ตอนที่ 3

การเผชิญหน้ากันถูกจัดฉากเอาไว้อย่างดีทั้งจากทางคนของมาร์คอสเองและด้วยความตั้งใจของเดนนิสเอง สาวน้อยที่กำลังยืนชมเหล่าบุพผาลอยฟ้าตรงหน้าสร้างความพึงพอใจจากกลีบปากหยักลึกของหนุ่มหล่อที่มายืนตระหง่านอยู่เบื้องหลังยิ่งนัก

บนชั้นที่ยี่สิบสองของ อาควา ทาวเวอร์ ถูกออกแบบเป็นสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ ที่นี่มีการนำดอกไม้จากทั่วทุกมุมโลกมาจัดโชว์เอาไว้ และด้วยการดูแลรักษาอย่างดีทำให้มันยังคงเบ่งบานสะพรั่งแข่งกับความงามของแม่แองจี้ตัวน้อยที่กำลังยิ้มหวานฉ่ำตรงหน้าได้อย่างไม่น้อยหน้า

“สวัสดีครับคุณผู้หญิง...”

เสียงนุ่มทุ้มฟังแล้วน่าหลงใหลจากด้านหลังทำให้รอยยิ้มจากกลีบปากอิ่มสีแดงสดจางทันควัน นาริกาตัวสั่น ใจสั่น มือเย็นเฉียบเมื่อสมองร้องบอกว่านี่แหละคือเสียงของเดนนิส โอซิล ผู้ชายที่หล่อนมีหน้าที่ล่อลวงให้เขาตกลงไปในหลุมที่มาร์คอสขุดรอไว้

“หากไม่รังเกียจ... ขอผมชมดอกไม้ด้วยคนสิครับ”

เสียงฝีเท้าหนักๆ เดินมาหยุดเบื้องหลัง หญิงสาวพยายามข่มความหวาดกลัวเอาไว้สุดกำลัง พร้อมๆ กับบังคับให้กลีบปากของตัวเองคลี่ยิ้ม จากนั้นจึงค่อยๆ หันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียง

และลมหายใจก็เหมือนกับถูกสูบออกไปจนหมดร่าง... เมื่อได้เห็นเดนนิส โอซิล ตัวจริงเสียงจริงในระยะห่างกันแค่ไม่ถึงหนึ่งเมตรเต็มๆ ตา

เขาหล่อมาก... หล่อจัดเลยทีเดียว หล่อกว่าในรูปถ่ายที่มาร์คอสมอบให้หล่อนเป็นร้อยเป็นพันเท่า เดนนิสสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าเทพบุตรเสียอีก แม้ว่าใบหน้าสี่เหลี่ยมสีแทนละเอียดนั้นจะดูดุกระด้างไปบ้าง แต่รอยยิ้มจากริมฝีปากเร้าใจสุดเซ็กซี่ของเขาที่มอบมาให้นั้นช่วยทำให้ความดุดันนั้นลดน้อยลงไปเกือบครึ่ง

ให้ตายเถอะ... ทำไมหัวใจของหล่อนเต้นแรงแบบนี้นะ เต้นแรงจนมันแทบจะปลิดปลิวออกจากขั้ว

หล่อนอาจจะเป็นลม... ใช่กำลังจะเป็นลมในขณะนี้... เท้าไร้ความรู้สึกขึ้นมากะทันหัน จนต้องรีบขยับร่างกายที่อ่อนแรงจนแทบล้มไปนั่งลงบนม้านั่งตัวที่ใกล้ที่สุด ก้มหน้าหลบสายตาสีฟ้าดุจสีน้ำของเดนนิสด้วยความหวาดกลัวที่ปิดยังไงก็ไม่มิดเมื่อพ่อคนตัวโตขยับเข้ามาใกล้

“ไม่สบายหรือครับ”

น้ำเสียงของเขาแสดงความห่วงใย ขณะทรุดกายใหญ่โตลงนั่งบนส้นเท้า จ้องหน้าหล่อนนิ่ง นาริกาอยากจะวิ่งหนี จากจะไปให้พ้นจากผู้ชายที่อันตรายทั้งตัวอย่างเดนนิส แต่ก็ทำไม่ได้ คำสั่งจากเจ้านายยังคงค้ำคออยู่ หล่อนจะต้องทำให้เดนนิสหลงใหล จากนั้นก็ล่อลวงให้เขาตกบ่วงวิวาห์กับหล่อน เพื่อที่แองเจลล่าตัวจริงจะได้ปลอดภัยจากอุ้งมือของซาตานที่หล่อนสรุปแล้วว่าหล่อที่สุดในโลกคนนี้

“มะ... ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”

“แต่หน้าของคุณซีดมาก”

“ไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ... ว่าแต่คุณ...”

