แก้แค้น 10 ปีไม่สาย

ตัวละคร

พิมพ์ หญิงสาว ถูกข่มขืนแล้วมีความแค้นที่ฝังลึก

ชาญ ชายสูงวัยที่ไม่อิ่มในเรื่องสตรี แอบเข้าไปข่มขืนพิมพ์

หมิง ชายหนุ่มลูกชายของชาญที่รักเมียมากตกเป็นเครื่องมือของการแก้แค้น

นิ่ม หญิงสาว ลูกสะใภ้ของชาญเป็นคนที่หมิงรักมาก

SCENE 01ริมถนน

พิมพ์วิ่งกระหืดกระหอบ มองหน้ามองหลังไปด้วยความหวาดระแวง

หมิงมองเห็นพิมพ์วิ่งกระเซอะกระเซิงเหมือนหนีอะไรมา

พิมพ์วิ่งเข้ามาหาหมิง

พิมพ์ ช่วยด้วยค่ะ ฉันถูกปล้นชิงทรัพย์ฉันไม่มีเงินเหลือเลย ดีที่หนีมาได้มันจะลากฉันไปกับมันด้วย ฉันกลัว ช่วยพาฉันหนีไปหน่อยได้ไหมคะมันกำลังตามมา

หมิง มาทางนี้ครับ ไปกับผม ไม่ต้องกลัวนะครับ

หมิงรีบพาพิมพ์เดินทะลุซอยหนึ่ง

หมิง ซอยนี้เป็นทางลัดบ้านของผมเอง ไม่มีใครรู้จักหรอกครับ

พิมพ์ มันตามไม่ถูกแน่ใช่ไหมคะ

หมิง ไม่ถูกแน่ครับ ผมจะพาคุณไปแจ้งความนะครับ

พิมพ์ อย่านะคะ ฉันกลัว กลัวมากเลยค่ะ ถ้ามันเจอฉัน มันต้องจับฉันไปแน่ ฉันอยากจะหาที่หลบก่อน ให้พวกมันไปที่อื่นก่อนค่ะ

หมิงครุ่นคิด

หมิง ไปอยู่บ้านญาติของคุณก่อนไหมครับ

พิมพ์ ฉันมาจากต่างจังหวัดไม่รู้จักใครเลยค่ะ ฉันมาหางานทำ ให้ฉันหลบอาศัยอยู่บ้านคุณก่อนได้ไหมคะ ฉันกลัวพวกมันย้อนกลับมา ฉันไม่กล้าอยู่คนเดียว และฉันก็ไม่กล้าไว้ใจใคร

หมิง ไม่ดีแน่ครับผมมีภรรยาแล้ว แต่ตอนนี้ภรรยาของผมไม่อยู่ถ้าคุณมาอยู่บ้านผม ชาวบ้านต้องนินทาแน่

พิมพ์ก้มหน้าลงพร้อมกับทรุดกายลงนั่งแล้วร้องไห้

พิมพ์ ฉันจะทำยังไงดี เงินที่มีอยู่ก็ถูกปล้นไปหมด ฉันไม่มีเงินสักบาท ญาติพี่น้องก็ไม่มี ตั้งใจจะมาหางานทำ หาเงินส่งไปให้พ่อกับแม่ใช้หนี้ แต่ฉันต้องมาเจอพวกคนใจบาป ชีวิตฉันมันเลวร้ายจนไม่อยากอยู่เลยตอนนี้

หมิง เอาอย่างนี้ผมให้คุณพักที่บ้านผมก็แล้วกันนะครับแต่อยู่ได้แค่ 2 วันนะครับ เพราะว่า ตอนนี้ภรรยาของผมไม่อยู่ ถ้าเธอกลับมาเห็นคุณอยู่กับผมคงไม่ดีแน่และคุณห้ามออกไปให้ใครเห็นนะครับ

พิมพ์ยกมือไหว้หมิง

พิมพ์ ขอบคุณมากค่ะ ฉันจะช่วยทำงานทุกอยางเลยค่ะ

หมิง งั้นก็มาทางนี้ครับ ตามผมมา

หมิงพาพิมพ์ไปที่บ้านของเขา

SCENE 02 บ้านของหมิง

หมิงหิ้วอาหารเข้าบ้าน พิมพ์รีบออกมารับแล้ว

พิมพ์ เยอะเลยนะคะ คุณไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง เสื้อผ้าสบู่แชมพู ฉันเอาไปวางเตรียมไว้ให้แล้วนะคะ

