บทที่ 4

“โอ๊ยยย!!!! จะจอดทำไม่บอกกันก่อนเนี่ย”

เขาเบรกรถกะทันหันจนทำให้ศีรษะผมกระแทกเข้าที่คอนโซลรถ ต้องตั้งสติอยู่ครู่หนึ่งเพื่อให้ความเจ็บปวดทุเลาลง ยกมือขึ้นกุมที่กลางหน้าผากด้วยกลัวว่ามันจะแตกจนเป็นแผล แต่ยังโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก จากนั้นจึงคลำหาแว่นตาที่หล่นลงไปวางแอ้งแม้งบริเวณเท้า เมื่อเจอแล้วจึงหยิบมันขึ้นมาใส่อีกครั้ง

“ก็นายบอกอยากจะลงไม่ใช่เหรอ...ลงไปสิ” เขาทำหน้ากวนยักคิ้วให้ราวกับเป็นผู้ชนะในเกมนี้ รอยยิ้มหล่อทำให้ความโกรธของผมหายเป็นปลิดทิ้ง มีโอกาสขนาดนี้แล้วจะไม่ปล่อยให้มันสูญเปล่าแน่

“แต่ตอนนี้ผมไม่อยากลงแล้วครับบอส” ทำเสียงยียวนกวนประสาทเขาคืนบ้าง

“นายมันน่ารำคาญจริงๆ เฮ้อ...” เขาถอนหายใจเสียงดัง บ่งบอกว่ากำลังรำคาญเต็มทน

“แล้วถ้าทำอย่างนี้จะรำคาญอยู่อีกไหมครับ” พูดจบผมก็ตัดสินใจเลื้อยตัวเข้าไปนั่งบนตักเขาอย่างไม่ให้ตั้งตัว จากนั้นจึงยกมือขึ้นไปโอบรัดต้นคอไว้แน่น

“นะ...นายจะทำบ้าอะไร” ทำไมบอสที่น่าจะช่ำชองเรื่องอย่างว่ากลับมีท่าทีประหม่าอย่างนี้นะ หรือว่ามันเป็นแค่การแสดง...

“ก็ผมบอกแล้วไงว่าชอบบอส”

“อุ๊บ...”

ผมไม่รอช้าโน้มใบหน้าเข้าไปประกบจูบริมฝีปากเขาอย่างดูดดื่ม ช่วงแรกอีกฝ่ายไม่ยอมเปิดปากแต่ทว่าไม่นานก็ยอมให้ลิ้นของเราสัมผัสกัน เมื่อเครื่องเริ่มร้อนเขาก็เป็นฝ่ายรุกหนักขึ้น มือหนายกขึ้นมาบีบเคล้นเนินก้นผมแรงๆ ราวกับต้องการให้มันหลุดติดมือไป

“อื้อ...”

เขาส่งปลายลิ้นเข้ามาตวัดเลีย หยอกล้อกับลิ้นของผมอย่างสนุกสนาน ทุกอย่างดูผ่อนคลายมากขึ้น มีเพียงเสียงลมหายใจของเราทั้งสองดังระงมในรถ

บอสเลื้อยมือเข้าไปใต้ร่มเสื้อเพื่อสัมผัสกับติ่งน้อย ๆ ในช่วงเวลานั้นผมดึงสติกลับมาได้เสียก่อน ว่าต้องการเพียงแค่จูบเท่านั้นไม่ได้หวังจะให้มาถึงขั้นนี้

“พะ...พอก่อนครับบอส” ผละใบหน้าออกมาอย่างเสียดาย ปล่อยมือที่โอบรัดต้นคอเพื่อดึงมือเขาออกจากใต้ร่มเสื้อ

“ทำไมล่ะ...ชอบแบบนี้ไม่ใช่หรือ ฉันกำลังตอบสนองนายอยู่นี่ไง” เขาแค่นยิ้มออกมาอย่างพอใจ

“ผมอยากจูบบอสก็จริงแต่นี่บอสกลับล้วง...” ความกล้าของผมหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ เมื่อได้รับสัมผัสนั้นจริงๆ กลับรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก ไม่เหมือนก่อนหน้าที่ใจกล้าหน้าด้านไปจูบเขาก่อน

