15 แผนสูง

ปรายฟ้าร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอไม่อยากเสียเมฆินทร์ไปก่อนจะพยายามอธิบายว่าเหตุผลของเขาฟังไม่ขึ้น

“มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่คุณจะยื้อเอาไว้” เมฆินทร์พูดน้ำเสียงอ่อนโยน ไม่ใช่ว่าเขาไม่รักเธอ แต่ชีวิตของเขาไม่สามารถทำให้เธอมีความสุขได้ต่างหาก

“แล้วปรายผิดอะไร” ปรายฟ้าร้องไห้หนักขึ้น เธอทรุดตัวลงกับพื้น เธอไม่ยอมรับความจริง เธอไม่ยอมที่จะหย่ากับเมฆินทร์

“เอาล่ะๆ วันนี้เราอาจจะคุยกันไม่รู้เรื่อง พอดีผมมีธุระต้องไปที่อื่นต่อ” เมฆินทร์พูดตัดบท เขาจะพยายามอยู่ที่นี่เพื่อหาความจริงให้ได้ว่าเด็กคนนั้นมีความสัมพันธ์กับเธอจริงๆ

“คุณจะไปไหนคะ?” ปรายฟ้าเลิกคิ้วถามด้วยความอยากรู้ทันที

“ผมต้องไปงานแต่งงานของลูกสาวคุณพรรณราย เขาเชิญผมมา” เมฆินทร์ตอบ

“ให้ปรายไปด้วยนะคะ” ปรายฟ้าอ้อนวอนเสียงหวาน

“นะคะ”

“อืม” เมฆินทร์พยักหน้าตอบ ก่อนจะอธิบายเผื่อว่าเธออาจจะเปลี่ยนใจ

“แต่งานเลี้ยงจะเริ่มตอนเย็น เราไปเจอกันที่งานเลยก็ได้ เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นให้คุณเอง”

“เมฆค่ะ...คุณขับรถมาเหนื่อยๆ คุณก็นอนพักให้หายเหนื่อยก่อนสิคะ” ปรายฟ้าพูดเสียงออดอ้อน และรีบเกาะแขนสามีไว้แน่นราวกับเขาจะวิ่งหนีไป

“เดี๋ยวเย็นนี้ปรายขับรถให้คุณเอง ในกรุงเทพฯ คุณให้ปรายขับจะดีกว่า”

ปรายฟ้ารู้ดีว่านี่อาจเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้อยู่ใกล้ชิดเมฆินทร์ เธอจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะรั้งเขาไว้ เธอรู้ว่าเมฆินทร์เหนื่อยจากการเดินทาง เธอจึงเสนอที่จะขับรถให้เขา เพื่อให้เขาได้พักผ่อน

“ไม่เป็นไรครับ ผมพอจะขับเองได้” เมฆินทร์พูดเสียงเรียบ แต่ปรายฟ้าไม่ยอม เธอรู้ว่าถ้าเธอปล่อยให้เมฆินทร์ขับรถเอง เธออาจจะไม่มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดเขาอีก

“นะคะ” ปรายฟ้าอ้อนวอนอีกครั้ง

“ให้ปรายขับรถให้นะคะ เกิดคุณเลี้ยวผิดซอยมันจะเสียเวลาไปไม่ทันงานเอานะคะ” ปรายฟ้ารีบอ้าง เธอเกาะแขนอ้อนวอนอย่างเอาใจ ดวงตาคู่สวยฉ่ำวาวและอ้อนวอนราวกับลูกแมวน้อยที่ต้องการความเห็นใจ เธอรู้ดีว่าเมฆินทร์ไม่คุ้นชินกับเส้นทางในเมืองหลวง และงานแต่งงานของลูกสาวคุณพรรณรายเป็นงานสำคัญที่เขาไม่อาจพลาดได้

เมฆินทร์ถอนหายใจ เขารู้ว่าปรายฟ้าดื้อดึงแค่ไหน จึงขี้เกียจพูดต่อ เธอรู้ว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้อยู่กับเมฆินทร์ตามลำพัง เธอจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสร้างบรรยากาศที่โรแมนติก

