บำเรอรักเฮียขุน

ฉันชื่อ ‘มีนา’ มีน้องสาวฝาแฝดชื่อ ‘เมษา’ ตอนนี้ฉันกำลังตกที่นั่งลำบากอีกครั้ง เนื่องจากพ่อที่ตามใจแฝดน้องไปซะทุกเรื่อง ตามใจจนได้เรื่องได้ราวมาให้ฉันแก้ให้เป็นประจำ

“มีนไม่ทำ มันไม่ใช่เรื่องของมีนเลย ยัยเมย์ก่อก็ให้ยัยเมย์จัดการเองสิ” ฉันกำลังคัดค้านสิ่งที่พ่อกำลังขอร้องปนบังคับเพราะครั้งนี้ฉันไม่อยากช่วยจริง ๆ

“พ่อรู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่มีนจะมารับผิดชอบแทน แต่ว่าตอนนี้มันคือเรื่องของพ่อแล้วไงมีน ยัยเมย์ก็หนีขึ้นกรุงเทพไปแล้ว มีนจะให้พ่อทำยังไงลูกในเมื่อสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะไว้แล้วว่าจะยกลูกสาวให้เขา ตอนนี้นอกจากมีนพ่อก็ไม่รู้แล้วว่าใครจะช่วยพ่อได้” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง

ครั้งนี้แฝดน้องตัวดีหนีหายทิ้งภาระไว้ให้ฉันอีกตามเคย พอเรื่องคลี่คลายถึงจะเสนอหน้ากลับมา เป็นแบบนี้ประจำไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ทว่าเรื่องครั้งนี้มันหนักหนาเกินไป ฉันไม่อยากรับผิดชอบแทน

“พ่อก็เป็นแบบนี้ตลอด ทำอะไรยัยเมย์ไม่ได้ก็มากดดันมีน มีนรู้ว่าที่ผ่านมาพ่อรู้สึกผิดกับยัยเมย์ พ่อถึงพยายามหาของมาทดแทนความรู้สึกยัยเมย์ แต่พ่อรู้ไหมว่าตอนนี้ยัยเมย์มันโตแล้ว ปัญหาของมันควรให้มันเป็นคนแก้ ไม่ใช่พ่อมาคอยตามเช็ดตามล้างให้มันแบบนี้”

เมื่อฉันพูดออกไปชายชราร่างท้วมที่อายุ 55 ปี เริ่มใบหน้าเศร้ากว่าเดิม น้ำเสียงอ่อนลงคล้ายคนหมดแรงหมดหนทางแก้ปัญหา “แต่เรื่องนี้พ่อก็เป็นคนผิดเองจะโทษเมย์ก็ไม่ได้ ถ้ามีนไม่ช่วยก็ไม่เป็นไรลูก ปล่อยให้เขามาจัดการพ่อเถอะ ถึงยังไงพ่อก็แก่แล้ว”

ลูกไม้นี้อีกตามเคย

ท้ายที่สุดฉันก็ต้องตอบตกลงเหมือนเดิม เพราะไม่อยากละเลยความรู้สึกของพ่อ ไม่ว่าพ่อจะสั่งจะส่งฉันไปที่ไหน ฉันก็ยอมทำให้เพราะเขาคือพ่อ แม้ว่าพ่อจะชอบละเลยความรู้สึกของฉันอยู่บ่อย ๆ ก็ตามที

“ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่มีนจะทำเพื่อยัยเมย์กับพ่อ ต่อจากนี้ไปมีนจะทำเพื่อตัวมีนเอง ถ้าพ่อรักมีนบ้าง มีนก็หวังว่าพ่อจะเข้าใจมีนนะคะ” ฉันยื่นคำขาด แม้ว่าในใจจะรู้สึกจุกอกที่ต้องมารับภาระที่น่าหนักใจและไม่รู้ว่าต่อไปจะเจออะไรบ้าง ทว่าฉันไม่มีทางเลือก ในเมื่อฉันช่วยได้ฉันจะยอมให้พ่อเดือดร้อนได้ยังไง

เมื่อฉันพูดไปแบบนี้ ใบหน้าของพ่อก็แปรเปลี่ยนเป็นความโล่งอก พ่อยิ้มด้วยสีหน้าที่สบายขึ้น “ได้ลูกได้ ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย แล้วพ่อจะไม่ขออะไรมีนอีก ขอบคุณมากนะมีน พ่อรักมีนนะลูก”

คำว่ารักที่ออกจากปากพ่อมันอาจจะเป็นคำพูดติดปากเวลาที่ท่านได้ดั่งใจหวัง ท่านอาจจะไม่คิดอะไรพูดไปอย่างนั้น แต่งเสริมปั้นแต่งให้คำพูดดีขึ้น ทว่าสำหรับฉันมันคือคำปลอบประโลมที่ทำให้หัวใจยังตื่นตัว

อย่างน้อยก็หลอกตัวเองได้ว่าพ่อก็รักฉัน

ฝาแฝดที่เกิดมาแล้วรักกันน่ะมันเรื่องปกติ ส่วนฝาแฝดที่เกิดมาแล้วเกลียดกันฉันว่ามันต้องมีบ้างล่ะ หนึ่งในนั้นคือคู่แฝดอย่างพวกฉันยังไงล่ะ ฉันกับเมษาเป็นแฝดที่ไม่ลงรอยกัน ไม่มีความผูกพัน เจอหน้ากันก็มีแต่ทะเลาะ ที่เราเป็นแบบนี้อาจจะเพราะเราสองคนไม่ได้ถูกเลี้ยงมาด้วยกันจึงไม่มีผูกพันตั้งแต่เล็กล่ะมั้ง

หรือไม่บางทีอาจจะเพราะผู้ใหญ่มอบความรักให้เราทั้งสองคนไม่เท่ากัน ทำให้ภายในใจลึก ๆ ของเราจงเกลียดจงชังกันและกัน ทั้งที่เป็นแฝดที่ควรจะช่วยเหลือกันแล้วกัน

เราสองพี่น้องห่างไกลจากความรู้สึกที่ฝาแฝดควรมีให้กัน