แอบมองในใจ(3)

ธนภพรู้สึกลำบากใจมากที่สุด ไม่คิดว่าจู่ๆลูกสาวท่านประธานจะมาสารภาพรักกับเขากะทันหันแบบนี้ ธนภพไม่รู้จะทำยังไง เขาขลาดเขลาเกินกว่าที่จะบอกอีกฝ่ายไปตรงๆว่าตอนนี้เขากำลังคบหากับ พัชรินทร์

“คุณไม่โอเคกับปลาหรือเปล่าคะ”

หญิงสาวเอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวล เมื่อเห็นว่าสารภาพรักไปแล้ว แต่ชายหนุ่มไม่พูดอะไรทั้งยังนิ่งขรึมทำให้เธอกลัวว่าจะถูกปฏิเสธ…

ขณะที่ธนภพกำลังต่อสู้กับจิตใจของตัวเองอย่างหนัก พัชรินทร์ก็กำลังหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตระหว่างเขากับเธอ ในตอนนั้นหญิงสาวเป็นเด็กจบใหม่เข้ามาทำงานที่บริษัทในตำเเหน่งพนักงานบัญชี

ด้วยความที่เธอเป็นพนักงานใหม่และอายุน้อยกว่าทุกๆคน จึงยังเข้ากับใครไม่ได้ ช่วงแรกๆเธอใช้ชีวิตเพียงลำพัง เธอนั่งกินข้าวคนเดียว ทำให้ธนภพนั้นเริ่มสังเกตเห็นและตัดสินใจชวนหญิงสาวให้ไปนั่งกับเขาและกลุ่มเพื่อน

ตอนแรกๆเธอก็รู้สึกขอบคุณในน้ำใจของ ชายหนุ่ม แต่ก็ยังไม่ได้คิดกับเขาในเชิงชู้สาว แม้ว่าช่วงปีแรกธนภพจะรุกจีบอย่างหนัก แต่พัชรินทร์ก็ไม่สนใจ เธอตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เพราะยังไม่อยากมีแฟน

พัชรินทร์คิดว่าหากเธอนั้นเลือกที่จะนิ่งเฉยไม่ตอบรับไมตรีของธนภพจะทำให้อีกฝ่ายถอดใจไปเอง แต่สุดท้ายเขาก็ไม่เคยยอมแพ้ ด้วยเหตุผลนั้นทำให้ธนภพค่อยๆแทรกซึมเข้ามาในใจของพัชรินทร์โดยที่เธอไม่รู้ตัว

“งานเสร็จแล้วนะคะ รินตรวจให้เรียบร้อยแล้ว”

เมื่อเห็นรุ่นพี่สาวเดินผ่าน พัชรินทร์ที่นั่งเหม่ออยู่จึงรีบเอ่ยเรียก เธอสังเกตเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายไม่ค่อยสู้ดีจึงได้เอ่ยถามด้วยความห่วงใย

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

“พี่ว่าจะลาออก ขอบใจมากนะที่คอยช่วยเหลือ”

“มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมถึงเป็นแบบนี้”

หญิงสาวเข้าใจดีถึงความกดดันที่รุ่นพี่ต้องพบเจอตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะหมดความอดทนกระทันหันแบบนี้

“พี่ว่าพี่อยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วล่ะ ดูเหมือนหัวหน้า คนใหม่เขาจะไม่ชอบพี่เอามากๆเลย ไม่ว่าพี่จะแก้งานกี่ครั้งเขาก็ตีกลับมา ตอนนี้พี่ถูกฝ่ายบริหารเพ่งเล็งด้วย สู้ลาออกตอนนี้ดีกว่าโดนไล่ออก”

พัชรินทร์สงสารรุ่นพี่จับใจเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายมีภาระต้องเลี้ยงดูลูก หากลาออกกะทันหันแบบนี้จะหางานทันได้ยังไง

“แล้วมีงานสำรองไว้หรือยังคะ”

คนจะลาออกยกยิ้มก่อนจะพยักหน้า เธอได้พบกับเส้นทางที่ดีกว่าจึงได้ตัดสินใจลาออกจากที่นี่

“ไม่ต้องห่วงนะ ตอนนี้พี่มีงานใหม่ที่ตำแหน่งสูงกว่า เงินเดือนมากกว่า แม้จะเป็นบริษัทเล็กๆแต่พี่ก็สบายใจที่จะอยู่ที่นั่น”

ได้ยินแบบนั้นพัชรินทร์ก็โล่งอก เธอสวมกอดรุ่นพี่สาวอวยพรให้ได้พบแต่ความโชคดีตลอดไป

“พี่ขอบใจรินมากนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง”

“รินก็ขอบคุณนะคะที่คอยดูแลรินมาตลอด”

หญิงสาวใจหาย เมื่อรู้ว่าหลังจากนี้ต่างฝ่ายต่างต้องแยกย้ายไปตามเส้นทางของตัวเอง เธอช่วย รุ่นพี่สาวเก็บของก่อนจะเดินมาที่ด้านล่าง

ขณะที่อยู่ในลิฟท์ สายตาเธอก็เหลือบไปเห็นแก้วกาแฟสองแก้ววางอยู่ที่พื้น หญิงสาวนึกเสียดายเมื่อเห็นว่าน้ำยังเต็มแก้ว แม้ละลายไปบ้างแล้วก็ตาม….