บอดี้การ์ดมหาเสน่ห์

เอียน โคลคลี่ยิ้มแล้วก็หมุนตัวกลับมา พร้อมกับรวบมือเรียวเล็กไปกุมไว้ ก่อนจะกระซิบเสียงแหบปร่า... “ไกลตรงไหนกันอานิลา... เราสองคนอยู่ใกล้กันแค่นี้เอง จนเกือบจะหายใจรดกันแล้วนะ...อย่าไปคิดถึงเรื่องอื่นสิ ขอให้คิดแค่เรื่องของเราสองคนก็พอ”

เอียนหยอดหวานสุดฤทธิ์ เพื่อเปลี่ยนความกลัวของอานิลาให้เป็นความกล้า

อานิลาส่ายหน้า เธอเห็นแก่ตัวไม่ได้ คนตรงหน้าไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา เขามีบริวารและคนที่ต้องพึ่งพาเขาหลายร้อยชีวิต “ไม่ได้หรอกค่ะ อานิลารู้ตัวดี อานิลามีแต่จะดึงคุณลงต่ำ อานิลาเป็นแค่คนธรรมดาเองนะคะ”

“มันก็จริงนะ แต่ทำไมไม่รู้ ผมอยากจะลองลดตัวลงที่ต่ำ เมื่อผมอยู่ใกล้คุณมากกว่า แต่เรื่องที่ต้องขึ้นสูงนี่ก็น่าสนใจเหมือนกันนะ อยากรู้เหมือนกันว่าผม-จะ-ดัน-คุณ-สูงได้มากแค่ไหน?” เอียนพูดเสียงแหบ เขามองอานิลาด้วยแววตาหวานเชื่อม เลือดลมในตัวเขาแล่นพล่าน มันวิ่งปรู๊ดปร๊าดจนน่าตกใจ เมื่อความคิดเตลิดเลยไปไกลสุดกู่

“คะ!!...คุณพูดถึงอะไรนะคะเอียน” อานิลาผวาเยือก แววตามีความหมายของเอียน ยิ่งทำให้เธอหัวใจเต้นแรง เธอไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ความนัยที่เอียนพยายามจะสื่อให้รู้...ความหมายที่แฝงมาในคำพูดนั่น ชวนวาบหวามจนสะท้านสะเทือนไปทั้งตัว

“...” ไม่มีคำตอบมีแต่รอยยิ้มแปลกๆ เอียนอยากจะบ้า!! เขาเกิดอารมณ์กำหนัดกับผู้หญิงตรงหน้าทุกสถานการณ์ เขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลยหากอยู่ใกล้อานิลา เขาอยากจับหล่อนกดลงบนพื้นและแทรกตัวตนเข้าไปในร่างกายของเธอ ทั้งที่!! เขากับเธอ ไม่เคยอยู่กันสองต่อสองสักครั้ง

เอียนเหลือบมองบอดี้การ์ดคู่ใจ

ทุกย่างก้าวของเขาไม่เคยขาด เดวิด กับคาดิโอเลย

การเกิดมาในตระกูลโคล ที่เป็นผู้ครองอำนาจยิ่งใหญ่

ถึงสมัยนี้ไม่ต้องรบราช่วงชิงอำนาจกันแล้ว แต่ในอิตาลีมีใครไม่รู้บ้างละ ว่าเอียน คือมาเฟีย ธุรกิจของเขามีทั้งโปร่งใสและสีเทา ต่อให้ไม่อยากแตะต้อง แต่ทั้งหมดนั่น ต้นตระกูลโคลสร้างมา

“อานิลา เรายังมีเวลาศึกษานิสัยใจคอกันอีกนาน...เพราะยังไงผมก็ตัดใจปล่อยคุณไปไม่ได้ เชื่อสิคุณกับผม สักวันก็ต้องลงเอยกันแบบที่คุณกำลังกังวลนั่นแหละ ต่อไปนี้ผมจะรุกเต็มที่ หากกลัว...ก็ต้องเสียใจด้วย ผมขาดคุณไม่ได้” เอียดพูดความในใจ เขาหว้าเหว่มานานเกินไปแล้ว ถึงก่อนหน้านี้เขาจะมีผู้หญิงอยู่ข้างกายไม่ขาด แต่ผู้หญิงเหล่านั้น ไม่เหมือนอานิลาสักคนเดียว เขาวางใจหญิงตรงหน้า เหมือนรู้จักกันมาหลายชาติ เขาสบายใจทุกครั้งที่อานิลาอยู่ใกล้ แล้วแบบนี้ เขาจะปล่อยมือจากเธอได้ยังไง

อานิลาเสก้มหน้าซ่อนริ้วแก้มแดงจากสายตาคมวาว แต่เธอกลับไม่รู้สึกกลัว ในหัวใจเธอมีแต่ความวาบหวาม...คนทั้งประเทศเกรงอำนาจเอียนจนหัวหด แต่เธอกลับมองเขาเป็นเทพบุตรสุดหล่อ เขากระด้างก็จริง แต่ก็มากไปด้วยความอบอุ่น เธอรู้สึกปลอดภัยทุกครั้ง หากมีเอียนอยู่ใกล้

ความรู้สึกในใจตรงกันอะไรๆ ที่ควรยาก ก็กลายเป็นเรื่องง่ายๆ กลิ่นอายความรักลอยกรุ่นอยู่รอบตัว ความเศร้า ความสูญเสีย ความทุกข์ลอยหายไปทั้งหมด!!... ต่อไปเอียนคงไม่หมกมุ่นอยู่แต่กับธุรกิจ และคนของเขา ในเมื่อมีเรื่องน่าสนใจมากกว่า...การสร้างครอบครัวที่ไม่เคยมีในสมอง

แต่เวลานี้เอียนอยากลองดู

หากเขาทำได้ ทายาทของเขาจะปลอดภัยและเป็นสุข

เขาอยากวางมือจากธุรกิจสีเทานั่น ปล่อยผลประโยชน์มหาศาลให้กับกลุ่มคนกลุ่มใหม่ เอียนไม่เคยเสียดายอำนาจที่เคยครอบครองเลย เขาเบื่อมากกว่า เบื่อที่ต้องอดทนประคับประครองอำนาจมหาศาลนั่นไว้

เพื่อหลายร้อยชีวิตที่เขาต้องดูแล

แต่กลับไม่มีสักคนที่สงสารเขาเลย

ดังนั้นเสียงดนตรีในใจของคนทั้งคู่จึงดังประสานกัน อาจจะเป็นทำนองเพลงเดียวกันเลยก็ได้ เพลงที่ไพเราะ หวานฉ่ำละมุนละไม ในใจของเอียนตอนนี้สดใส ไม่มีแค่สีเทาหม่นเหมือนเดิม เขาสามารถปล่อยวางความอึดอัดที่เคยมีลงได้ เขาคงต้องปรึกษาผู้ใหญ่ที่เคารพอีกหลายคน จนกว่าจะหาทางออกดีๆ เจอ การวางมือนั่นมันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะคนส่วนใหญ่ยังโลภมาก หากเขายกผลประโยชน์เหล่านี้ให้กับคนที่ไม่คู่ควร ผลร้ายจะตามมาอย่ามหาศาล ดังนั้น ตั้งแต่นี้ไป เขาคงต้องเริ่มคิดใหม่ ทำใหม่ หากปล่อยวางเรื่องนี้ลงได้สำเร็จ อนคตของเขา จะไม่ต้องหวาดระแวงอีกต่อไป