CHAPTER 9

พีรภัทรคิดถึงตอนที่มีอะไรกันกับชนัญญาครั้งแรก บางคนอาจจะเรียกว่าความเหมาะสมกัน แต่สำหรับเขามันสมควรเรียกว่าความผิดพลาดซะมากกว่า ชนัญญาอาศัยช่วงที่เขาเมาจัดการตะครุบคร่อมเขาในงานปาร์ตี้สละโสดของเรวัตเพื่อนอีกคนในกลุ่ม ใครจะไปรู้ว่านอกจากจะมีเขาเป็น คาสโนว่าตัวพ่อแล้ว ยังมีคาสโนวี่ตัวแม่อย่างชนัญญาที่คอยจ้องจับเขาอยู่

ตัวชนัญญาเองก็ใช่ว่าประวัติดีเด่อะไร เขาคิดว่าพอกินกันเสร็จก็ต่างคนต่างไป ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร.... แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิด.. เพราะหลังๆ เธอกลับชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของตามจิกเขาไปทุกที่  พีรภัทรจะออกปากด่าผู้หญิงก็ใช่เรื่อง หน้าตาภาพลักษณ์ทางสังคมยังสำคัญอยู่มาก แต่จะแก้นิสัยที่ไปเที่ยวแล้วต้องได้เคี้ยวเนื้อนุ่ม ๆ ก็เลิกไม่ได้สักที เลยกลายเป็นว่าต้องเอาแต่หลบแม่เสือหิวพวกนั้นแทน

แต่ก็หลบเลี่ยงไม่ได้มากนัก เพราะสถานที่เที่ยวที่เขาชอบไปก็มีอยู่ไม่กี่แห่ง ทำให้ชนัญญาตามเขาเจอจนได้ และสงครามตบตีก็เกิดขึ้นอย่างวันนั้น.........

“อะไรวะ นั่งหน้าเครียด อุตส่าห์มาเที่ยวคลับกูทั้งที แทนที่จะช่วยเพื่อนทำมาหากินหน่อย ระดับคุณพีรภัทรมาเอง  ช่วยทำหน้าทำตาให้มันดี ๆ หน่อยสิวะ” สมเจษต์เพื่อนอีกคนของพีรภัทรเดินเข้ามาและเอ่ยแซวพร้อมกับตบลงไปที่หัวไหล่ของเพื่อนรัก

“ไอ้ต๋องแม่งมาช้านะมึง แต่กูเบื่อจริง ๆ นะโว้ย เบื่อแบบอยากจะลาออกไปจากภูเก็ตสักสองสามเดือนให้มันรู้แล้วรู้รอด” พีรภัทรปัดมือเพื่อนออก

“โธ่! พ่อสุดหล่อของกู จะหนีผู้หญิงแบบยอมง่าย ๆ แบบนี้ได้ไงวะ เสือทิ้งลายหมด มันน่าจะมีวิธีที่ดีกว่านี้นะ” ศิวะพูดขึ้นมายิ้มๆ

“วิธีไหนวะ อย่าบอกว่าให้กูเลิกเที่ยวนะ ในเมื่อกูก็อยากแดกผู้หญิงอยู่นะโว้ย” พีรภัทรถามกลับและพูดดักคอเพื่อนรักไปด้วย

“แล้วเที่ยวกับดื่มแบบนี้ล่ะ” ศิวะถามอีก

“ก็ถ้าไม่มาดื่ม ก็ไม่ได้แดกหญิงสิ” พีรภัทรบอกเพื่อนอย่างหัวเสีย

ทั้งศิวะและสมเจษต์หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับคำตอบของพีรภัทร แต่พีรภัทรนั่งหน้าทำหน้าจริงจัง

“พวกมึงจะว่าไง ถ้ากูจะหาเด็กเอาไว้แดกรายวันสักคน แบบที่ไม่ต้องเรื่องเยอะ ไม่ต้องผูกพัน เอาแบบผูกปิ่นโต เป็นคู่นอนเล่นๆ จ่ายเงินจบครบสัญญาก็แยกทาง เวลากูทำงานเหนื่อยๆ กลับบ้านไป กูจะได้มีคนปรนนิบัติ ไม่ต้องวิ่งออกมาหาแดกข้างนอกแบบนี้”

“แบบนั้นมึงหาเมียแต่งไม่ดีกว่ารึไงวะ”

“ก็กูไม่อยากแต่ง ไม่อยากมีพันธะไง กูแค่อยากมีเซ็กส์ แต่ไม่อยากมีเมียมีลูก เข้าใจมั้ยวะ”

“อ้าว” เพื่อนทั้งสองคนของเขาร้องขึ้นพร้อมกัน

“กูแค่อยากได้เมียพาร์ทไทม์ ระยะสั้น แต่ถ้าทำถูกใจถึงใจ ก็อาจต่อสัญญาได้ แต่ถ้าไม่ผ่านงานก็จบเร็วหน่อย” พีรภัทรพูดหน้าตาเฉย

สองหนุ่มทำตาเบิกโพลงกับความคิดของพีรภัทรผู้กำลังเบื่อผู้หญิง แต่ก็ยังอยากจะปี้ผู้หญิง

“ผู้หญิงแต่ละคนแม่ง!! บางคนก็เห็นกูเป็นยิ่งกว่าธนาคาร คงคิดว่ากูปั๊มเงินได้ละมั้ง บางคนนอนกันครั้งหรือสองครั้งก็ทำตัวยังกับเป็นเมียแต่ง ไล่ก็ ไม่ไป วอแวมากๆ จนน่าเบื่อ แล้วยิ่งชิปปี้นะ..กูไม่อยากจะพูด”

“เอ่อ กูก็เห็นมึงเขี่ยยังไงก็ไม่หลุด เกาะมึงแจขนาดนั้น” ศิวะเห็นด้วยกับเพื่อน เขาเห็นชนัญญาตามเกาะเพื่อนเขาตลอดๆ

“อื้อ นั่นแหละ ตามจิกกูตลอด” พีรภัทรพยักหน้า

“อ๋อ มึงเลยเบื่อผู้หญิงพวกนี้”

“เออสิ แต่เรื่องเงี่ยน กูไม่เบื่อนะ เลิกเงี่ยนไม่ได้ด้วย”

“ไอ้ห่าเอ๊ย! สรุปก็ยังหน้าหม้อเหมือนเดิม”

“ถ้ามีคู่มือสอนวิธีเลิกเงี่ยน พวกมึงสองคนช่วยหาซื้อมาฝากกูหน่อยดิ คนอย่างกูนอนไม่หลับ ถ้าไม่มีคนให้แดกหญิงก่อนนอนอ่ะ”

“อ้าวไอ้นี่...เด็กขาดความอบอุ่นนี่หว่า มึงอ่ะ”

“เอ้อ...จะด่าว่ากูยังไงก็ได้ แล้วแต่มึง” ทั้งสามยังสนทนา และ ชนแก้ว พลางยกดื่มติด ๆ รีบเมาแล้วรีบกลับบ้าน

“มึงรู้มั้ย ตอนนี้น้ำเงียนมันปริ่ม ๆ ล้นจะถึงกระเดือกอยู่แล้ว แม่งไม่ได้แดกใครเลย ไม่ได้ปลดปล่อยเลยหลายวันละเนี่ย”

“จริงเหรอวะ แสดงว่ามึง ลด ละ เลิกได้” ศิวะแซวอีก

พีรภัทรเบนสายตาไปมองแรงใส่เพื่อน ศิวะทำหน้าหัวเราะกลบเกลื่อน