ในที่สุดก็ต้องทำใจกล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับผู้ชายที่หล่อสุดในสามโลกอย่างเดนนิส โอซิล แล้วก็ต้องผงะไปทั้งตัว เมื่อกลิ่นแห่งอันตรายจากเนื้อตัวใหญ่โตของเขาพุ่งเข้าใส่หน้าอย่างรุนแรง หล่อนอ้าปากค้างขณะจ้องมองริมฝีปากบางเฉียบของคู่สนทนานิ่งราวกับต้องมนต์สะกด

เดนนิสระบายยิ้มบางๆ มองสำรวจสาวน้อยตรงหน้าอย่างละเอียดลออ เพียงเพื่อจะได้ค้นพบว่าแม่แองจี้คนสวยงดงามกว่าที่คิดเอาไว้มากนัก

บอบบาง...

น่าทะนุถนอม...

และน่ากินชะมัด...

แก้มสาวแดงระเรื่อเมื่อสบตากับเขา หล่อนถูกใจเขา เดนนิสผู้ที่เชี่ยวชาญในเรื่องผู้หญิงบอกกับตัวเองทันที และนี่มันก็เป็นสัญญาณที่ดีไม่ใช่หรือที่เขาจะลากแม่นางฟ้าของศัตรูขึ้นเตียง และจากนั้นก็เขี่ยทิ้งลงถังขยะ เจ้ามาร์คอสมันคงกระอักออกมาเป็นเลือดแน่ๆ หากรู้ว่าน้องสาวของมันถูกเขาเชยชมแล้วเขี่ยทิ้ง

เดนนิสซ่อนความคิดร้ายกาจเอาไว้ภายใต้ใบหน้าหล่อลากไส้ของตัวเองอย่างแนบเนียน ขณะจ้องมองสาวน้อยตรงหน้าด้วยความชื่นชมที่โกหกไม่ได้ แต่วูบหนึ่งชายหนุ่มก็อดรู้สึกถึงความแตกต่างของข้อมูลที่ได้รับมาไม่ได้

“ผู้หญิงคนนี้ภายนอกดูอ่อนหวาน แต่ภายในเร่าร้อนยิ่งกว่าไฟเสียอีก บอดี้การ์ดหน้าตาดีหลายต่อหลายคนคือสามีของเธอทั้งนั้น”

นี่คือคำบอกเล่าเกี่ยวกับความเละเทะของผู้หญิงตรงหน้า แต่ทำไม...? เขาถึงได้มองเห็นแต่ความไร้เดียงสาบนใบหน้างดงามดวงนี้นะ มองไม่เห็นความกร้านโลก มองไม่เห็นการเชิญชวนอย่างที่สาวร่านราคะส่วนมากจะแสดงออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว

ในดวงตาสีน้ำตาลไหม้หวานฉ่ำตรงหน้ามีแต่ความหวาดระแวงและไม่ไว้ใจ... และหากเขามองไม่ผิด เจ้าหล่อนกำลังกลัวเขาเข้าขั้นรุนแรงเอามากๆ อีกต่างหาก

หนุ่มหล่อยิ้มให้กับตัวเอง เขาไม่สนหรอกว่าผู้หญิงตรงหน้าจะเสแสร้ง แสดงท่าทางอ่อนเดียงสาได้แนบเนียนเพียงใด แต่ที่เขาสนใจก็คือ... การขยี้แม่คุณให้เละคามือต่างหาก เขาจะทำให้หล่อนรักจนโง่หัวไม่ขึ้น จากนั้นก็เขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี...

“ผมเดนนิส โอซิล...”

“เอ่อ... ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่าการพูดแบบนี้ออกไป หญิงสาวพยายามจะขยับตัวลุกขึ้น เพื่อถอยหนีตามสัญชาตญาณ เมื่อพ่อตัวโตก้มหน้าลงมาใกล้กว่าที่ควรจะเป็น แต่พ่อคุณกลับไม่ยอมเปิดโอกาสนั้นให้ เพราะอึดใจต่อมาท่อนแขนสีแทนขนาดใหญ่ทั้งสองข้างก็ท้าวลงกับพื้นของม้านั่งตัวยาวคร่อมกายบอบบางของหล่อนเอาไว้

หมดทางหนี...

แล้วหล่อนอยากจะหนีหรือเปล่านะ... ร้องถามตัวเอง และก็ต้องตกใจกับคำตอบที่ผุดขึ้นมาจากสมอง

ไม่... หล่อนอยากอยู่ใกล้ๆ ผู้ชายคนนี้ รู้สึกปลอดภัยอย่างประหลาดยามอยู่กับเขา ลมหายใจของเขาที่เป่ารดลงมาบนแก้มของหล่อนนั้นแม้จะร้อนระอุ แต่มันก็หอมหวานและน่าหลงใหลจนไม่อาจจะทำใจแข็งผละออกห่างไม่ได้เลย รู้สึกติดตาตรึงใจกับผู้ชายหล่อจัดตรงหน้าอย่างประหลาด

แม้จะแปลกใจตัวเองนักที่รู้สึกอ่อนไหวกับผู้ชายคนนี้ได้ง่ายดายนัก ตั้งแต่พบหน้าครั้งแรก หล่อนก็ทำท่าจะหลงใหลเสน่ห์ทางเพศของเขาจนโง่หัวไม่ขึ้นซะแล้ว

งานเหรอ... ไม่มีอีกแล้วล่ะ ในนาทีนี้สมองของหล่อนไม่มีคำว่าหน้าที่ใดๆ อีกแล้ว นอกจากเสียงหัวใจที่กำลังเต้นระทึกครึกโครมอยู่ในอก มันร้องบอกว่า...

