บทที่ 2 วันเกิด

“ไม่ได้พรุ่งนี้พวกเราต้องไปเดินแบบให้แม่นัตตี้ พวกนายก็ต้องกลับด้วยเข้าใจ๋” จัสมินบอกน้องชายคนเล็กที่หาพวกจะอยู่เที่ยวต่อ

“ครับผมเจเจ้” จัสตินต้องยอมให้พี่สาวไม่งั้นเธอจะงอนอีกถ้าเขาไม่ฟังและง้อยากมาก

“ไปกินข้าวกันดีกว่าเจเจ้หิวแล้วอ่ะ” จัสมินชวนน้องชายลงไปกินข้าวกลางวันก่อนจะกลับมาเก็บของเพื่อกลับกรุงเทพแล้วเธอค่อยมาเที่ยวอีกเพราะที่นี่สวยบรยากาศดีเป็นส่วนตัวและพนักงานดูแลบริการดีมาก

สามพี่น้องและบอดี้การ์ดเดินเข้ามาในห้องอาหารที่มีแต่เศรษฐีไฮโซดาราคนดังที่มาพักรีสอร์ทหรูต่างมองกันเป็นตาเดียวและหนึ่งในนั้นก็คือ เจ้าของรีสอร์ทหรูหรือเจ้าของเกาะสุดหล่อที่สะดุดตาสะดุดใจสาวสวยตั้งแต่วันแรกที่เธอมาถึงและแอบมองเธอเหมือนโรคจิต

“ทุกคนจะกินอะไรก็เลือกกันเองนะคะ” จัสมินบอกน้องชายและบอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอและน้องชายที่ดูแลเป็นพี่เลี้ยงมาตั้งแต่จัสมินอายุสิบสองและสองหนุ่มก็เหมือนกัน

“มาทะเลก็ต้องกินอาหารทะเลสิครับเจเจ้” จัสตินพูดขึ้นมา

“นายก็พูดอย่างนี้ทุกมื้อตั้งแต่มาถึงแล้วนะจัสติน” เจนิสผู้เงียบขรึมว่าคู่แฝดตัวเองและรู้ว่าจัสตินชอบอาหารทะเลมากที่สุดพอๆกับจัสมินที่ชอบกินกุ้งตัวโตๆ

“ขอล็อบเตอร์อบชีส กับน้ำมะนาวค่ะ” จัสมินเลือกเมนูที่เธอชอบ

“ผมขอล็อบเตอร์ซาซิมิ กับน้ำมะนาวครับ” จัสตินเห็นพี่สาวกินล็อบเตอร์เขาก็อยากกินด้วย

“ผมขอเหมือนเจเจ้ครับ” เจนิสบอกพี่สาวแล้วทุกคนเลือกเมนูที่ชอบ

เมื่อสั่งอาหารเสร็จก็คุยกันถึงเรื่องเดินแบบในวันพรุ่งนี้ที่พวกเขาต้องไปเดินด้วยตามคำขอของแม่นัตตี้และเป็นบอดี้การ์ดให้พี่สาวและธนิดาหรือน้องดาลูกสาวลุงดลที่กลายเป็นน้องทั้งที่แก่กว่าสองแฝดไปห้าเดือน

ทำให้หนุ่มหล่อที่จงใจนั่งโต้ะหันหลังชนกับสามพี่น้องรู้ว่าสองหนุ่มแฝดลูกครึ่งไม่ได้เป็นแฟนของสาวสวยลูกครึ่งที่เขาสนใจจึงยิ้มกว้างอยางพอใจหลังจากที่ชายหนุ่มเจาะจงมานั่งใกล้ๆและรู้ว่าเขาจะต้องเข้ากรุงเทพเพื่อไปดูแฟชั่นโชว์สักหน่อยแล้ว

