ตอนที่ 3 คนที่พร้อม(3)

กริ๊ง....กริ๊ง....กริ๊ง....

เสียงโทรศัพท์ที่ดังและสั่นอย่างต่อเนื่องในเช้าของวันนี้ ปลุกให้ร่างบางต้องตื่นขึ้นมาจากการหลับไหลในช่วงตลอดคืนที่ผ่านมา 

" ฮัลโหล... " 

มือบางควานหาโทรศัพท์ที่อยู่ข้างเตียงมาแนบหู พร้อมกับรับสายด้วยเสียงงัวเงียที่เพิ่งตื่นนอนใหม่ๆ 

" ชะนี!!! ยังไม่ตื่นอีกเหรอยะ นี่สายโด่งแล้วนะ แกจะนอนกินบ้างกินเมืองไปถึงไหนคะ "

บิวตี้หรือชื่อเดิมเบิร์ดชายใจหญิงที่โทรมาปลุกเพื่อนสาว เพราะวันนี้พวกเขาทั้งสองคนมีนัดไปสมัครงานที่บริษัทส่งออกรถยนต์หรูแห่งหนึ่งซึ่งเป็นบริษัทลำดับต้นๆของประเทศ พวกเธอเห็นในเว็บสมัครงานออนไลน์ว่ามีตำแหน่งว่างอยู่ต้องการรับสมัครโดยด่วน เลยไม่รอช้าที่จะไปในเช้าวันนี้ 

" อื้มมม...เช้าแล้วหรอเนี่ย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบตีสามแล้ว ปวดหัวเป็นบ้าเลย " 

น้ำผึ้งหญิงสาวร่างเล็กไซส์มินิขนาดพกพา บ่นออกมาเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็ปาไปดึกมากแล้ว เพราะเพิ่งกลับจากการรับงานเดินแบบเครื่อเพชรในงานอีเว้นท์งานหนึ่ง ใช่แล้วตอนนี้เธอทำอาชีพอิสระซึ่งหนึ่งในงานที่เธอทำก็คือเดินแบบ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่นางแบบแถวหน้าได้เดินแบบแค่ชุดเครื่องเพชรธรรมดาเพราะความตัวเล็ก แต่นั่นก็เป็นอาชีพสุจริตและเธอก็ภูมิใจที่จะทำ ร่างบางจบการศึกษาระดับปริญญาตรีออกมาได้ประมาณสามเดือนแล้ว แต่ยังหางานประจำทำยังไม่ได้เนื่องจากยังไม่เจอบริษัทที่ถูกใจ รวมทั้งบิวตี้เพื่อนชายใจหญิงอีกคนของเธอก็เช่นกัน 

" แกรีบแต่งตัวเลยนะ ฉันกำลังจะออกไปจากห้องเดี๋ยวจะไปรับที่หน้าคอนโด ฉันให้เวลาแกแต่งตัวแค่ยี่สิบนาทีเร็วๆด้วยล่ะ แค่นี้นะ " 

หลังจากวางสายจากบิวตี้แล้ว น้ำผึ้งก็รีบลุกจากเตียงนอน เธอจัดการทำธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับไม่ลืมที่จะเตรียมเอกสารที่ใช้ไปสมัครงานในวันนี้ด้วย เธอแต่งตัวเสร็จแล้วก็มาเจอกับบิวตี้ที่หน้าคอนโด จากนั้นทั้งสองก็พากันไปยังบริษัทส่งออกรถหรูกันทันที

บริษัท สแวนกรุ๊ป 

น้ำผึ้งและบิวตี้นั่งรอการสัมภาษณ์งานหลังจากที่กรอกประวัติส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทางประชาสัมพันธ์ได้บอกกับพวกเธอว่าท่านประธานจะสัมภาษณ์ ซึ่งตอนนี้ท่านกำลังติดประชุมอยู่ให้พวกเธอรอประมาณหนึ่งชั่วโมง ซึ่งหญิงสาวก็เต็มใจที่จะรอเพราะหวังกับงานนี้เอาไว้มาก แล้วพวกเธอก็รอเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงจริงๆหญิงสาวประชาสัมพันธ์คนนั้นก็มาเรียกให้พวกเธอขึ้นไปพบบนชั้นสี่สิบ ซึ่งเป็นชั้นบนสุดของที่นี่ 

" ตื่นเต้นจังเลยอ่ะยัยน้ำผึ้ง แกว่าเราจะได้งานนี้หรือเปล่าวะ " 

