ตอนที่ 2 คนที่พร้อม(2)

เช้านี้สตีเฟ่นส์เข้ามาในบริษัทส่งออกรถยนต์คันหรูสาขาไทย เขาเข้ามาเคลียร์เอกสารที่ทำค้างไว้เพราะไปออกศึกกับแม่นางแบบเมื่อคืน แต่เมื่อมาถึงก็พบกับเลขาสาวหน้าห้องที่รอต้อนรับเขาอยู่ก่อนแล้ว ไม่สิ...เธอไม่ได้อยากต้อนรับเขาแบบธรรมดา แต่ดูจากสายตาของเธอแล้วคงจะอยากปรนนิบัติเขาจนถึงเตียงมากกว่า 

" สวัสดีค่ะท่านประธาน ดิฉันชื่อฝนเป็นเลขาคนใหม่ของท่านประธานค่ะ " 

หญิงสาวรูปร่างผอมสูงมองด้วยตาเปล่าเธอก็สวยอยู่พอสมควร แต่ถึงอย่างนั้นสตีเฟ่นส์ก็มองออกภายในพริบตาเดียวว่าเขาทำงานกับเธอไม่ได้แน่ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนเจ้าชู้และชอบนอนกับผู้หญิงในทุกค่ำคืนโดยไม่ซ้ำหน้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเวลาทำงานกับเวลาแบบนั้นเขาจะแยกออกจากกันไม่ได้ เขาเป็นคนที่ทำงานแล้วจริงจังมาก ไม่ชอบให้ผู้หญิงมามีอิทธิพลต่อการทำงานของเขาเพราะมันอาจทำให้เสียระบบ 

" สวัสดีครับคุณฝน คุณเอาเอกสารที่ผมจะต้องจัดการเข้าไปวางที่โต๊ะผมได้เลยนะ " 

สตีเฟ่นส์พูดโดยไม่มองหน้าแล้วเดินตรงเข้าไปยังห้องทำงานของตัวเองโดยที่ไม่ได้สนใจหญิงสาวที่ยืนยิ้มให้กับตัวเองอยู่เลย จนทำให้ฝนเลขาคนใหม่ถึงกับยืนเก้อ 

" คอยดูเถอะ ฝนจะทำให้คุณเป็นของฝนให้ได้ " 

เลขาสาวที่อยากเป็นมากกว่านั้นพูดออกมาอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วหมุนตัวกลับไปเอาเอกสารที่เตรียมไว้ ฝนเป็นคนที่ทำงานเก่งเธอถึงได้มาอยู่ตรงจุดนี้แต่ด้วยความทะเยอทะยานมากเกินไปอยากเป็นมากกว่าเลขาจึงทำให้เธอไม่รู้ว่าหายนะกำลังจะมาเยือนเธอแล้ว หลังจากที่เธอหยิบเอกสารเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ทำการสำรวจเครื่องแต่งกายของเธอ เธอเลือกที่จะปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตลงไปอีกสองเม็ด เผยให้เห็นร่องอกของเธอแล้วเดินเข้าไปในห้องของเจ้านายด้วยความมั่นใจ 

" ขออนุญาตค่ะท่านประธาน เอกสารที่ให้เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ ฝนวางตรงนี้เลยนะคะ " 

ฝนเดินอ้อมโต๊ะแล้วไปยืนอยู่ข้างเก้าอี้ของสตีเฟ่นส์แทนที่เธอจะวางตรงหน้าเขา เธอกลับเลือกที่จะเดินเข้าไปใกล้ชิดเขา เพื่อส่งสัญญาณให้เขารู้ว่าเธอไม่ได้เข้ามาในนี้แบบเล่นๆ 

" ครับ วางลงเลยครับเสร็จแล้วก็ออกไปได้เลย " 

สตีเฟ่นส์ที่ไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้นมามองเลขาคนใหม่เลยด้วยซ้ำ เขารู้ว่าเธอกำลังอ่อยเขาแต่เขาไม่ใช่คนที่จะกินไม่เลือกจนถึงขนาดต้องกินเลขาของตัวเองหรอกนะ ยกเว้นจะสวยมากจริงๆ ซึ่งก็นั่นแหละเขายังไม่เคยทำแบบนั้นหรอก 

" คุณสตีเฟ่นส์จะลองอ่านก่อนไหมคะ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนฝนสามารถอธิบายให้ฟังได้นะคะ " 

ฝนยังพยายามหาวิธีที่จะอยู่ในห้องนี้ให้นานที่สุด  แต่สตีเฟ่นส์ที่ถอนหายใจออกมายาวๆ อย่างเบื่อหน่าย เขาพยายามแล้วที่จะไม่สนใจต่อให้เธออ่อยเขามากขนาดไหน แต่เธอเป็นคนเลือกทางนี้เองเขาจึงเงยหน้าขึ้นพร้อมกับต่อสายหาไมค์และมิกซ์บอดี้การ์ดคู่แฝดซึ่งเป็นมือซ้ายและมือขวาของเขา 

