บทที่ 29 บ้าเอ๊ย แฟนเก่ามา!

ทว่าสิ่งที่ทำให้เฉียวเจิ้นคุนและพรรคพวก รวมถึงฟ่านเทา ซ่งหย่าลี่ และแม้กระทั่งเย่เฉิงเฟิงเองคาดไม่ถึงที่สุด กำลังจะเกิดขึ้นถัดจากนี้

ขณะที่เย่เฉิงเฟิงกำลังเหงื่อตกก็รีบชักมือกลับ กำลังจะตอบฟ่านเทาอยู่นั้น จู่ ๆ ทหารหน่วยรบพิเศษสองทีมในชุดอาวุธครบมือก็กรูกันเข้ามาตามทางเดินกว้างอย่างดุดัน

ทีมหนึ่งชิดซ้าย อีกทีมชิดขวา

ส่วนตรงกลางด้านหลังนั้น คือสามสาวที่มีรูปร่างสูงเพรียวและทรวดทรงเซ็กซี่เร้าใจ

ก้าวเดินเป็นจังหวะพร้อมเพรียง ผมยาวปลิวไสว ขาเรียวยาว เอวบางเซ็กซี่ หน้าอกอวบอิ่มเด่นตระหง่าน และใบหน้าสวยงามระดับโลกที่ขาวเนียนไร้ที่ติ ดูเย้ายวนชวนให้คนอยากทำผิดกฎหมาย

หากเป็นเวลาปกติ แค่หญิงงามระดับนี้เพียงคนเดียวก็สามารถสร้างความวุ่นวายได้แล้ว

แต่ตอนนี้โผล่มาพร้อมกันถึงสามคน แต่ละคนล้วนเผ็ดแซ่บถึงใจ สะกดสายตาทุกคนได้อยู่หมัด

“ทำไมเป็นเธอล่ะ!”

แม้แต่เย่เฉิงเฟิงที่เคยผ่านศึกใหญ่มานับไม่ถ้วน เจอเรื่องราวมามากมาย ขณะนี้ก็ยังรู้สึกตะลึงนิดหน่อย

สามคนนี้ก็คือหลินจื่อเวย หลินจื่อเฉียง และตงฟางเสวี่ย

หลินจื่อเวยกับหลินจื่อเฉียงยังพอเข้าใจ เพราะเย่เฉิงเฟิงรู้จักกับพวกเธอและความสัมพันธ์ก็ไม่เลว

แต่ตงฟางเสวี่ยนั้น...

แม้ว่าเย่เฉิงเฟิงจะรู้ว่าเมื่อคืนหลินจื่อเวยเปิดเผยตัวตนของเขาต่อหน้าตงฟางเสวี่ยที่บาร์จักรพรรดิ แต่ทำไมตงฟางเสวี่ยถึงพาหน่วยรบพิเศษมาที่สถานีตำรวจเพื่อช่วยเขากันล่ะ?

ถึงแม้หลินจื่อเวยกับน้องจะเป็นคนเอ่ยปากขอร้อง ความเป็นไปได้ก็ดูต่ำมาก

“พี่เทพรถซิ่ง พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ทันทีที่หลินจื่อเฉียงมาถึง ก็จับมือเย่เฉิงเฟิงขึ้นมาตรวจดูด้วยท่าทางห่วงใย

ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จัก คงคิดว่าเธอเป็นคนรักของเย่เฉิงเฟิงแน่ ๆ

แต่ในความเป็นจริง ตงฟางเสวี่ยและหลินจื่อเวยรู้ดีว่าเธอกลัวว่าเย่เฉิงเฟิงจะได้รับบาดเจ็บที่มือ จนไม่สามารถโชว์ทักษะการขับรถสุดยอดของเขาได้อีก

“ผมสบายดี”

เย่เฉิงเฟิงในตอนนี้ แน่นอนว่าไม่สามารถใช้ซอสมะเขือเทศแกล้งทำเป็นเลือดได้แล้ว จึงทำได้แค่หัวเราะกลบเกลื่อนแล้วบอกว่าไม่เป็นไร

คนที่จะมีปัญหาตัวจริง คือพวกเฉียวเจิ้นคุนต่างหากล่ะ!

เดิมทีเย่เฉิงเฟิงแค่ตั้งใจจะแกล้งหลอกเป็นผีให้พวกเขากลัว แล้วรอให้เหยียนอี๋เยว่มาช่วยเท่านั้น

แต่ดูตอนนี้สิ ซ่งหย่าลี่ไม่เพียงแต่พาอธิบดีกรมตำรวจเมืองฮู่มา ตงฟางเสวี่ยยังพาหน่วยรบพิเศษมาด้วย นี่จะจัดการพวกเฉียวเจิ้นคุนเหมือนเป็นผู้ก่อการร้ายเลยหรือไง?

