6.ฉันเกลียดคุณ

EP6.ฉันเกลียดคุณ

รุ่งเช้าของอีกวัน ร่างกายอันแสนบอบช้ำของมารีน่าค่อยๆขยับลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงด้วยความอ่อนล้า ภาพของเมื่อวานฉายมาในสมองของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร่องรอยของการถูกกระทำชำเราจากคนป่าเถื่อนยังคงชัดเจนเหมือนเดิม น้ำตาเม็ดใสไหลลงมาอาบแก้มนวลอีกครั้ง เมื่อความเสียใจตีขึ้นหน้า ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องบ้าอะไรแบบนี้ด้วย! เธอไปทำกรรมอะไรเอาไว้นะมารีน่า….ทำไมถึงได้โคจรมาเจอคนเฮงซวยอย่างเขา!

เมื่อคืนกว่าคริสเตียนจะปล่อยให้เธอได้นอนพักผ่อนก็ปาเข้าไปเกือบๆสี่ชั่วโมง ข้าวก็ไม่ได้กิน น้ำก็ไม่ได้อาบ ตอนนี้มารีน่าคิดไม่ตกว่าเธอควรจะทำยังไงต่อดี เขาไม่ได้ป้องกันกับเธอเลยสักครั้ง คราบน้ำรักของเขาและเธอยังคงเปื้อนที่นอนอยู่เลย บนเกาะนี้จะมียาพวกนั้นขายมั้ย? แล้วถ้าไม่มี หากเธอท้องกับคนบ้าอำนาจอย่างคริสเตียนขึ้นมาล่ะ!

โอ้ย! แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว…

แกร๊ก!

“ผมเอาเสื้อผ้ามาให้คุณครับ แต่งตัวเสร็จแล้วลงไปทานข้าวนะครับ คุณคริสรออยู่”

ชาลีเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถุงเสื้อผ้าหลายถุง ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งได้รับคำสั่งจากเจ้านายว่าให้หาเสื้อผ้ามาให้เธอและให้ตามเธอลงไปทานข้าวพร้อมเขาที่ห้องอาหาร

“ฉันไม่หิว”

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เมื่อวาน ถึงกระนั้นปากของมารีน่าเองก็ไม่ได้รู้สึกถึงความหิวเลยสักนิด ตอนนี้เธอระบมไปทั้งร่างกายและจิตใจ คงไม่มีอารมณ์ไปเคี้ยวอะไรลงคอหรอก

“ผมจะแจ้งเจ้านายให้ เสื้อผ้าของคุณผมจะวางเอาไว้ตรงนี้ แล้วก็นี่ยา อย่าลืมกินนะครับ”

ชาลีไม่คิดจะบังคับอะไรเธออยู่แล้ว เขาเพียงทำตามหน้าที่เท่านั้น พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกไปจากห้อง เพียงแค่ได้เห็นสภาพของมารีน่าเพียงแวบเดียว เขากลับมีความรู้สึกสงสารเธอขึ้นมาเสียอย่างนั้น

ภายในห้องอาหาร

คริสเตียนนั่งเลื่อนไอแพดอยู่บนโต๊ะอาหารพร้อมกับทีน่าที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม อาหารเช้าถูกยกขึ้นมาวางบนโต๊ะได้สักพักแล้ว แต่เขายังไม่เริ่มรับประทาน เพราะรอคนตัวเล็กที่เขาเพิ่งสั่งให้ลูกน้องขึ้นไปตามลงมาทานข้าวพร้อมกันด้วย

“เจ้านายครับ เธอบอกว่าไม่อยากกิน”

ชาลีเดินมาก้มหัวให้เขาพร้อมกับรายงานคำตอบที่ได้รับมาจากมารีน่า คริสเตียนวางไอแพดสุดหรูลงบนขาของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองลูกน้องคนสนิทแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ ร่างหนาลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินถือไอแพดขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเอง

คนแบบมารีน่านั้นดื้อเกินกว่าที่จะรับฟังคำสั่งของเขาง่ายๆ เพราะงั้น เขานี่แหละจะเป็นคนทำให้เธอต้องยอมตกอยู่ภายใต้อำนาจของเขา มารีน่าช่างเปรียบเสมือนม้างามที่แสนจะพยศ เขานี่แหละจะเป็นคนปราบพยศของเธอหมดสิ้นไปเอง

“ชิ! เรียงร้องความสนใจละสิไม่ว่า”

ทีน่ามองตามหลังคริสเตียน พร้อมกับเบ้ปากออกมาด้วยความไม่พอใจ เพราะดูเหมือนคริสเตียนจะสนใจบุคคลที่เข้ามาใหม่มากกว่าตัวเธอ!

“คนอื่นเขาไม่เป็นเหมือนเธอหมดหรอกนะ”

ชาลีเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าตาเอือมระอาทีน่า ทำไมคนท็อกซิกแบบนี้ เจ้านายถึงยอมเก็บไว้ใกล้ตัวได้ตั้งนานสองนานนะ เขาไม่ชอบหล่อนเลยจริงๆ

“นายว่าใครย่ะ!”

