บทหนังสั้นสะท้อนสังคม (เล่ม 1)

ภาพขอทานน้อย มองดูเด็กรุ่นเดียวกับเขาสวมชุดนักเรียนมีพ่อแม่จูงมือเดินผ่านหน้าไป

ขอทานน้อยยกขันเก่า ๆ ขึ้นเป็นการส่งสัญญาณว่าขอเงินหน่อย แต่ก็ไม่มีใครสนใจ พวกเขาทำเหมือนมองไม่เห็น

ขอทานน้อย “ขอเงินให้ผมหน่อยครับ”

ขอทานน้อยร้องบอกผู้คนที่เดินผ่านไป

แทนสายตาของขอทานน้อยมองไปยังรถเข็นขายข้าวเหนียวหมูปิ้งส่งกลิ่นหอมและคนมุงเข้าแถวกันซื้อ มองดูร้านอาหารที่คนเดินเข้าออกเพื่อซื้ออาหารบางคนก็นั่งทาน

รับภาพ ขอทานน้อยขยับไปใกล้ ๆ ร้านขายของที่คนเดินผ่านเยอะ

เถ้าแก่ร้านขายข้าวมันไก่ “ไปออกไปให้พ้นสกปรก ขวางทางคนเข้าออกร้าน”

เถ้าแก่ใช้เท้าเขี่ยขันของขอทานน้อยจนกระเด็นออกไป ขอทานน้อยรีบไปหยิบขันมาถือไว้

ขอทานน้อย “ขอบคุณที่มองเห็นผมนะครับ”

ขอทานน้อยยกมือไหว้เถ้าแก่ แล้วหาที่นั่งใหม่

กิ๊ฟ “เถ้าแก่ ฉันซื้อข้าวมันไก่ 2 ห่อนะคะเอาพิเศษให้เด็กน้อยคนนั้น”

เถ้าแก่ “ได้ครับ มันพูดแปลก ผมไล่มันให้ถอยออกไป แต่มันกลับยกมือไหว้ผมแล้วพูดว่า ขอบคุณที่มองเห็นมัน”

เถ้าแก่ทำข้าวมันไก่เสร็จแล้วส่งให้กิ๊ฟ

กิ๊ฟ “หนูจ๊ะ ฉันให้ข้าวนะจ๊ะ”

ขอทานน้อยมองหน้ากิ๊ฟแล้วร้องไห้ออกมา

ขอทานน้อย “ในที่สุดก็มีคนมองเห็นผมแล้ว ขอบคุณมากครับ”

กิ๊ฟ “ทำไมถึงจะไม่มีใครมองเห็นหนูล่ะลูก”

ขอทานน้อย “ผมนั่งอยู่ที่นี่ทุกวัน แต่ไม่เคยมีใครมองเห็นผมเลยสักคน ผมเหมือนเงาที่นั่งร้องไห้รอ

ความเมตตา เป็นได้แค่เงาที่ไม่มีตัวตน เป็นเงาที่มีชีวิต แต่วันนี้มีคนเห็นผม 2 คน”

เถ้าแก่เดินออกมาหยุดยืนใกล้ ๆ กิ๊ฟด้วยความรู้สึกเศร้าสะเทือนใจกับคำพูดของขอทานน้อย

กิ๊ฟ “หนูอยู่ที่ไหนล่ะลูกอยู่กับใครบ้าง”

ขอทานน้อยชี้ไปที่ใต้สะพานลอย

ขอทานน้อย “ผมเคยอยู่กับพ่อ แม่และน้องหลายคน แต่ต่อมาพ่อผมถูกรถชนตาย น้องสาวของพ่อก็ไล่พวกเราออกมาจากบ้าน ผมออกมาหาเงินเพื่อจะไปเลี้ยงแม่กับน้อง แต่ไม่มีใครมองเห็นผมเลยสักคน”

เถ้าแก่นั่งลงแล้วรั้งเด็กน้อยไปกอดไว้

กิ๊ฟ “ฉันจะช่วยครอบครัวของหนูเองนะลูก วันนี้มีเรา 2 คนที่มองเห็นหนูแล้ว หนูดีใจไหมลูก”

ขอทานน้อย “ดีใจครับ ข้าวนี้ ผมเอาไปให้แม่กับน้อง ๆ ได้ใช่ไหมครับ”

เถ้าแก่ “เอาไปเลยเดี๋ยวลุงจะทำให้ใหม่ และนับจากพรุ่งนี้ไปหนูมาทำงานกับลุงนะลูก”

กิ๊ฟ “ไปจ้ะลูก ฉันจะพาหนู พาแม่และน้องไปอยู่บ้านใหม่ ให้หนูกับน้องได้เรียนหนังสือ”

ขอทานน้อยร้องไห้ด้วยความดีใจ เขาเพียงแค่ขอให้ใครได้มองเห็นเขาบ้างเท่านั้น

ขอทานน้อย “ขอบคุณที่มองเห็นผม ขอบพระคุณมากครับ แม่กับน้องของผมไม่อดอีกต่อไปแล้ว”

ขอทานน้อยยกมือไหว้กิ๊ฟกับเถ้าแก่แล้วร้องไห้ด้วยความดีใจ