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

หลินจื่อเวยโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด แล้วชี้ไปที่ตงฟางเสวี่ยอย่างอดไม่ได้ “ที่พวกเรามาได้ในครั้งนี้ ต้องขอบคุณเสวี่ยเอ๋อร์เลยนะ”

“ดูเหมือนจะ...เกินเหตุไปหน่อยนะ”

เย่เฉิงเฟิงเหลือบมองตงฟางเสวี่ยที่มีเสน่ห์ดึงดูดเต็มเปี่ยม อดไม่ได้ที่จะเกาจมูกแก้เขิน

สาวสวยเย็นชาคนนี้ยังคงหยิ่งทะนงเหมือนเคย ทำให้เขาอยากแหย่เธอสักหน่อย

“นาย...”

ตงฟางเสวี่ยขมวดคิ้วแน่น

เธอกว่าจะตัดสินใจพาทหารมาได้ แต่ไม่คิดว่าเย่เฉิงเฟิงจะไม่เห็นคุณค่าเอาเสียเลย

“ใครมันบอกว่าฉันทำเกินเหตุกันวะ?”

เสียงชายหนุ่มที่สดใสมั่นใจ ดังมาจากด้านหลังหญิงสาวทั้งสาม

เย่เฉิงเฟิงเอียงคอมอง ก็เห็นชายหนุ่มในชุดทหารหน่วยรบพิเศษคนหนึ่ง แบกปืนกลอัตโนมัติไว้บนไหล่ เดินมาแบบไม่แคร์โลก ท่วงท่าสง่างามและทรงพลัง

แม่งเอ๊ย อดีตพี่เขย!

เย่เฉิงเฟิงสบถด่าในใจ เกิดอารมณ์ซับซ้อนทันที

พูดถึงพี่เขยคนนี้...เอ่อไม่สิ อดีตพี่เขย เย่เฉิงเฟิงก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เพราะในอดีต เย่เฉิงเฟิงกับตงฟางเสวี่ยเคยหมั้นหมายกันไว้

ดังนั้นพี่ชายของตงฟางเสวี่ยที่เป็นทหาร ก็ชอบมาหาเย่เฉิงเฟิงเพื่อฝึกฝนแล้วบอกว่า ‘แกน่ะอ่อนเกินไป แบบนี้จะปกป้องน้องสาวฉันได้ยังไง’ อะไรประมาณนั้น

เย่เฉิงเฟิงเลยถูกเขาฝึกหนักจนยับเยิน

แต่แม้จะเป็นแบบนั้น พี่ชายของตงฟางเสวี่ยก็เป็นคนเดียวที่ไม่เคยดูถูกเย่เฉิงเฟิง และมองเขาเป็นว่าที่น้องเขยเสมอมา

ในวันที่เย่เฉิงเฟิงถูกขับออกจากตระกูลเย่ ก็เป็นพี่ชายของตงฟางเสวี่ยที่ส่งข่าวล่วงหน้าให้ ทำให้เขารอดพ้นจากการตามไล่สังหารได้

สิบปีผ่านไป สรรพสิ่งยังคงเดิม แต่ผู้คนเปลี่ยนไปแล้ว

จากว่าที่คู่หมั้นกลายเป็นอดีตคู่หมั้น

จากว่าที่พี่เขยกลายเป็นอดีตพี่เขย

ส่วนคุณชายไร้ค่าในวันนั้น บัดนี้ได้เติบโตเป็นชายชาตรีเต็มตัว มีความสามารถเหนือกว่าอดีตพี่เขยไปแล้ว!

“ฮ่า ๆ น้องเขยผู้แสนดี ไม่เจอกันสิบปี หวังว่าจะสบายดีนะ?”

ตงฟางอู่โยนปืนให้ลูกน้อง แล้วโอบกอดเย่เฉิงเฟิงเต็มแรง ก่อนจะตบหลังเขาหลายที “นายสูงกว่าฉันแล้วนะ ตัวก็ล่ำกว่าเดิม แบบนี้มันไม่แฟร์! ตอนนั้นยังอ่อนปวกเปียกอยู่เลย!”

“……”

คำพูดนี้ทำเอาตงฟางเสวี่ยหน้าแดงเถือก ส่วนเย่เฉิงเฟิงก็ถึงกับเหวอไปกับคำเรียก ‘น้องเขย’

ถ้าเป็นน้องเขยจริง คำเรียกนี้ก็คงสมเหตุสมผล

แต่ประเด็นคือ เย่เฉิงเฟิงกับตงฟางเสวี่ยถอนหมั้นกันไปนานแล้วน่ะสิ!