กลุ่มหนุ่มหล่อสาวสวยกินอาหารอิ่มแล้วสามพี่น้องกับบอดี้การ์ดก็กลับขึ้นไปบนห้องเพื่อเก็บกระเป๋าและลงมาเช็คเอาท์เพื่อให้ทันเที่ยวบินในเย็นนี้เพราะต้องนั่งเรือไปอีกหนึ่ีงชั่วโมงกว่าจะถึงฝั่งและให้ทันเที่ยวบินที่จองไว้พอถึงกรุงเทพแด๊ดดี้ก็ส่งรถมารับลูกสาวลูกชายถึงสนามบิน

“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับลุงวิชัย” สามคนพี่น้องยกมือไหว้คนสนิทของแด๊ดดี้ที่ดูและพวกเธอมาตั้งแต่เด็กจนเหมือนญาติผู้ใหญ่ไปแล้ว

“สวัสดีครับน้องจัสมิน คุณเจนิส คุณจัสติน ไปเที่ยวสนุกมั้ยครับ” วิชัยถามเจ้านายน้อยทั้งสามที่ตอนนี้โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้ว

“สนุกมากแต่แด๊ดดี้โทรตามซะก่อนครับ” จัสตินบอกคนสนิทของแด๊ดดี้

“ไปกันเถอะครับเดี๋ยวรถติดจะถึงบ้านช้านะครับ” วิชัยเดินนำเจ้านายน้อยทั้งสามไปที่รถที่มีคนขับรถจอดรออยู่เมื่อเห็นเจ้านายมาก็ลงรถไปเปิดประตูให้แล้วพาทุกคนกลับบ้านหลังใหญ่ที่อยู่ในบริเวณเดียวกันสามหลังแต่คฤหาสน์ วรเกียรติสกุลจะโดดเด่นกว่าแต่ทั้งสองหลังก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกันถูกลูกเขยมหาเศรษฐีปรับปรุงต่อเดิมจนเป็นคฤหาสน์หลังงาม

“คิดถึงแด๊ดดี้กับม่ามี้ที่สุดเลยค่ะ จุ๊บ จุ๊บ” จัสมินเดินเข้ามาก่อนน้องชายเห็นม่ามี้กับแด๊ดดี้นั่งอยู่ในห้องพักผ่อนจึงเข้าไปกอดและหอมแก้มทั้งสองท่าน

“เจเจ้แน่ใจนะว่าคิดถึงแด๊ดดี้น่ะลูก” เบนจามินถามลูกสาวที่อ้างว่าเหนื่อยแล้วหนีไปพักผ่อนคนเดียวจนทำให้เขาต้องให้ลูกชายทั้งสองตามไปดูแลทั้งที่มีบอดี้การ์ดไปด้วย

“แด๊ดดี้ลำเอียงอ่ะ รักแต่เจเจ้จริงมั้ยเจนิส” จัสตินแกล้งว่าเบนจามินที่ไม่สนใจพวกเขา

“ไม่ต้องพูดเลยเจ้าแสบ แด๊ดดี้กำลังคิดว่าจะส่งไปเรียนที่สเปนอยู่กับคุณปู่คุณย่าดีมั้ยนะ” เบนจามินรู้ว่าเจ้าแสบแฝดน้องไม่อยากไปอยู่สเปนเพราะคุณปู่คุณย่าจะโอ๋หลานชายเหมือนเขายังเป็นเด็กอยู่ทั้งที่เขาอายุยี่สิบปีแล้ว

“ม่ามี้ดูสิครับ แด๊ดดี้ไม่รักษาสัญญาไหนบอกว่าจะให้ลูกเลือกที่เรียนเองไงครับ” จัสตินฟ้องม่ามี้ซะเลยเพราะแด๊ดดี้เกรงใจม่ามี้ของเขาที่สุด

