บันทึก (ไม่) ลับฉบับคุณแม่ (แรกรักวัยใส)

" เนี้ยจริงๆ จะต้องโกนและทำความสะอาดมาให้เรียบร้อยก่อนนะ มาแบบนี้โกนให้ครึ่งเดียวก็แล้วกัน " รุจิกานึกถึงคำพูดของพยาบาลวัยกลางคนแล้วเธอก็นึกขำ นี่มันก็ผ่านมานานหลายปีแล้ว...แต่นึกถึงทีไรมันก็อดที่จะขำไม่ได้ทุกที

" แหม!! นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นึกถึงหนุ่มที่ไหนกันจ๊ะ " พี่สร้อยหัวหน้าแผนกเอ่ยแซว

" โอ้ย...วัยนี้แล้วจะนึกถึงหนุ่มที่ไหนได้ล่ะถ้าไม่ใช่สองหนุ่มที่บ้าน " รุจิกาเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้รุ่นพี่สาว สร้อยเป็นพี่รหัสของเธอตั้งแต่อยู่ที่มหาวิทยาลัยแล้ว

:

:

หลังจากเรียนจบรุจิกาตระเวนสมัครงานตามบริษัทอยู่หลายที่...บางที่..เป็นบริษัทที่เธอใฝ่ฝันอยากจะเข้าทำงานตั้งแต่สมัยที่เรียนอยู่ อย่างว่าความฝันกับความจริงมักสวนทางกัน บริษัทที่อยากทำก็ไม่ได้...บริษัทที่ได้ก็ไม่อยากทำ

ในเมื่อไม่อยากทำเธอจึงไม่ได้ไปรายงานตัวตามวันเวลาที่ถูกนัดหมายไว้

รุจิกาจับเจ่าเหงาหงอยอยู่บ้านให้พ่อกับแม่เลี้ยงอยู่นานเกือบสองเดือน...คนที่ตลอดชีวิตไม่เคยได้ว่าง ต้องมานั่งๆนอนๆ กินแล้วเดินไปเดินมาอยู่ในบ้านทั้งวันจึงอดรนทนไม่ไหว เธอเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดเก่งแล้วเตรียมเอกสารเพื่อออกหาสมัครงานอีกครั้ง จะเรียกว่าโชคเข้าข้างหรือบุญเก่าหนุนนำหรืออะไรก็มิอาจรู้ได้ ค่ำวันนั้นสร้อยพี่รหัสของเธอได้ส่งข่าวเรื่องงานให้เธอรู้

บริษัทของสร้อยเปิดรับสมัครพนักงานเธอจึงโทรหาน้องรหัสเพื่อให้เข้ารับการทดสอบจากพนักงานฝ่ายบุคคล ซึ่งรุจิกาก็ไม่ทำให้เธอผิดหวังบริษัทรับเธอเข้าทำงานด้วยเพราะความสามารถของเธอเอง สร้อยเป็นเพียงผู้หยิบยื่นโอกาสให้เธอเท่านั้น

:

:

" พี่สร้อยๆ หนูมีเรื่องจะถาม ว่าจะถามนานแล้วแต่ก็ลืมทุกที " รุจิกาว่าพลางขยับขาเลื่อนเก้าอี้ให้ล้อหมุนเข้าไปใกล้กับเก้าอี้ที่สร้อยนั่งอยู่

" อะไรอ่ะ? "

" พี่สร้อย..ตอนที่คลอดน้องชุนพี่สร้อยได้โกนอันนั้นมั้ย " รุจิกาโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบกระซาบถามรุ่นพี่สาว

" โกนอะไร " สร้อยเองก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่คนตรงหน้าจะสื่อ

" โกนอันนั้นอ่ะ "

" อันไหนของแกวะ "

" หึ้มมม..นี่น่ะ โกนตรงนี้น่ะ ได้โกนก่อนไปคลอดมั้ย " รุจิกาว่าพลางชี้นิ้วไปที่กระโปรงของเธอทำให้สร้อยเข้าใจในสิ่งที่รุ่นน้องคนนี้จะสื่อทันที

" อ๋อ... โกนสิ แล้วแกไม่ได้โกนเหรอ "

" ก็ไม่ได้โกนน่ะสิ นี่หนูจะเล่าให้ฟัง......" รุจิกาเริ่มต้นเล่าเรื่องอันน่าอับอายของตัวเองในวันนั้นให้สร้อยฟัง

ย้อนกลับไปในวันนัดตรวจครรภ์ของรุจิกา

เมื่อคุณแม่ยังสาวถูกส่งตัวมายังตึกคลอด บุรุษพยาบาลยื่นมือมาช่วยพยุงเธอลงจากรถพร้อมด้วยคุณแม่อีกท่านที่มาจากตึกฝากครรภ์พร้อมกัน หลังจากก้าวเท้าลงจากรถได้บุรุษพยาบาลของตึกคลอดก็รับช่วงดูแลคุณแม่ทั้งสองต่อทันที

