ตอนที่ 3

เมื่อเดินทางมาถึงจังหวัดตราด หลังจากพักผ่อนครู่สั้นๆ จนหายเหนื่อย พราวรุ้งก็เริ่มงานทันที เพราะว่ากองถ่ายละครพร้อมทีมงานเกือบร้อยชีวิตกำลังรออยู่

ระหว่างที่หญิงสาวกำลังถ่ายทำภาพยนตร์ ไทเกอร์คอยสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ

การที่มีบอดี้การ์ดติดตามมาดูแลความปลอดภัยให้กับพราวรุ้งอย่างใกล้ชิดได้กลายเป็นภาพชินตาของทีมงานไปแล้ว ด้วยทุกคนรู้ว่านอกจากสถานะซุปตาร์ชื่อดังก้องฟ้า พราวรุ้งยังเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของนายอัครชัย นักธุรกิจหมื่นล้านและอดีตนักการเมืองผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งของประเทศ

“คุณรุ้งคะ... บอดี้การ์ดคนใหม่ของคุณรุ้งหล่อมากอ่ะ น่ากินสุดๆ”

ช่างแต่งหน้าฝีมือขั้นเทพแถมยังพ่วงตำแหน่งผู้จัดการกองถ่ายที่ทุกคนพากันเรียกหล่อนว่า ‘เจ๊กบ’ เดินมากระซิบกระซาบกับหญิงสาวพลางชำเลืองมองไปทาง

ไทเกอร์บ่อยๆ

“เจ๊อยากกินใช่มั้ยล่ะ”

พราวรุ้งแซวด้วยน้ำเสียงสนิทสนม เพราะว่าคุ้นเคยกับเจ๊กบมานาน เคยร่วมงานกันมาแล้วหลายครั้ง เจ๊กบเป็นสาวประเภทสองที่มีเสียงในวงการแฟชั่น ด้วยฝีมือการแต่งหน้าของหล่อนเป็นที่เลื่องลือระบือไกลระดับโลก

“เห็นแล้วน้ำลายไหลคร่า... หล่อเข้มสุดๆ อ่ะ สเปคเจ๊เลยละแบบนี้... อยากกินอ่ะ”

เจ๊กบแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ทำราวกับว่าไทเกอร์เป็นขนมหวานน่ารับประทาน

“เดี๋ยวรุ้งบอกให้นะคะว่าเจ๊กบสนใจ... ดีม๊ะ”

“ว้าย... เอาจริงอ่ะ”

เจ๊กบยกมือขึ้นจีบอก ทำท่าตกใจ จริตจะก้านของหล่อนดูเกินหญิง ดวงตาวาวประกายขึ้นอย่างมีความหวังในตัวบอดี้การ์ดมาดเข้ม

“คืนนี้มีงานเลี้ยงปิดกล้อง... ถ้าอยากกินเจ๊ต้องหาโอกาสเอาเองนะคะ... ”

คำพูดของพราวรุ้งทำให้ดวงตาหื่นของเจ๊กบวาวโตขึ้นมาอย่างมีความหวัง สายตาแทบไม่ละจากร่างสูงใหญ่ของไทเกอร์ที่ยืนอยู่ไม่ไกล นึกในใจว่าหนุ่มสเปนคนนี้ช่างหล่อเหลาจนหล่อนหัวใจกระตุกวูบตอนเดินเฉียดเข้าไปใกล้... เสน่ห์เหลือร้ายนายบอดี้การ์ดคนนี้

งานเลี้ยงปิดกล้องถูกจัดขึ้นภายในค่ำคืนเดียวกันนั้นเอง บรรดานักแสดงและทีมงานกำลังร่วมงานกันอย่างสนุกสนาน

“คุณพราวรุ้งเชิญถ่ายรูปคู่กับบดินทร์หน่อยครับ”

