บทที่ 3 (1)

อคิรานั่งทอดสายตามอง ‘โอลิเวีย’ มารดาของลันดาผู้เป็นเพื่อนรักของเธอ ซึ่งกำลังจับเด็กน้อยน่ารักน่าชังในวัยสี่เดือนให้อาบน้ำอยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดเล็ก พอโอลีเวียอาบน้ำให้หนูน้อยแอลลี่เรียบร้อยแล้ว ก็รีบช่วยคว้าผ้าเช็ดตัวไปคลุมตัวให้หนูน้อยด้วย

“อาบน้ำแล้วสดชื่น ยิ้มได้แล้วใช่ไหม แอลลี่” อคิราเอ่ยพูดกับหลานตัวน้อย ซึ่งฉีกยิ้มให้กับเธอในทันทีราวกับฟังคำพูดของเธอรู้เรื่อง

“แอลลี่ชอบอาบน้ำ ได้ลงเล่นน้ำแล้วหัวเราะชอบใจแถมยังอารมณ์ดีด้วย”

โอลิเวียเอ่ยบอกพร้อมกับหอมแก้มหลานสาว ซึ่งลูกสาวเพียงคนเดียวของนางได้ทิ้งไว้ให้ดูแลตั้งแต่แรกเกิดเลยทีเดียว

“เรายังโชคดีที่แอลลี่เป็นเด็กร่าเริงและเลี้ยงง่าย ไม่ทำให้คุณแม่ต้องเหนื่อยมาก”

อคิราเรียกโอลิเวียว่าคุณแม่เสมอ เพราะลันดาเป็นเพื่อนรัก เพื่อนตายของเธอ ส่วนโอลิเวียเองก็รักเธอไม่ต่างจากลูกเช่นเดียวกัน

โอลิเวียทอดมองหลานสาวในอ้อมแขน พลางพยักหน้ารับ เอ่ยตอบเสียงสั่นเครืออย่างหักห้ามความเสียใจไว้ไม่อยู่

“ใช่จ้ะ เหมือนแอลลี่รู้ตัวว่าเกิดมาอาภัพไม่มีพ่อ แถมแม่ก็มาด่วนจากไปตั้งแต่วันแรกที่คลอดเธอ หนูน้อยคนนี้จึงทำตัวน่ารักไม่ให้คุณยายเหน็ดเหนื่อยที่ต้องเลี้ยงดูแอลลี่เพียงลำพัง”

และเมื่อพูดถึงลันดา หญิงสาวที่ถูกไบรอันหลอกลวงกระทั่งตั้งท้องก่อนจะทิ้งไปอย่างไม่แยแส และต้องด่วนจากไปในวันที่คลอดแอลลี่ อคิราก็ถึงกับขอบตาร้อนผะผ่าว เพราะยังจดจำได้ในทุกวินาทีที่เพื่อนรักถูกส่งเข้าห้องคลอดด้วยอาการครรภ์เป็นพิษ ก่อนจะเสียชีวิตหลังจากคลอดแอลลี่ได้ไม่กี่ชั่วโมง

อคิราเอื้อมไปจับมือของโอลิเวียแล้วบีบเบาๆ เพื่อส่งกำลังให้แก่กันและกัน ก่อนจะบอกถึงสิ่งที่เธอกำลังทำเพื่อลันดาและแอลลี่

“ตอนนี้แผนของต้นน้ำกำลังไปด้วยดี ผู้ชายชั่วกำลังหลงต้นน้ำจนโงหัวไม่ขึ้น อีกไม่กี่วัน ต้นน้ำจะปิดบัญชีกับเขา และแอลลี่จะต้องได้ในสิ่งที่ควรได้ตามสิทธิ์ของเธอ”

โอลิเวียถอนหายใจยาว พลางเอ่ยสารภาพตรงๆ ว่า “แม้แม่จะเห็นด้วยกับการชำระแค้นให้กับลันดา แต่อีกใจหนึ่งแม่ก็อดสงสารคนที่เป็นเมียของไบรอันไม่ได้ เธอคงเสียใจมากที่สามีของเธอเจ้าชู้ไม่เลิก”