รุจิกานั่งรถเข็นโดยมีบุรุษพยาบาลเป็นผู้เข็นให้ แม้ตอนแรกเธอจะบอกเขาว่าไม่เป็นไรเธอสามารถเดินเองได้แต่บุรุษพยาบาลผู้นั้นก็ไม่ยอมโดยเขาให้เหตุผลว่าเป็นความปลอดภัยของคุณแม่เองนั่นทำให้รุจิกาไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

หญิงสาวถูกพามายังห้องเตรียมคลอด..ในใจทั้งตื่นเต้นและตื่นกลัว ตื่นเต้นเพราะใกล้จะได้เห็นหน้าลูกชายที่อยู่ในท้องกลมๆ นี้และตื่นกลัวเพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์ที่ร่ำลือว่า พยาบาลที่อยู่ในห้องคลอดนั้นดุและน่ากลัวมาก

เมื่อนึกถึงเรื่องราวที่ถูกบอกเล่าต่อๆกันมารุจิกาก็หวั่นใจไม่น้อย หญิงสาวนั่งรอไม่นานพยาบาลวัยกลางคนก็นำเอกสารมาให้เธอกรอกหลังจากกรอกข้อมูลเสร็จสามีหนุ่มของเธอก็เข้ามาพอดี พยาบาลบอกให้เธอนำสิ่งของมีค่าที่ติดตัวเธอมาส่งให้สามีเก็บไว้ หลังจากนั้นรุจิกาก็ถูกกลุ่มของนักศึกษาพยาบาลสาวห้อมล้อม

" พี่คะๆ เดินช้าๆ ค่ะ /ระวังนะคะ /มาหนูช่วยค่ะ " เสียงเจื้อยแจ้วของเหล่าพยาบาลสาวดังไปทั่วห้อง ทุกคนกุลีกุจอเดินเข้ามาหาและเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง อย่างว่าน้องๆพยาบาลคงนึกสงสารคุณแม่มือใหม่ ทุกคนรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างต่อจากนี้ แต่ !! รุจิกาไม่รู้

" ไม่เป็นไร ... สบายมาก " รุจิกาตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มขณะที่รับชุดของโรงพยาบาลเพื่อเปลี่ยนในห้องเปลี่ยนชุด

" ให้หนูเข้าไปช่วยเถอะค่ะ " นักศึกษาพยาบาลสาวไม่ยอมลดละ พวกเธอที่ยืนกันอยู่ 4 คนนก้าวเท้าเข้ามาในห้องพร้อมทั้งช่วยรุจิกาเปลี่ยน เมื่อเห็นว่าน้องๆ เต็มใจจะช่วยรุจิกาก็ไม่อาจทัดทานได้ อีกอย่างเธอคิดว่าเด็กๆ เหล่านี้คงอยากทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

" เดี๋ยวเปลี่ยนชุดเสร็จพี่ไปที่ห้องโน่นเลยนะคะ " หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น

" ต่อไปทำอะไรอ่ะ " รุจิกาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

" สวนฉี่ค่ะ "

" เคยได้ยินแต่สวนก้น ...สวนฉี่นี่เป็นยังไงนะ " รุจิกาแอบคิดในใจ

น้องพยาบาลหน้าหวานประคองรุจิกามายังห้องที่อยู่ถัดจากห้องเปลี่ยนชุด เมื่อหญิงสาวเดินเข้าไปในห้องก็ได้สบสายตากับพยาบาลวัยกลางคนนั่นจึงทำให้เธอเกิดอาการประหม่าขึ้นอีกครั้ง

หรือคำร่ำลือจะเป็นจริงนะ...คนท้องโตได้แต่คิดในใจ

" คุณแม่ขึ้นเตียงเลยค่ะ " รุจิกาปฏิบัติตามอย่างว่าง่าย

" เมื่อเช้าคุณแม่ได้เข้าส้วมรึยังคะ "

" อ๋อ..ค่ะ..เข้าค่ะ " รุจิกาตอบแม้จะไม่รู้เหตุผลของการถามคำถามนั้น แต่ไม่นานข้อสงสัยของเธอก็ถูกเฉลยโดยพยาบาลคนเดิม

" โอเคค่ะ ไม่งั้นจะต้องสวนก้นด้วย เดี๋ยวเวลาเบ่งตอนคลอดจะได้ไม่มีอึติดหัวลูก " รุจิกาเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำบอกเล่านั้น

อาาาา....เบ่งทั้งอึ เบ่งทั้งคน บรึ้ยยยย....ขออย่าให้ออกมาพร้อมกันเลยนะ...ชั้นสงสารลูก

พยาบาลวัยกลางคนพูดไปด้วยและเตรียมอุปกรณ์ของเธอไปด้วย ขณะที่รุจิกาก็นอนรอด้วยจิตใจที่สั่นกลัว

