ตอนที่ 3 อวดดี

"คิดว่าฆ่าได้ก็ลองดู" ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอจะเอาปัญญาที่ไหนมาฆ่าเขาได้

"แต่ก่อนที่จะฆ่าฉัน ตอนนี้ฉันขอจัดการกับคนอวดดีแบบเธอก่อนแล้วกันนะ" พูดจบคามินก็จับสองขาเรียวสวยของอันนาแยกออกจากกันอีกครั้ง มือหนาเกี่ยวดึงแพนตี้ตัวน้อยไปด้านข้าง มืออีกข้างปลดเข็มขัดและกระดุมรูดซิปกางเกงของตัวเองลงลวกๆ ดึงเอาแก่นกายใหญ่ที่ตื่นตัวเต็มออกมาก่อนที่จะกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางรักที่แสนคับแน่นอย่างรุนแรง ไร้การเล้าโลมเพื่อเปิดทาง

ปึก! สวบ!

"กรี๊ดดดดดด!" ด้วยความตกใจและความเจ็บปวดที่ได้รับ ทำให้เธอส่งเสียงกรีดร้องออกไปสุดเสียงอย่างไม่อาจจะกลั้นได้

"ถ้าไม่อยากเล่นหนังสดให้พวกลูกน้องฉันดูก็เงียบ"

"อึก! ฉันเจ็บ…"

แทนที่เขาจะเห็นใจ เขากับยิ่งกระแทกกระทั้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อตอนนี้อารมณ์ความต้องการกำลังพุ่งสูงบวกกับความโมโหที่เธอกล้ามาอวดดีกับเขา ทำให้เขายิ่งอยากจะเอาชนะเธอให้ได้

ปึก! ปั๊บๆๆ

"อื้อออ จะ...เจ็บ…" สุดจะทนไหวกับความเจ็บปวดที่ได้รับ จนต้องเอ่ยปากบอกเขาอีกครั้งเสียงแผ่ว เผื่อว่าเขาจะเห็นใจเธอบ้างสักนิดก็ยังดี

คามินไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเอวสอบที่ขยับช้าลงเล็กน้อย ถ้าเธอไม่ดื้อและไม่ต่อต้านเขาเธอคงจะไม่เจ็บตัวแบบนี้ หรือไม่บางทีเขาอาจจะใจดีกับเธอก็ได้

"อ่าาาาส์~ แน่นฉิบ!" คามินกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าออกช่องร่องรักด้วยอารมณ์ปรารถนาที่เต็มเปี่ยม

"อื้อ! เบาๆ ฉันเจ็บ!"

"ซี๊ดดด"

ตับๆๆ ตับๆๆ

สองมือเล็กเกาะไหล่ของเขาไว้แน่นพร้อมกับจิกเล็บลงกับไหล่เขาเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ได้รับจากเขา

"อึก!! เจ็บ… ฉันเจ็บ" น้ำเสียงอ่อนแรงและร่างกายที่อ่อนแอตอนนี้มันเกินจะรับไหวแล้วจริงๆ เขามันใจร้ายที่สุด

ใครบอกว่าการมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งมันสุขสมอย่างมีความสุข สำหรับเธอแล้วมันมีแต่ความรุนแรงและโหดร้ายป่าเถื่อนเต็มไปหมด เธอไม่เห็นว่ามันจะมีความสุขอย่างที่ใครต่อใครเขาว่าเลยสักนิด ไม่มีเลย…

"อ่าาาส์~ เสียวไปทั้งลำเลยว่ะ" ความต้องการทางกามอารมณ์ที่กำลังเสียวซ่าน ไม่ได้ทำให้เขาเห็นใจเธอเลยสักนิด ยิ่งร่องรักเธอขมิบรัดตัวตนเขาแน่นเท่าไหร่ เขายิ่งเพิ่มแรงกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้ง

"อ้ะ! ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว เจ็บ…"

คามินที่เอาแต่กระแทกแก่นกายเข้าใส่ร่องรักของเธอไม่ได้ดูเลยว่าร่างบางที่มอบความสุขให้เขานั้นหมดสติไปแล้วด้วยความเจ็บปวดที่เกินจะรับไหว

ปึก! ปึกๆๆ

"อ่าาาาสส์!" เสียงพร่าครางกระเส่าอย่างสุขสมใจ เมื่อความต้องการที่มีถูกปลดปล่อยเข้าใส่ในร่องรักคับแน่นของเธอ

"ให้ตายสิวะ!" เสียงเข้มสบถเมื่อเพิ่งจะเห็นว่าร่างบางในอ้อมกอดหมดสติไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ จากที่อารมณ์ดีที่ได้ปลดปล่อย แต่ก็ต้องมาอารมณ์เสียอีกครั้งเพราะเธอ