ผู้จัดการกองถ่ายเดินมาบอกหญิสาวให้ขึ้นไปบนเวทีเพื่อถ่ายภาพไปลงข่าวบันเทิง ‘บดินทร์’ คือพระเอกที่แสดงภาพยนตร์ร่วมกับพราวรุ้ง ตอนนี้กำลังมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่จับตาของวงการบันเทิง

“ค่ะ... ”

หญิงสาววางแก้วน้ำที่ถืออยู่ในมือ เดินขึ้นไปยืนคู่กับพระเอกหนุ่มคู่จิ้น จากนั้นแสงแฟลชก็วูบวาบขึ้นทันที จากกล้องของบรรดาช่างภาพนิตรสารบันเทิงหลายเล่มที่กำลังรอทำข่าวการปิดกล้องภาพยนต์ซึ่งใช้ระยะเวลาในการถ่ายทำยาวนานหลายเดือน

ระหว่างที่พราวรุ้งขึ้นไปยืนอยู่บนเวที ไทเกอร์เห็นเข้าก็รีบเดินเข้ามาดูแลความปลอดภัยอย่างรู้จังหวะ

เขารู้จักเว้นระยะห่างเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนการทำงานของหญิงสาวจนเกินไป แต่ก็ไม่ได้อยู่ห่างเกินกว่าจะปกป้องเธอได้ ในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

สัญชาตญาณบอดี้การ์ดที่ฝังแน่นอยู่ในกระแสเลือดและจิตวิญญาณของไทเกอร์ทำให้มาร์ดของเขาดูนิ่งขรึม หากในความสงบและเยือกเย็นนั้นสายตาของเขายังคงทำงานไม่หยุด คอยระแวดระวังสิ่งผิดปกติรอบๆ กายอยู่ตลอดเวลา

“หวัดดีจ้ะรูปหล่อ... ”

เจ๊กบเดินเข้ามาทักทายไทเกอร์ สุ้มเสียงหวานชวนขนหัวลุก ในมือข้างหนึ่งถือแก้วเหล้า ท่าทางคงกรึ่มได้ที่เพราะดื่มเข้าไปหลายแก้ว

“เจ๊ชื่อกบจ้ะ”

“ครับ”

“อยากมีบอดี้การ์ดหล่อๆ แบบนี้บ้างจังทำไงดีน๊า... อิอิ ”

ไทเกอร์ก็ได้แต่ยิ้ม ไม่ได้กล่าวอะไร

“เหล้าสักแก้วมั้ยรูปหล่อ... เดี๋ยวเจ๊ไปเอาให้นะคะ”

เจ๊กบชวน

“ขอบคุณครับ... แต่ขณะทำงานผมจะไม่ดื่มครับ”

“อะไรกัน... นี่เวลาพักนะจ๊ะ ดูสิ... ใครๆ ก็พักกันทั้งนั้นแหละ”

ที่เจ๊กบพูดก็ไม่ผิด เพราะว่าเมื่อแลไปรอบๆ ก็เห็นว่าทุกคนกำลังดื่มกินกันอย่างสนุกสนานครื้นเครง ทั้งนักแสดงและทีมงานกองถ่าย

“งานผมต้องทำตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงครับ”

ไทเกอร์ตอบ ท่าทางสุขุมและมาดแมนของเขาทำเอาเจ๊กบรู้สึกร้อนวูบวาบเมื่ออยู่ใกล้

“คืนนี้เจ๊นอนห้องโน้นนะ... 5B หลังริมสุดจ้ะ... เลิกงานแล้วแวะมาดื่มเป็นเพื่อนเจ๊นะพ่อรูปหล่อ”

เจ๊กบให้ท่าอย่างเปิดเผย หล่อนคงนึกว่าบอดี้การ์ดสุดหล่อคนนี้อาจจะชอบลองของแปลก หากแต่ไทเกอร์ไม่ได้ตอบอะไร เขารู้สึกว่าโชคดีเหลือเกินที่ผู้กำกับใช้ให้คนมาตามเจ๊กบออกไปเสียก่อน