3. หลบนักข่าว

“เฮ้อ ฟ้าขออยู่แบบเงียบๆนะคะ ตอนนี้ข่าวของฟ้าไม่ดีจะไปกระทบกับงานของท่านเปล่าๆ ไว้ท่านออกจากงานหรือหย่ากับเมียท่านได้เมื่อไหร่ ค่อยเปิดตัวว่าฟ้าเป็นลูกนะคะ ถือว่าฟ้าขอ” รมิดาเอ่ยบอกไป เพราะเธอจะไม่ยอมบอกใครว่าเธอเป็นลูกของท่านอัครชัยนักการเมืองชื่อดังที่ใครๆต่างก็รู้จัก เธอจะปล่อยให้มันเป็นข่าวไปแบบนี้แหละ ให้ยัยวิชุนีกระอักไปเลยอยากมาแย่งพ่อไปจากแม่ของเธอดีนัก จะได้รู้ซะบ้างว่าแม่ของเธอต้องเสียใจแค่ไหน

“งั้นก็แล้วแต่ฟ้าก็แล้วกัน พ่อจะปิดข่าวให้ก็แล้วกัน อ่ะ นี่ของขวัญวันเกิด หวังว่าฟ้าจะใช้มันไปทำงานนะ ไม่ใช่ขับไอ้รถโกโรโกโสนั่น แล้วก็นี่คอนโดใหม่ ย้ายเข้าไปอยู่ได้เลย พ่อคุยเรื่องนี้กับดวงพรและดนุภพแล้ว สองคนนั้นอนุญาตให้ฟ้าไปอยู่คอนโดได้แล้ว ที่นี่ปลอดภัยและก็สะดวกพอที่ฟ้าจะให้เพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนได้ แล้วก็นี่บัตรเครดิตใช้ให้มันประหยัดๆล่ะ ” อัคชัยเอ่ยพูดก็ส่งกุญแจรถสปอร์ตให้กับลูกสาว พร้อมกับเอกสารของคอนโดที่เขาซื้อให้ ก่อนจะส่งบัตรเครดิตให้อีกหนึ่งใบ

เขาเห็นว่าตอนนี้ลูกสาวของเขาก็โตพอที่จะเป็นผู้ใหญ่แล้ว เขาถึงยอมให้ไปอยู่คอนโด เพราะรมิดาเคยมาขอเขานานแล้ว แต่เขาไม่โอเค จึงสั่งห้ามดนุภพและดวงพรห้ามตามใจลูกสาวของเขาจนเกินเหตุ จนตอนนี้ลูกสาวของเขาใกล้จะเรียนจบแล้ว เขาจึงอยากจะให้อะไรกับลูกบ้าง

“จริงเหรอคะ ท่านให้ฟ้าจริงๆเหรอคะ” รมิดาเอ่ยถามออกไปอย่างตื่นเต้น เพราะเธออยากจะใช้ชีวิตแบบนี้นานแล้ว แต่ป้าและลุงของเธอไม่ยอมสักที เพราะเอาแต่รอให้เธอเรียนจบมหาลัยก่อน แต่เธอทำงานไปด้วยแบบนี้มันจึงทำให้เธอจบช้าไปกว่าเพื่อนๆ

“อืม แล้วต่อไปก็ทำตัวดีๆล่ะ หัดฟังที่พ่อว่าที่พ่อเตือนบ้าง แล้วเลิกเรียกพ่อว่าท่านสักที พ่อขอแค่นี้ได้ไหม ขอให้เราสองคนพูดดีๆใส่กันเหมือนพ่อลูกคนอื่นๆเขา” อัคชัยเอ่ยพูดก็แกล้งตีหน้าเข้มออกไป เพราะกลัวลูกสาวจะจับได้ว่าเขานั้นแกล้งทำหน้าเข้ม ต่อไปเขาจะพยายามพูดดีๆกับลูกสาวให้มากกว่านี้ ยัยลูกสาวตัวแสบจะได้รู้สักทีว่าเขานะห่วงเธอแค่ไหน

“ขอบคุณนะคะ พ่อ พ่อน่ารักที่สุดเลยค่ะ” รมิดาเอ่ยพูดไปก็ยิ้มให้พ่อของตัวเอง เธอรู้ว่าพ่อของเธอพยายามจะไถ่โทษกับเรื่องราวที่ผ่านมา แต่เธอแค่ยังทำใจไม่ได้ เพราะยิ่งเห็นหน้าของวิชุนีภรรยาใหม่ของพ่อ มันก็ยิ่งทำให้เธอคิดถึงอดีต แต่เอ๊ะ ถ้ายัยป้านั่นรู้ว่าพ่อซื้อรถและคอนโดให้เธอจะเป็นยังไงนะ แบบนี้ต้องเล่นอะไรสนุกๆกันหน่อยแล้ว รมิดาคิดในใจอย่างนึกสนุก

