1 Mr. Dominic Wang

เครื่องบินโบอิ้งลำมหึมาของสายการบินระดับโลกที่กำลังจะออกจากท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ เคนเนดี มหานครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ปลายทางคือกรุงเทพมหานคร ประเทศไทย ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ผู้โดยสารเที่ยวบินนี้ต่างเริ่มทยอยเดินเข้าเครื่อง นั่งประจำที่ พนักงานต้อนรับยิ้มแย้มแจ่มใสทักทายฉะฉาน เป็นบรรยากาศที่คึกคักพอสมควร

เสียงรองเท้าส้นสูงดังเป็นจังหวะในชั้นเฟิร์สคลาสที่ค่อนข้างเงียบทว่าไม่อาจดึงความสนใจของคนเพียงแค่ไม่กี่คนในชั้นนี้ที่กำลังจดจ่ออยู่กับเรื่องตนเอง ทว่าเสียงพูดคุย คล้ายกำลังโต้เถียงกันเป็นภาษาไทยของหญิงสาวชาวไทยสองคน ทำเอาคนที่ได้ยิน และฟังรู้เรื่องอดขมวดคิ้วไม่ได้ ก่อนมันจะเงียบหายไปในห้านาทีให้หลังก่อนเครื่องบินจะเหินทะยานสู่ท้องฟ้า ตอนเวลาเที่ยงคืนห้าสิบนาที

ในที่สุดเวลายี่สิบกว่าชั่วโมงสำหรับการเดินทางอันแสนยาวนาน จากอีกซีกโลกหนึ่งมายังอีกซีกโลกหนึ่งก็ได้สิ้นสุดลงแล้ว หลังจากล้อเครื่องบินแตะบนรันเวย์ที่ไม่เคยหลับใหล กัปตันได้ประกาศสิ้นสุดไฟล์ต ประตูถูกเปิดออกให้ผู้โดยสารได้ตบเท้าทยอยเดินออกเหยียบผืนดินประเทศไทย ความคึกคักก็กลับมาอีกครั้ง

ชายหนุ่มร่างสูงที่เงียบสงบมาตลอดการเดินทางก็ลุกขึ้นจากที่นั่ง พร้อมถือกระเป๋าหนังสีน้ำตาลเดินนำผู้ติดตามที่อยู่ในชุดลักษณะคล้ายกันออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย บดบังสายตาด้วยแว่นกันแดดสีดำ ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงกว่า เที่ยวบินจากหลายที่ ทั้งใน และต่างประเทศมาลงจอดไล่เลี่ยกัน จำนวนคนจึงมหาศาล

“คุณดอมคะ”

“…”

“คุณดอม”

คนเรียกพยายามจะยื้อด้วยเสียงหวาน ๆ ก้าวเท้าบนรองเท้าส้นสูงสามนิ้วเร็ว ๆ เพื่อที่จะตามหลังชายหนุ่มให้ทัน แต่คนถูกยื้อไม่คิดจะหยุด เดินมุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่หวั่นไหว แค่ขยับปากถามคนสนิทเขาก็คิดว่าเสียเวลามากแล้ว บนใบหน้าจึงมีริ้วรอยของความรำคาญใจปรากฏให้เห็นเลือนราง

“ใคร?”

“เอ่อ คุณมนครับเสี่ย…มนธิรา พราวประดับ”

“มนธิรา พราวประดับ?”

“ครับ”

“ไม่รู้จัก”

ไม่รู้จัก?

มุมปากของเลขานุการหนุ่มถึงกับกระตุกอย่างช่วยไม่ได้ ท่าทีของเจ้านายเย็นชาเหมือนน้ำแข็งขั้วโลกไม่มีผิด แต่เอาเถอะ มันคือเรื่องปกติที่ของผู้ชายคนนี้ อดคิดในใจไม่ได้ว่าแต่แบบนี้ก็ออกจะเกินไปหน่อยไหม ถ้าเธอคนนั้นบังเอิญมาได้ยินสามคำกระแทกใจของท่านประธานเข้าไม่รู้ว่าจะมีสีหน้ายังไง คงช็อค และคาดไม่ถึง สาวสวยระดับแนวหน้าที่มีฐานแฟนคลับมากมาย ยอดผู้ติดตามในอินสตราแกรมนับสิบล้าน

มนธิรา นางเอกสาวลำดับต้น ๆ ของประทเศไทยที่โลดแล่นอยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปี ออกสื่อ ลงนิตยสาร ออกงานอีเวนต์ ทำการกุศล เดินแบบ เล่นละคร ถ่าย MV ล้วนผ่านมือเธอมาแล้วทั้งนั้น ที่สำคัญเธอยังเป็นหนึ่งในว่าที่พรีเซนเตอร์ของบริษัทที่ได้ผ่านการคัดเลือกมาจากการลงมติโหวตในที่ประชุมเมื่อประมาณสองสัปดาห์ที่ผ่านมานี้เอง