“เอาล่ะมาถึงกันเหนื่อยๆไปอาบน้ำกันเถอะลูก” มัลลิกาบอกลูกๆของเธอเพราะตอนนี้คุณยายคุณย่าของหลานๆพากันไปเที่ยวและไปทำบุญกันที่วัดทางภาคอีสานที่นวัชให้พ่อแม่เขาพาไปและจะกลับกันในวันพรุ่งนี้เพื่อมางานวันเกิดของหลานสาวคนสวย

“ค่ะม่ามี้ แด๊ดดี้ขาพรุ่งนี้จัสมินนอนที่โรงแรมนะคะยัยกระแตจะมาค้างด้วยค่ะ” ลูกสาวคนสวยบอกเบนจามินก่อนเพราะเดินแบบเสร็จก็มีอาฟเตอร์ปาร์ตี้ เธออยากจะสนุกกับทุกคนด้วยแต่จัสมินไม่รู้ว่าพรุ่งนี้มีเซอร์ไพรส์รอเธออยู่

“ได้ลูก” ถึงแม้เขาจะหวงลูกสาวแต่ก็มีขอบเขตเพื่อไม่ให้จัสมินอึดอัด ยังไงลูกสาวก็มีบอดี้การ์ดดูแลอยู่และพรุ่งนี้ทุกคนก็มากันครบ

“ขอบคุณค่ะแด๊ดดี้ ม่ามี้” เมื่อพูดจบจัสมินก็เดินตามหลังน้องชายทั้งสองไปเพื่ออาบน้ำและทำธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อนลงมากินอาหารค่ำที่มัลลิกาลงมือทำเอง จัสมินเข้าห้องนอนของเธอไม่ถึงสิงนาทีแล้วเพื่อนสาวก็โทรมาหาเพราะพรุ่งนี้กระแตจะมาเดินแบบพร้อมกับเธอ

“ว่างัยจ้ะแม่กระแตป่า”

“กระแตโทรมาถามว่าพรุ่งนี้จะค้างที่โรงแรมกันใช่มั้ย จะได้บอกพ่อน่ะ” กระแตหรือ กฤติกา พรพิสุทธิ์วัย 27ปี สาวหมวยร่างอวบอิ่มลูกสาวเจ้าของห้างหรูกลางกรุงแหล่งช้อปปิ้งของเศรษฐีไฮโซคนดังทั้งหลายที่มีสินค้าแบรนด์เนมมากมายหลายแบรนด์

“ค้างสิ จัสมินบอกแด๊ดดี้แล้วล่ะ” จัสมินตอบเพื่อนสาวที่มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ

“แล้วแกรู้ป่ะ ว่ายัยคุณหนูแนนก็เดินแบบด้วยน่ะ” กฤติกาพูดถึง ตรีเนตร ภักดิ์ภิรมย์ เพื่อนร่วมชั้นเรียนในมหาวิทยาลัยที่เป็นคู่ปรับของเธอและเพื่อนในกลุ่ม

“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย อยากเดินก็เกินไปสิ ดีจะตายหล่อนจะได้เหมาคอลเลคชั่นใหม่ของแม่นัตตี้ให้หมดเลย” จัสมินพูดถึงเพื่อนร่วมมหาลัยที่แข่งขันกับเธอทุกเรื่องแม้แต่หนุ่มๆที่เข้ามาจีบเธอ ตรีเนตรก็จะฉกไปหมดแต่หญิงสาวไม่เดือดร้อนเพราะเธอไม่ได้สนใจหนุ่มๆพวกนั้น

“ใช่ๆปล่อยให้หล่อนอวดรวยไปคนเดียวเถอะ งั้นแค่นี้แหละจ้ะแม่มะลิน้อยพรุ่งนี้เจอกันนะจ้ะ” พอคุยกับเพื่อนเสร็จจัสมินก็วางสายจากเพื่อนรักที่มีฉายากันทุกคนมีทั้ง แม่มะลิน้อย แม่กระแตป่า แม่พรรณบ้านสวน ทั้งสามสนิทกันมากแล้วจัสมินก็เข้าไปอาบน้ำก่อนจะลงไปกินอาหารค่ำพร้อมกับครอบครัว