มือหนาดันร่างบางที่หมดสติซบลงที่ไหล่เขาออกห่าง ก่อนจะจัดการใช้มือข้างหนึ่งแต่งกายให้ตัวเองอย่างลวกๆ มืออีกข้างโอบประคองคนหมดสติไว้มั่น ก่อนจะอุ้มคนไร้สติขึ้นมาบนห้องนอนตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องให้เธอขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกับเขา ทั้งๆ ที่เขาสามารถทิ้งเธอให้นอนหมดสติในห้องครัวเหมือนเดิมก็ได้

วันต่อมา

"ถ้าตื่นแล้วก็กลับไปห้องเธอซะ อย่ามาทำตัวสบายบนเตียงฉัน"

เพียงแค่ลืมตาตื่นยังไม่ทันที่อันนาจะได้เอื้อนเอ่ยอะไรออกมา เสียงปีศาจร้ายที่เธอคุ้นเคยดีก็ดังขึ้นทันที

"ถ้ารังเกียจฉันขนาดนั้นก็ควรทิ้งฉันให้นอนที่ห้องครัวสิ ไม่เห็นต้องลำบากพาฉันขึ้นมานอนบนเตียงคุณแบบนี้เลย" อันนาตอบกลับเสียงเรียบ พยุงร่างกายอันบอบช้ำลุกจากที่นอนของเขา ก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องอย่างเชื่องช้า

"ปากดี! เก่งให้ได้ตลอดนะ"

ปึง!

เสียงประตูปิดลงอย่างแรงด้วยฝีมือของอันนา ทำให้ลูกน้องคนสนิทของคามินที่กำลังจะเดินมาตามเจ้านายหนุ่มของเขาถึงกับชะงัก

"เอ่อ... ผมว่าคุณดูไม่โอเคนะครับ" เจมส์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสภาพร่างกายที่ดูไร้เรี่ยวแรงของอันนา ไหนจะใบหน้าที่ซีดเซียวนั่นอีก ผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบเธอจะต้องมาเป็นนางบำเรอสวาทของเจ้านายเขา เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้จริงๆ

"ฉันไม่เป็นไร ขอตัวนะคะ" พูดจบอันนาก็เดินลงบันไดไปอย่างเชื่องช้า

"นายแม่ง… ไม่สงสารเธอบ้างหรือไงกันวะ" เจมส์สบถเบาๆ ถึงจะอยากช่วยแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะทุกคนที่นี่มีหน้าที่ทำตามคำสั่งเท่านั้น

"มึงสงสารตัวเองก่อนดีไหม" คามินที่เดินออกมาได้ยินเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

"นะ…นาย คือ...ผมขอโทษครับ" เสียงเข้มของคามินเอ่ยขึ้น ทำให้เจมส์ถึงกับลนลาน เพราะเผลอนินทาผู้เป็นนายไปทั้งที่ยืนอยู่หน้าห้อง

คามินปรายตามองก่อนจะเดินนำหน้าลูกน้องคนสนิทลงไปด้านล่าง เพื่อทานมื้อเช้าอย่างปกติเช่นทุกวัน

"แล้วเรื่องที่ให้ไปจัดการถึงไหนแล้ว" เสียงเข้มเอ่ยถามถึงความคืบหน้าของงานที่สั่งให้ไปจัดการ

"เรียบร้อยครับนาย รอแค่รายละเอียดจากนายครับ"

"งั้นมึงไปตามมันมาพบกูที่โกดัง เดี๋ยวกูจะคุยเอง" การส่งของครั้งต่อไปสำคัญและอันตรายมาก ในหัวของเขามีแผนการเต็มไปหมด เพราะฉะนั้นงานนี้ต้องมีคนทำแทนเขา เพราะงานนี้เป็นงานใหญ่ เขาต้องการคนคุมงานแทนและสามารถต่อลองกับลูกค้าได้

"ครับนาย"

"แล้วอันนาไปไหน ทำไมไม่เห็นมาช่วยแม่บ้านทำงาน" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามขึ้น เมื่อไม่เห็นคนอวดดีเข้ามาช่วยงานแม่บ้านตามหน้าที่ นี่เธอคิดจะเล่นสงครามประสาทกับเขาหรือไงกัน

"เอ่อ… แม่บ้านบอกว่าเธอไม่สบายครับนาย" เจมส์ที่เพิ่งได้รับรายงานจากแม่บ้านเอ่ยขึ้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ

คามินลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารเดินตรงไปที่ห้องพักของอันนาทันทีด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ไม่รู้ว่าเธอจะเจอกับอะไรบ้าง แต่ที่แน่ๆ ดูจากท่าทางของคามินแล้วคงไม่ใช่เรื่องดี

แกร๊ก!