งานนี้ถือเป็นงานใหญ่ ทุ่มทุนสร้างพอสมควร เพราะได้มีการคัดเลือกคนบันเทิงที่มีชื่อเสียงจากหลายประเทศเพื่อจะถ่ายโฆษณาตัวนี้ร่วมกัน ส่วนจะเป็นสถานที่ที่ไหนนั้นยังต้องรอสรุปอีกที มนธิราถือเป็นตัวแทนของประเทศไทย แต่เจ้านายเขาดันบอกว่าไม่รู้จักเต็มปากเต็มคำ เป็นการตัดบทที่ยอดเยี่ยมมาก

เลขาฯ หนุ่มอนาคตไกลยิ้มอ่อนกับตัวเองพลางกลอกตาแล้วหันหลังกลับไปมองนักแสดงสาวสวยกับผู้จัดการส่วนตัวของเธอ ซึ่งอยู่ห่างจากพวกเขาหลายก้าวด้วยสายตาเห็นใจเล็กน้อย ต้องยอมรับว่าความสวยบางครั้งก็ไม่ได้มีอิทธิพลเสมอไปโดยเฉพาะกับโดมินิก หวัง

ความจริงแล้วพวกเขาโดยสารมาบนเครื่องบินไฟล์ตเดียวกัน และในชั้นเฟิร์สคลาสเหมือนกัน แต่เธอกับเจ้านายเขาไม่ได้คุยอะไรกันสักคำ แม้แต่ยิ้มให้กันยังไม่มี เขารู้ว่าตลอดไฟล์ตนางเอกคนนี้พยายามให้ตนเองตกอยู่ในสายตาโดมินิกเสมอถ้ามีโอกาส ต่อให้แนบเนียนยังไงเขาก็รู้ทัน เจอคนมาทุกประเภทแล้วแค่นี้มีหรือจะปิดบังเขาได้ เธออยากเป็นฝ่ายถูกทักทายแต่ผลลัพธ์ไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง เงยหน้ามองคุณนางเอกสักแวบยังไม่มี สร้างป้อมปราการไว้แน่นหนามาก เดาว่ามนธิราต้องกล้ำกลืนไม่น้อยตอนอยู่บนเที่ยวบิน แต่ต้องยอมรับอย่างหนึ่งคือผู้จัดการของเธอค่อนข้างฉลาด

แต่ตอนนี้เขาคิดว่าไม่ฉลาดแล้วกับการกระทำนี้ ลืมไปหรือเปล่าว่าที่นี่คือสนามบิน ไม่รู้จักสร้างภาพลักษณ์กันแล้วหรือยังไง ช่วยไม่ได้ พวกเธอคงไม่รู้ว่าถ้าเจ้านายเขาไม่คิดจะสนใจใคร คนนั้นก็ไม่มีความหมาย พยายามดิ้นรนให้ตายเพื่อให้เขาสนใจผลลัพธ์ที่ได้ก็เท่าเดิม ยืนอยู่ต่อหน้าก็คือากาศ หรือดีหน่อยก็อาจจะพยักหน้าให้ทีหนึ่ง ใครว่าทำธุรกิจต้องสร้างมิตรไปทั่ว สำหรับท่านประธานคนนี้เขาช่างขยันทำให้คนหมั่นไส้ไปทั่วมากกว่า ที่เลขาฯ อย่างเขากล้าแสดงความคิดเห็นในใจอย่างนี้เป็นเพราะติดตามเจ้านายมาตั้งแต่สมัยเรียนที่ลอนดอน

“พอแค่นี้เถอะค่ะน้องมน พี่ไม่อยากให้คุณเขาไม่พอใจน้องมน”

มนธิราก็ไม่คิดจะดึงดันแล้ว เธอก้าวขาตามไม่ทัน ฝีเท้าจึงผ่อนลงประกอบกับรู้สึกว่าหน้าชานิด ๆ แล้วด้วย คนของตัวเองที่ตามไม่ห่างกายก็น่ารำคาญไม่น้อย มองอะไรก็หงุดหงิดไปหมด จึงหันขวับมองด้วยท่าทางไม่เป็นมิตรก่อนจะสวมแว่นกันแดดทรงใหญ่อำพรางสายตา การเดินทางไปอเมริกาครั้งนี้นอกจากไปทำงานกับแบรนด์ระดับไฮเอนด์ที่เชิญไปดูแฟชั่นโชว์ และถ่ายแบบแล้ว เธอยังใช้โอกาสนี้พักผ่อนไปในตัวยาว ๆ พวกทีมงานที่ไปด้วยกันบินกลับมาถึงเมืองไทยนานแล้ว รู้อย่างนี้ส่งประดับดาวกลับมาพร้อมกับคนอื่นก็ดี

“ก็พอแล้วนี่ไงคะ ไม่งั้นมนคงวิ่งตามเขาไปแล้ว พี่ดาวจะอะไรนักหนาเนี่ย มนยังไม่ทันได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย ตอนอยู่บนเครื่องบินมนก็ยอมเชื่อฟังพี่ดาว ให้ทำตัวนิ่ง ๆ แล้วเขาจะเห็นคุณค่า สุดท้ายเป็นยังไง เราไม่เริ่มเลยคว้าได้แต่ความว่างเปล่า” บอกให้สงวนท่าทีเธอก็กัดฟันยอมทำตาม เป็นการกระทำที่โง่มาก “มีแต่คนเขาอยากสนิทสนมกับเศรษฐีตระกูลดังเพื่ออนาคตอันสดใสกันทั้งนั้น คงมีแค่พี่ดาวนี่แหละที่สมองคิดอะไรไม่เข้าท่าสักอย่าง”

มนธิราพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ใส่ญาติผู้พี่ควบตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัว ไม่ยอมรับว่าการที่ทำอย่างนี้อาจทำให้โดมินิกไม่พอใจได้ ประดับดาว ผู้หญิงคนนี้มักจะคอยกังวลทุกเรื่องเกินกว่าเหตุอยู่เสมอ เอะอะห้าม เอะอะตื่นตูม มันเป็นพฤติกรรมที่โง่ และน่าเบื่อมาก ถ้าไม่ติดว่าเห็นแก่ที่มารดาขอร้องไว้ เธอเปลี่ยนคนดูแลเป็นคนอื่นไปนานแล้ว ไม่เคยได้ดั่งใจเลย

“จะพูดง่าย ๆ ว่าจะอะไรนักหนาได้ยังไง น้องมนก็รู้ว่าพี่เตือนด้วยความปรารถนาดี ถ้าเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้นมามันไม่มีทางส่งผลดีต่อชื่อเสียงของน้องมนเลย ที่สำคัญมันชัดเจนมากว่าคุณโดมินิกเขาไม่ได้สนใจน้องมนเลยตั้งแต่แรก เรื่องนี้น้องมนควรยอมรับ ไม่ใช่หลับหูหลับตาหลอกตัวเอง วัดได้จากที่เราอยู่บนเครื่องบินไฟล์ตเดียวกับเขา ตั้งกี่ชั่วโมงบนนั้น มันง่ายมากถ้าเขาจะเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้า หรือยิ้มให้น้องสาวพี่สักครั้ง ทั้งที่น้องมนกำลังจะเป็นพรีเซนเตอร์ให้บริษัทเขา แต่เขาก็ไม่ได้แคร์ตรงจุดนั้น พี่เคยเตือนแล้วว่าผู้ชายคนนี้เขาไม่ชอบคนประจบสอพลอ บังเอิญเจอก็บังเอิญไป ถ้าเขาไม่มีปฏิกิริยาอะไรก็เฉยไว้ พี่ไม่รู้ว่าน้องมนคิดอะไรอยู่ถึงได้ตะโกนเรียกออกไปแบบนั้น ถ้ามีใครเห็น ถ้ามีใครจับผิดแล้วเอาไปพูดในทางเสียหาย นางเอกดังภาพลักษณ์ดีจะกลายเป็นตัวตลกชั่วข้ามคืนทันที”

มนธิรากำมือแน่น เธอเกลียดยายพี่สาวตัวดีนี่ที่ชักจะพูดมากขึ้นทุกวัน อยากอาละวาดแล้วไล่ไปให้พ้นหน้าแต่สถานที่ไม่เป็นใจ จึงได้แต่กดข่มอารมณ์ร้อน ๆ ไว้ในอก เจอแฟนคลับ แฟนละครเข้ามาทักก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ยิ้มหวาน อดทนยืนถ่ายรูปกับทุกคนที่ขอเหมือนไม่เคยมีเรื่องอะไรรบกวนจิตใจ พอขึ้นรถได้ก็คืออีกเรื่องหนึ่ง ประดับดาวโดนเล่นงานไปชุดใหญ่ หลังจากช่วยขนสัมภาระขึ้นมาไว้บนห้องในคอนโดฯ หรูราคายี่สิบกว่าล้านแล้วก็ถูกไล่กลับไป

เธอต่อสายหามารดา ได้ระบายความหงุดหงิดที่มีต่อประดับดาวออกไปบ้างแล้วนางเอกสาวก็มายืนชื่นชมเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า เครื่องประดับแบรนด์ชั้นนำที่หอบหิ้วกลับมาจากอเมริกา ทั้งหมดที่กองอยู่ตรงหน้านี้เธอไม่ได้ควักเงินในกระเป๋าตัวเองจ่ายออกไปเลยสักบาทเดียว สิบกว่าล้านที่ได้ไปช้อปปิ้ง เธอใช้จนเปรม

กำลังจะสวมนาฬิกาประดับเพชรเรือนหรูรุ่นล่าสุดที่เพิ่งได้มาบนข้อมือ สายเรียกเข้าจากสมาร์ตโฟนก็ดึงความสนใจ เห็นเบอร์โทรศัพท์ที่โชว์หราบนหน้าจอปฏิกิริยาแรกก็คือกลอกตา ก่อนจะคว้ามากดรับสายหลังจากปล่อยให้มันดังรบกวนอยู่สักพัก แล้วถึงกดรับ กรอกเสียงหวาน ๆ ติดจะออดอ้อนให้คนทางโน้นได้รู้สึกกระชุ่มกระชวย เพราะรู้ว่าเขาหลงพูดเอาใจนิดหน่อยก็อามรมณ์ดี

“ค่ะที่รัก”

“…”

“มนก็คิดถึงคุณค่ะ”