“ทีแบบนี้ล่ะเรียกพ่อเต็มปากเต็มคำเชียวนะ” อัคชัยเอ่ยแซวลูกสาวออกไปก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ มานพลูกน้องคนสนิทเห็นก็พลางโล่งอกที่ทั้งสองคนคุยกันดีๆได้ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งสองก็ทะเลาะกันแบบนี้เป็นประจำจนเขาชินแล้ว

“งั้นทานข้าวกันดีกว่าค่ะ วันนี้ฟ้าอารมณ์ดีแล้ว มีแต่ของโปรดฟ้าทั้งนั้นเลย” รมิดาพูดไปก็เริ่มตักอาหารใส่จานของเธอ ก่อนจะตักอาหารให้ผู้เป็นพ่ออย่างเอาใจ เพราะเธอไม่เคยเห็นพ่อเธอพูดจาแบบนี้มาก่อน ท่านคงจะเสียใจที่เธอไม่เรียกท่านว่าพ่อ ไหนๆท่านก็คอยดูแลเธออย่างดี เธอก็จะให้โอกาสพ่อของเธอได้ทำหน้าที่ของท่าน และเธอก็จะพยายามเป็นลูกที่ดีให้ได้

หลังจากที่รมิดาไปทานข้าวกับพ่อของเธอเมื่อวานก็กลายเป็นข่าวใหญ่ เพราะมีคนแอบถ่ายรูปของเธอกับพ่อไว้ ก่อนจะเป็นข่าวออกมาในเช้าวันนี้ จนผู้จัดการส่วนตัวของเธอต้องหอบสังขารมาหารมิดาถึงที่กองถ่าย แต่รมิดากำลังเปลี่ยนชุดอยู่ จึงมานั่งคุยกับเจนสุดาแทน

“ตายๆ ข่าวออกแบบนี้แล้วฉันจะแก้ข่าวยังไงกัน ทำไมยัยฟ้าถึงทำให้ฉันปวดหัวได้ทุกวันจริงๆเลย บอกทุกคนไปว่าเป็นพ่อลูกกันก็จบแล้วเนี่ย เฮ้อ” เจ้หลินผู้จัดการสาวประเภทสองของรมิดาบ่นออกมาอย่างเหนื่อยกับข่าวของรมิดาที่มีออกมาทุกวัน

“เจ้จะเครียดทำไมล่ะคะ เจ้บอกเองไม่ใช่เหรอคะว่ายิ่งยัยฟ้าเป็นข่าวเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น อีเว้นท์จะได้มีทุกๆวันไงค่ะ ” เจนสุดาเพื่อนสาวของรมิดาที่ผันตัวเองมาเป็นผู้ช่วยของเจ้หลินคอยดูแลรมิดาและเด็กๆในสังกัดของเจ้หลินเอ่ยบอกออกไป

“ก็ใช่ แต่ต้องไม่ใช่ข่าวเป็นเมียน้อยของท่านอัคชัยสิยะ ไหนจะข่าวมือที่สามของคุณภัทรอีกฉันยังไม่ได้ให้ยัยฟ้าแก้ข่าวเลย ข่าวไอ้ช่างภาพอีกคน ยิ่งพูดฉันก็อยากจะบ้าตาย” เจ้หลินพูดไปก็ทำท่าเพลียๆ ก่อนจะพิงโซฟาแล้วคิดไปถึงวันที่รมิดาบอกเขาว่าเธอเป็นลูกสาวของท่านอัคชัย ซึ่งเป็นนายกกระทรวงหนึ่ง เธอก็แทบไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ต้องปิดไว้เป็นความลับ เพราะรมิดาไม่อยากจะให้พ่อของเธอเดือดร้อนจึงปกปิดเรื่องที่ทั้งสองเป็นพ่อลูกกัน แต่สุดท้ายก็ต้องเจอมรสุมข่าวเมียน้อยจนได้ เพราะยัยวิชุนีแม่เลี้ยงของรมิดาก็ไม่รู้ว่า รมิดาคือลูกสาวของท่านอัคชัย จึงจ้างนักข่าวให้ลงข่าวของรมิดาเป็นว่าเล่น เพราะคิดว่ารมิดาเป็นเมียน้อยของท่านอัคชัย