มือหนาเปิดประตูเข้ามาภายในห้องนอนเล็กๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่ร่างบางที่นอนอยู่บนที่นอนเล็กแล้วกระชากแขนเธอขึ้นจากที่นอนอย่างแรง

"ลุกขึ้น! อย่ามาทำสำออยและคิดจะอู้งาน"

อันนาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจปรือตาที่หนักอึ้งขึ้นมองเจ้าของการกระทำที่ป่าเถื่อนด้วยความยากลำบาก

"ใครอนุญาตให้เธอพัก ลุกขึ้นไปทำงาน" สีหน้าซีดเซียวของเธอไม่ได้ทำให้เขาเห็นใจเลยสักนิดเดียว

อันนาเบือนหน้าหนีเพราะกลัวว่าน้ำตาจะไหลลงมาให้เขาสมเพชเอาได้ ก่อนจะพยายามพยุงตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ตอนนี้เธออ่อนแอมากจริงๆ

เขามันใจร้าย เขามันไม่มีหัวใจ เขามันไม่ใช่คน เขามันคือปีศาจร้าย!

พรึ่บ!

ยังไม่ทันที่อันนาจะได้ก้าวเดินออกจากห้องสติอันน้อยนิดของเธอก็ดับวูบไปอีกครั้ง ยังดีที่คามินรับร่างบางที่หมดสติไปต่อหน้าได้ทันไม่งั้นมีหวังได้แผลเพิ่มแน่ๆ

"บ้าเอ้ย!" เสียงเข้มสบถอย่างหัวเสีย อุ้มร่างบางไว้ในอ้อมกอดและพาเดินขึ้นมาบนห้องตัวเอง ก่อนจะเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิทเสียงเข้ม

"ตามหมอให้กูด้วย"

"ได้ครับนาย" เจมส์ขานรับแล้วรีบไปทำตามคำสั่งทันที ไม่รู้ว่าคามินจะรู้ตัวไหมว่าท่าทางของเขาแสดงออกชัดเจนมากว่าเป็นห่วงอันนา

คามินวางร่างบางในอ้อมแขนแกร่งลงบนที่นอนตัวเองอย่างเบามือ มือหนายกขึ้นแตะหน้าผากมนเบาๆ เพื่อวัดอุณหภูมิในร่างกายเธอ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมงก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนจะถูกเปิดเข้ามาทันทีโดยไม่รอคำอนุญาต

"นายครับ หมอมาแล้วครับ"

"ตรวจให้ละเอียด" คามินเอ่ยขึ้นเสียงเรียบเมื่อลูกร้องคนสนิทพาหมอเข้ามาในห้อง

"เอ่อ... หมอขอความเป็นส่วนตัวสักครู่ได้ไหมครับ" คามินและเจมส์เดินออกมาเงียบๆ เพื่อให้หมอได้ตรวจดูอาการของเธออย่างละเอียดถี่ถ้วน

ผ่านไปกว่าสิบนาทีหลังจากที่หมอตรวจดูอาการของอันนาอย่างละเอียดเท่าที่จะทำได้ เพราะถ้าจะให้ละเอียดกว่านี้คงต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกทีกับเครื่องมือที่ทันสมัยครบครัน

"คนไข้มีอาการอ่อนเพลียและมีไข้ขึ้นสูงนะครับ ที่สำคัญช่วงนี้งดการมีเพศสัมพันธ์ก่อนสักระยะนะครับ จากการตรวจดูพบว่าอวัยวะเพศของเธอฉีกขาดเล็กน้อย" หมออธิบายอาการของเธอให้เขาฟังตามรายละเอียดที่จดบันทึกไว้

คามินหันมองร่างบางบนเตียงด้วยสายตายากจะคาดเดา ก่อนจะพยักหน้าให้หมออย่างเข้าใจ

"ส่วนยาหมอจัดไว้ให้แล้ว ให้กินตามที่หมอสั่งเป็นเวลาจนกว่าจะหาย ถ้าไม่ดีขึ้นควรพาไปโรงพยาบาลครับ"

"..." คามินพยักหน้ารับเบาๆ อย่างเข้าใจ

"งั้นหมอขอตัวนะครับ"

หลังจากที่คุณหมอเดินออกจากห้องไป ร่างสูงก็นั่งลงบนเตียงข้างคนอวดดี สายตาคมจ้องมองร่างบางที่หลับไม่ได้สติบนเตียงอยู่แบบนั้นเนิ่นนาน ไม่รู้ว่าเขานั่งมองเธออยู่แบบนี้นานแค่ไหน แต่รู้ตัวอีกทีนัดสำคัญที่เขานัดกับลูกค้าไว้ต้องถูกเลื่อนออกไปก่อนอย่างไม่มีเหตุผล…

…