ถ้าไม่รู้ว่าตงฟางอู่เป็นคนประเภทตรงไปตรงมา เย่เฉิงเฟิงคงคิดว่าอีกฝ่ายประชดแน่

“จบเห่แล้ว ดันไปเหยียบหางเสือ”

เฉียวเจิ้นคุนเห็นคนมาใหม่ต่างแสดงความเคารพต่อเย่เฉิงเฟิง ก็มือสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ ทำกระบองไฟฟ้าในมือหล่นพื้นทันที

เขาอดไม่ได้ที่จะมองเย่เฉิงเฟิงในชุดยูนิฟอร์มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างตะลึง พูดอะไรไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

ต่อให้เขาคาดการณ์ไว้ทุกทาง ก็ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ดูไร้ที่มาที่ไป จะมีผู้หนุนหลังใหญ่โตถึงเพียงนี้!

ก่อนหน้านี้หัวหน้ากรมตำรวจมาด้วยตัวเอง จากนั้นก็หน่วยรบพิเศษอีก!

นี่เขาไปล่วงเกินใครเข้าเนี่ย?

“อธิบดีฟ่าน! ประธานซ่ง! ไม่คิดเลยว่าพวกคุณก็อยู่ด้วย!”

ตงฟางอู่มองสถานการณ์ตรงหน้า ก่อนจะหันไปมองฟ่านเทาและซ่งหย่าลี่ด้วยความประหลาดใจ ในใจรู้สึกตกใจไม่น้อย

เย่เฉิงเฟิงเมื่อสิบปีก่อนเป็นคนยังไง เขารู้ชัดเจนแจ่มแจ้ง

แต่สิบปีให้หลัง เมื่อเขาได้พบเย่เฉิงเฟิงอีกครั้ง เขากลับรู้สึกว่าเด็กหนุ่มในวันวานได้แปรเปลี่ยนไป มีออร่าบางอย่างที่แม้แต่เขาก็อ่านไม่ออก

ฟ่านเทาคือใคร? เขาเป็นน้องชายแท้ ๆ ของผู้นำตระกูลฟ่าน ฟ่านไห่เทียน!

ซ่งหย่าลี่คือใคร? เธอคือภรรยาของหัวหน้าตระกูลฟ่าน ฟ่านไห่เทียน!

บุคคลระดับใหญ่โตขนาดนี้ มารวมตัวกันที่สถานีตำรวจเล็ก ๆ อย่างซื่อหลี่ ตงฟางอู่ไม่คิดว่าพวกเขามาเพื่อสนทนากับผู้กำกับสถานีอย่างเฉียวเจิ้นคุนหรอก

เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาเพราะเย่เฉิงเฟิง

“ไม่คิดเลยว่าเสี่ยวอู่ก็มาด้วย!”

ฟ่านเทาหัวเราะอารมณ์ดี พลางจับมือกับตงฟางอู่ รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย

แม้เขาจะรู้เรื่องระหว่างเย่เฉิงเฟิงกับตงฟางเสวี่ย แต่เรื่องนั้นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งหย่าลี่บอกเขาว่า มีเพียงเย่เฉิงเฟิงเท่านั้นที่รักษาโรคของท่านพ่อและเสี่ยวปู้ได้ เขาจะยอมมาด้วยตัวเองและให้เกียรติเย่เฉิงเฟิงเหมือนแขกผู้ทรงเกียรติขนาดนั้นได้อย่างไร?

“น้องเขยผมโดนไอ้พวกตาไม่มีแววจับตัวมาข่มเหงที่นี่ด้วยข้อหาไร้สาระ ผมจะไม่มาได้ยังไง?”

ตงฟางอู่มองเฉียวเจิ้นคุนกับพรรคพวกด้วยสายตาเย็นชา แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารเข้มข้น

“งั้นเรื่องในวันนี้ เสี่ยวอู่คิดว่าควรจัดการยังไงดีล่ะ?”

ฟ่านเทายิ้มพลางพูด

แม้จากมุมมองด้านตำแหน่งและอาวุโส เขาจะอยู่เหนือกว่าตงฟางอู่ก็ตาม

แต่ข้อหนึ่งคือ ตงฟางอู่มาจากหน่วยรบพิเศษ ซึ่งก็ไม่เกี่ยวข้องกับกรมตำรวจของเขาเท่าไรนัก

ข้อสองคือ ตงฟางอู่เป็นตัวแทนตระกูลตงฟาง ยังไงเขาก็วางมาดเป็นท่านอธิบดีไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะดูเหมือนตระกูลฟ่านดูถูกตระกูลตงฟางนั่นเอง

“ถามน้องเขยผมดีกว่า”

ตงฟางอู่ชี้ไปที่เย่เฉิงเฟิง สีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง “งานนี้ ผมจะให้เขาเป็นคนจัดการเอง!”