“ เจ้ก็รู้ว่ายัยฟ้าไม่ได้ทำอะไรตามข่าวพวกนั้นสักหน่อย นักข่าวเขาก็ใส่สีตีไข่กันไปเรื่อย ยิ่งเรื่องท่านอัคชัยยิ่งเป็นไปไม่ได้แน่นอน ส่วนคุณภัทรกับเมฆายัยฟ้าก็ไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ” เจนสุดาเอ่ยบอกไป เพราะเธอคอยตามติดเพื่อนสาวตลอด เรื่องของคุณเมฆาช่างภาพที่มาจีบรมิดาเธอก็อยู่ด้วย รวมไปถึงคุณณภัทรเจ้าของแบรนด์น้ำหอมชื่อดังอีกคนที่เข้ามาจีบรมิดาทั้งที่มีแฟนแล้ว เพื่อนสาวของเธอก็ไม่ได้เล่นด้วยสักหน่อย ส่วนเรื่องของท่านอัคชัยที่เป็นนักการเมืองนั่นก็เป็นพ่อของรมิดาเอง เพียงแต่ไม่มีใครรู้เท่านั้นนอกจากคนสนิทของรมิดาเอง แต่ทำไมข่าวออกไปแบบนั้นได้นะเธอก็อยากจะรู้เหมือนกัน

“ก็เพราะรู้ไง เจ้ถึงพยายามจะให้ข่าวมันซาลงบ้าง แต่นี่ข่าวของท่านอัคชัยก็มาเพิ่มอีก เจ้ว่าเจ้จะให้ยัยฟ้าไปหลบข่าวสักพักแกว่าดีรึเปล่ายัยเจน ส่งยัยฟ้าไปเมืองนอกสักพักดีไหมแกว่า” เจ้หลินเอ่ยถามความคิดเห็นจากผู้ช่วยสาว เพราะตอนนี้งานละครของรมิดากว่าจะได้ถ่ายก็อีกสองเดือนข้างหน้า

“ก็ดีนะคะเจ้ ยัยฟ้าไม่ได้พักมาตั้งนานแล้ว ว่าแต่ยัยฟ้าจะยอมไปเหรอคะ เจนว่ายากค่ะยิ่งหนีข่าวแบบนี้คนหัวรั้นแบบยัยฟ้าไม่มีทางไปแน่นอน” เจนสุดาบอกไปตามประสาที่เธอรู้จักนิสัยของเพื่อนสาวดี เพราะคนอย่างรมิดาไม่เคยหนีอะไรที่ตัวเองไม่ผิด

“แกก็ช่วยฉันคิดสิยัยเจนว่าจะทำยังไงให้ยัยฟ้าหลบข่าวในวงการนี้ไปสักพัก ถ้าไปเมืองนอกไม่ได้ไปต่างจังหวัดก็ยังดี ไม่งั้นคงได้โดนช่องสั่งพักงานแน่คราวนี้ ฉันต้องรีบชิ่งให้ยัยฟ้าหลบข่าวไปก่อน ถ้าท่านอัคชัยเคลียร์ข่าวจบเมื่อไหร่ก็ค่อยให้ยัยฟ้ากลับมา” เจ้หลินบอกไปอย่างต้องการความคิดเห็น เพราะช่วงนี้ไม่มีอะไรแรงไปกว่าข่าวของรมิดาอีกแล้ว เธอจึงกลัวว่าทางช่องที่รมิดาเซ็นสัญญาด้วยจะสั่งพักงานของรมิดาไป

“อืม เจนว่ามันก็พอมีวิธีอยู่นะเจ้หลิน แต่เราต้องให้พี่รันช่วยอ่ะ” เจนสุดาเอ่ยบอกไป เพราะเธอนึกขึ้นได้ว่ารมิดาจะต้องไปฝึกงานก่อนที่จะเรียนจบ เพราะรมิดาเหลือแค่วิชานี้วิชาเดียว เพื่อนสาวของเธอก็จะเรียนจบแล้ว รมิดาจะต้องยอมไปแน่ๆ

“แล้วเพื่อนฉันจะช่วยได้ยังไงยะ” เจ้หลินเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะว่ารันทิชาเป็นอาจารย์สอนมหาวิลัยที่รมิดาเรียนอยู่ จะช่วยอะไรเรื่องนี้ได้

“ก็พี่รันเขาเป็นอาจารย์ที่สอนวิชาการฝึกงานของยัยฟ้านิคะ เราขอให้พี่รันส่งยัยฟ้าไปฝึกงานที่ไหนสักที่ ที่ไม่มีใครกล้าไปยุ่งกับยัยฟ้าก็ได้นิคะ” เจนสุดาบอกไปตามที่เธอคิดไว้ เพราะแผนนี้น่าจะดีที่สุดแล้ว ดีนะที่เธอเรียนจบก่อนเพื่อนสาวถึงได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