พิมพ์ร้องบอกเมื่อหมิงเดินเข้าห้อง พิมพ็รีบเอาอาหารใส่ชามและเทยาบางอย่างลงในแก้วน้ำ ที่เตรียมไว้ให้

หมิง

SCENE 03 ในบ้านของหมิง (ต่อ)

ภาพหลายเหตุการณ์

หมิงกินข้าว ดื่มน้ำในแก้วที่พิมพ์เทยาไว้ หมิงง่วงนอน พิมพ์พาหมิงเข้านอน พิมพ์ถอดเสื้อหมิงออก ถอดเสื้อของตนเอง ถ่ายภาพที่ตนเองนอนซบอยู่บนอกของหมิง

SCENE 04 บ้านของหมิง

ประตูห้องนอนถูกผลักเปิดกว้าง

นิ่ม สารเลว

นิ่มกระชากผมของพิมพ์ให้ถอยออกมาจากหมิง

พิมพ์ โอ๊ย

หมิงได้ยินเสียงก็ตกใจตื่น

หมิง นิ่ม

นิ่ม แกสองคนสวมเขาฉัน ให้ฉันเป็นควายมานานเท่าไหร่แล้ว

หมิง นิ่มมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ นิ่มผมอธิบายได้นะมันไม่มช่อย่างที่คุณเห็น

นิ่ม มีอะไรที่ต้องอธิบาย ก็เห็นอยู่ตำตานี่ไงหมิง คุณเลวมาก ฉันไม่นึกเลยนะว่าคุณจะเลวได้ถึงขนาดนี้

หมิง นิ่มมันไม่ได้เป็นอย่างที่นิ่มเห็นนะผมไม่รู้เรื่อง ผมมีคุณคนเดียวผมรักคุณนะนิ่ม ผมรักคุณเชื่อผมเถอะ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

พิมพ์ คุณเป็นอะไรไม่รู้พอกินข้าวเสร็จคุณก็ปลุกปล้ำฉัน ฉันสู้แรงคุณไม่ได้ ฉันเสียหายนะคะ คุณก็เป็นลูกผู้หญิงเหมือนฉัน เห็นใจฉันเถอะฉันพลัดบ้านมา แล้วต้องหนีเสือปะจระเข้แบบนี้

พิมพ์ร้องไห้ฟูมฟาย

นิ่ม แล้วเธอจะเอายังไง

พิมพ์ ฉันต้องการความรับผิดชอบ เพราะไม่แน่ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอาจจะมีอะไรบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นในท้องของฉันก็เป็นได้ แล้วฉันจะทำยังไงฉันไม่มีที่ไป ไม่มีเงินไม่มีญาติพี่น้อง

พิมพ์ร้องไห้

พิมพ์ ฉันถูกปล้นจนหมดตัว ไม่มีเงินที่จะไปทำอะไรต่อ พ่อกับแม่ของฉันรอฉันอยู่ที่บ้าน ฉันบอกว่าจะมาหางานทำหาเงินส่งไปให้ใช้หนี้ แล้วฉันมาเจอกับคนที่ช่วยเหลือฉันมาทำลายฉันแบบนี้อีก

หมิง ไม่รู้จริงว่าเกิดอะไรขึ้น นิ่ม เชื่อผมเถอะ ผมรักคุณคนเดียว

นิ่ม แล้วผู้หญิงคนนี้ล่ะคุณจะอธิบายยังไง จะทำยังไงบอกมาสิ พูดมาสิ พูดมาจะเอายังไง

หมิง ผมไม่รู้เหมือนกันแต่ผมขาดคุณไม่ได้ผมรักคุณนิ่ม

นิ่ม แต่ฉันอยู่ไม่ได้ แบบนี้ฉันรับไม่ได้ คุณต้องเลือก

พิมพ์ ได้โปรดเถอะ ฉันไม่มีที่ไปแล้วจริง ๆค่ะ หากคุณไม่รับผิดชอบฉัน ฉันจะฆ่าตัวตาย ฉันอับอาย ฉันไม่อยากมีชีวิต

พิมพ์พูดจบก็วิ่งออกไปไปแล้วหยิบมีดปลายแหลม

หมิง คุณจะทำอะไร

หมิงรีบถลาไปแย่งมีดออกมาจากมือของพิมพ์

นิ่มมองภาพที่หมิงโอบกอดปลอบใจพิมพ์แล้วร้องไห้ก่อนจะวิ่งออกไปจากบ้าน

SCENE 06 บ้านของหมิง

พิมพ์กดโทรศัพท์หาเพื่อนสาวคนหนึ่ง

พิมพ์ ขอบใจแกมากนะ เอ้ แกจะมางานหมั้นฉันไหมวันนี้

เสียงของเอ้ ขอแสดงความยินดีด้วยนะพิมพ์แต่ฉันไปไม่ได้ แต่จะส่งของขวัญไปให้วันแต่งแล้วกันนะ