เธอถลึงตาใส่เขา แต่ชาลีเลือกที่จะไม่สนใจ ชายหนุ่มเลือกที่จะเดินหนีออกไปด้านนอกคฤหาสน์เฉยๆแบบนั้นเลย

เมื่อเข้ามาถึงห้องนอนของตัวเอง คริสเตียนก็หันซ้ายหันขวามองหาแม่คนเจ้าปัญหาที่ชอบทำให้เขาหงุดหงิดใจอยู่เรื่อย พอไม่พบเงาเธออยู่บนเตียงนอน คริสเตียนจึงถือวิสาสะเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปแต่ปรากฎว่ามันล็อค แต่อย่าหวังว่าเขาจะหยุดเพียงเท่านั้น ในห้องนี้มีกุญแจสำรอง และตอนนี้มันก็กำลังถูกไขเพื่อหวังจะเข้าไปหาคนที่กำลังนอนแช่ตัวอยู่ในห้องน้ำ

แกร๊ก!

“ว้าย!”

มารีน่าตกใจรีบยกมือมาปิดหน้าอกของตัวเองไว้ จู่ๆเขาก็พุ่งเข้ามาในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว! เป็นบ้าอีกแล้วหรอ?

“คุณขะเข้ามาทำไม”

“รีบๆอาบจะได้ลงไปกินข้าว”

คริสเตียนนั่งลงพิงขอบอ่างล้างหน้าเบาๆ เขากึ่งนั่งกึ่งยืนกอดอกมองเธอที่กำลังนอนแช่น้ำอยู่ในอ่างด้วยสายตาเรียบนิ่ง ซึ่งแตกต่างกับอีกคนโดยลิบลับ เธอรู้สึกอายจนแทบจะมุดดินหนีอยู่แล้ว แต่ติดตรงที่มันไม่มีดินให้มุด!!

“แล้วจะมานั่งจ้องฉันทำไมเล่า!”

เธอแหวใส่เขาด้วยสีหน้าแดงก่ำ

“จะอายทำไม เมื่อคืนฉันเห็นไปหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว! รีบอาบถ้าไม่อยากให้ฉันแก้ผ้าลงไปอาบด้วย”

เขาว่าพร้อมกับจ้องเธอไม่วางตา บางอย่างภายใต้กางเกงรีบจะผงาดขึ้นมาอีกคราา มารีน่าดึงดูเขาได้ดีเกินไป….

“ถ้างั้นก็หันหน้าไปสิ ฉันอาบเสร็จแล้ว”

สุดท้ายเธอก็ต้องยอมเลิกอาบ เพราะไม่อยากให้เขาทำอย่างที่ขู่เอาไว้ แค่เมื่อคืนเธอก็แทบจะเดินไม่ไหว หากวันนี้เขารังแกเธออีก เห็นทีเธอคงต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลแล้วล่ะ เพราะตรงนั้นของเธอมันช้ำไปหมดแล้ว

“ก็แค่เนี้ย”

เขาว่าพร้อมกับเบือนหน้าหนีตามที่เธอขอ คริสเตียนนั่งรอมารีน่าแต่งตัวอย่างใจเย็น ซึ่งมารีน่าเองก็ไม่เข้าใจว่าเขาจะมานั่งรอเธอทำไมกัน เขาไม่มีงานมีการทำบ้างหรือไง แต่เธอก็ไม่คิดที่จะเอ่ยปากถาม ไม่อยากจะเสวนากับเขาหากว่าไม่ใช่เรื่องจำเป็น

เมื่อเห็นว่าเธอแต่งตัวเสร็จแล้ว สายตาคมกริบก็จับจ้องไปยังเลือนร่างบอบบางก่อนที่จะเห็นว่าเธอเดินไม่ค่อยจะไหว คนตัวโตจึงรวบเอาตัวเธอมาไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง เพื่อหวังจะพาเธอลงไปทานข้าว

“อุ้มฉันทำไมเนี้ย”

หล่อนถามขึ้นมาใบหน้าแดงระเรื่อ

“จะพาไปกินข้าว ฉันไม่อยากเห็นคนตายอยู่บนเกาะเพราะไม่ได้กินข้าวข้ามวัน”

มารีน่าเบือนหน้าหนี ดูคำตอบของเขาสิ มันน่าเสวนาด้วยตรงไหนกัน! ผู้ชายอะไรนอกจากจิตใจจะสกปรก ปากยังร้ายมากกว่าจิตใจอีกเป็นสิบเท่า! ฉันเกลียดเขาที่สุดเลย!

บนโต๊ะอาหาร

ทีน่ามองภาพที่เห็นด้วยความรู้สึกไม่พอใจยิ่งขึ้นกว่าเดิม เมื่อเห็นว่าคริสเตียนอุ้มมารีน่ามายังโต๊ะอาหาร ส่วนมารีน่าก็ได้แต่ทำหน้านิ่งเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงของเขามาร่วมโต๊ะทานอาหารด้วยอีกคน

“เธอเป็นคนไทยใช่มั้ย?”

