอกลิลลี่ให้ฉันช่อหนึ่งสิเอาสวยที่สุดแล้วส่งไปให้จัสมินตอนเดินแบบเสร็จ อ้อไม่ต้องลงชื่อนะ.." วิศรุตพูดจบก็นั่งลงตรงข้ามสมภพ

“ครับคุณรุต แล้วจะให้เขียนว่ายังไงครับ” สมภพที่รับคำสั่งเจ้านายและโทรหาร้านดอกไม้ที่ใช้บริการบ่อยๆแต่ไม่ได้ส่งให้สาวๆของเจ้านายแต่ส่งแสดงความยินดีกับญาติๆเพื่อนๆและลูกค้าของตลาดหุ้นของศรุตเท่านั้น

“Happy Birthday แค่นี้แหละ..” วิศรุตพูดจบสมภพก็โทรบอกพนักงานร้านดอกไม้ตามที่เจ้านายสั่ง

“ตกลงคนนี้เอาจริงเหรอครับคุณรุต” ลูกน้องคนสนิทถามเจ้านายเพราะเขาได้อ่านประวัติของจัสมินแล้วหญิงสาวโปรไฟล์ไม่ธรรมดาเลยพร้อมทุกด้านถ้าดูตามความเป็นจริงก็เหมาะสมกับเจ้านายของเขา

“ไม่รู้เหมือนกัน เธอน่าสนใจแต่คงเข้าถึงตัวได้ยากพอสมควร” ชายหนุ่มยังไม่รู้ว่าเธอมีใครในใจหรือยังแต่เท่าที่อ่านดูประวัติของเธอคร่าวๆก็ยังไม่มีแฟนแต่น่าจะมีหนุ่มๆมาจีบเยอะพอสมควร

“คุณรุตจะลงไปกินข้าวที่ห้องอาหารหรือสั่งรูมเซอร์วิสครับ”

“ลงไปดีกว่า มาถึงที่แล้วแล้วต้องชิมหน่อยสิ” วิศรุตบอกคนสนิทแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องพักสุดหรูเพื่อไปกินอาหารกลางวัน พอเข้าลิฟต์ก็เห็นสาวสวยที่เขาหมายตาไว้ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่แล้เธอก็ขยับตัวไปชิดมุมให้เขากับลูกน้องเข้าไปในลิฟต์