“อืม จะว่าไปแผนแกก็ไม่เลวนะยัยเจน เดี๋ยวฉันโทรนัดยัยรันก่อนนะ แกรีบไปดูยัยฟ้าเถอะเดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมาหาอีกที อ่อ แล้วอย่าไปพูดให้ยัยฟ้าฟังเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจัดการแกแน่ยัยเจน” เจ้หลินบอกไป เพราะเธอจะต้องไปหาเพื่อนสาวให้ช่วยเรื่องของรมิดา

“ค่ะเจ้ รับทราบค่ะ ไม่บอกแน่นอน ได้เรื่องยังไงก็บอกเจนด้วยก็แล้วกันค่ะ” เจนสุดาบอกไปก็เดินไปหาเพื่อนสาวในห้องแต่งตัวของนักแสดง ส่วนเจ้หลินก็โทรนัดเพื่อนสาวทันทีก่อนจะเดินทางไปหาเพื่อนสาวถึงที่มหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง

ด้านรันทิชาพอสอนหนังสือนักศึกษาเสร็จ เธอก็กลับมาที่ห้องทำงานของเธอแต่พอเข้ามาก็เจอเพื่อนสาวประเภทสองนั่งรออยู่แล้ว

“มาสักทีนะแก ฉันรอแกตั้งนานยัยรัน” เจ้หลินเอ่ยพูดทันทีที่เพื่อนสาวเข้ามาในห้อง

“แกมีอะไรให้ฉันช่วยก็รีบๆพูดมาเลย เดี๋ยวบ่ายนี้ฉันต้องเข้าไปที่บริษัทอีก” รันทิชาบอกไป เพราะนอกจากเธอจะเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยแล้ว เธอก็ยังเป็นผู้บริหารห้างสรรพสินค้าในเครือชนาธรวานิชด้วย เพราะพี่ชายของเธอยังไม่กลับมาทำงาน เธอจึงต้องทำงานบริหารแทนมาตลอดสองปีที่ผ่านมา แต่ก็ยังดีที่พี่ชายเธอยังคอยช่วยเธอบ้าง ไม่งั้นเธอคงไม่ไหว

“แกช่วยให้ยัยฟ้าไปฝึกงานที่ไหนสักที่ได้ไหมอ่ะ เอาแบบที่ไม่มีใครกล้าไปยุ่งกับยัยฟ้าได้อ่ะ นะรัน มีแกคนเดียวที่จะช่วยฉันได้” เจ้หลินพูดไปก็ทำหน้าทำตาอ้อนเพื่อนสาวอย่างสุดกำลัง เธอมีเพื่อนที่สนิทที่สุดก็คือรันทิชาที่รู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมอต้น จนตอนนี้อายุของเธอและรันทิชาก็ปาเข้าไปยี่สิบแปดปีแล้ว ให้มันรู้ไปสิว่ารันทิชาจะไม่ช่วยเธอ

“เฮ้อ เรื่องของรมิดาอีกแล้วเหรอ ครั้งก่อนที่รมิดามาสอบไม่ได้ ฉันก็อุตส่าห์ให้มาสอบทีหลัง แล้วนี่ยังจะเรื่องฝึกงานอีก ทำไมเด็กแกถึงวุ่นวายแบบนี้เนี่ย ฉันว่าแกพาไปเมืองนอกแค่นี้ก็จบแล้ว จะมาให้ฉันช่วยทำไมกัน” รันทิชาบ่นออกไป เพราะครั้งก่อนที่เธอจัดสอบปลายภาคไป รมิดาก็มาสอบไม่ได้เพราะต้องไปเดินแบบที่เมืองนอก แล้วคราวนี้เพื่อนสาวประเภทสองของเธอจะหาเหตุผลอะไรอีกล่ะที่จะให้เธอช่วย

“ถ้ายัยฟ้ายอมไปก็ดีน่ะสิ ฉันไม่รู้จะทำยังไงให้ยัยฟ้ายอมหลบนักข่าวแล้วเนี่ย ฉันถึงต้องมาขอร้องแกไง ถ้าแกใช้ข้ออ้างเรื่องไปฝึกงานนี่ช่วยฉันล่ะ ยัยฟ้าต้องยอมไปแน่ แกก็รู้จักยัยฟ้านิ แกรู้ใช่ไหมว่าเด็กคนนี้ไม่ได้เป็นแบบที่ข่าวลงไป” เจ้หลินยังคงหาวิธีให้เพื่อสาวยอมช่วยเธอ พร้อมกับชักแม่น้ำทั้งมามาพูดอย่างต่อเนื่อง