คริสเตียนหันมาถามมารีน่าที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาเคยเห็นพาสปอร์ตของเธอผ่านๆตาว่าเธอเป็นลูกครึ่งไทย เพราะเเบบนั้นวันนี้เขาถึงสั่งให้ลูกน้องเตรียมอาหารไทยมาให้ ปกติเขาเองก็ชอบอาหารพวกนี้อยู่แล้ว ยิ่งได้รู้ว่าเธอมีเชื้อสายเอเชีย ดูเหมือนเขาจะยิ่งสนใจเธอมากขึ้นไปอีก

“ค่ะ”

มารีน่าตอบกลับแค่นั้น เพราะเธอไม่อยากจะพูดอะไรกับเขาเลยจริงๆ ถึงแม้ว่าเขาจะได้ตัวเธอไปแล้ว แต่หัวใจของเธอคือสิ่งที่เขาไม่สมควรจะได้รับ!

“ฉันเตรียมอาหารไทยมาให้เธอหลายอย่างเลย ไม่รู้ว่าเธอชอบกินอะไร”

ทีน่ามองการกระทำนั้นด้วยสายตาขุ่นเคืองใจสุดๆ หล่อนอุส่าห์นั่งรอทานข้าวพร้อมเขาตั้งนาน แต่เขากลับสนใจแต่นังผู้หญิงคนนั้น!

“ทีน่าขอตัวนะคะ อิ่มแล้วค่ะ”

เธอพูดกระแทกเสียงพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกไป เพราะไม่อาจทนมองภาพบาดตาบาดใจนั้นได้อีก ภาพที่คริสเตียนบรรจงตักอาหารใส่จานผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธอ มันทำให้ทีน่าหงุดหงิด และเธอกำลังหาวิธีเพื่อกำจัดมารีน่าออกไปจากบ้านหลังนี้!

“อิ่มอะไร ยังไม่เห็นกินข้าวสักเม็ด”

คริสเตียนเอ่ยออกมาตามหลัง แต่ก็ไม่คิดจะห้ามทีน่าเอาไว้ เพราะเขาเองก็ไม่ได้สนใจในตัวนางบำเรอสาวเท่าไหร่นัก เพราะคนที่เขาสนใจในตอนนี้คือคนที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆเขามากกว่า

“วันนี้ฉันมีธุระต้องไปทำ เธออยู่ในห้องอย่าคิดหนีเชียวล่ะ”

เขาสั่งเธอเอาไว้ เขาจะจัดคนคอยเฝ้าเธอเอาไว้ในระหว่างที่เขาต้องออกไปทำธุระที่นอกเกาะ ส่วนมารีน่าก็ได้แต่ฟังนิ่ง ที่แหละคือโอกาสที่ดีในการคิดหาวิธีออกไปจากเกาะนี้ แต่….เธอจะทำยังไงดีล่ะ

“ค่ะ”

“นี่กะจะไม่คุยกับฉันเลยใช่ไหม?”

เขาหันมามองหน้าเธออีกครั้ง ส่วนมารีน่าก็จ้องเขากลับอย่างไม่เกรงกลัวเหมือนกัน

“ฉันไม่ชอบคุยกับคนที่ตัวเองเกลียดขี้หน้าหรอกค่ะ มันเสียสุขภาพจิต”

หญิงสาวลอยหน้าลอยตาพูด เธออยากจะพูดให้เขารู้สึกโมโหแต่ผิดคาด คริสเตียนกลับหัวเราะเยาะเธอในลำคอ ยิ่งเธอใช้คำพูดที่บ่งบอกว่ารังเกียจเขา เขายิ่งชอบใจ! เธอดูเป็นผู้หญิงใจกล้าดี เขาไม่เคยเจอมาก่อนเลย ส่วนใหญ่มีแต่พวกที่กระโจนเข้าหาเขาง่ายๆ และใช่ ยิ่งเขาได้ร่างกายเธอมาครอบครอง เขายิ่งชอบ มันสนุกและดูตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน

“เธอจะเกลียดผัวตัวเองลงได้ยังไง”

เขาว่าพร้อมใช้นิ้วมือปัดปรอยผมเธอที่หล่นลงมา

“หยุดพูดนะ คุณไม่ใช่ผัวฉัน!”

กลับเป็นเธอเองที่โมโหให้กับคำพูดของเขา!

“แล้วที่ทำกันทั้งคืน ถ้าเรียกผัวไม่ได้ จะให้เรียกว่าอะไร ผู้ชายที่ได้เปิดซิงเธองี้หรอ?”

เขายังไม่เลิกยียวน เธออยากจะหาอะไรมาฟาดหน้าเขาให้ได้ไปอีกสักสิบแผลไปเลย!

“ไปตายซะ!”

หล่อนว่าพร้อมกับหันหน้าหนี พยายามข่มความโกรธเอาไว้ ถึงแม้จะเจ็บใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้เลย แต่เธอสัญญาว่าจะรอวันนั้น วันที่เธอจะได้เอาคืนเอาให้สาสมกับความเกลียดที่เธอมีให้เขา!