พิมพ์ จ้ะเพื่อนรักขอบใจมาก

พิมพ์วางวางสาย

ภาพย้อนหลัง (ต่อจาก SCENE 04)

เมื่อพิมพ์ถ่ายภาพของตนเองกับหมิงในห้องแล้วส่งให้เพื่อนรักที่ชื่อเอ้ เพราะเอ้เป็นเพื่อนกับนิ่มเหมือนกัน เอ้ก็ส่งภาพไปให้นิ่มเห็น จากนั้นนิ่มก็รีบกลับบ้าน

ตัดมาที่ปัจจุบัน

หมิงนั่งเงียบอยู่ในบ้าน รอเวลาให้ญาติผู้ใหญ่มาเป็นสักขีพยานการหมั้นของเขากับพิมพ์

พิมพ์ ขอบคุณนะคะที่รับผิดชอบฉัน

พิมพ์นั่งลงที่พื้นแล้วยกมือไหว้ที่ตักของหมิง

รับภาพประตูบ้านเปิดกว้าง

หมิง พ่อ ผมไม่คิดว่าพ่อจะมา

พิมพ์ลุกขึ้นยืนเคียงข้างหมิงแล้วมองหน้าพ่อของหมิง

ชาญ นี่มัน!

ชาญยกมือชี้หน้าพิมพ์

ชาญ หมิงแกจะหมั้นกับผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ

หมิงมองหน้าพิมพ์

พิมพ์ ใช่ เราจะหมั้นกันแล้วจะฉันก็จะอยู่ที่นี่ อยู่กับหมิง สามีของฉัน

ชาญ ไม่ได้ ไม่ได้เป็นอันขาด

หมิงมองหน้าชาญ

พิมพ์ ทำไมจะไม่ได้ ฉันเสียหายเขาก็ต้องรับผิดชอบฉันสิ

ชาญ หมิงแกเสียเมียดี ๆไปเพราะผู้หญิงสารเลวเหลวแหลกคนนี้เหรอ แกไม่น่าเลยนะ ที่ไปคว้าผู้หญิงชั้นต่ำไพร่สถุลสารเลวไร้สกุลคนนี้มาทำเมีย

พิมพ์ แกว่าฉันเลวงั้นเหรอ แล้วฉันเลวเพราะใคร ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้แก่บ้ากามตัณหากลับอย่างแก

ชาญ ใช่ฉันมันเลว แต่ก็เพียงอารมณ์ชั่ววูบแล้วฉันก็ให้เงินเธอไว้ไม่น้อย แต่มันผิดกับเธอ เธอมันสารเลว อีชาติชั่ว ชิงหมาเกิด

หมิง นี่มันอะไรกันครับพ่อ

ภาพเลือนหาย

SCENE 07 ในห้องพักของพิมพ์

ย้อนหลังไป 10 ปี

พิมพ์นอนหลับอยู่ในห้อง

ชาญแอบเข้ามาในห้อง

พิมพ์ ใครน่ะ โอ๊ะ

ชาญ หอมไปทั้งตัว

พิมพ์ ไอ้โรคจิต ไอ้แก่ตัณหากลับ ออกไปนะ ออกไป ช่วยด้วย ช่วยด้วย

พิมพ์ร้องให้คนช่วยและพยายามต่อสู้ดิ้นรนขัดขืน แต่ไม่สามารถจะสู้แรงของชาญได้

SCENE 08 ในห้องพักของพิมพ์ (ต่อ)

ชาญสวมเสื้อและกางเกง

พิมพ์นั่งร้องไห้

ชาญ ร้องไห้ทำไม ฉันชอบเธอมานานแล้ว เอาเงินนี่เก็บไว้ใช้นะ คราวหลังฉันจะมาหาอีก เธอยอดเยี่ยม

มาก

พิมพ์ ฉันจะเอาเรื่องแก

ชาญ ทำได้เหรอ เอาสิ มีปัญญาก็เชิญ

พิมพ์ ฉันจะเอาเรื่องแกให้ได้ไอ้คนเลว ไอ้ชาติชั่ว แกทำลายชีวิตฉัน แกอย่าหวังว่าแกจะอยู่ดีมีสุข