“ให้ปรายขับรถให้นะคะ เกิดคุณเลี้ยวผิดซอยมันจะเสียเวลาไปไม่ทันงานเอานะคะ” ปรายฟ้ารีบอ้าง เธอเกาะแขนอ้อนวอนอย่างเอาใจ

เมฆินทร์ถอนหายใจ เขารู้ว่าปรายฟ้าดื้อดึงแค่ไหน จึงขี้เกียจพูดต่อ เธอรู้ว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้อยู่กับเมฆินทร์ตามลำพัง เธอจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสร้างบรรยากาศที่โรแมนติก

“คุณขับรถมาเหนื่อยๆ พักผ่อนก่อนไหมคะ กว่าจะถึงตอนเย็นก็ตั้งอีกหลายชั่วโมง” ปรายฟ้าถามเสียงหวาน

“งั้นก็ได้ครับ ผมขอเอนหลังตรงโซฟานี้ก่อน แต่เดี๋ยวอีกสักพักผมต้องไปเลือกของขวัญงานแต่ง” เมฆินทร์ตอบเสียงเรียบ หญิงสาวรีบไปรินน้ำดื่มจากแก้วมาให้เขาพร้อมดาร์กช็อกโกแลตซึ่งมันมีตัวยาปลุกเซ็กซ์อ่อน ๆ ที่เธอเคยใช้กับเขามาแล้วหลายครั้ง

“คุณเมื่อยมั้ยคะ เดี๋ยวปรายนวดให้” ปรายฟ้าถามเสียงออดอ้อน ก่อนจะยื่นน้ำเย็นๆ ให้สามีอย่างเอาใจ เขาเอาดาร์กช็อกโกแลตไปกินพร้อมน้ำ

เมฆินทร์เงียบไปครู่หนึ่งระหว่างทานดาร์กซ็อกโกแลต เขาไม่รู้ว่ามันมีมีสารกระตุ้นฮอร์โมนเพศชาย และช่วยเพิ่มความต้องการทางเพศ ทำให้อวัยวะเพศแข็งตัวได้ดี ปรายฟ้าเธอสั่งออนไลน์มาเก็บไว้ใช้สำหรับให้เขาโดยเฉพาะเพื่อให้เขามอบความสุขของเธอได้อย่างถึงอกถึงใจ

“งั้นปรายไปช่วยเมฆเลือกของขวัญงานแต่งด้วยดีไหมคะ?” ปรายฟ้าคุยเปลี่ยนเรื่องด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและออดอ้อนสามีหนุ่มอย่างเอาใจ

“ในกรุงเทพฯ ปรายรู้จักร้านของขวัญสวยๆ หลายร้านเลยนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมไปคนเดียวได้” เมฆินทร์ตอบเสียงเรียบ

“นะคะ...ให้ปรายไปด้วยนะคะ” ปรายฟ้าอ้อนวอน

“ปรายอยากช่วยคุณเลือกของขวัญให้คุณชัญญาและคุณภูผา ต่อไปเขาจะได้ยอมซื้อที่ของคุณไงคะ” ปรายฟ้าเสนอ เธอรู้ว่าเมฆินทร์ต้องการขายที่ดินของเขา และการให้ของขวัญที่ถูกใจอาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี เพราะเขาเคยเจรจาไม่สำเร็จมาแล้วครั้งหนึ่งกับคุณพรรณรายมารดาของคุณชัญญา

“มันคงไม่เกี่ยวกันหรอกมั้งครับ” เมฆินทร์ตอบเสียงเรียบ เขาไม่คิดว่าการให้ของขวัญจะส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อที่ดินของภูผา

“เกี่ยวสิคะ” ปรายฟ้าแย้ง

“ถ้าเราให้ของขวัญที่ถูกใจเขา เขาอาจจะรู้สึกดีกับเรา และยอมซื้อที่ดินของคุณก็ได้ เห็นว่าคุณภูผานี่เขารวยมากเลยไม่ใช่เหรอคะ แถมยังเป็นผู้ดีเก่าอีกด้วย”

“ผมไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนั้น” เมฆินทร์ตอบก่อนจะถอนหายใจยาว

“ลองดูก็ไม่เสียหายนะคะ” ปรายฟ้าพูด

“ปรายรู้จักร้านของขวัญสวยๆ หลายร้านเลยค่ะ ปรายจะช่วยคุณเลือกของขวัญที่ถูกใจเขาแน่นอน”

เมฆินทร์มองปรายฟ้าด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า

“อื้ม..งั้นก็ได้ครับ” ปรายฟ้ายิ้มอย่างมีความสุข เธอรู้ว่าเธอต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้เมฆินทร์กลับมาเป็นของเธออีกครั้งและไม่คิดที่จะหย่ากับเธอ

“คุณหลับเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฟ้าจะนวดผ่อนคลายให้” นวดให้สามีได้ไม่นาน เขาก็มีอารมณ์เพราะเธอเอายาปลุกเซ็กซ์ผสมลงไปในน้ำดื่ม

“เมฆคะ...เมื่อยตรงไหนอีกไหมคะ..” ปรายฟ้าถามเสียงหวาน เธอคลึงกล้ามเนื้อไหล่ของเมฆินทร์เบาๆ

“ตรงหลังครับ..เมื่อยมาก!!!” เมฆินทร์ตอบเสียงแหบพร่า เขาเริ่มรู้สึกถึงความร้อนรุ่มในร่างกาย

ปรายฟ้าขยับลงไปนวดหลังให้เมฆินทร์ เธอใช้ปลายนิ้วกดคลึงไปตามแผ่นหลังกว้างอย่างชำนาญ

“ตรงนี้...ตรงนี้ใช่ไหมคะ..” ปรายฟ้าถามเสียงกระเส่า ก่อนจะใช้หน้าอกอวบใหญ่สัมผัสไปกับแผ่นหลังของสามีอย่างเย้ายวน

“อืม...ใช่” เมฆินทร์ครางในลำคอ เขาเริ่มรู้สึกถึงสัมผัสที่วาบหวาม

ปรายฟ้าเลื่อนมือลงไปนวดบริเวณบั้นท้ายของเมฆินทร์ เธอคลึงเคล้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือลงต่ำลงไปอีก

“ปราย ๆ พอก่อน...” เมฆินทร์ครางเสียงสั่น เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้

ปรายฟ้าพยายามชวนเมฆินทร์คุยเรื่องใต้สะดืออย่างอ้อมๆ ในระหว่างนวด เพื่อรอให้ยาปลุกเซ็กซ์ออกฤทธิ์ เธอรู้ดีว่าไม่ได้มีอะไรกันมานาน และเธอต้องการที่จะจุดไฟปรารถนาในตัวเขาอีกครั้ง

“เมฆคะ...จำได้ไหมคะว่าครั้งสุดท้ายที่เรามีอะไรกันเมื่อไหร่?” ปรายฟ้าถามเสียงหวาน เธอคลึงกล้ามเนื้อไหล่ของเมฆินทร์เบาๆ

เมฆินทร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า

“นานมากแล้ว”

“นานจนปรายจำไม่ได้แล้วค่ะ” ปรายฟ้าพูดเสียงออดอ้อน

“ปรายคิดถึงสัมผัสของคุณจังเลย”

เมฆินทร์มองปรายฟ้าด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ปรายฟ้าสังเกตเห็นว่าร่างกายของเขาเริ่มแข็งทื่อ

“เมฆคะ...ปรายอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม” ปรายฟ้าพูดเสียงกระซิบ

“ปรายอยากให้เรามีความสุขด้วยกันอีกครั้ง”

ปรายฟ้าเลื่อนมือลงไปนวดบริเวณบั้นท้ายของเมฆินทร์ เธอคลึงเคล้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือลงต่ำลงไปอีก

“ปราย!!!...” เมฆินทร์ครางเสียงสั่น เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ ปรายฟ้าตัดสินใจโน้มตัวลงไปจูบเมฆินทร์อย่างดูดดื่ม เธอใช้ลิ้นร้อนๆ หยอกล้อกับลิ้นของเขา