โรงแรม เจ้าพระยา กรีนปาร์ค

วันนี้คึกคักไปด้วยทีมงานและนางแบบที่เดินแฟชั่นโชว์ของแบนดร์ J.M หรือ จัสมิน ที่สามสาวเพื่อนรักได้ตั้งตามชื่อลูกสาวของธมนเพื่อนรักที่ได้จากโลกนี้ไปตั้งแต่ลูกสาวของเธอลืมตาดูโลก เพราะเป็นความฝันของธมนที่อยากทำเสื้อผ้าแบรนด์ของตัวเองเมื่อเรียนจบแต่เธอได้จากโลกนี้ไปก่อน เพื่อนๆจึงช่วยกันสานต่อความฝันของธมนให้เป็นจริงแล้วก็ประสบความสำเร็จ แบรนด์ J.M ติดตลาดและมีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาภายในเวลาสามปีภายใต้การดูแลของนัตตี้และครองขวัญส่วนมัลลิกาถ้าว่างเธอก็ไปช่วยดูการตลาดให้และจัดหาสถานที่ซึ่งก็คือโรงแรม เจ้าพระยา กรีนปาร์ค ที่ทุกครั้งมีแฟชั่นก็ต้องจัดที่นี่ตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาและมีหน้าที่เดินแบบให้ตามคำสั่งของเพื่อนรักทั้งสองที่เธอขัดไม่ได้ตลอดมานั่นแหละ แล้วครั้งนี้ก็ครบรอบวันตายของ ธมน พวกเธอจึงจัดแฟชั่นเพื่อการกุศลและนำเงินที่ได้มาบริจาคให้กับมูลนิธิบ้านเด็กกำพร้าที่เลี้ยงดูธมนมาจนโต ทุกคนในครอบครัวก็ทำตามที่หลานสาวต้องการว่าปีนี้เธอจะไม่จัดงานวันเกิดถ้าใครจะให้ของขวัญก็ขอเป็นเงินและให้เอาใส่กล่องที่เธอตั้งไว้ที่บ้านของลุงดลที่คุณตากรกับคุณยายยาเป็นผู้เขียนเช็คใส่กล่องให้หลานสาวเป็นคนแรกด้วยจำนวนเงิน999.999บาทและอวยพรให้หลานสาวเจริญรุ่งเรื่องก้าวหน้ายิ่งขึ้น ส่วนเธอก็ไปเดินแบบการกุศลให้แม่นัตตี้เพื่อหาเงินไปช่วยเหลือเด็กบ้านกำพร้า แต่จัสมินไม่รู้ว่าทุกคนช่วยกันทำเซอร์ไพรส์วันเกิดให้เธอที่อายุครบยี่สิบเจ็ดปีเต็มในงานด้วย

“คุณจัสมินมีลูกค้าวอคอินเข้ามาต้องการห้องสวีทค่ะ แต่ห้องของเราเต็มหมดแล้วทำยังไงดีคะ” คุณนวลหรือนวลจันทร์ นามศรี เลขาสาววัยสามสิบห้าปีของจัสมินเดินหน้าตื่นเข้ามาถามเจ้านายเมื่อรีเซฟชั่นหน้าฟร้อนโทรขึ้นมาถามเพราะจัดการกับลูกค้าฝรั่งคนนี้ไม่สำเร็จ

“งั้นเอาห้องที่เตรียมไว้ให้กระแตให้แขกไปเลยนะคะ เดี๋ยวจัสมินจะให้กระแตไปพักด้วยค่ะ” จัสมินบอกเลขาสาวที่เดือดเนื้อร้อนใจไปกับรีเซฟชั่นสาวเพราะแขกฝรั่งรูปหล่อเจ้าปัญหาไม่ยอมพักห้องธรรมดา