“อืมก็พอรู้อยู่หรอก เล่นพายัยมีนาไปปาร์ตี้จนเช้าสามคืนติดกันแบบนั้น ดีนะที่ยัยมีนาไปเรียนต่อ ไม่งั้นก็คงพากันเที่ยวอยู่อย่างนั้น” รันทิชาบ่นออกไป เพราะรมิดาก็เป็นเพื่อนสนิทของลูกพี่ลูกน้องของเธอ และเธอก็พอจะสนิทกับรมิดาพอสมควร เพราะตอนเธอมาไทยแรกๆมีนาก็พาเธอไปไหนมาไหนกับรมิดาและเจนสุดาบ่อยๆ

“สรุปแกจะบ่นเด็กฉันอีกนานไหมเนี่ย สรุปแกจะช่วยไม่ช่วยก็บอกมาเลยยัยรัน ถ้าแกไม่ช่วยฉันจะได้กลับ ให้มันรู้ไปสิว่าเพื่อนที่คบกันมาเป็นสิบๆปีจะช่วยกันไม่ได้” เจ้หลินพูดไปก็แกล้งทำท่าโกรธออกไป

“อืม ช่วยก็ได้ แค่นี้ก็ต้องขู่กันด้วย ว่าแต่ฉันจะให้ยัยเด็กฟ้านี่ไปฝึกงานที่ไหนดีนะ” รันทิชาพูดไปก็นึกหาที่ฝึกงานให้กับรมิดา เพราะรมิดาเป็นดาราดังใครๆก็รู้จักเธอทั้งนั้น จะให้ไปฝึกที่บริษัทก็คงจะไม่ปลอดภัยจากนักข่าว

“อ่อแล้วที่สำคัญ ที่นั่นต้องไม่มีนักข่าวหรือใครเข้าไปยุ่งได้ เอาที่ไหนก็ได้แก ยัยฟ้าอยู่ได้หมดแหละ ” เจ้หลินเอ่ยบอกไปก็มองเพื่อนสาวอย่างลุ้นๆว่าจะให้รมิดาไปฝึกงานที่ไหน

“อ่อ รู้แล้วว่าจะส่งไปฝึกที่ไหนดี รับรองว่าที่นี่เด็กของแกจะได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเลยล่ะ” รันทิชาเอ่ยพูดไปพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก เพราะเด็กหัวรั้นแบบรมิดาต้องเจอกับพี่ชายของเธอ รับรองว่าเด็กคนนี้ได้ฝึกงานในไร่แบบได้ความรู้และประสบการณ์กลับมาแน่นอน เพราะเธอจะไม่ปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆหรอก รมิดาจะต้องเหมือนกับนักศึกษาทุกคนที่ฝึกงานตามความเป็นจริง

“ที่ไหน” เจ้หลินถามออกไปอย่างสงสัย เพราะเห็นรอยยิ้มของเพื่อนสาวแล้วเธอเริ่มอยากจะรู้ทันที

“ที่ไร่ของบ้านฉันเอง อยู่ที่จังหวัดเชียงรายนะ รับรองว่าที่นี่ไม่มีใครกล้าเข้าไปแน่นอน แล้วเดี๋ยวฉันจะให้พี่ริกช่วยดูให้” รันทิชาเอ่ยบอกไป เพราะตอนนี้พี่ชายของเธอไม่ใช่คาสโนว่าแบบเมื่อก่อนแล้ว หลังจากที่ต้องไปรักษาตัวเรื่องเสื่อมสมรรถภาพเมื่อสองปีก่อน จนตอนนี้ยังไม่หายดี พี่ชายของเธอจึงไม่ยอมกลับมา หากให้รมิดาไปฝึกงานกับพี่ชายของเธอล่ะก็ ต้องปลอดภัยแน่นอน

“พี่ริกเนี่ยนะ แกจะบ้าเหรอยัยรัน พี่ชายแกนี่เสือผู้หญิงดีๆนี่เอง ไม่อ่ะไม่เอา ถ้าพี่ริกมางาบเด็กฉันจะทำยังไง ไม่ได้ๆ ไปอยู่กับพี่ริกไม่ได้” เจ้หลินรีบปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะริชาร์ทนั้นโชกโชนเรื่องผู้หญิงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ยิ่งรมิดาเป็นผู้หญิงที่จัดว่าสวยและเซ็กซี่คนหนึ่ง เธอไม่อยากปล่อยเนื้อไว้กับเสือเด็ดขาด