ชาญ อย่าดีแต่ปากล่ะ ฉันจะรอ

ชาญยิ้มเยาะให้พิมพ์แล้วเดินออกไป พิมพ์มองตามชาญด้วยความแค้น

SCENE 09 ถังขยะริมถนน

หลังจากวันนั้น 10 เดือน

พิมพ์อุ้มทารกแรกเกิดมาวางที่ถังขยะ แล้วรีบเดินหนีไป

ชาญ นั่นมันผู้หญิงคนนั้นนี่

ชาญขับรถมาแถวนั้นแล้วทันได้มองเห็นพิมพ์วางอะไรบางอย่างไว้ที่ถังขยะ

ชาญมองพิมพ์แล้วหันมาที่ถังขยะเมื่อแว่วได้ยินเสียงทารก

ชาญ เอ๊ะ เสียงเด็กนี่

ชาญลงรถไปมองเห็นทารกน้อย เขาอุ้มเด็กคนนั้นมา

SCENE 10 บ้านของหมิง(ต่อจาก SCENE 06)

ชาญชี้หน้าพิมพ์

ชาญ หมามันยังไม่ทิ้งลูกของมัน แต่แกทิ้งลูกของแก แกมันเลว

พิมพ์ เด็กที่พ่อมันไม่ตั้งใจให้เกิด มันเกิดมาเพื่อทำลายชีวิตฉัน ดีเท่าไหร่แล้วที่ฉันอุ้มท้องแล้วคลอดมันออกมา มันเป็นหน้าที่ของแกที่ต้องเลี้ยงมันไม่ใช่เหรอ

ชาญ แกหมายความว่าไง

พิมพ์ ฉันเห็นว่าแกจะมาแถวนั้นเพราะแกต้องออกจากบ้านของอีลำยองช่วงเวลานั้นพอดี ฉันจงใจให้แกได้เห็น แล้วก็แอบดูว่าแกเอาลูกของแกไปหรือเปล่า แต่ยังดีที่แกเอาลูกของแกไป

ชาญ แก อีผู้หญิงสารเลว

พิมพ์ แกทำลายชีวิตฉัน อนาคตฉัน แกต้องสูญเสียลูกสะใภ้ที่แกรักไป ดีนะที่แกมาเร็ว ไม่งั้นแกจะได้ฉันเป็นลูกสะใภ้ของแกด้วย

ชาญ ไปนะแกออกไปจากชีวิตลูกชายฉัน ไป

พิมพ์ ฉันไปแน่ แต่ขอแสดงว่าความเสียใจด้วยนะ ลูกสะใภ้ที่พวกแกคิดจะอาศัยเงินทองของเขา ตอนนี้แกหมดสิทธิ์แล้ว

ชาญ แกหมายความว่าไง

พิมพ์ แกหวังจะให้ใยนิ่มมาปิดบัญชีบ้านที่แกเอาไปเข้าธนาคารเอาเงินไปปิดปากแม่ของเด็กผู้หญิงที่แกไปข่มขืนเขานั่นไง คงต้องหาที่เกาะใหม่หรือไม่ก็หาที่ซุกหัวนอนใหม่ได้แล้ว

พิมพ์หัวเราะอย่าสะใจ

ชาญมองหน้าหมิงแล้วนั่งลงใกล้ ๆ เพราะความไม่รู้จักอิ่มของเขาจึงทำให้ลูกชายที่เขารักต้องมาเสียใจ

ชาญ พ่อขอโทษนะ ไม่คิดว่าผ่านมาตั้ง 10 ปีมันจะตามมาแก้แค้น มาทำลายชีวิตของหมิง นิ่มต้องไปจากพวกเรา พ่อขอโทษ มันคงรู้ว่าทำร้ายพ่อก็คงไม่เจ็บปวดเท่าทำร้ายลูกของพ่อ

หมิง ผมรักนิ่มมาก ผมจะอยู่ยังไงครับพ่อ

ชาญกอดหมิงไว้ด้วยความเจ็บแค้นในหัวใจ

.........................................................................................

ข้อคิด

คนเราถ้ามีความพอ แล้วอยู่ในกรอบของความซื่อสัตย์ เรื่องราวมันคงไม่เลวร้าย ซื่อสัตย์ต่อผัวต่อเมีย ไม่ล่วงเกินเบียดเบียนลูกเมียของคนอื่น ความสูญเสีย ความเจ็บแค้นก็จะไม่เกิดขึ้น