CHAPTER 2

แกนกายใหญ่ถูกเจ้าของส่งเข้าถ้ำลึกครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างเมามัน เรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องที่ชายหนุ่มอย่างพีรภัทรขาดไม่ได้ เขารักสนุกแต่ไม่อยากผูกพันกับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น

สำหรับเขา ผู้หญิงก็เป็นแค่ที่ปลดเปลื้องความใคร่เท่านั้น

สองมือหนาจับยึดเส้นผมของชนัญญาแล้วดึงกระชาก หญิงสาวถึงกับลั่นปากกรีดร้องอย่างไม่อาย เด้งสวนสะโพกกลมมนรับแรงอัดตอกของพีรภัทรอย่างเอาเป็นเอาตาย

“อ้าก” ชายหนุ่มกัดกรามเสียงลั่น ก่อนปล่อยน้ำตัณหาออกมาจนหมด พีรภัทรดึงตัวเองออกมา แล้วรูดถุงยางอนามัยโยนทิ้งไป เขาพลิกกายมาจัดแจงแต่งตัว เสร็จแล้วก็กลับไปนั่งยังเบาะคนขับเหมือนเดิม

ชนัญญาเพิ่งหายจุก แต่เมื่อเขาเสร็จสมแล้ว กลับไม่พาเธอไปถึงฝั่งด้วย เป็นอีกครั้งที่เขาเก็บเกี่ยวเพียงความสุขส่วนตัว แล้วปล่อยทิ้งความรู้สึกเธออย่างไร้เยื่อใย ชนัญญาหวังเพียงอ้อมกอดอันแข็งแรงของเขา และปลายจมูกคมสันซุกไซ้และสอบถามถึงความสุขที่ผ่านมา.......แต่มันก็ไม่เคยมี

เขาจะเย็นชาไปถึงไหนกันนะ แต่ชนัญญาจะไม่มีวันปล่อยมือจากเขาแน่นอน ถึงแม้การตกลงกันเพียงคู่นอนชั่วคราว ทว่าเธอนั้นเป็นคนที่ผูกปิ่นโตใบใหญ่กับชายหนุ่ม และน่าจะบ่อยกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ

ชนัญญารั้งกระโปรงลงมา และควานหาแพนตี้ของตัวเองขึ้นมาสวมทันที แล้วจึงรีบมุดกลับมานั่งยังเบาะหน้าคู่กันกับชายหนุ่ม เธอปรี่เข้าไปจับแขน วางหน้าพาดลงที่หัวไหล่ของชายหนุ่ม และส่งสายตามองไปยังเวิ้งทะเล ดูคลื่นที่กระทบฝั่ง

“ทำไมพักนี้พีชดูเบื่อ ๆ ล่ะคะ แล้วก็ไม่ค่อยนัดชิปปี้ไปไหนมาไหนเหมือนเมื่อก่อนเลย” เธอคิดว่าเธอทำกิริยาที่น่ารักที่สุดแล้ว

“ช่วงนี้ผมกำลังขยายสาขางานน่ะ บริษัทลูกกำลังขยายตัวไปได้ดี ต้องเดินทางไปดูงานบ่อยมากขึ้นเท่านั้นเอง”

ยังถือว่าพีรภัทรรักษาน้ำใจของเธอ เพราะอย่างน้อยเธอก็แก้ขัดแก้เหงาได้ในบางครั้ง

ภูเก็ตเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่มีผู้คนอาศัยอยู่มากก็จริง แต่ถ้าจะนับกัน จริง ๆ แล้ว ในแวดวงสังคมนักธุรกิจก็รู้จักกันได้ทั่วถึง

ชนัญญาเป็นถึงลูกหลานตระกูลเก่าแก่ของเมืองภูเก็ต เขาจึงไม่อยากจะหักหาญน้ำใจเธอมากนัก ยังพอหล่อเลี้ยงด้วยความสุขที่สามารถหยิบยื่นให้ได้ในบางโอกาส

***เอาตอนแรกมาฝากกันแล้วคร่า ❤️❤️ อย่าลืมคอมเม้นติชม กดหัวใจเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊า??