“ได้ค่ะน้องจัสมิน เดี๋ยวพี่จะโทรไปบอกหน้าฟร้อนก่อนนะคะ” เมื่อเจ้านายสาวพูดจบเลขาคนเก่งก็ออกไปจากห้องทำงานของจัสมินเพื่อโทรไปบอกให้รีเซฟชั่นสาวจัดการห้องพักให้ลูกค้า จัสมินซึมซับการทำงานมาจากมัลลิกาที่บริการลูกค้าให้ดีที่สุดและประทับใจในการบริการเพื่อจะได้กลับมาพักที่โรงแรมของเธออีก จากนั้นจัสมินก็นั่งทำงานของเธอต่อจนเสร็จแล้วถือแฟ้มเดินออกไปหาเลขาหน้าห้อง

“เสร็จแล้วค่ะพี่นวล จัสมินฝากด้วยนะคะ หากลูกค้าไม่พอใจตรงไหนก็ให้แจ้งฝ่ายออกแบบตกแต่งของเราเลยนะคะ” เพราะอีกสองวันจะมีงานเลี้ยงของนักธุรกิจดีเด่นของปีนี้ที่ได้จองห้องแกรนด์บอลรูมใหญ่จัดงานอย่างใหญ่โตสมฐานะและเธอได้ดูรายละเอียดแล้วเซ็นอนุมัติให้ฝ่ายออกแบบตกแต่งทำต่อเมื่อทุกอย่างสมเหตุสมผลและอยู่ในเกณฑ์ที่เหมาะสม

“ค่ะน้องจัสมิน จะให้พี่สั่งข้าวมาให้มั้ยคะ” พี่นวลรับแฟ้มจากเจ้านายสาวก่อนจะถามถึงอาหารกลางวันที่เธอมักจะสั่งมาให้จัสมินบนห้องบ่อยๆ

“ไม่เป็นไรค่ะพี่นวล เที่ยงนี้จัสมินนัดยัยกระแตกับยัยพรรณไว้ป่านนี้คงบ่นกันแล้วค่ะ จัสมินไปก่อนนะคะ” เจ้านายสาวบอกเลขาคนคนเก่งแล้วเดินไปที่ลิฟต์เพื่อลงไปที่ห้องอาหารตามนัด จัสมินเดินเข้าไปในห้องอาหารกวาดตามองหาเพื่อนสาวทั้งสองคนที่มารอเธอ

“ทางนี้จ้ะแม่มะลิน้อย” พรพรรณยกมือขึ้นสูงเรียกเพื่อนสาวที่มองหาพวกเธออยู่ทำให้แขกในห้องอาหารหันไปมองตามเสียงเรียกก็เห็นสาวลูกครึ่งสุดสวยและเซ็กซี่เดินมาหาเพื่อนที่โต้ะ

“หวัดดีจ้ะคุณนายพรพรรณสงสัยสามีเลี้ยงดีแน่แกถึงอ้วนขึ้นน่ะ จริงป่ะแม่กระแตป่า..” จัสมินทักทายเพื่อนรักทั้งสองและสัพยอกพรพรรณที่ชิงแต่งงานก่อนใครในกลุ่ม พรพรรณ เทพประสิทธิ์ หรือฉายาแม่พรรณบ้านสวน ลูกสาวชาวสวนผลไม้เมืองสามพรานเพิ่งแต่งงานไปกับ วีระเดช หนุ่มนักการเมืองชื่อดังของจังหวัดนครปฐมเมื่อต้นปีและเธอกับกระแตก็ได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวจึงไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อนแต่กับกระแตเจอกันแทบทุกอาทิตย์บางทีอาทิตย์ละสามสี่ครั้งเพราะที่ทำงานใกล้กัน

“แน่นอนย่ะ อิจฉากันล่ะสิ..” พรพรรณล้อเพื่อนทั้งสอง

“ไม่..” สองสาวกล่าวพร้อมส่ายหน้าพร้อมกัน