ตอนที่ 2

พราวรุ้งเหลือบมองไปที่หน้าบ้าน แลเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่เกินกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตร หน้าตาคมเข้มเข้าขั้นหล่อเหลาสะดุดตา ยืนมาดสุขุมอยู่ที่หน้าบ้าน

“ไม่ใช่คนไทยนี่คะ”

พราวรุ้งทำหน้าประหลาดใจ สายตาจับอยู่ที่ร่างสูงสง่าสะดุดตา

“เป็นลูกครึ่งไทย-สเปน... รับประกันว่าคนนี้ฝีมือดีมาก เป็นลูกครึ่งที่พูดภาษาไทยเก่งมาก เมื่อก่อนเคยเป็น Us army ranger แต่ลาออกมารับงานอิสระ”

นายอัครชัยบอกประวัติของบอดี้การ์ดให้ลูกสาวฟังคร่าวๆ ตามที่เอเย่นบอกมา

“ค่ะ”

พราวรุ้งไม่ใคร่สนใจนัก หล่อนวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ ยกหลังมือขึ้นมองนาฬิกา

“หนูคงต้องไปแล้วค่ะคุณพ่อ”

บอกพลางก้าวเข้าไปสวมกอดร่างท้วม หอมแก้มบิดาเสียงดังฟอด

“ดูแลคุณหนูให้ดีล่ะ... ”

นายอัครชัยกำชับเสียงเข้ม เดินตามมาส่งลูกสาวที่หน้าบ้าน

“ครับท่าน”

บอดี้การ์ดมาดขรึมตอบเสียงหนักแน่น เขาเริ่มงานวันแรกด้วยการขับรถให้พราวรุ้ง ติดตามไปดูแลความปลอดภัยให้เธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง นับตั้งแต่ก้าวแรกที่หญิงสาวออกจากบ้าน

อึดใจต่อมา รถแลมโบกินี่สีทองคันหรูที่มีร่างสูงระหงของซุปตาร์สาวนั่งเคียงข้างมากับบอดี้การ์ดใบหน้าคมเข้มซึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับก็แล่นออกมาสู่ประกายแสงแดดยามเช้า แล่นไปตามเส้นทางที่มุ่งตรงสู่จังหวัดตราดอันเป็นจุดหมายปลายทางของการเดินทางในครั้งนี้

“นายชื่ออะไร... ”

พราวรุ้งถามขณะปรับเบาะเอนนอน ตอนคุยกับบิดาในห้องรับแขกหล่อนไม่ได้ถามถึงรายละเอียดเกี่ยวกับบอดี้การ์ดคนนี้มากนัก จึงไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร

“ไทเกอร์ครับ”

เขาตอบเสียงเรียบ มือวางอยู่ที่พวงมาลัย สายตาคมกริบมองตรงไปยังเส้นทางข้างหน้า

“ก่อนหน้านี้นายอยู่สเปนใช่ไหม”

พราวรุ้งชำเลืองมองร่างสูงใหญ่ เธอยอมรับว่า

ไทเกอร์เป็นบอดี้การ์ดที่หล่อเหล่าที่สุดตั้งแต่เคยมีมา หล่อยิ่งกว่านายแบบฝรั่งหลายๆ คนที่เธอเคยเห็น

“ใช่ครับ”

คนถูกถามตอบสั้นๆ

“แล้วนายรู้จักฉันไหม”

หล่อนแกล้งถามด้วยความอยากรู้

“ใครบ้างล่ะครับที่ไม่รู้จักคุณพราวรุ้ง”

ไทเกอร์ทำการบ้านมาอย่างดี ทันทีที่รู้ว่าเขาถูกว่าจ้างให้มาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของซุปตาร์สาวคนนี้ เขาก็เริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอในทันที ทำให้รู้เรื่องราวของหล่อนละเอียดยิบ แค่คีย์ยำว่า ‘พราวรุ้ง’ ในกูเกิ้ล ทุกเรื่องราวเกี่ยวกับซุปตาร์สาวก็ปรากฏพรืดขึ้นยาวเหยียด สมกับที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

ไทเกอร์ชื่นชอบพราวรุ้งไม่ต่างจากแฟนคลับคนหนึ่ง เขาเก็บสะสมภาพของหล่อนเอาไว้ในโทรศัพท์มือถือมากมาย

“แล้วนายเคยดูหนังที่ฉันเล่นมั้ย... ชอบผลงานของฉันมั้ย”

หล่อนทำท่าเหมือนอยากเชคเรทติ้งตัวเอง

“เคยดูครับ... ผมชอบหนังเรื่องทาสรักจำเลยสวาทที่คุณแสดง แล้วก็ผลงานถ่ายแบบชุดว่ายน้ำล่าสุดคุณสวยมากครับ”

ไทเกอร์ตอบไม่อ้อม เขาเพิ่งเห็นผลงานถ่ายแบบแฟชั่นชุดว่ายน้ำของพราวรุ้งมาหมาดๆ

“แล้วเป็นไงบ้าง... ฉันสวยมั้ย

หล่อนชำเลืองมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาแวบหนึ่ง

“สวยมากครับ”

ชายหนุ่มตอบโดยไม่ต้องคิด

“แล้วนายชอบมั้ย... ฉันเซ็กซี่มั้ย”

“เซ็กซี่มากครับ... ที่สุดเลยก็ว่าได้”

ไทเกอร์อยากตอบว่าแค่เห็นภาพก็ทำเอาเลือดกำดำแทบหยด เขายังไม่ลืมภาพของพราวรุ้งในชุดว่ายน้ำแบบทูพีชโชว์สัดส่วนอะร้าอร่าม

“แล้วนายชอบป่ะล่ะ... ”

“ใครบ้างล่ะครับที่ไม่ชอบคุณพราวรุ้ง”

เมื่อสังเกตเห็นว่าหล่อนเริ่มชวนคุยเหมือนต้องการจะทดสอบบางอย่างในตัวเขา ไทเกอร์จึงระมัดระวังคำพูดและความคิดเห็นที่แสดงออกมา

“ง่วงก็หลับเถอะครับ... ผมรับรองความปลอดภัย”

เขาบอกเมื่อสังเกตเห็นว่าพราวรุ้งทำท่าคล้ายง่วงนอน เพราะว่าตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาหล่อนมีงานเข้ามาตลอด นอกจากถ่ายหนังถ่ายละครก็มีงานอีเว้นท์ติดต่อเข้ามาไม่ขาด ทุกวันนี้เดินสายรับงานเป็นว่าเล่น

รถแล่นต่อมาอีกพักใหญ่ๆ พราวรุ้งหลับปุ๋ยไปแล้ว ไทเกอร์แอบชำเลืองมองหล่อนหลายครั้ง นึกชื่นชมว่าคนสวยแม้ตอนหลับก็ยังสวย ตัวจริงของซุปตาร์สาวคนนี้สวยกว่าที่เขาเคยเห็นในจอทีวีหลายเท่านัก