“ถ้าฉันไม่ล้วงก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้วล่ะ นายเป็นคนเริ่มมันก่อนเองนะช่วยไม่ได้” พูดจบเขาก็หันไปสนใจมองถนนตรงหน้า ออกรถไปด้วยความเร็ว แต่ทว่าจุดหมายปลายทางนั้นผมกลับไม่รู้ว่ามันคือที่ไหนกันแน่

*-*-*-*-*-*-*

“นี่มัน...โรงแรมม่านรูดนี่ครับบอส”

“ก็ใช่ไง”

“บอสพาผมมาที่นี่ทำไม”

“อย่าแกล้งโง่ไปหน่อยเลยน่า คนร่าน ๆ อย่างนายน่ะเหรอจะไม่รู้ว่าเขามาที่นี่กันเพื่อทำอะไร ลงรถ! แล้วเข้าไปในห้องเดี๋ยวนี้” เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงจริงจัง หลังจากขับรถเข้ามาจอดในโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง

“ไม่! พาผมกลับบ้านเถอะนะ ถึงผมจะชอบบอส อยากจูบบอสแต่ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ” พอเอาเข้าจริงๆ แล้วมันกลับน่ากลัวกว่าที่คิด ผมไม่น่าไปยั่วเขาอย่างนี้เลย

“มันสายไปแล้วล่ะ ลงไปเดี๋ยวนี้!”

บอสเปิดประตูรถลงไปก่อน จากนั้นเดินอ้อมมาอีกฝั่ง ลากตัวผมเข้าไปในห้องจนสำเร็จ

ปัง!

“ฉันนึกว่านายจะแน่กว่านี้ซะอีก ความหน้าด้านไร้ยางอายพวกนั้นหายไปไหนหมด ทีอย่างนี้ทำมาเป็นเล่นตัว” เขาเดินตรงเข้ามาหาแล้วผลักตัวผมให้นอนราบลงบนเตียง ตามขึ้นมาคร่อมตัวทับทาบ ตรึงแขนทั้งสองข้างไว้แน่นไม่ยอมให้ขัดขืนได้

“ผมแค่อยากให้บอสชอบ อยากเป็นแฟนกับบอสทำไมถึง ฮึก...”

“สภาพอย่างนายใครจะไปชอบลง จืดชืดไม่มีรสชาติ ทางเดียวที่จะมัดใจฉันได้ก็คือเรื่องเซ็กซ์ ถ้านายอยากให้ฉันสนใจจริงๆ ต้องยอมเป็นของฉัน นอนอ้าขาให้ฉันเอาทุกครั้งที่ต้องการเข้าใจไหม”

“ฮึก...ถ้าผมยอมอย่างนั้นจริงๆ บอสจะยอมคบกับผมอย่างเปิดเผยไหมล่ะ” ถ้ามันจะทำให้เขายอมรับในตัวผมได้ผมจะยอม เพราะรักเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว อีกอย่างก็ทำเพื่อให้แม่มีความสุขด้วย

“ได้สิ! ฉันจะยอมคบกับนาย” เขากระตุกยิ้มร้ายอย่างพอใจ

“ถ้าอย่างนั้นผมจะยอมเป็นของบอส เป็นของบอสตลอดไปเลยครับ” เริ่มยิ้มออกเมื่อได้รับคำยืนยันจากปากบอส ในที่สุดก็มีวันนี้สักที วันที่ผมจะได้มีแฟนทั้งหล่อและรวยสมใจอยาก ถ้าแม่รู้คงจะดีใจมาก

“ถ้างั้นก็นอนนิ่งๆ ห้ามขัดขืน”

บอสปลดกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ด เขามองมาด้วยสายตาหื่นกระหาย กลืนน้ำลายลงคืออึกใหญ่ ค่อยๆ เอื้อมมือมาสัมผัสติ่งน้อย ๆ ทั้งสอง สะกิดรัว ๆ จนทำให้ผมต้องแอ่นอกรับสัมผัสความเสียวนั้น หลับตาพริ้มด้วยความสุขสม