บิวตี้จับมือกับน้ำผึ้งในขณะที่อยู่ในลิฟท์ 

" ทำไมมือแกเย็นขนาดนี้ห๊ะ แกตื่นเต้นหรอไม่ต้องตื่นเต้นนะฉันว่าถ้าเขาขาดคนยังไงเปอร์เซ็นต์ที่เราจะได้งานนี้ก็สูง แกทำให้เต็มที่ถ้าเกิดว่าเขารับแค่คนเดียวแกก็ตกลงไปเลยไม่ต้องเป็นห่วงฉันเข้าใจไหม " 

น้ำผึ้งเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรทุกครั้งที่มีสถานการณ์ต้องเลือก เธอจะเป็นผู้ล่าถอยให้กับเพื่อนเสมอ 

" ฉันว่าวันนี้เราจะต้องได้งานนี้ไปด้วยกันสู้ๆนะแก " 

ทั้งสองคนขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นสี่สิบ พอลิฟท์เปิดก็พบกับชายร่างสูงผู้แสนหล่อเหลาถึงสองคนที่หน้าตาคล้ายกันมาก บิวตี้ที่เจอก็แทบอยากจะกรี๊ดออกมา แล้วมองหน้าของน้ำผึ้งก็ยิ้มออกมาอย่างปิดเพื่อนสาวไม่มิด 

" สวัสดีครับคุณอารยากับคุณบิวตี้ใช่ไหมครับ " 

มิกซ์ที่เอ่ยถามทั้งสองคนออกมาอย่างเป็นมิตร 

" ใช่ค่ะ คุณคือคนที่จะสัมภาษณ์งานพวกเราสองคนใช่ไหมคะ " 

น้ำผึ้งถามออกไปเพราะมองไม่เห็นใครแล้วอยู่ตรงนี้ มีแค่ผู้ชายสองคนนี้ที่ยืนตรงหน้าเท่านั้นซึ่งมองยังไงก็ไม่เหมือนคนที่ทำงานออฟฟิศเลยเหมือนกับพวกนักฆ่าซะมากกว่า ถึงแม้หน้าตาจะหล่อเหลาแต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความโหดเหี้ยมนั้น

" เปล่าหรอกครับ พวกผมเป็นบอดี้การ์ดของเจ้านายอีกทีหนึ่งครับ เจ้านายจะเป็นคนสัมภาษณ์พวกคุณทั้งสองคน ซึ่งจะต้องเข้าไปทีละคนนะครับ ใครจะเข้าไปก่อนดีครับ 

" บิวตี้แกเข้าไปก่อนฉันเลย คนแรกมักจะโชคดีเสมอสู้ๆนะแก " 

น้ำผึ้งผลักหลังของเพื่อนให้เข้าไปสัมภาษณ์ก่อน ส่วนเธอก็นั่งรออยู่ที่เก้าอี้ด้านนอกเป็นเวลาเนิ่นนานกว่าครึ่งชั่วโมงเพื่อนชายใจหญิงของเธอก็ออกมาจากห้องนั้น 

" เป็นยังไงบ้างแก โอเคหรือเปล่า แล้วเขาตกลงรับแกเข้าทำงานไหม " 

น้ำผึ้งถามเพื่อนออกไปแบบลุ้นตัวโก่ง เธอหวังให้เพื่อนได้งานนี้เช่นเดียวกันกับที่หวังว่าตัวเองจะได้เช่นกัน 

" ได้สิแก แต่ไม่ใช่ตำแหน่งเลขาที่สมัครไว้นะ ฉันจะได้ไปทำแผนกบัญชีตามสายงานที่เรียนมานั่นแหละ แกรีบเข้าไปได้แล้วท่านประธานรอสัมภาษณ์แกอยู่ ถ้าแกโชคดีแกอาจจะได้เป็นเลขาของท่านประธานซึ่งแกก็รู้อยู่ว่าเงินเดือนเยอะขนาดไหน " 

คำพูดประโยคสุดท้ายบิวตี้ก้มลงมาพูดกับน้ำผึ้งเบาๆให้ได้ยินกันสองคนเพราะกลัวว่าผู้ชายสองคนนี้จะมองพวกเธอไม่ดี หลังจากนั้นร่างบางก็เดินเข้าไปเคาะประตูเบาๆ พร้อมกับผลักเข้าไปในห้องสัมภาษณ์งานด้วยความตื่นเต้น