ตกหลุมรักซะแล้ว

ความรู้สึกนี้มันแปลกใหม่ยิ่งนัก มันแตกต่างจากความรู้สึกที่หล่อนเคยมีให้กับเดวิดดุจฟ้ากับดิน ยามสบตากับเดวิดหล่อนไม่เคยรู้สึกร้อนวูบวาบ ซาบซ่านในช่องท้องแบบนี้มาก่อนเลย แต่ทำไม? กับผู้ชายตาสีฟ้าหล่อระเบิดคนนี้ ทำไมหล่อนถึงรู้สึกอึดอัดไปหมดทั้งเชิงกรานนะ ทำไมต้องรู้สึกราวกับว่าเนื้อตัวสาวเบ่งบานรอคอยอะไรสักอย่าง ที่มีแต่ผู้ชายคนนี้แหละที่จะสามารถให้มันกับหล่อนได้

ตายแล้ว... นี่หล่อนเป็นอะไรไปนะ ทำไมถึงอยากให้เขา...

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ แองเจลล่า โรเจอริโอ...”

คำทักทายปนรอยยิ้มของเดนนิส ทำเอาภวังค์หวานของนาริกาแตกผลั๊วะลงอย่างรุนแรง ดวงตาสีน้ำตาลไหม้ไหววูบรุนแรง ก่อนจะกัดฟันยิ้มหวาน

“ไม่ยักกะรู้ว่าคุณเดนนิสจะรู้จักชื่อของแองจี้ด้วย...”

“ผมไม่เคยมองข้ามคนสวยๆ หรอกครับ... คุณสวยมากรู้ไหมแองจี้ สวยสมชื่อจริงๆ”

นิ้วยาวเรียวสีแทนยกขึ้นไล้แก้มนวลของหล่อนแผ่วเบา นาริกาตกอยู่ในมนต์ขลังทันที ไม่รู้สึกตัวใดๆ อีกจนกลีบปากอิ่มเย็นชืดของหล่อนถูกทาบประกบลงมาด้วยความร้อนผ่าวจากริมฝีปากบางเฉียบของเดนนิสนั่นแหละ หล่อนถึงได้รู้สึกตัว

แต่หล่อนก็ไม่ขัดขืน... แถมยังให้ความร่วมมือกับจูบแรกในชีวิตสาวอย่างเต็มอกเต็มใจอีกต่างหาก เดนนิสแทบอยากจะเนรมิตสวนสวยตรงหน้าให้กลายเป็นห้องนอนเสียให้ได้ เมื่อแม่สาวน้อยที่ตัวเองมองเป็นแค่หมากในเกมเอาคืนคู่แค้นหวานกว่าที่คิดเอาไว้มากมายนัก

หวานจนเขาแทบสติแตก ความหอมหวานที่เขาไม่ได้เตรียมตัวรับมาก่อน มันทำให้เขาเกิดความต้องการขึ้นมาอย่างรุนแรง เขาจูบจนเจ้าหล่อนร้องครางออกมานั่นแหละ ถึงได้สติผละออกห่าง ดวงตาคมกริบสีฟ้าจัดจับจ้องไปที่กลีบปากบวมช้ำเพราะจุมพิตเอาเป็นเอาตายของตัวเองด้วยความนิ่งอย่างใช้ความคิด

ไม่เคยเลย... ให้ตายเถอะ ไม่เคยคิดว่าปากของผู้หญิงจะหวานหยดได้ถึงเพียงนี้ เขาจูบกับผู้หญิงมานับร้อยนับพันคน แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาต้องมานั่งร้องถามตัวเองว่าทำไมปากถึงหวานแบบนี้สักคน แถมลีลาการจูบตอบของเจ้าหล่อนยังเงอะงะราวกับนี่คือการเสียจูบครั้งแรกอีกต่างหาก

แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อแม่แองจี้นางฟ้าตัวน้อยที่นั่งหน้าแดงก่ำตรงหน้าของเขานี้ร่านร้อนยิ่งกว่าเพลิงกัลป์เสียอีก

ใช่... หล่อนร้อนฉ่าเลยทีเดียว แค่ถูกจูบ... เจ้าหล่อนก็ร้องครางราวกับถูกอกถูกใจนักหนาแล้ว นี่ถ้าถูกเขาทำมากกว่านี้ล่ะ อย่างเช่น... เดนนิสเลื่อนตาคมกริบลงไปจ้องที่เนินอกขาวผ่อง เขาดูดอมปลายถันของหล่อนล่ะ เจ้าหล่อนจะร้องลั่นห้องแค่ไหน และแน่นอนว่าแม่แองจี้แสนหวานคนนี้จะต้องตอบสนองบนเตียงได้อย่างยอดเยี่ยมแน่นอน