" เอ้า..แม่ ..อ้าขาออกค่ะ "

รุจิกาทำตามที่พยาบาลบอกโดยง่ายแม้ครั้งนี้จะรู้สึกเคอะเขินอยู่บ้างก็ตามแต่เมื่อคิดว่าเธอเคยอ้าขาให้คุณหมอตรวจภายในมาแล้วครั้งหนึ่งก่อนที่จะถูกส่งตัวมาที่ตึกแห่งนี้ นั่นทำให้ความอายที่มีลดน้อยลง

" โอ้โหนี่แม่ ไม่ได้โกนมาเลยเหรอ " เสียงพยาบาลเอ่ยปนตำหนิ

" เอ่อ..." รุจิกาเองก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไร

" เนี้ย!! จริงๆ จะต้องโกนและทำความสะอาดมาให้เรียบร้อยก่อนนะ " เสียงบ่นรำพึงรำพันไป รุจิกานิ่งอึ้ง ใจจริงเธอก็อยากจะบอกพยาบาลท่านนั้นว่าจริงๆ หนูไม่คิดว่าจะได้คลอดวันนี้และอีกอย่างหนูก็ไม่รู้ว่าเค้าจะต้องโกนขนตรงอวัยวะส่วนล่างก่อนมาคลอดมาด้วย

" กางขาออกกว้างๆ ค่ะ ...กว้างกว่านี้อีกค่ะ กว้างอีกค่ะ " รุจิกาทำตามโดยไม่รีรอ หญิงสาวเงยหน้ามองเพดานห้องพร้อมกับความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ เบื้องล่างของเธอกำลังถูกรุกล้ำโดยพยาบาลรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ของเธอ

หลังจากพยาบาลท่านนั้นช่วยรุจิกาทำความสะอาดส่วนล่างและสวนฉี่เสร็จเรียบร้อยเธอก็ถูกส่งตัวไปยังห้องรอคลอดทันที

ปัจจุบัน

" แล้วพี่สร้อยรู้อะไรมั้ย เรื่องโกนไม่โกนนี่ยังทำให้หนูอายได้อีกนะ " รุจิกาว่า เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้รุ่นพี่สาวอีกครั้ง

" อะไร " สร้อยเอ่ยด้วยความอยากรู้

" ก็ตอนที่อยู่ในห้องคลอดอ่ะ มีน้องนักศึกษาพยาบาลคนหนึ่งเค้าเดินไปยืนดูหมอเย็บแผลให้หนู แล้วเค้าก็เดินมาถามเพื่อนเค้าว่า ทำไมมันเป็นอย่างนั้น เพื่อนเค้าก็กระซิบตอบว่า พี่เค้าโกนมาครึ่งเดียว " แม้จะเป็นการกระซิบพูดกันแต่รุจิกาก็ได้ยินบทสนทนานั้นชัดเจน

เจ็บก็เจ็บ...อายก็อาย...ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

" เอ่อ..นั่นแหละหนูนะทั้งเจ็บทั้งอายเลย "

" ก็ใครบอกแกไม่โกนไปล่ะ " สร้อยเอ่ยพร้อมกับหัวเราะขำรุจิกา

" โฮ...พี่สร้อยใครมันจะไปรู้ว่าเค้าจะให้คลอดวันนั้นแล้วอีกอย่าง อาการเจ็บร้องโอดโอยเหมือนในละครก็ไม่มี...อีกอย่างหนูไม่รู้ว่าเค้าจะต้องโกนก่อนไปด้วย "

" ที่ต้องโกนอ่ะ เพราะเวลาเย็บแผลหมอเค้าจะได้เย็บได้สะดวก ถ้ามีอะไรไปปิดไว้ก็จะเย็บไม่ได้ " สร้อยว่า

" อ๋อ..แบบนี้นี่เอง " รุจิกาพยักหน้า

" ท้องคนต่อไปก็อย่าลืมโกนก่อนไปแล้วกัน " สร้อยว่าพร้อมกับยิ้มล้อเลียนรุจิกา

" ไม่เอาแล้วพี่ ...ครั้งเดียวเข็ดแล้ว " รุจิกาเอ่ยพร้อมกับทำหน้าเหยเกก่อนที่เธอจะย้ายเก้าอี้กลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : หากคุณท้องเข้าเดือนที่ 9 แล้ว ให้หมั่นตรวจเช็คอวัยวะเบื้องล่างของตัวเองให้ดี กำจัดทุกสิ่งอย่างให้โล่งเตียน แต่ !!! หากคุณจะผ่าคลอดก็อาจไม่เป็นไรอวัยวะเบื้องล่างอาจไม่ต้องใช้ 555

ประสบการณ์ครั้งนี้...นึกขึ้นได้ทีไรก็อดขำไม่ได้ทุกที