" ไมค์ มิกซ์ เข้ามาหากูข้างในหน่อย " 

สองบอดี้การ์ดรีบเข้ามาในห้องของผู้เป็นเจ้านายอย่างรวดเร็วหลังจากได้รับคำสั่ง 

" มีอะไรให้พวกผมรับใช้ครับนาย " 

ไมค์แฝดผู้เป็นพี่ บอดี้การ์ดมือขวาเอ่ยถามผู้เป็นเจ้านาย 

" กูต้องการเปลี่ยนเลขา ไปหาคนใหม่มาให้กูซะ " 

คำประกาศิตที่เอ่ยออกมาทำให้ฝนซึ่งมาทำงานวันนี้เป็นวันแรกถึงกับหน้าเหวอ ตัวชาดิก

" เอ่อ...ท่านประธานค่ะแล้วดิฉัน... " 

" ผมไล่คุณออก " 

ยังไม่ทันที่เลขาคนใหม่อย่างเธอจะได้เอ่ยถาม เขาก็โพล่งตอบออกมาเสียก่อน 

" ฝนทำผิดอะไรคะ ทำไมถึงต้องไล่ฝนออกถ้าฝนทำงานไม่ดี ฝนขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมคะ ฝนยังทำงานไม่ครบวันเลยด้วยซ้ำ " 

หญิงสาวกล่าวคำอ้อนวอนต่อผู้เป็นเจ้านายของเธอเพราะเธอเสียดายโอกาสกับเงินเดือนที่สูงลิ่วขนาดนี้ ถ้าหากเธอพลาดไปก็ไม่รู้ว่าจะหางานที่เงินเดือนดีๆแบบนี้ได้อีกเมื่อไหร่ 

" คุณต้องการเหตุผลใช่ไหม เหตุผลของผมก็คือผมไม่ใช่สมภารกินไก่วัด แล้วผมก็ไม่ชอบที่คุณทำตัวไม่มีความเป็นมืออาชีพแบบนี้ คุณไม่ต้องมาอ่อยผมหรอกนะเพราะถ้าผมต้องการผมจะเป็นคนเอ่ยปากและเข้าหาเอง แล้วถ้าคุณยังอยากทำงานที่นี่จริงๆผมจะย้ายคุณไปที่แผนกอื่นแทนก็แล้วกัน เชิญคุณออกไปได้แล้ว " 

สตีเฟ่นส์พูดเพียงแค่นั้นก็ก้มหน้าลงเคลียร์เอกสารตรงหน้าต่อ ส่วนน้ำฝนที่อึ้งกับคำตอบของเขาที่เขารู้ทันสิ่งที่เธอกำลังจะทำทุกอย่าง เธอทั้งรู้สึกอายและรู้สึกเสียหน้ามาก แต่อย่างน้อยเขาก็ยังปราณีเธอบ้างโดยการย้ายเธอไปที่แผนกอื่นแทนที่จะไล่เธอออก เธอยอมรับว่าเธอไม่พอใจที่จะไม่ได้อยู่ใกล้ๆกับเขาผู้ชายที่แสนเพอร์เฟคคนนี้ แต่ถ้าต้องแลกกับอาชีพการงานของเธอ เธอก็เลือกที่จะล่าถอยออกไปทำงานที่แผนกอื่นดีกว่า 

" เชิญครับคุณฝน " 

ไมค์ผายมือให้หญิงสาวออกไปข้างนอกห้องพร้อมกับเขา แล้วไมค์ก็เดินเข้ามาในห้องทำงานขอสตีเฟ่นส์อีกรอบ 

" กูต้องการเลขาคนใหม่ที่มีคุณสมบัติที่พร้อมจริงๆ ทำงานแบบล่วงเวลาได้โดยที่ไม่บ่น เอาคนที่ไม่มีพันธะมายิ่งดี เพราะจะได้ไม่มีปัญหาเวลาทำงาน มึงหาให้กูได้ใช่ไหมไมค์ "

ร่างสูงที่เอ่ยบอกคุณสมบัติเลขาที่เขาต้องการเพราะเขาเบื่อแล้วที่จะต้องเปลี่ยนเลขาบ่อยๆเนื่องจากพวกเธอเหล่านั้นไม่ได้ต้องการที่จะมาทำงานจริงๆแต่ต้องการที่จะจับคนรวยแบบเขาต่างหาก 

" ครับผมจะลองเปิดรับสมัครเลขาอีกรอบครับ " 

" อืม ถ้าคิดว่าเจอคนที่มีคุณสมบัติครบแล้วพาเธอมาหากู เดี๋ยวกูจะสัมภาษณ์เอง "