“ใช่ค่ะ เธอน่าสงสารมากที่มาหลงรักและได้ผู้ชายคนนี้เป็นสามี”

แน่นอนว่าอคิราสงสารผู้หญิงด้วยกันที่มีสามีเจ้าชู้ แต่ขณะเดียวกันนั้นก็สงสารเพื่อนรักของเธอมากกว่าที่ถูกหลอกกระทั่งต้องตายก่อนจะทันได้เห็นหน้าลูก

“แต่ลันดาและแอลลี่น่าสงสารกว่าค่ะ”

อคิราเอ่ยพูดต่อด้วยน้ำเสียงติดสั่นเครือ ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ ขณะทอดมองหลาน

สาวตัวน้อยที่ไร้เดียงสา

“ต้นน้ำจะสอนบทเรียนครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตให้กับไบรอัน เขาควรหยุดนิสัยเจ้าชู้ไว้แค่เพียงเท่านี้ หยุดทำให้วรรณศรต้องเสียใจเพราะความเจ้าชู้ของเขา”

โอลิเวียพยักหน้ารับ “แม่เคารพการตัดสินใจของต้นน้ำ แม่รู้ว่าต้นน้ำทำไปทั้ง

หมดเพื่อลันดาและแอลลี่”

“หลังจากปิดบัญชีกับไบรอันแล้ว ต้นน้ำจะกลับประเทศไทย คุณแม่กับแอลลี่ไปอยู่กับต้นน้ำที่ไร่ธิปรกนะคะ ที่นั่นมีคุณแม่รดา คุณพ่อธิปรก พี่ไฟ พี่เพลิง และขาดไม่ได้คือสามทหารเสือ ทุกคนจะรักและเอ็นดูแอลลี่ ช่วยกันเลี้ยงดูแอลลี่ค่ะ รับรองได้ว่าแอลลี่จะไม่ขาดความอบอุ่นแน่นอนค่ะ”

ใบหน้างามระบายไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขในทุกครั้งที่ได้พูดถึงครอบครัวของเธอ ขณะเดียวกันก็นึกคิดว่าเป็นเวลานานกี่ปี่แล้วที่เธอไม่ได้กลับบ้านไร่อันแสนอบอุ่น

โอลิเวียตีสีหน้าครุ่นคิดกับคำชวนของอคิรา ก่อนจะพยักหน้ารับ “แม่คงต้องทำตามที่ต้นน้ำแนะนำ ไปอยู่ในประเทศไทยก็คงดีเหมือนกัน เพราะที่นี่แม่ไม่มีญาติพี่น้องอยู่แล้ว”

“ถ้ายังงั้นต้นน้ำจะจัดการเรื่องเอกสารของแอลลี่ให้เรียบร้อย และหลังปิดบัญชีกับไบรอันแล้ว ต้นน้ำจะให้พี่เพลิงหรือไม่ก็พี่ไฟมารับพวกเรากลับประเทศไทยค่ะ”

“อย่าลำบากให้ใครมารับเลยค่ะ แม่ว่าเราไปกันเองก็ได้”

โอลิเวียค้านกับความคิดของอคิรา ไม่อยากให้ญาติพี่น้องของหญิงสาวต้องมาลำบากเพราะตนและหลานสาวตัวน้อย

อคิราโบกมือว่อน คลี่ยิ้มกว้างขณะพูดถึงพี่ชายฝาแฝดทั้งสอง “ไม่ลำบากเลยค่ะ คุณแม่ แค่ต้นน้ำโทร.หาและบอกคำเดียว พี่เพลิงพี่ไฟจะรีบแจ้นมารับพวกเราในทัน แต่ถ้าเรากลับประเทศไทย หอบกระเป๋าเดินทางใบโตพร้อมกับกระเตงอุ้มแอลลี่ไปโดยไม่บอกให้พวกเขารู้ เราจะถูกคุณพี่ฝาแฝดดุเอาได้ และที่แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งคือจะถูกพ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงบ่นจนหูชาเลยค่ะ”