บำเรอรักเฮียขุน 02 ไม่เหมือนที่คุยกันไว้(3)

“ไร่ย่าจ๋าพ่อของคุณเอามาจำนองไว้กับเฮียขุนด้วยจำนวนเงิน 10 ล้านบาท การไถ่ไร่คืนคือเฮียขุนขอลูกสาวคนเล็กที่ชื่อเมษามาเป็นภรรยา และได้เพิ่มเงินให้อีก 5 ล้านถือว่าเป็นค่าสินสอดที่มาจากใจของเฮียขุน ซึ่งคุณเมษาได้รับเงินส่วนนั้นไปก่อนที่เฮียขุนจะประสบอุบัติเหตุ เพราะฉะนั้นหากคุณไม่ตกลงตามข้อเสนอที่เฮียอุตส่าห์เมตตา คุณก็วางเงินมาตรงนี้ 5 ล้านบาทและเตรียมตัวย้ายออกไปจากไร่ย่าจ๋า เพราะกรรมสิทธิ์ที่ดินตอนนี้เป็นของเฮียขุน นี่เฮียขุนใจดีมากนะครับ ไม่คิดดอกสักแดงเดียว”

“...” เป็นความจริงที่ฉันไม่เคยรู้ ไม่เคยรู้เลยว่าพ่อทำอะไรและเอาเงินไปไหนบ้าง

ใครผิดดีล่ะเรื่องนี้ หรือฉันที่โง่งั้นเหรอ โง่ที่เดินเข้ามาในดงเจ้าหนี้โดยที่ไม่ได้เอะใจอะไร

เงิน 5 ล้านฉันไม่มีหรอก ไม่มีปัญญา คนที่เพิ่งเรียนจบจะมีเงินมากขนาดนั้นได้ไง และไร่ที่เป็นของรักของย่าจ๋าฉันก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้มันตกเป็นของคนอื่น ย่าจ๋าอยู่ที่ไร่มาตั้งแต่เด็ก ถ้าต้องย้ายออกไปหรือรู้ว่าไร่ถูกนำมาจำนองย่าจ๋าคงหัวใจวายเสียก่อน

เรื่องนี้จะให้ย่าจ๋ารู้ไม่ได้เด็ดขาด

“เป็นผู้หญิงของเขาฉันต้องทำอะไรบ้าง” เรียกนางบำเรอรู้สึกเจ็บที่ใจเกินไป เรียกผู้หญิงของเขายังพอทนได้ ถ้ายังมีทางเลือกที่จะไม่เสียไร่ไป การทำเพื่อย่าจ๋าสักครั้ง ทำไมฉันจะทำไม่ได้

ครั้งนี้ถือว่ามีนทำเพื่อย่าจ๋านะคะ

“จากสัญญาที่ร่างไว้คร่าว ๆ สิ่งที่คุณต้องทำคือดูแลสุขภาพร่างกายคุณให้ดีเพื่อเตรียมมีทายาทให้เฮียขุน ทุกคืนเวลา 3 ทุ่มจะมีคนมารับคุณไปที่เรือนใหญ่ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็จะมีคนมาส่งคุณที่นี่ หากไม่ได้ออกจากปากของเฮียขุนโดยตรงจะไม่มีกานค้างคืนที่เรือนใหญ่ ห้ามโต้แย้งในสิ่งที่เฮียขุนสั่ง ไม่แสดงความอยากรู้อยากเห็น อยู่ในที่ที่ควรอยู่ และห้ามให้ชายใดแตะเนื้อต้องตัวในช่วงเวลาที่ยังเป็นผู้หญิงของเฮีย ที่สำคัญที่สุดคุณไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น พูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือเมื่อถึงเวลาจากไป มาแต่ตัว ก็ไปแต่ตัว” ผู้ชายสวมชุดดำหุ่นล่ำพับเก็บแฟ้มในมือแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยใบหน้านิ่งขรึม “นี่คือข้อเสนอคร่าว ๆ นะครับ ส่วนสัญญาฉบับเต็มจะนำมาให้คุณเซ็นในเร็ว ๆ นี้”

ฉันนึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงเอ่ยถาม “แล้วถ้าหากฉันมีลูกไม่ได้…”

“ผลตรวจร่างกายของคุณออกมาแล้วไงครับ คุณไม่มีโรคติดต่อ และคุณปกติสามารถมีลูกได้ ซึ่งถ้าให้ผมแนะนำถ้าหากคุณไม่สบายใจที่จะอยู่ที่นี่ คุณก็ควรรีบมีลูกให้เฮีย ถึงตอนนั้นเมื่อคุณคลอดลูกแล้ว คุณก็จะเป็นอิสระ ไปใช้ชีวิตในแบบที่คุณต้องการ” ชายชุดดำหุ่นล่ำคนเดิมรีบตอบโดยที่ฉันยังถามไม่ทันขาดคำ

“…” ฉันต้องทิ้งลูกอย่างนั้นเหรอ ไม่สิ แบบนั้นใจร้ายเกินไป แค่คิดก็น่าเศร้าแล้วไหม คนที่ถูกแม่ทิ้งอย่างฉันย่อมเข้าใจความรู้สึกโดนทิ้งเป็นอย่างดี ฉันไม่อยากเดินซ้ำรอยแม่ ฉันรู้ดีว่าความอบอุ่นของครอบครัวสำคัญแค่ไหน

“ทางเราจะเลี้ยงดูทายาทของเฮียอย่างดีครับ คุณไม่ต้องกังวลในเรื่องนี้ เลือดเนื้อเชื้อไขของคุณจะอยู่อย่างสุขสบาย เพียงแค่เขาจะไม่มีทางรู้ว่าใครคือแม่ และคุณก็ห้ามปรากฏตัวให้เขารู้”

“ฉันเข้าพักที่นี่ได้เลยใช่ไหมคะ” ฉันเปลี่ยนเรื่องพูด

อะไรที่ยังไม่เกิดอย่าเพิ่งไปกังวลดีกว่า ปวดสมองเปล่า ๆ แค่ปัญหาวันนี้ก็หนักมากแล้ว เอาวันนี้ให้ผ่านไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่

“ใช่ครับ เฮียขุนให้คุณพักสามวัน จากนั้นก็เริ่มทำหน้าที่ของคุณนะครับ”

“หมายถึงมีอะไรกับเขาน่ะเหรอ” ฉันถามตรงไปไหมนะ อายที่จะพูดอยู่นะ แต่ถ้าไม่ถามก็ไม่มีทางรู้ใช่ไหมล่ะ

“ครับ”

“อ่อ ค่ะ” เหมือนจะมีน้ำใจเลยเนอะ ให้ฉันพักตั้งสามวัน

ระหว่างที่ฉันกำลังครุ่นคิดชายชุดดำหุ่นล่ำก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเล็กน้อย จากตอนแรกที่ขรึมอ่าเนอะ “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณมีนา ผมชื่อโจ๊ก เป็นคนสนิทของเฮียขุน ถ้าคุณอยากรู้อะไรสามารถถามผมได้เลยนะครับ ถ้าเรื่องไหนตอบได้ผมจะตอบครับ”

“ค่ะ” ถามได้ทุกเรื่องแต่เรื่องไหนที่ตอบไม่ได้ก็จะไม่ตอบงั้นสิ

ฉันหิ้วกระเป๋าเดินเข้ามาในบ้าน บ้านที่ดูภายนอกสวยงาม ทว่าด้านในวังเวงน่ากลัว ทั้งยังเรื่องที่เจอช่างหดหู่ใจเหลือเกิน ถ้าไม่เห็นแก่ย่าจ๋าฉันเป็นลูกอกตัญญู จะหนีไปจากที่นี่ ปล่อยให้พ่อจัดการปัญหาของพ่อเอง